Tad Daley, 16 listopada 2018 r
Cena Od Inkstick
Być może zauważyłeś, że wojna kończąca wojnę nie.
Niemal banałem stało się stwierdzenie, że Wielka Wojna, która zakończyła się sto lat temu w tym tygodniu, posłużyła za platformę startową dla prawie wszystkiego o znaczeniu międzynarodowym podczas długiego i bolesnego stulecia. Doprowadziło to do upadku trzech imperiów, powstania dwóch totalitaryzmów, drugiej globalnej wojny o większym zasięgu, horrorze i okrucieństwie niż pierwsza, prawie półwiecznej „zimnej wojny” między dwoma czołowymi zwycięzcami tej wojny i zarania ery atomowej. Jak powiedział nieżyjący już historyk z Uniwersytetu Columbia, Fritz Stern, pierwsza wojna światowa była „pierwszym nieszczęściem XX wieku… nieszczęściem, z którego wywodziły się wszystkie inne nieszczęścia”.
Ale jedna konsekwencja, na bardzo dłuższą metę, może okazać się większa niż którekolwiek z nich. Ponieważ druga wojna światowa, która tak przewidywalnie nastąpiła po pierwszej wojnie światowej, dała początek prawie całkowicie zapomnianemu ruchowi na rzecz zniesienia wojny - poprzez polityczne, instytucjonalne i konstytucyjne zjednoczenie ludzkości.
JAK WOJNA MOŻE ZAKOŃCZYĆ WOJNĘ?
Twierdzenie, że Wielka Wojna może służyć jako „wojna kończąca wojnę”, jest często kojarzone z amerykańskim prezydentem podczas tego konfliktu, Woodrowem Wilsonem. Ale w rzeczywistości zapoczątkował ją brytyjski socjalista, feministka, futurysta, popularny historyk i pionier fantastyki naukowej, HG Wells, w serii artykułów opublikowanych zaledwie kilka miesięcy po wybuchu armat w sierpniu, zatytułowanych Wojna, która zakończy wojnę. Wells argumentował, że bezprecedensowy zasięg i skala tego ostatniego niekończącego się strumienia międzynarodowych konfliktów zbrojnych, w połączeniu z globalizacją, która wydawała się równie nieubłagana dla mieszkańców tamtej epoki, jak dla nas, dała ludzkości szansę na znalezienie sposób rządzenia sobą jako pojedynczą, zjednoczoną politycznie społecznością.
Wojna między państwami narodowymi, a także stałe siły zbrojne, które wszystkie państwa utrzymywały w celu obrony przed stałymi siłami zbrojnymi innych państw, mogłyby zostać zniesione przez utworzenie państwa ponadnarodowego. Wells miał nadzieję, że koniec Wielkiej Wojny przyniesie ostateczne urzeczywistnienie tej idei, która została sformułowana w minionych wiekach przez Victora Hugo, Alfreda Lorda Tennysona, Ulyssesa S. Granta, Baha'u'llaha, Charlotte Bronte , Immanuel Kant, Jean Jacques Rousseau, Jeremy Bentham, William Penn i Dante. „Miriady małych systemów plemiennych sprzed 10,000 60 lat walczyły i połączyły się w 70- lub XNUMX-kilka współczesnych rządów”, powiedział Wells, „i teraz pracują w uścisku sił, które muszą obecnie osiągnąć ostateczne zjednoczenie”.
Rzeczywiście, zaledwie kilka tygodni przed oddaniem pierwszych strzałów podczas Wielkiej Wojny, Wells opublikował powieść pt Świat uwolniony. Przedstawiał przyszłość, w której rasa ludzka korzysta z dobrodziejstw obfitej energii atomowej, która jest praktycznie nieskończona i bezpłatna, ale potem zostaje zniszczona przez ogromny pożar prowadzony głównie za pomocą broni atomowej. Było to pierwsze pojawienie się w literaturze zarówno broni jądrowej, jak i wojny nuklearnej. Ale po tej katastrofalnej wojnie następuje w powieści koniec wojny, ustanowienie tego, co Wells nazwał tutaj, aw innych pismach „państwem światowym”.
KIEDYŚ BYŁ RUCH W CELU ZAKOŃCZENIA WOJNY
HG Wells zmarł w 1946 roku, głęboko przygnębiony perspektywami ludzkości po Nagasaki i Hiroszimie. Jego wojna atomowa rzeczywiście doszła do skutku… ale nie wyglądało na to, by doprowadziła do końca wojny. To, co przyniosło, to krótki, ale żarliwy ruch społeczny, który głosił, że zniesienie wojny – w obliczu zagrożenia, jakie dla przetrwania ludzkości stwarza perspektywa globalnej wojny atomowej – jest teraz zarówno absolutną koniecznością, jak i osiągalnym celem historycznym . Jak? Przez ostateczne zjednoczenie, które Wells (przedwcześnie) przewidział – uchwalenie światowej konstytucji, ustanowienie demokratycznego federalnego rządu światowego i koniec na arenie międzynarodowej odwiecznej „wojny wszystkich przeciwko wszystkim” filozofa Thomasa Hobbesa.
