Kobieta głosuje w irańskich wyborach. Zdjęcie: Reuters
przez Medea Benjamin i Nicolas JS Davies, CODEPINK dla pokoju, 24 czerwca 2021 r.
Powszechnie wiedziano, że niepowodzenie USA w ponownym przyłączeniu się do irańskiego porozumienia nuklearnego (znanego jako JCPOA) przed czerwcowymi wyborami prezydenckimi w Iranie pomogłoby konserwatywnym twardogłowym wygrać wybory. Rzeczywiście, w sobotę 19 czerwca konserwatywny Ebrahim Raisi został wybrany na nowego prezydenta Iranu.
Raisi ma na koncie brutalnie łamie na przeciwników rządu i jego wybór jest dotkliwym ciosem dla Irańczyków walczących o bardziej liberalne, otwarte społeczeństwo. Ma też historia o antyzachodnich nastrojach i mówi, że odmówi spotkania z prezydentem Bidenem. I choć obecny prezydent Rouhani, uważany za umiarkowanego, przedstawił możliwość szerszych rozmów po powrocie Stanów Zjednoczonych do umowy nuklearnej, Raisi prawie na pewno odrzuci szersze negocjacje ze Stanami Zjednoczonymi.
Czy można by uniknąć zwycięstwa Raisi'ego, gdyby prezydent Biden ponownie dołączył do porozumienia z Iranem zaraz po wejściu do Białego Domu i umożliwił Rouhani'emu i umiarkowanym w Iranie przypisanie sobie zasługi za zniesienie sankcji USA przed wyborami? Teraz nigdy się nie dowiemy.
Wycofanie się Trumpa z umowy wywołało niemal powszechne potępienie ze strony Demokratów i prawdopodobnie zostało naruszone prawo międzynarodowe. Ale niepowodzenie Bidena w szybkim powrocie do umowy pozostawiło politykę Trumpa, w tym okrutną „maksymalną presję” sankcje które niszczą irańską klasę średnią, pogrążają miliony ludzi w ubóstwie i uniemożliwiają import leków i innych niezbędnych produktów, nawet podczas pandemii.
Sankcje USA wywołały działania odwetowe ze strony Iranu, w tym zawieszenie limitów na wzbogacanie uranu i ograniczenie współpracy z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej (MAEA). Polityka Trumpa, a teraz Bidena, po prostu zrekonstruowała problemy, które poprzedziły JCPOA w 2015 roku, ukazując powszechnie uznawane szaleństwo powtarzania czegoś, co nie zadziałało i oczekiwania innego wyniku.
Jeśli czyny mówią głośniej niż słowa, konfiskata w USA 27 irańskich i jemeńskich międzynarodowych serwisów informacyjnych z 22 czerwca, opartych na nielegalnych, jednostronnych sankcjach USA, które są jednymi z najbardziej spornych tematów negocjacji wiedeńskich, sugeruje, że to samo szaleństwo nadal panuje nad polityką USA.
Odkąd Biden objął urząd, kluczowe pytanie brzmi, czy on i jego administracja są naprawdę zaangażowani w JCPOA, czy nie. Jako kandydat na prezydenta, senator Sanders obiecał po prostu ponownie przyłączyć się do JCPOA pierwszego dnia prezydentury, a Iran zawsze twierdził, że jest gotowy do przestrzegania porozumienia, gdy tylko Stany Zjednoczone do niego dołączą.
Biden sprawuje urząd od pięciu miesięcy, ale negocjacje w Wiedniu rozpoczęły się dopiero 6 kwietnia. Jego porażka Ponowne przystąpienie do umowy o objęciu urzędu odzwierciedlało chęć uspokojenia jastrzębich doradców i polityków, którzy twierdzili, że może wykorzystać wycofanie się Trumpa i groźbę kontynuowania sankcji jako „dźwignię”, aby uzyskać większe ustępstwa od Iranu w sprawie jego rakiet balistycznych, działań regionalnych i innych kwestii.
Daleki od wymuszenia dalszych ustępstw, przeciąganie stóp Bidena tylko sprowokowało dalsze działania odwetowe ze strony Iranu, zwłaszcza po zabójstwie irańskiego naukowca i sabotażu w irańskim obiekcie nuklearnym Natanz, obu prawdopodobnie dokonanych przez Izrael.
Bez dużej pomocy i pewnej presji ze strony europejskich sojuszników Ameryki nie jest jasne, ile czasu zajęłoby Bidenowi rozpoczęcie negocjacji z Iranem. Dyplomacja wahadłowa odbywająca się w Wiedniu jest wynikiem żmudnych negocjacji z obiema stronami prowadzonych przez byłego przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Josep Borrell, który jest obecnie szefem polityki zagranicznej Unii Europejskiej.
Szósta runda dyplomacji wahadłowej zakończyła się w Wiedniu bez porozumienia. Prezydent elekt Raisi mówi, że popiera negocjacje w Wiedniu, ale nie pozwoli Stanom Zjednoczonym na to przeciągnij ich na zewnątrz przez długi czas.
