Gorbaczowowi obiecano, że nie będzie rozszerzania NATO

David Swanson, grudzień 16, 2017, Spróbujmy demokracji.

Przez dziesięciolecia utrzymywano pozory, że istnieją pewne wątpliwości co do tego, czy Stany Zjednoczone rzeczywiście obiecały radzieckiemu przywódcy Michaiłowi Gorbaczowowi, że jeśli Niemcy się ponownie zjednoczą, NATO nie będzie rozszerzać się na wschód. Archiwum Bezpieczeństwa Narodowego posiada rozwiej te wątpliwości przynajmniej do czasu pomyślnego wykastrowania Internetu.

31 stycznia 1990 r. minister spraw zagranicznych Niemiec Zachodnich Hans-Dietrich Genscher wygłosił ważne przemówienie publiczne, w którym według Ambasady USA w Bonn wyjaśnił, „że zmiany w Europie Wschodniej i proces zjednoczenia Niemiec nie mogą prowadzić do „naruszenie sowieckich interesów bezpieczeństwa”. Dlatego NATO powinno wykluczyć „rozszerzenie swojego terytorium na wschód, czyli przybliżenie go do granic sowieckich”.

10 lutego 1990 Gorbaczow spotkał się w Moskwie z przywódcą Niemiec Zachodnich Helmutem Kohlem i dał radziecką zgodę co do zasady na zjednoczenie Niemiec w NATO, pod warunkiem, że NATO nie rozszerzy się na wschód.

Sekretarz stanu USA James Baker powiedział, że NATO nie będzie rozszerzać się na wschód, kiedy 9 lutego 1990 r. spotkał się z ministrem spraw zagranicznych ZSRR Eduardem Szewardnadze i kiedy tego samego dnia spotkał się z Gorbaczowem. Baker trzykrotnie powiedział Gorbaczowowi, że NATO nie rozszerzy się ani o cal na wschód. Baker zgodził się ze stwierdzeniem Gorbaczowa, że ​​„ekspansja NATO jest nie do przyjęcia”. Baker powiedział Gorbaczowowi, że „jeśli Stany Zjednoczone utrzymają swoją obecność w Niemczech w ramach NATO, ani centymetr obecnej jurysdykcji wojskowej NATO nie rozszerzy się w kierunku wschodnim”.

Ludzie lubią mówić, że Gorbaczow powinien był otrzymać to na piśmie.

Zrobił to w formie transkrypcja tego spotkania.

Baker napisał do Helmuta Kohla, który następnego dnia, 10 lutego 1990 r., spotkał się z Gorbaczowem: „I wtedy zadałem mu następujące pytanie. Czy wolałbyś widzieć zjednoczone Niemcy poza NATO, niezależne i pozbawione sił amerykańskich, czy też wolałbyś, aby zjednoczone Niemcy były powiązane z NATO, przy zapewnieniu, że jurysdykcja NATO nie przesunie się ani o cal na wschód od swojej obecnej pozycji? Odpowiedział, że przywódcy sowieccy poważnie rozważyli wszystkie takie opcje […]. Następnie dodał: „Z pewnością jakiekolwiek rozszerzenie strefy NATO byłoby nie do przyjęcia”. Baker dodał w nawiasie, na korzyść Kohla: „W domyśle, NATO w swojej obecnej strefie mogłoby być do zaakceptowania.”

Kohl powiedział Gorbaczowowi 10 lutego 1990 r.: „Uważamy, że NATO nie powinno rozszerzać sfery swojej działalności”.

Sekretarz generalny NATO Manfred Woerner w lipcu 1991 roku powiedział deputowanym ZSRR, „że Rada NATO i on sam są przeciwni ekspansji NATO”.

Wydaje się, że przekaz był spójny, powtarzalny i całkowicie nieuczciwy. Gorbaczow powinien był zrobić go w marmurze wysokim na 100 metrów. Może to by zadziałało.