Pod koniec lat czterdziestych XX wieku, w momencie, który dla tych, którzy go przeżyli, wydawał się zarówno obiecujący, jak i nieskończony, zaczął się wyłaniać prawdziwy światowy ruch społeczny, głoszący, że rząd światowy jest jedynym możliwym rozwiązaniem nowego problemu broni nuklearnej i starożytny problem samej wojny. W latach bezpośrednio po drugiej wojnie światowej idea rządu światowego była przedmiotem gorących dyskusji i debat w akademikach, barach koktajlowych, przyjęciach obiadowych i wszelkiego rodzaju sympozjach. Przez około pięć lat ruch mający na celu ustanowienie światowej republiki był tak samo społeczną i polityczną siłą, jak dzisiejsze ruchy na rzecz praw kobiet, tożsamości płciowej i sprawiedliwości rasowej, czy ruchy na rzecz praw obywatelskich i ruchy przeciwko wojnie w Wietnamie w latach 1940. lub ruch robotniczy i ruchy praw wyborczych kobiet w pierwszych kilku dekadach XX wieku. Nie wierzysz?
Temat Narodowego Turnieju Debat dla wszystkich amerykańskich szkół średnich w latach 1947-1948 brzmiał: „POSTANOWIONO: Należy ustanowić federalny rząd światowy”. Przystojny młody amerykański weteran wojenny, Garry Davis, rozbił namiot na niewielkim skrawku terytorium ONZ w Paryżu w 1948 roku, ogłosił, że „moim krajem jest świat” i założył „światowy rejestr obywateli”, który przyciągnął ponad 500,000 1947 zarejestrowanych. Rektor Uniwersytetu w Chicago, Robert Maynard Hutchins, zwołał w 720 roku kilku najwybitniejszych ówczesnych intelektualistów społecznych, w tym profesorów ze Stanford, Harvardu i St. John's College, i uroczyście nazwał ich „Komitetem do stworzenia świata Konstytucja." („Wstępny projekt”, który wydali później, przewidywał, że światowi przywódcy ustanowią „Federalną Republikę Świata, której odłożymy broń”). Amerykańscy „United World Federalists” (UWF), których celem było „wzmocnienie ONZ rząd światowy”, ustanowił 50,000 oddziałów i zwerbował prawie 1947 56 członków przed końcem dekady. (UWF istnieje do dziś, znany jako „Citizens for Global Solutions” z biurami w Waszyngtonie. Jest to amerykański oddział międzynarodowego „World Federalist Movement” z biurami w Nowym Jorku). Ankieta Gallupa z XNUMX r. wykazała, że XNUMX% Amerykanów poparło propozycję, że „ONZ należy wzmocnić, aby uczynić z niej rząd światowy”.
Do wybitnych postaci tamtych czasów, które otwarcie opowiadały się za utworzeniem światowej republiki, należeli Albert Einstein, EB White, Jean-Paul Sartre, Aldous Huxley, Oscar Hammerstein II, Clare Boothe Luce, Carl Sandburg, John Steinbeck, Albert Camus, Dorothy Thompson, Bertrand Russell, Arnold Toynbee, Ingrid Bergman, Henry Fonda, Bette Davis, Thomas Mann, sędziowie Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Owen J. Roberts i William O. Douglas, Jawaharlal Nehru i Winston Churchill.
Pomysł zyskał nawet formalne poparcie legislacyjne w Ameryce. Nie mniej niż 30 legislatur stanowych w USA przyjęło rezolucje opowiadające się za rządem światowym. Wspólna rezolucja Kongresu Stanów Zjednoczonych z 1949 r., w której stwierdzono, że „podstawowym celem polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych powinno być wspieranie i wzmacnianie Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz dążenie do jej przekształcenia w federację światową”, była współsponsorowana przez 111 przedstawicieli i senatorów, w tym gigantów przyszłego amerykańskiego krajobrazu politycznego, takich jak Gerald Ford, Mike Mansfield, Henry Cabot Lodge, Peter Rodino, Henry Jackson, Jacob Javits, Hubert Humphrey i John F. Kennedy.
