Dochodzenie do pokoju poprzez samorządy lokalne

David Swanson
Uwagi wygłoszone na Konwencji na rzecz Demokracji, Minneapolis, Minn., 5 sierpnia 2017 r.

Członek rady szkoły w Wirginii zgodził się kiedyś poprzeć obchody Międzynarodowego Dnia Pokoju, ale powiedział, że zrobi to tylko pod warunkiem, że nikt nie zrozumie go źle i nie wpadnie w ucho, że jest on przeciwny jakimkolwiek wojnom.

Kiedy mówię o wykorzystaniu samorządów lokalnych do osiągnięcia pokoju, nie mam na myśli pokoju w sercu, pokoju w ogrodzie, posiedzeń rady miejskiej, na których mniej pocisków rzuca się w innych ludzi, ani żadnego pokoju, który da się pogodzić z wojną. W rzeczywistości mam na myśli tę bardzo dyskredytowaną definicję pokoju: zwykły brak wojny. Nie żebym był przeciwny sprawiedliwości, równości i dobrobytowi. Po prostu trudno je stworzyć pod bombami. Sam brak wojny wyeliminowałby główną na świecie przyczynę śmierci, cierpienia, zniszczenia środowiska, zniszczenia gospodarczego, represji politycznych i materiału do większości najgorszych hollywoodzkich produkcji, jakie kiedykolwiek wyprodukowano.

Władze lokalne i stanowe zapewniają handlarzom bronią duże ulgi podatkowe i pozwolenia na budowę. Inwestują fundusze emerytalne w handlarzy bronią. Nauczyciele, którzy spędzają życie próbując wznieść lepszy świat, postrzegają swoją emeryturę jako uzależnioną od masowej przemocy i cierpienia. Władze lokalne i stanowe mogą odeprzeć najazdy wojskowe na ich obszary, loty dronów, inwigilację, rozmieszczenie Gwardii na zagranicznych misjach imperialnych, które ich nie strzegą. Władze lokalne i stanowe mogą zachęcać do konwersji lub przejścia z przemysłu wojennego do przemysłu pokojowego. Mogą przyjmować i chronić imigrantów i uchodźców. Mogą tworzyć relacje z miastami siostrzanymi. Mogą wspierać globalne porozumienia w sprawie czystej energii, praw dzieci i zakazów różnych rodzajów broni. Mogą tworzyć strefy wolne od broni nuklearnej. Mogą wyzbyć się, bojkotować i sankcjonować, jeśli są pomocne dla sprawy pokoju. Mogą zdemilitaryzować swoją policję. Mogą nawet rozbroić policję. Mogą odmówić zastosowania się do niemoralnego lub niezgodnego z konstytucją prawa, pozbawienia wolności bez postawienia zarzutów, inwigilacji bez nakazu. Mogą usuwać testy wojskowe i rekrutację ze swoich szkół. Mogą wprowadzić edukację pokojową do swoich szkół.

Poza przygotowaniem tych trudnych kroków władze lokalne i stanowe mogą edukować, informować, wywierać presję i lobbować. W rzeczywistości nie tylko MOGĄ robić takie rzeczy, ale należy od nich oczekiwać, że będą robić takie rzeczy w ramach swoich tradycyjnych, odpowiednich i demokratycznych obowiązków.

Przygotuj się na argument, że kwestia narodowa nie jest sprawą Twojej miejscowości. Najczęstszym zarzutem wobec uchwał lokalnych dotyczących tematów narodowych jest to, że nie jest to właściwa rola dla miejscowości. Zarzut ten można łatwo obalić. Podjęcie takiej uchwały to praca chwilowa, która nie kosztuje gminy żadnych środków.

Amerykanie powinni być bezpośrednio reprezentowani w Kongresie. Ale ich władze lokalne i stanowe również mają ich reprezentować przed Kongresem. Przedstawiciel w Kongresie reprezentuje ponad 650,000 XNUMX ludzi – zadanie niemożliwe do wykonania, nawet gdyby któryś z nich faktycznie podjął się tego zadania. Większość członków rad miejskich w Stanach Zjednoczonych składa przysięgę, obiecując poparcie amerykańskiej konstytucji. Częścią tego, jak to robią, jest reprezentowanie swoich wyborców na wyższych szczeblach władzy.