Nienazwany z nazwiska urzędnik amerykański wzbudził nadzieje na porozumienie zanim Raisi obejmuje urząd 3 sierpnia, zauważając, że później będzie trudniej osiągnąć porozumienie. Ale rzecznik Departamentu Stanu powiedział, że rozmowy kontynuowałby kiedy nowy rząd obejmuje urząd, co oznacza, że wcześniej nie doszło do zawarcia porozumienia.
Nawet gdyby Biden ponownie dołączył do JCPOA, irańscy umiarkowani wciąż mogliby przegrać te ściśle zarządzane wybory. Jednak przywrócenie JCPOA i zniesienie sankcji USA wzmocniłoby pozycję umiarkowanych i skierowałoby stosunki Iranu ze Stanami Zjednoczonymi i ich sojusznikami na ścieżkę normalizacji, która pomogłaby przetrwać trudniejsze relacje z Raisim i jego rządem. w nadchodzących latach.
Jeśli Bidenowi nie uda się ponownie dołączyć do JCPOA, a Stany Zjednoczone lub Izrael zakończą wojnę z Iranem, ta utracona szansa na szybkie ponowne przyłączenie się do JCPOA w ciągu pierwszych miesięcy jego urzędowania będzie miała duże znaczenie dla przyszłych wydarzeń i spuścizny Bidena jako prezydenta.
Jeśli Stany Zjednoczone nie przyłączą się ponownie do JCPOA przed objęciem urzędu przez Raisi'ego, twardogłowi Iranu wskażą na dyplomację Rouhaniego z Zachodem jako nieudane marzenie, a ich własną politykę jako pragmatyczną i realistyczną w przeciwieństwie do tego. W Stanach Zjednoczonych i Izraelu jastrzębie, które zwabiły Bidena do tego powolnego wraku pociągu, będą strzelać korkami szampana, aby uczcić inaugurację Raisi'ego, gdy zamierzają zabić JCPOA na dobre, rozmazując to jako układ z masowy morderca.
Jeśli Biden ponownie dołączy do JCPOA po inauguracji Raisi'ego, twardogłowi Iranu będą twierdzić, że odnieśli sukces tam, gdzie zawiódł Rouhani i umiarkowani, i przypisują sobie ożywienie gospodarcze, które nastąpi po zniesieniu sankcji USA.
Z drugiej strony, jeśli Biden zastosuje się do jastrzębich rad i spróbuje grać twardo, a Raisi następnie wyciągnie wtyczkę z negocjacji, obaj przywódcy zdobędą punkty swoimi twardogłowymi, kosztem większości ich ludzi, którzy chcą pokoju. a Stany Zjednoczone wrócą na ścieżkę konfrontacji z Iranem.
Chociaż byłby to najgorszy wynik ze wszystkich, pozwoliłoby to Bidenowi na obydwa sposoby w kraju, uspokajając jastrzębie, jednocześnie mówiąc liberałom, że jest zaangażowany w porozumienie nuklearne, dopóki Iran go nie odrzuci. Taka cyniczna droga najmniejszego oporu byłaby najprawdopodobniej drogą do wojny.
Z tych wszystkich względów ważne jest, aby Biden i Demokraci zawarli porozumienie z rządem Rouhaniego i ponownie dołączyli do JCPOA. Ponowne dołączenie do niego po objęciu urzędu przez Raisiego byłoby lepsze niż całkowite niepowodzenie negocjacji, ale cały ten wrak pociągu w zwolnionym tempie charakteryzował się malejącymi zwrotami z każdym opóźnieniem, od dnia objęcia urzędu przez Bidena.
Ani narodowi Iranu, ani narodowi Stanów Zjednoczonych nie przysłużyła się gotowość Bidena do zaakceptowania polityki Trumpa jako akceptowalnej alternatywy wobec Obamy, nawet jako tymczasowego politycznego doraźnego rozwiązania. Umożliwienie rezygnacji Trumpa z umowy Obamy jako długoterminowej polityki USA byłoby jeszcze większą zdradą dobrej woli i dobrej wiary ludzi ze wszystkich stron, zarówno Amerykanów, sojuszników, jak i wrogów.
Biden i jego doradcy muszą teraz zmierzyć się z konsekwencjami sytuacji, w której ich myślenie życzeniowe i rozterki doprowadziły ich do tego, i muszą podjąć prawdziwą i poważną polityczną decyzję o ponownym dołączeniu do JCPOA w ciągu dni lub tygodni.
Medea Benjamin jest współzałożycielem CODEPINK dla pokojuoraz autor kilku książek, w tym Wewnątrz Iranu: prawdziwa historia i polityka Islamskiej Republiki Iranu.
Nicolas JS Davies jest niezależnym dziennikarzem, badaczem z CODEPINK i autorem Krew na naszych rękach: amerykańska inwazja i zniszczenie Iraku.