Rzeczywiście, prezydent Harry S. Truman był całkiem przychylny wiatrom rządu światowego, które były tak bardzo częścią ducha czasu podczas jego prezydentury. Strobe Talbott w swojej książce z 2008 roku WIELKI EKSPERYMENT: Historia starożytnych imperiów, współczesnych państw i poszukiwań globalnego narodu, mówi nam, że Truman przez całe dorosłe życie nosił w portfelu Tennysona z 1842 roku Locksley Hall wersety o „parlamencie człowieka, federacji świata” – i przepisywał je ręcznie kilkanaście razy. A kiedy wracał pociągiem z San Francisco do Waszyngtonu po podpisaniu Karty Narodów Zjednoczonych 26 czerwca 1945 roku, prezydent zatrzymał się w swoim rodzinnym stanie Missouri i powiedział: republiką świata, tak jak radzicie sobie w republice Stanów Zjednoczonych. Teraz, kiedy Kansas i Kolorado kłócą się o wodę w rzece Arkansas… nie idą o nią na wojnę. Wnoszą pozew do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych i przestrzegają decyzji. Nie ma na świecie powodu, dla którego nie moglibyśmy tego robić na arenie międzynarodowej”.
POKÓJ NA ŚWIECIE PRZEZ ŚWIATOWE PRAWO
Od czasu do czasu wybitne osobistości z wielką wizją historyczną przedstawiają na stole ideę państwa światowego. „Jeśli kiedykolwiek chciałeś argumentu za rządem światowym, zmiana klimatu go dostarczy” – powiedział Bill McKibben w 2017 r., prawdopodobnie najwybitniejszy orędownik ochrony środowiska na świecie. W 2015 roku Bill Gates udzielił niemieckiej gazecie obszernego wywiadu Suddeutsche Zeitung o globalnym krajobrazie. Powiedział w nim: „System ONZ zawiódł… To smutne, jak przebiegała konferencja (ONZ w sprawie zmian klimatu) w Kopenhadze… Jesteśmy gotowi do wojny… Mamy NATO, mamy dywizje, jeepy, wyszkolonych ludzi. Ale jak to jest z epidemiami? … Gdyby istniało coś takiego jak rząd światowy, bylibyśmy lepiej przygotowani”. A w 2017 roku nieżyjący już Stephen Hawking powiedział: „Od początku cywilizacji agresja była użyteczna o tyle, o ile ma określone zalety przetrwania… Teraz jednak technologia rozwinęła się w takim tempie, że ta agresja może zniszczyć nas wszystkich… Musimy kontrolować ten instynkt odziedziczony przez naszą logikę i rozum… Może to oznaczać jakąś formę rządu światowego”.
Ale pomimo tych wartości odstających, pomysł, że coś takiego jak światowa federacja może kiedyś służyć jako rozwiązanie problemu wojny, rzuca się w oczy głównie przez to, że nie ma go w publicznej debacie na temat polityki. Większość ludzi nie jest ani za, ani przeciw, ponieważ większość ludzi nigdy o tym nie myślała i być może nawet o tym nie słyszała. A niezwykła historia tej idei – zarówno w jej zenicie w ciągu tych kilku krótkich lat po drugiej wojnie światowej, jak i wyrażona przez wielu wielkich myślicieli historycznych w minionych wiekach – jest w jakiś sposób prawie całkowicie nieznana nawet historycznie wykształconym i zaangażowanym politycznie.
Ale pomysł może jeszcze odrodzić się – z tych samych powodów, które skłoniły Wellsa do uczynienia „państwa światowego” swoim najbardziej żarliwym celem i przekonaniem całe sto lat temu. Podczas gdy wielu Amerykanów przyjmuje nacjonalizm i trybalizm oraz retorykę „America First” Steve’a Bannona, Stephena Millera i Donalda Trumpa, wielu innych – zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i poza nimi – upiera się, że wierność własnemu narodowi może towarzyszyć wierność wobec ludzkości, że pogoni za interesami narodowymi musi towarzyszyć jakaś koncepcja wspólnych interesów ludzkich, i że wszyscy na tej kruchej planecie powinniśmy uważać się za „członków załogi na statku kosmicznym Ziemia”, używając pamiętnego sformułowania autora science fiction Spider Robinsona. ”
„Federacja całej ludzkości”, powiedział HG Wells, „wraz z wystarczającą miarą sprawiedliwości społecznej, aby zapewnić zdrowie, edukację i z grubsza równe szanse większości dzieci urodzonych na świecie, oznaczałoby takie uwolnienie i zwiększenie ludzkiej energii, aby otworzyć nowy etap w historii ludzkości”.
Być może któregoś odległego dnia stanie się to wojną, która zakończy wojnę.
~~~~~~~~~
Tad Daley jest dyrektorem ds. analizy polityki w firmie Obywatele dla globalnych rozwiązań, i autor książki APOCALYPSE NIGDY: Wykuwanie ścieżki do świata wolnego od broni jądrowej z Rutgers University Press.
