David Swanson
Któregoś dnia, kilka tygodni temu, jadąc do lokalnego sklepu spożywczego, czytałem Świętego Augustyna i przypadkowo wjechałem w szklaną ścianę sklepu, rozbijając kilka półek ze śmieciowym jedzeniem. Po zrobieniu zakupów zatrzymał mnie policjant i zapytał, czy mam zamiar wjechać do sklepu. „Och, wcale nie” – odpowiedziałem. „Zamierzałem tu dotrzeć tak szybko, jak to możliwe, jednocześnie kształcąc się tak szybko, jak to możliwe. Wiedziałem oczywiście, że mogę się rozbić, ale nie było to moim zamiarem.
„No cóż” – odpowiedział policjant. „Gdzie mamy wysłać czek za naprawę Twojego samochodu?”
„Dam ci znać” – odpowiedziałem, nieco zirytowany kłopotami.
Mój szwagier naprawił mój samochód za niewiele ponad 100,000 XNUMX dolarów, a jedyne, czego potrzebował, to przemalowanie. Zabrałem więc ze sobą gigantyczny pistolet do malowania. Zaparkowałem samochód przed domem sąsiada, tego z głośnym psem. Kiedy skończyłem malować samochód, na froncie domu sąsiada widniał szorstki kształt jego profilu, otoczony świeżą fioletową farbą. Przypięłam do drzwi notatkę, w której informowałam go, że moim zamiarem było pomalowanie tylko samochodu, a nie jego domu.
Według mnie nowe przepisy dotyczące szkód ubocznych, zgodnie z którymi żyjemy przez ostatni rok, naprawdę świetnie się sprawdzają. Nie pozwalamy jednak, żeby to wymknęło się spod kontroli. Usprawiedliwialne są jedynie szkody materialne przy użyciu bzdurnych średniowiecznych argumentów na temat tego, czego „naprawdę zamierzaliśmy” i tego, co „jedynie wiedzieliśmy, że się wydarzy”. Prawo nie obejmuje szkód lub śmierci ludzi lub zwierząt.
Słyszałem jednak, że istnieje gdzieś inny świat, w którym – wierz lub nie – jest dokładnie odwrotnie. W tym świecie, jeśli miałbym zniszczyć czyjąś własność i wyciągnąć ładunek końskiego nawozu w ramach „słusznych intencji” lub „proporcjonalnych szkód ubocznych”, zostałbym ukarany za zniszczenia, które spowodowałem i prawdopodobnie zamknięty za moje urojenia. stan umysłu.
Ale dla kontrastu, gdybym miał wysadzić jakiegoś biednego faceta, który podejrzanie się ubrał, rakietą z drona, mimo że obok niego stało 8 innych facetów, którzy ubrali się akceptowalnie, to byłoby całkowicie w porządku. Albo gdybym zbombardował całe mieszkanie w mieście, bo jego mieszkańcy cierpieli pod rządami brutalnego dyktatora, którego w zeszłym miesiącu przestałem wspierać i zbroić, byłoby to po prostu dobrym, patriotycznym obywatelstwem.
Nie będę Wam teraz przysięgał, że ten szalony świat istnieje, ale mam na jego temat raporty z wielu wiarygodnych źródeł. Mam nawet najnowsze doniesienia od kilku osób, że starożytna instytucja na tym świecie – nazywają ją Kościołem katolickim – wycofuje swoje poparcie dla wykorzystywania „szkod ubocznych” w celu usprawiedliwienia morderstwa, podczas gdy reszta społeczeństwa po prostu bezmyślnie akceptuje w każdym razie, nawet bez wsparcia pierwotnych, przebiegłych twórców.
Niezależnie jednak od tego, czy takie miejsce jest prawdziwe, sposób, w jaki szokują nas jego zwyczaje, powinien obudzić nas w świadomości, że nasze własne mogą zszokować kogoś innego i że nigdy nie powinniśmy akceptować tradycyjnych zwyczajów bez ich własnego przemyślenia.