Miasta rutynowo i prawidłowo przesyłają petycje do Kongresu w związku z wszelkiego rodzaju prośbami. Jest to dozwolone zgodnie z klauzulą ​​3, zasada XII, sekcja 819, Regulaminu Izby Reprezentantów. Klauzula ta jest rutynowo używana do przyjmowania petycji z miast i pomników z państw w całej Ameryce. To samo ustalono w "Podręczniku Jeffersona", podręczniku Reguły dla Domu, napisanym pierwotnie przez Thomasa Jeffersona dla Senatu.

W 1798 r. legislatura stanu Wirginia przyjęła uchwałę, w której użył słów Thomasa Jeffersona potępiającą politykę federalną penalizującą Francję. W 1967 roku sąd w Kalifornii orzekł (Farley przeciwko Healeyowi, 67 Cal.2d 325) na rzecz prawa obywateli do zorganizowania referendum w sprawie kart do głosowania sprzeciwiających się wojnie w Wietnamie, orzekając: „Jako przedstawiciele społeczności lokalnych, rady nadzorcze i rady miejskie tradycyjnie składały deklaracje dotyczące polityki w sprawach istotnych dla społeczności, niezależnie od tego, czy mieli władzę wprowadzania takich deklaracji w drodze wiążącego ustawodawstwa. Rzeczywiście, jednym z celów samorządu lokalnego jest reprezentowanie swoich obywateli przed Kongresem, władzą ustawodawczą i organami administracyjnymi w sprawach, w których samorząd lokalny nie ma władzy. Nawet w kwestiach polityki zagranicznej nierzadko zdarza się, że lokalne organy ustawodawcze przedstawiają swoje stanowisko”.

Abolicjoniści przyjęli lokalne uchwały przeciwko polityce USA dotyczącej niewolnictwa. To samo zrobił ruch przeciw apartheidowi, ruch zamrożenia broni nuklearnej, ruch przeciwko ustawie PATRIOT, ruch na rzecz Protokołu z Kioto (obejmującego co najmniej 740 miast) itp. Nasza rzekomo demokratyczna republika ma bogatą tradycję działań gmin w kwestiach krajowych i międzynarodowych.

Karen Dolan z Cities for Peace pisze: „Doskonałym przykładem tego, jak bezpośrednie uczestnictwo obywateli za pośrednictwem władz miejskich wpłynęło na politykę USA i świata, jest przykład lokalnych kampanii dezinwestycji sprzeciwiających się zarówno apartheidowi w Republice Południowej Afryki, jak i, w rzeczywistości, polityce zagranicznej Reagana „konstruktywnego zaangażowania” z Republiką Południowej Afryki. Podczas gdy presja wewnętrzna i globalna destabilizowała rząd apartheidu w Republice Południowej Afryki, kampanie dezinwestycji gmin w Stanach Zjednoczonych zwiększyły presję i pomogły doprowadzić do zwycięstwa Ustawę o kompleksowej walce z apartheidem z 1986 r. To niezwykłe osiągnięcie zostało osiągnięte pomimo weta Reagana i podczas gdy Senat był w rękach Republikanów. Presja odczuwana przez krajowych prawodawców z 14 stanów USA i blisko 100 amerykańskich miast, które oddzieliły się od Republiki Południowej Afryki, zrobiła zasadniczą różnicę. W ciągu trzech tygodni od odrzucenia weta IBM i General Motors również ogłosiły, że wycofują się z Republiki Południowej Afryki.

I chociaż samorządy lokalne będą twierdziły, że nigdy nie robią niczego podobnego do lobbowania w Kongresie, wiele z nich w rzeczywistości rutynowo lobbuje wśród rządów stanowych. Można także skierować ich uwagę na liczne miasta, miasteczka i hrabstwa, które składają petycje do Kongresu, podobnie jak organizacje miejskie, takie jak Konferencja Burmistrzów Stanów Zjednoczonych, która niedawno przyjęła trzy uchwały wzywające Kongres do przeniesienia pieniędzy z wojska na potrzeby ludzkie i środowiskowe, odwrotność propozycji Trumpa, przegranego głosowania popularnego. World Beyond War, Code Pink i Rada Pokoju Stanów Zjednoczonych były wśród osób, które popierały te rezolucje i nadal to robimy.

