David Swanson
Tylko nie-patriota lub ktoś z odrobiną szacunku dla Karty Praw byłby przeciwny Ustawa o patriocie.
Tylko osoba nienawidząca dzieci lub ktoś z odrobiną szacunku dla publicznej edukacji sprzeciwiłaby się temu Ustawa o braku pozostawionego dziecka.
I tylko zwolennik ludobójstwa lub ktoś, kto ma dość niekończących się agresywnych wojen zagranicznych, sprzeciwiłby się nadchodzącej Ustawa o zapobieganiu ludobójstwu i zbrodniom od senatora Bena Cardina (D-MD).
Nazwy mogą być mylące, nawet jeśli zwolennicy projektów ustaw i ich nazw mają jak najlepsze intencje. W końcu kto nie chciałby zapobiec ludobójstwu i okrucieństwom? Jestem zdania, że popieram wiele działań, które właśnie w tym pomogą.
Kiedy papież powiedział Kongresowi, aby zakończył handel bronią, a oni zgotowali mu owację na stojąco, nie zacząłem wstrzymywać oddechu, aby faktycznie podjęli działania w związku z tymi słowami. Ale od dawna to popieram. Stany Zjednoczone dostarczają światu więcej broni niż ktokolwiek inny, w tym trzy czwarte broni na Bliski Wschód i trzy czwarte broni do biednych krajów (w rzeczywistości 79% w obu przypadkach w najnowszych raportach Kongresu ds. obsługa; teraz może być wyższa). Jestem za odcięciem handlu bronią na całym świecie, a Stany Zjednoczone mogłyby przewodzić temu wysiłkowi, dając przykład i porozumienie traktatowe.
Większość ludobójstw jest wynikiem wojen. Ludobójstwo w Rwandzie nastąpiło po latach wspieranych przez Stany Zjednoczone działań wojennych, na które zezwolił prezydent Bill Clinton, ponieważ opowiadał się on za dojściem do władzy Paula Kagame. Polityka mająca na celu zapobieżenie temu ludobójstwu obejmowałaby powstrzymanie się od wspierania wojny w Ugandzie, powstrzymanie się od wspierania zabójcy prezydentów Rwandy i Burundi, zapewnienie rzeczywistej pomocy humanitarnej oraz — w przypadku kryzysu — zapewnienie pracowników pokojowych. Nigdy nie było potrzeby bomb, które spadły na Libię, Irak i inne miejsca, ponieważ nie wolno nam ponownie zbombardować Rwandy.
Działania ludobójcze i podobnie mordercze działania, które nie pasują do definicji ludobójstwa, mają miejsce na całym świecie i są uznawane przez Stany Zjednoczone za ludobójstwo lub niedopuszczalne lub nie, w oparciu o stanowisko strony winnej wobec rządu USA. Arabia Saudyjska oczywiście nie popełnia ludobójstwa w Jemenie, gdzie bombarduje dzieci amerykańskimi bombami. Ale wystarczy najmniejszy pretekst, by zasugerować, że to Kadafi lub Putin groźny ludobójstwo. I oczywiście trwająca dziesięciolecia rzeź muzułmanów w Stanach Zjednoczonych w Iraku, Afganistanie i innych miejscach nie może być ludobójstwem, ponieważ Stany Zjednoczone to robią.
Globalne standardy powinny być utrzymywane przez globalne organizacje, ale nawet ja nie narzekałbym na to, że rząd USA mianuje się prewencją ludobójstwa, jeśli (1) zaprzestanie angażowania się w ludobójstwo, (2) przestanie dostarczać broń do masowych mordów oraz (3) będzie zajmował się wyłącznie pokojowe próby zapobiegania ludobójstwu — to znaczy zapobieganie ludobójstwu wolne od ludobójstwa. To, co wiemy o projekcie senatora Cardina, oprócz jego sponsorowania przez godnego zaufania zwolennika wojny, takiego jak Cardin, sugeruje, że jednym z narzędzi, które można zastosować przeciwko „ludobójstwu”, byłoby narzędzie, które dominuje w budżecie i biurokracji rządu USA, ilekroć jest w tym wojsko.
