Wyjątkowo izolowany

Gdybyś był Irańczykiem i dowiedział się, że doradca ds. bezpieczeństwa narodowego USA, John Bolton, chciał zaatakować twój kraj, czy nie czułbyś się przerażony?

Ale jesteśmy nauczeni to lekceważyć.

Szkolenie zaczyna się wcześnie: wykonaj zadanie. Dostawać dobre oceny. Zaizoluj swoje życie. Zautomatyzuj swoją duszę.

Nie martwcie się amerykańskimi bombami niszczącymi Bagdad lub finansowanymi przez USA szwadronami śmierci okaleczającymi chłopów w Ameryce Łacińskiej.

Ignoruj, jak CIA, Agencja ds. Rozwoju Międzynarodowego i National Endowment for Democracy podważają obce społeczeństwa poprzez zamachy stanu i podkładanie fałszywej propagandy przed zamachem stanu, podżeganie do zamieszek, zabójstwa charakterów, przekupstwo, finansowanie kampanii i sabotaż gospodarczy.

W 1953 roku administracja Eisenhowera wraz z byłym przewodniczącym Fundacji Rockefellera, sekretarzem stanu Johnem Fosterem Dullesem i dyrektorem CIA Allenem Dullesem, zorganizowali zamach stanu, który zastąpił irańskiego Mohammada Mossadegha szachem, który panował przez ponad dwie dekady biedy, tortur i ucisku. Naruszając suwerenność i neutralność Iranu, alianci wcześniej najechali Iran podczas obu wojen światowych w poszukiwaniu ropy i kolei.

Demokratycznie wybrany Mossadegh poprowadził popularną kampanię mającą na celu nacjonalizację brytyjskiej Anglo-Iranian Oil Company, której bank był klientem Sullivan & Cromwell, firmy prawniczej braci Dulles. Teraz, po przywróceniu szacha, przybył potomek Rockefellera, Standard Oil z New Jersey (Exxon), kolejny klient Sullivan & Cromwell. Chase Manhattan Bank Rockefellera przybył, aby chronić fortunę szacha. Przybyły samoloty Northrop, a szach obsesyjnie importował amerykańską broń. SAVAK wyszkolony przez CIA, brutalna wewnętrzna ochrona szacha.

W 1954 roku zorganizowany przez Eisenhowera zamach stanu zastąpił Jacobo Árbenza z Gwatemali Castillo Armasem, którego reżim torturował, mordował, zakazał związków zawodowych i wstrzymał reformę rolną. Cztery dekady później, dzięki amerykańskim funduszom i uzbrojeniu, zginęło 200,000 XNUMX osób. Politycy amerykańscy nie lubili Árbenza, ponieważ zabierał ziemię od klienta Sullivan & Cromwell, United Fruit Company, w celu dystrybucji wśród chłopów. Wcześniej wspierany przez USA dyktator Jorge Ubico okrutnie ujarzmiał chłopów, dając United Fruit koncesje finansowe i darmową ziemię.

W 1961 roku zamach stanu zainicjowany przez Kennedy'ego zamordował kongijskiego nacjonalistę Patrice'a Lumumbę i zastąpił go Moïse Tshombe , przywódcą kongijskiej prowincji Katanga . Politycy amerykańscy, spragnieni minerałów z Katangi, chcieli, aby ich człowiek Tshombe albo rządził Kongiem, albo pomógł Katangi w secesji. Do 1965 roku Stany Zjednoczone wspierały Mobutu Sese Seko, którego przerażające represje trwały ponad trzy dekady.

W 1964 roku zorganizowany przez Johnsona zamach stanu zastąpił João Goularta z Brazylii, później zabitego, dyktaturą wojskową, która przejęła związki zawodowe, zbrutalizowała księży i ​​dopuściła się powszechnych okrucieństw przez dwie dekady. Goulart, neutralny podczas zimnej wojny, pozwolił komunistom uczestniczyć w rządzie i znacjonalizował spółkę zależną International Telephone and Telegraph Company. Prezes ITT przyjaźnił się z dyrektorem CIA Johnem McCone, który później pracował dla ITT.

W 1965 r., po nieudanym zamachu stanu zainicjowanym przez Eisenhowera w 1958 r. przeciwko indonezyjskiemu Sukarno, kolejny zamach stanu ustanowił Suharto, którego reżim zamordował od 500,000 1 do XNUMX miliona Indonezyjczyków. CIA dostarczyła listy tysięcy podejrzanych komunistów do zabicia przez armię indonezyjską. Zbulwersowana niezaangażowaniem Sukarno w okresie zimnej wojny, CIA wymyślała pornograficzny film przedstawiający Sukarno, aby go zdyskredytować.

