Jak Australia idzie na wojnę

Alison Broinowski, Odtajniona Australia, Marzec 19, 2022

O wiele łatwiej jest rządom australijskim wysłać Siły Obronne na wojnę, niż nam zapobiegać temu. Mogli zrobić to ponownie, wkrótce.

Za każdym razem jest tak samo. Nasze rządy identyfikują „zagrożenie” z pomocą anglo-sojuszników, którzy nazywają jakiś wrogi naród, a następnie demonizują jego szalonego, autokratycznego przywódcę. Przyłączają się do tego media głównego nurtu, szczególnie wspierające uciskanych przez autokratę. Wydarzenie zostaje sprowokowane, zaproszenie wymyślone. Premier udaje, że to jego melancholijny obowiązek, ale i tak zgadza się na wojnę i ruszamy. Ludzie, którzy protestują, są ignorowani, podobnie jak prawo międzynarodowe.

Większość Australijczyków rozpoznaje teraz ten wzór i nie lubi go. Ankieta Roya Morgana w 2020 roku znaleziono 83 procent Australijczyków chciało zmiany sposobu, w jaki Australia idzie na wojnę. W 2021 roku dziennikarz Mike Smith znaleziono 87 procent ankietowanych poparło Zielonych rachunek za reformę.

Można by pomyśleć, że nie ma lepszego czasu niż teraz, aby zastosować demokratyczną powściągliwość wobec wojujących przywódców. Więc nie. Politycy federalni, którzy odpowiedzieli na pytania z tego roku i zeszłego roku w sprawie zmiany zostały równo podzielone.

Jak można było przewidzieć, prawie wszyscy członkowie Koalicji sprzeciwiają się reformie mocarstw wojennych, ale kilku przywódców Partii Pracy również się sprzeciwia, podczas gdy inni się wahają. The byłych i obecnych liderów opozycji, Bill Shorten i Anthony Albanese zostali zapytani, ale nie odpowiedzieli, chociaż ALP dwukrotnie głosowała za przeprowadzeniem dochodzenia w sprawie tego, jak Australia idzie na wojnę podczas swojej pierwszej kadencji w rządzie.

Ten problem nie dotyczy tylko Australii. Od lat 1980. politycy amerykańscy i brytyjscy próbują zreformować mocarstwa wojenne, które utrwalają prerogatywy królewskie minionych stuleci, dając prezydentowi lub premierowi pełną swobodę w zakresie pokoju i wojny.

Kanada i Nowa Zelandia, z konstytucjami takimi jak Australia, unikały tego problemu, unikając ostatnich wojen (chociaż były zaangażowane w konflikt afgański po 9 września). Premier Nowej Zelandii Ardern odmówiła omówienia reformy sił wojennych z moją organizacją, Australijczycy za reformą sił wojennych. Wielka Brytania, bez spisanej konstytucji, była próbuje od dziesięcioleci uchwalić konwencję, która oczekuje, że premier przedstawi Izbie Gmin propozycję wojny, bez powodzenia.

Prezydenci USA decydujący się na wojnę mają prosić Kongres o autoryzację funduszy. Kongres zazwyczaj robi to rok po roku, narzucając kilka warunków. Jakaś „awaryjna” upoważnienia sił zbrojnych (AUMF) mają ponad 20 lat.

W ciągu dwóch dekad od 2001 r. AUMF zapewnione przez George'a W. Busha dla Afganistanu zostało wykorzystane do uzasadnienia operacji antyterrorystycznych, inwazji, walk naziemnych, ataków powietrznych i dronów, aresztów pozasądowych, sił zastępczych i kontrahentów w 22 krajach , według Projekt kosztów wojny. Wielokrotne wysiłki kongresmanów Demokratów i Republikanów na rzecz reformy – ostatnio w tym roku – nie mogą zebrać wystarczającego poparcia, aby przejść.

Rządy Australii są odpowiedzialne za obronę naszego kontynentu, ale przyłączanie się do wojen ekspedycyjnych i prowokowanie potężnych narodów jest dla nas katastrofalnie samobójcze. Wielu australijskich respondentów niedawnego dochodzenia „Costs of War” przeprowadzonego przez Niezależna i spokojna sieć australijska (IPAN) zgadzają się z byłym premierem Australii Malcolmem Fraserem, że największe zagrożenie dla Australii są amerykańskie bazy i Sojusz ANZUS sama.

Zgłoszenia do IPAN są niemal jednomyślne: wielu Australijczyków chce demokratycznej reformy potęg wojennych, przeglądu ANZUS, zbrojnej lub nieuzbrojonej neutralności oraz powrót do dyplomacji i samodzielności dla Australii.

