David Swanson, World BEYOND War, Maj 4, 2019
Nie wiem, czy większość ludzi w Stanach Zjednoczonych kiedykolwiek wiedziała, co znaczy Faludża. Trudno uwierzyć, że wojsko USA nadal by istniało, gdyby tak było. Ale z pewnością został w dużej mierze zapomniany – problem, któremu można by zaradzić, gdyby każdy wziął kopię Zwolnienie Faludży: historia ludu, autorstwa Rossa Caputi (amerykańskiego weterana jednego z oblężeń Faludży), Richarda Hilla i Donny Mulhearn.
“Zapraszamy do serwisu!”
Faludża była „miastem meczetów”, liczącym od 300,000 435,000 do 2003 2003 mieszkańców. Miał tradycję opierania się obcym — w tym brytyjskim — inwazjom. Ucierpiał, podobnie jak cały Irak, z powodu brutalnych sankcji nałożonych przez Stany Zjednoczone w latach poprzedzających atak z 82 roku. Podczas tego ataku w Faludży zbombardowano zatłoczone rynki. Po upadku irackiego rządu w Bagdadzie Faludża ustanowiła własny rząd, unikając grabieży i chaosu obserwowanego gdzie indziej. W kwietniu XNUMX roku amerykańska XNUMX Dywizja Powietrznodesantowa wkroczyła do Faludży i nie napotkała żadnego oporu.
Okupacja natychmiast zaczęła stwarzać problemy, jakie widział każdy okupant na całym świecie. Ludzie skarżyli się na pędzące Humvee po ulicach, poniżanie na punktach kontrolnych, niewłaściwe traktowanie kobiet, oddanie moczu przez żołnierzy na ulicach i żołnierzy stojących na dachach z lornetkami, co narusza prywatność mieszkańców. W ciągu kilku dni mieszkańcy Faludży chcieli uwolnić się od swoich „wyzwolicieli”. Więc ludzie próbowali pokojowych demonstracji. A wojsko USA strzelało do protestujących. Ale w końcu okupanci zgodzili się stacjonować poza miastem, ograniczyć patrole i pozwolić Faludży na stopień samorządności wykraczający poza to, na co pozwalała reszta Iraku. Rezultat okazał się sukcesem: Faludża była bezpieczniejsza niż reszta Iraku dzięki trzymaniu okupantów z dala od niej.
Ten przykład musiał oczywiście zostać zmiażdżony. Stany Zjednoczone twierdziły, że są moralnie zobowiązane do wyzwolenia Iraku, aby „utrzymać bezpieczeństwo” i „pomóc w przejściu do demokracji”. Wicekról Paul Bremer postanowił „oczyścić Faludżę”. Weszły wojska „koalicji” z ich zwykłą niezdolnością (wyśmiewaną dość skutecznie w filmie Netflixa Brad Pitt War Machine), aby odróżnić ludzi, którym obdarzali wolnością i sprawiedliwością, od ludzi, których zabijali. Urzędnicy amerykańscy opisali ludzi, których chcieli zabić, jako „raka” i zabijali ich w nalotach i strzelaninach, które zabiły wielu ludzi bez raka. W tamtym czasie nie było wiadomo, ile osób Stany Zjednoczone faktycznie dawały raka.
W marcu 2004 roku czterech najemników Blackwater zostało zabitych w Faludży, a ich ciała spalono i powieszono na moście. Amerykańskie media przedstawiły czterech mężczyzn jako niewinnych cywilów, którzy jakimś cudem znaleźli się w środku wojny i przypadkowo padli ofiarą irracjonalnej, pozbawionej motywacji przemocy. Mieszkańcy Faludży byli „bandytami”, „dzikusami” i „barbarzyńcami”. Ponieważ kultura amerykańska nigdy nie żałowała Drezna ani Hiroszimy, w Faludży głośno było o nawoływaniu do naśladowania tych precedensów. Były doradca Ronalda Reagana, Jack Wheeler sięgnął po starożytny rzymski model, domagając się całkowitego obrócenia Faludży w martwe gruzy: „Fallujah delenda est!”
Okupanci próbowali wprowadzić godzinę policyjną i zakaz noszenia broni, twierdząc, że takie środki są im potrzebne do odróżnienia ludzi do zabijania od ludzi, którym należy dać demokrację. Ale kiedy ludzie musieli opuścić swoje domy po żywność lub lekarstwa, zostali zastrzeleni. Rodziny zostały zastrzelone, jedna po drugiej, gdy każda osoba wychodziła, aby spróbować odzyskać ranne lub martwe ciało ukochanej osoby. Nazywała się „gra rodzinna”. Jedyny stadion piłkarski w mieście zamieniono w ogromny cmentarz.