W 1971 r. zamach stanu zainicjowany przez Nixona i Kissingera zastąpił zabitego później Juana Torresa z Boliwii Hugo Bánzerem, który aresztował tysiące i rutynowo łamał prawa człowieka. Nixon i Kissinger, współpracownik Rockefellera, obawiali się, że Torres sprawi, że Gulf Oil Company (później Chevron) podzieli się zyskami z Boliwijczykami.

W 1973 r. zorganizowany przez Nixona i Kissingera zamach stanu zastąpił zabitego Chilijczyka Salvadora Allende Augusto Pinochetem, którego rządy terroru wymordowały tysiące ludzi przez ponad dekadę. Zorganizowana przez Rockefellera Grupa Biznesowa dla Ameryki Łacińskiej, w tym ITT, PepsiCo i Anaconda Mining Company, potajemnie wspierała kampanie przeciwko Allende.

Uczono nas, że Stany Zjednoczone przynoszą światu wolność. Ale co to za wolność? Wolność życia bez rodziców, którzy zostali zamordowani? Wolność bycia torturowanym za troskę o biednych?

Jeśli nie prano nam mózgów, że to wszystko jest na cześć świeckiego boga Wolności, to myjemy mózgi, że to dla samego Jezusa. Amerykańskie wojska przygotowujące się do inwazji na Faludżę w Iraku zostały pobłogosławione przez ich kapelana Marynarki Wojennej, który odważył się zrównać zbliżający się atak z wjazdem Jezusa do Jerozolimy.

Dlaczego więc Iran, a nie Stany Zjednoczone, jest uważany za niebezpieczny? Dlaczego Wenezuela jest wrogiem? Ponieważ złamali Cztery Przykazania zaciemnionej kliki, która tworzy amerykańską politykę zagraniczną:

Nie utrudniaj amerykańskim firmom osiągania zysków za granicą. Wysokie zyski, podobnie jak wysokie oceny, wskazują na sukces. Nie pomagajcie biednym ani nie dawajcie ziemi bezrolnym. Bądź przyjaciółmi naszych przyjaciół, wrogami naszych wrogów. Nie odrzucajcie amerykańskich baz wojskowych i broni.

Zobacz, co spotkało byłego prezydenta Ekwadoru Correę. Pozwał Chevrona, ograniczył ubóstwo, dołączył do regionalnej grupy ekonomicznej Wenezueli i Kuby, udzielił azylu Julianowi Assange'owi i odmówił odnowienia 10-letniej dzierżawy bazy przez armię amerykańską w 2009 roku. W 2010 roku ten popularny prezydent został prawie zabity przez policję podczas zamieszek . I mamy wierzyć, że amerykańska klika była niezaangażowana?

Rządzi nami chora psychicznie rasa, której świadomość jest w ich portfelach, a nie w ich sercach, i która odmawia nam tego, co jest najbardziej potrzebne do pielęgnowania pokoju na świecie: wolności do opieki.

AKTUALIZACJA (wrzesień 2019): Kristin Christman przeprasza za błąd w powyższym komentarzu. Napisała, że ​​zamach stanu zainicjowany przez Kennedy'ego zamordował kongijskiego Patrice'a Lumumbę, podczas gdy w rzeczywistości to Eisenhower wydał rozkaz zamachu. Charyzmatyczny Lumumba, zdeterminowany, by bogate w minerały Kongo zachować neutralność podczas zimnej wojny, został brutalnie zabity 17 stycznia 1961 roku, trzy dni przed inauguracją Kennedy'ego. Morderstwo zostało upublicznione dopiero miesiąc później. Kennedy był bardzo zszokowany tą wiadomością, gdyż zasugerował nawet możliwość poparcia uwolnienia Lumumby i włączenia go do kongijskiego rządu. Jednak administracja Kennedy'ego ostatecznie poparła okrutnego i represyjnego Mobutu, który był obecny podczas bicia Lumumby. Światowe demonstracje potępiły zabójstwo tego inspirującego i odważnego przywódcy, aw 2002 roku belgijski rząd przeprosił za swój główny udział w morderstwie i utworzył fundusz na rzecz promocji demokracji w Kongu. CIA nigdy nie przyznała się do swojej wiodącej roli”.

Kristin Christman jest współautorką nadchodzącej antologii Bending the Arc (SUNY Press).