Co w takim razie powstrzymuje Australię przed reformą potęg wojennych? Czy to musi być takie trudne?

Oczywiście wielu z nas nie myśli o tym, jak iść na wojnę, dopóki nie jest za późno. Konkurencyjne problemy – korupcja w rządzie, ocieplenie klimatu, koszty utrzymania i inne – mają pierwszeństwo.

Niektórzy są przekonani, że ANZUS zobowiązuje USA do obrony Australii, czego nie robi. Inni – w tym wielu polityków – martwią się, jak zareagujemy na zagrożenie militarne. Oczywiście byłaby to uzasadniona samoobrona przed atakiem, którą zapewnia ustawodawstwo mocarstw wojennych, jak to ma miejsce w większości krajów.

Innym problemem jest to, że politycy „głosowaliby na linię partyjną”, albo „niereprezentatywny pomyj' w Senacie lub niezależni na ławach poprzecznych postawiliby na swoim. Ale wszyscy oni są naszymi wybranymi przedstawicielami, a jeśli rządowy wniosek o wojnę jest zbyt bliski wygrania, to demokratyczne argumenty przeciwko niemu są zbyt silne.

Nikt nie próbował zmienić konstytucji, która po prostu daje uprawnienia wojenne Generalnemu Gubernatorowi. Ale od 37 lat Australijczycy proponują zmiany w ustawie o obronie. Australijscy Demokraci próbowali w 1985 i 2003 roku, a Zieloni podjęli tę sprawę w 2008, 2016 i ostatnio w 2021 roku. Australijczycy za reformą sił wojennych, ruch bezpartyjny współzałożony w 2012 r., wsparł ostatnio wysiłki, składając wnioski do dochodzeń parlamentarnych, tworząc Apel weteranówi wzbudził zainteresowanie około 23 nowo nominowanych Niezależnych.

Politycy uwielbiają gloryfikować nasze wojny. Ale ani jedna wojna przed 1941 r. ani później nie została stoczona w obronie Australii. Żadna z naszych wojen od 1945 roku – w Korei, Wietnamie, Afganistanie, Iraku, Syrii – nie zakończyła się zwycięstwem naszym lub naszych sojuszników. Każdy z nich zaszkodził nam jako krajowi.

Żaden australijski rząd od czasów Gougha Whitlama w latach 1970. nie rzucił poważnego wyzwania Sojuszowi. Każdy premier od 1975 roku nauczył się kształtować swoją politykę zagraniczną i obronną, aby sprostać rosnącym wymaganiom amerykańskiej hegemonii. Nasza armia jest teraz tak interoperacyjna ze Stanami Zjednoczonymi, że trudno będzie wydobyć Australię z następnej wojny, chyba że na podstawie wcześniejszej decyzji Parlamentu.

Od późnych lat 1990. Australia zyskała wielu wrogów i niewielu przyjaciół. Nasza reputacja jako dobrego obywatela międzynarodowego została zniszczona, a wraz z nią nasze powtarzane twierdzenie, że „robimy to, co mówimy” na spotkaniach wielostronnych. W tym czasie obniżyliśmy rangę naszej służby zagranicznej i zmniejszyliśmy nasze wpływy dyplomatyczne. 'deficyt dyplomatyczny” opłakiwany przez Instytut Lowy w 2008 roku, jest teraz znacznie gorszy. Odbudowa pozycji dyplomatycznej zajęłaby lata, nawet gdyby rządy miały zamiar nadać priorytet zaprowadzeniu pokoju przed przygotowaniami do wojny.

Afganistan, Irak, Syria: wyniki Australii mówią same za siebie. Wystarczająco źle jest liczyć utratę krwi i skarbów, lekceważenie zobowiązań Australii do przeciwstawienia się groźbie lub użyciu siły, zarówno w ramach Karty Narodów Zjednoczonych, jak i traktatu ANZUS. Teraz dziedzictwo nienawiści w krajach, w których walczyliśmy w tym stuleciu, wskazuje, gdzie byliśmy.

Jak pokazała nam wojna na Ukrainie, konflikt można wywołać zbyt łatwo. Jako ryzyko A sprowokowana wojna z Chinami wzrasta, nadszedł czas, aby zreformować mocarstwa wojenne i zrobić o wiele więcej.

Tylko dzięki pilnym zmianom w naszej polityce zagranicznej i obronnej Australia może mieć nadzieję na naprawę pozycji kraju na świecie.

dr Alison Broinowski AM jest australijską byłą dyplomatą, naukowcem i autorem. Jej książki i artykuły dotyczą interakcji Australii ze światem. Jest prezesem Australijczycy za reformą sił wojennych.