Siedmioletni chłopiec o imieniu Sami widział, jak zastrzelono jego młodszą siostrę. Patrzył, jak jego ojciec wybiega z domu, by ją zabrać i zostać zastrzelonym. Słyszał krzyki ojca w agonii. Sami i reszta rodziny bali się wychodzić. Do rana zarówno jego siostra, jak i ojciec nie żyli. Rodzina Sami słuchała strzałów i krzyków w okolicznych domach, gdy rozgrywała się ta sama historia. Sami rzucał kamieniami w psy, próbując trzymać je z dala od ciał. Starsi bracia Sami nie pozwolili jego matce wyjść, by zamknąć otwarte oczy zmarłego męża. Ale w końcu dwaj starsi bracia Samiego postanowili wybiec na zewnątrz po ciała, w nadziei, że jeden z nich to przeżyje. Jeden brat został natychmiast postrzelony w głowę. Drugiemu udało się zamknąć oczy ojca i odzyskać ciało siostry, ale został postrzelony w kostkę. Mimo wysiłków całej rodziny brat zmarł powolną i straszną śmiercią od rany kostki, podczas gdy psy walczyły o ciała jego ojca i brata, a smród z sąsiedztwa trupów przejął kontrolę.
Al Jazeera pokazała światu część horroru pierwszego oblężenia Faludży. A potem inne media pokazały światu tortury stosowane przez USA w Abu Ghraib. Obwiniając media i postanawiając lepiej sprzedawać przyszłe akty ludobójstwa, Wyzwoliciele wycofali się z Faludży.
Ale Faludża pozostała wyznaczonym celem, który wymagałby kłamstw podobnych do tych, które rozpętały całą wojnę. Faludża, jak powiedziano opinii publicznej w USA, była siedliskiem Al-Kaidy kontrolowanym przez Abu Musaba al-Zarkawiego – mit przedstawiony tak, jakby lata później w amerykańskim filmie Amerykański snajper.
Drugie oblężenie Faludży było całkowitym atakiem na całe życie ludzkie, który obejmował bombardowanie domów, szpitali i najwyraźniej każdego pożądanego celu. Kobieta, której ciężarna siostra została zabita przez bombę, powiedziała reporterowi: „Nie mogę wyrzucić z głowy obrazu, jak jej płód zostaje wyrzucony z jej ciała”. Zamiast czekać, aż ludzie wyjdą z domów, podczas Drugiego Oblężenia piechota morska USA ostrzeliwała domy z czołgów i wyrzutni rakiet, a kończyła pracę buldożerami w izraelskim stylu. Używali także białego fosforu na ludziach, który ich topił. Zniszczyli mosty, sklepy, meczety, szkoły, biblioteki, biura, stacje kolejowe, stacje elektryczne, stacje uzdatniania wody i każdy element systemów sanitarnych i komunikacyjnych. To było socjobójstwo. Kontrolowane i osadzone media korporacyjne usprawiedliwiały wszystko.
W rok po drugim oblężeniu, gdy miasto zamieniło się wśród gruzów w coś w rodzaju więzienia pod gołym niebem, personel Szpitala Ogólnego w Faludży zauważył, że coś jest nie tak. Nastąpił dramatyczny – gorszy niż Hiroszima – wzrost zachorowań na raka, martwych urodzeń, poronień i nigdy wcześniej nie widzianych wad wrodzonych. Dziecko urodziło się z dwiema głowami, inne z jednym okiem na środku czoła, a jeszcze inne z dodatkowymi kończynami. Jaka część winy za to, jeśli w ogóle, przypada na biały fosfor, a jaka na zubożony uran, jaka na broń ze wzbogaconym uranem, jaka na otwarte paleniska, a jaka na różne inne bronie, nie ma wątpliwości, że kierowana przez USA Przyczyną jest wojna humanitarna.
Inkubatory zatoczyły koło. Od kłamstw o Irakijczykach usuwających niemowlęta z inkubatorów, które (w jakiś sposób) usprawiedliwiły pierwszą wojnę w Zatoce Perskiej, poprzez kłamstwa o nielegalnej broni, która (w jakiś sposób) usprawiedliwiła masowy terroryzm Shock and Awe, dotarliśmy teraz do pokoi pełnych inkubatorów ze zdeformowanymi niemowlętami szybko umierając z dobroczynnego wyzwolenia.
W latach 2014-2016 rozpoczęło się trzecie oblężenie Faludży przez rząd iracki, które zainstalowało Stany Zjednoczone, wraz z nową opowieścią dla mieszkańców Zachodu o kontroli ISIS nad Faludżą. Ponownie wymordowano ludność cywilną, a to, co pozostało z miasta, zostało zniszczone. Faludża delenda est rzeczywiście. Nie wspomniano o tym, że ISIS powstało w wyniku dekady kierowanej przez Stany Zjednoczone brutalności, uwieńczonej ludobójczym atakiem rządu irackiego na sunnitów.
Przez to wszystko oczywiście Stany Zjednoczone przewodziły światu – między innymi poprzez spalanie ropy, o które toczono wojny – czyniąc nie tylko Faludżę, ale większość Bliskiego Wschodu zbyt gorącą dla ludzi. zamieszkać. Wyobraźcie sobie oburzenie, kiedy ludzie, którzy popierają kogoś takiego jak Joe Biden, który odegrał kluczową rolę w zniszczeniu Iraku (i który nie może nawet żałować śmierci własnego syna w otwartych dołach, a tym bardziej śmierci Faludży), odkrywają, że prawie nikt na Bliskim Wschodzie nie jest wdzięczny za załamanie się klimatu w piekło nie nadające się do życia. Wtedy media z pewnością powiedzą nam, kto jest prawdziwymi ofiarami tej historii.
