Morderstwo dronów zostało znormalizowane

David Swanson, World BEYOND War, Grudzień 29, 2020

Jeśli wyszukam w Google słowa „drony” i „moralność”, większość wyników pochodzi z lat 2012-2016. Jeśli wyszukam „drony” i „etyka”, otrzymuję kilka artykułów z lat 2017–2020. Czytając różne serwisów internetowych potwierdza oczywistą hipotezę, że (z reguły z wieloma wyjątkami) „moralność” jest tym, czym ludzie wspominać kiedy zła praktyka jest nadal szokujące i budzące zastrzeżenia, podczas gdy „etyka” jest tym, czego używają, gdy mówią o normalnej, nieuniknionej części życia, którą należy dostosować do jak najbardziej odpowiedniego kształtu.

Jestem na tyle dorosły, że pamiętam czasy, gdy morderstwa dronów były szokujące. Cholera, przypominam sobie nawet kilka osób, które nazywały ich morderstwami. Oczywiście zawsze znajdowali się tacy, którzy sprzeciwiali się w oparciu o partię polityczną prezydenta USA w danym momencie. Zawsze byli tacy, którzy wierzyli, że wysadzanie ludzi rakietami byłoby w porządku, gdyby Siły Powietrzne umieściły cholernego pilota w samolocie. Od samego początku byli tacy, którzy byli gotowi zaakceptować morderstwa dronów, ale wytyczyli granicę dla dronów, które wystrzeliłyby pociski bez rozkazu, by jakiś młody rekrut w przyczepie w Nevadzie nacisnął przycisk. I oczywiście od razu pojawiły się miliony fanów wojen dronów, „ponieważ w wojnach dronów nikt nie ucierpi”. Ale był też szok i oburzenie.

Niektórzy byli zaniepokojeni, gdy dowiedzieli się, że większość celów „precyzyjnych ataków dronów” to nieznane istoty ludzkie, a jeszcze więcej miało po prostu pecha znaleźć się w pobliżu tych nieznanych istot ludzkich w niewłaściwym czasie, podczas gdy inne ofiary próbowały pomóc zostali ranni i wysadzili się w powietrze po drugim dotknięciu „podwójnego dotknięcia”. Niektórzy z tych, którzy dowiedzieli się, że mordercy z dronów nazywali swoje ofiary „bug splat”, byli zniesmaczeni. Ci, którzy odkryli, że wśród znanych celów były dzieci i osoby, które z łatwością można było aresztować, oraz ci, którzy zauważyli, że cała rozmowa o organach ścigania była kompletną bzdurą, ponieważ ani jedna ofiara nie została skazana ani skazana, a praktycznie żadna nie została oskarżona, podniesione obawy. Innym przeszkadzała trauma, jakiej doznali uczestnicy morderstw dronami.

Nawet prawnicy, którzy chcieli ignorować nielegalność wojny, byli znani z tego, że w tamtych czasach uznawali morderstwa dronów za morderstwa, jeśli nie były częścią wojny — wojna stanowi święty środek oczyszczający, który przekształca nawet morderstwo w coś szlachetnego. Słychać było nawet hiper-militarystów gwiżdżących Gwiezdny Sztandar z każdego otworu, martwiąc się, co się stanie, gdy spekulanci uzbroią świat w podobne drony, tak aby nie były to tylko Stany Zjednoczone (i Izrael) dronujący ludzie.

I był prawdziwy szok i oburzenie z powodu faktycznej niemoralności mordowania ludzi. Mała skala morderstw dronów zdawała się nawet otwierać niektórym oczy na horror większej skali wojen, których częścią były morderstwa dronów. Wydaje się, że ta wartość szoku dramatycznie spadła.

Mam na myśli w Stanach Zjednoczonych. Na ziemiach będących celem ataków oburzenie tylko narasta. Ci, którzy żyją pod nieustanną traumą niekończących się brzęczących dronów, grożących natychmiastową zagładą w każdej chwili, nie zaakceptowali tego. Kiedy Stany Zjednoczone zamordowały irańskiego generała, Irańczycy krzyczeli „morderstwo!” Ale to krótkie ponowne wprowadzenie morderstw dronów do korporacyjnego systemu informacyjnego Stanów Zjednoczonych wywołało u wielu ludzi błędne wrażenie, a mianowicie, że pociski mają tendencję do wycelowania w określone osoby, które można określić jako wrogów, które są dorosłymi mężczyznami i noszą mundury. Nic z tego nie jest prawdą.

Problemem jest morderstwo, lekkomyślne morderstwo tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci, w szczególności morderstwo rakietowe – czy to z drona, czy nie. A problem narasta. Rośnie w Somali. Rośnie w Jemen. Rośnie w Afganistan. Wliczając w to morderstwa rakietowe bez dronów, rośnie Afganistan, Irak i Syrię. Nadal jest w środku Pakistan. A na mniejszą skalę jest w dziesiątkach innych miejsc.

Bushowi to się udało. Obama zrobił to na większą skalę. Trump zrobił to na jeszcze większą skalę. Tendencja nie zna stronniczości, ale dobrze podzielona i podbita opinia publiczna w USA nie wie nic więcej. Frajerzy obu partii — hm, członkowie — mają powody, by nie sprzeciwiać się temu, co zrobili ich dawni przywódcy. Ale wciąż są wśród nas tacy, którzy chcą zakazać uzbrojonych dronów.

Obama przeniósł wojny Busha z lądu na powietrze. Trump kontynuował ten trend. Biden wydaje się skłonny jeszcze bardziej rozwinąć ten sam trend. Ale kilka rzeczy może wzbudzić sprzeciw opinii publicznej.

Po pierwsze, policjanci i strażnicy graniczni, strażnicy więzienni i każdy umundurowany sadysta w Ojczyźnie chce uzbrojonych dronów i chce ich używać, i wkrótce doprowadzą do straszliwej tragedii w Place That Matters w amerykańskich mediach. Musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby tego uniknąć, ale jeśli tak się stanie, może to obudzić ludzi na to, co jest wyrządzane innym we wszystkich krajach, które nie są krajem niezbędnym.

Po drugie, przesłuchania w sprawie potwierdzenia lub odrzucenia Avril Haines jako dyrektora Narodowego „Wywiadu” mogą skupić się na jej roli w usprawiedliwianiu bezprawnych morderstw dronów. Musimy zrobić wszystko, aby tak się stało.

Po trzecie, Johnson próbował przejść do wojny powietrznej. Nixon kontynuował to przejście do wojny powietrznej. I w końcu poważna zmiana kulturowa obudziła wystarczającą liczbę ludzi, by odrzucić Nixona z jego głupiego planu zwycięstwa i stworzyć prawo, które ma zakończyć wojnę z Jemenem. Jeśli nasi rodzice i dziadkowie mogli to zrobić, dlaczego, do diabła, my nie możemy?