New Haven w stanie Connecticut poszło o krok dalej niż retoryczna uchwała, wprowadzając wymóg, aby miasto organizowało publiczne przesłuchania z szefami poszczególnych departamentów rządowych w celu omówienia, co byliby w stanie zrobić, gdyby dysponowali kwotą środków, jakie wpłacają lokalni mieszkańcy podatki dla armii amerykańskiej. Teraz zorganizowali te przesłuchania. Konferencja Burmistrzów Stanów Zjednoczonych przyjęła uchwałę nakazującą wszystkim miastom członkowskim uczynienie tego samego. Możesz skierować to zadanie do swojego samorządu lokalnego. Znajdziesz go na stronie internetowej Konferencji Burmistrzów Stanów Zjednoczonych lub pod adresem WorldBeyondWar.org/Resolution. I dziękuję Radzie Pokoju Stanów Zjednoczonych za to, że tak się stało.

Przyjęliśmy podobną uchwałę w moim mieście Charlottesville w Wirginii, a ja użyłem klauzul Whereas, aby przedstawić liczne uwagi edukacyjne, które rzadko słyszy się na temat militaryzmu amerykańskiego. Nieco zróżnicowane projekty wykorzystano w ogólnokrajowej petycji internetowej, publicznym oświadczeniu dużej listy organizacji oraz uchwałach podjętych w różnych innych miastach i przez Konferencję Burmistrzów Stanów Zjednoczonych. Ważne, aby to, co robisz lokalnie, było częścią krajowego lub globalnego trendu. Jest to niezwykle pomocne w pozyskiwaniu urzędników państwowych i mediów. Ważne jest również, aby jasno określić, jaki wpływ ma to na finanse samorządu lokalnego.

Oczywiście kluczem do podejmowania lokalnych uchwał jest posiadanie w samorządzie porządnych ludzi i przynależność do partii politycznej, do której nie należy prezydent. W Charlottesville, kiedy urząd sprawował Bush Mniejszy, a w Radzie Miejskiej mieliśmy kilku wspaniałych ludzi, przyjęliśmy sporo potężnych uchwał. I nie zatrzymaliśmy się w latach Obamy i Trumpa. Nasze miasto jako pierwsze sprzeciwiło się pewnym wysiłkom mającym na celu rozpoczęcie wojny z Iranem, jako pierwsze sprzeciwiło się użyciu dronów, było jednym z liderów sprzeciwiających się wysokim wydatkom na wojsko itp. Możemy wejść w szczegóły tego, co było w tych rezolucjach, jeśli chcesz, ale żaden dziennikarz nigdy tego nie zrobił. Nagłówek, że Charlottesville sprzeciwiało się jakiejkolwiek wojnie Stanów Zjednoczonych z Iranem, trafił do wiadomości na całym świecie i był w zasadzie trafny. Nagłówek, że Charlottesville zakazało dronów, wcale nie był trafny, ale pomógł wywołać wysiłki, które doprowadziły do ​​przyjęcia przepisów antydronowych w wielu miastach.

Sposób realizacji zadań w samorządzie lokalnym zależy od lokalnych szczegółów. Możesz, ale nie musisz, od samego początku kontaktować się z najbardziej prawdopodobnymi zwolennikami w rządzie. Ale ogólnie polecam to. Zapoznaj się z harmonogramem spotkań i wymogami dotyczącymi możliwości wypowiadania się na spotkaniach rządowych. Spakuj listę mówców i spakuj salę. Kiedy przemawiasz, poproś osoby popierające, aby wstały. Poprzedź to utworzeniem jak największej koalicji, nawet niewygodnie dużej koalicji. Organizuj edukacyjne i kolorowe wydarzenia i akcje warte opublikowania. Zorganizuj konferencję. Prowadź prelegentów i filmy. Zbieraj podpisy. Rozpowszechniaj ulotki. Publikuj artykuły, listy i wywiady. Odpowiedz wstępnie na wszystkie prawdopodobne zastrzeżenia. Rozważ także zaproponowanie słabego projektu uchwały, który uzyska wystarczające poparcie wybranych urzędników, aby umieścić go w porządku obrad pod głosowanie na następnym posiedzeniu. Następnie daj najbardziej wspierającemu urzędnikowi silniejszy projekt do umieszczenia w porządku obrad i przyspiesz organizację. Zapełnij wszystkie możliwe miejsca na następnym spotkaniu. A jeśli rozwodnią Twój tekst, odeprzej, ale nie sprzeciwiaj się. Upewnij się, że coś przejdzie i pamiętaj, że liczy się sam nagłówek.

Następnie w następnym miesiącu zacznij próbować czegoś mocniejszego. I rozpocznij wysiłki w celu nagradzania i karania według zasług w następnych wyborach.