„Ustawa uczyni z niej politykę krajową:
„1. zapobieganie masowym okrucieństwom i ludobójstwu, co jest zarówno podstawowym interesem bezpieczeństwa narodowego, jak i podstawową odpowiedzialnością moralną;”
Dlaczego oba? Dlaczego moralna odpowiedzialność nie jest wystarczająco dobra? Dlaczego Departament Sprawiedliwości argumentował za legalnością zbombardowania Libii na absurdalnej podstawie, że gdyby tego nie zrobił, zagrażałoby bezpieczeństwu Stanów Zjednoczonych? Po co wrzucać „bezpieczeństwo narodowe” na listę powodów, dla których należy zapobiegać masowym mordom w jakimś odległym kraju? Dlaczego? Bo staje się pretekstem, wręcz quasi-prawnym uzasadnieniem wojny.
„2. łagodzenie zagrożeń dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych poprzez zapobieganie pierwotnym przyczynom braku bezpieczeństwa, w tym masakrom ludności cywilnej, przepływowi uchodźców przez granice i przemocy siejącej spustoszenie w stabilności i źródłach utrzymania w regionie;
Ale aby to zrobić, Stany Zjednoczone musiałyby raczej zaprzestać mordowania mas cywilów i obalania rządów, zamiast wykorzystywać katastrofy wywołane przez własne lub cudze wojny jako usprawiedliwienie dla dalszych wojen. I co, do diabła, stało się z „moralną odpowiedzialnością”? W punkcie 2 już dawno zapomniano, że mamy sprzeciwiać się mordowaniu mas cywilów wyłącznie dlatego, że jest to w jakiś sposób „zagrożenie dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych”. Oczywiście, w rzeczywistości masowe rzezie mają tendencję do generowania przemocy przeciwko Stanom Zjednoczonym, kiedy USA dokonują rzezi, a nie inaczej.
„3. w celu zwiększenia jej zdolności do zapobiegania masowym okrucieństwom i konfliktom z użyciem przemocy i radzenia sobie z nimi w ramach swoich interesów humanitarnych i strategicznych;”
Terminy zaczynają się zacierać, krawędzie zanikają. Teraz nie tylko „ludobójstwo” usprawiedliwia więcej wojen, ale nawet „brutalny konflikt”. I nie chodzi tylko o zapobieganie temu, ale o „reagowanie”. I w jaki sposób największy na świecie dostawca przemocy ma tendencję do „rozwiązywania” „brutalnego konfliktu”? Jeśli jeszcze go nie znasz, senator Cardin chciałby zaprosić cię do przeprowadzki do Maryland i głosowania na niego.
Wkradło się tu też coś jeszcze. Oprócz „interesów humanitarnych” Stany Zjednoczone mogą działać zgodnie ze swoimi „interesami strategicznymi”, które oczywiście nie są interesami amerykańskiej opinii publicznej, ale interesami na przykład koncernów naftowych, którymi tak bardzo interesowała się sekretarz stanu Hillary Clinton zaniepokojony, kiedy nalegała na zbombardowanie Libii, jak widać w e-mailach, które powinny nas denerwować z powodu czegoś innego niż ich treść.
„4. pracować nad stworzeniem ogólnorządowej strategii zapobiegania i reagowania na ludobójstwo i masowe okrucieństwa:
A. poprzez wzmocnienie zdolności dyplomatycznych, wczesnego ostrzegania oraz zapobiegania konfliktom i ich łagodzenia;
B. poprzez lepsze wykorzystanie pomocy zagranicznej w celu wczesnego i skutecznego reagowania w celu zajęcia się pierwotnymi przyczynami i motorami przemocy;
C. poprzez wspieranie międzynarodowych mechanizmów zapobiegania okrucieństwom, konfliktom, utrzymywania pokoju i budowania pokoju; I
D. poprzez wspieranie lokalnego społeczeństwa obywatelskiego, w tym budowniczych pokoju, obrońców praw człowieka i innych osób, które pomagają zapobiegać okrucieństwom i reagować na nie; I"
„Ogólnorządowe”? Przypomnijmy, która część rządu wysysa 54% federalnych wydatków uznaniowych. Podpunkty od A do D wyglądają oczywiście doskonale, czy też byłyby, gdyby nie rząd USA i cała kolekcja rządu USA, o którym mówimy.
„5. stosować różnorodne jednostronne, dwustronne i wielostronne środki w celu reagowania na międzynarodowe konflikty i masowe okrucieństwa, nadając wysoki priorytet terminowym, zapobiegawczym wysiłkom dyplomatycznym i pełniąc rolę przywódczą w promowaniu międzynarodowych wysiłków na rzecz pokojowego zakończenia kryzysów”.
Gdyby ten rodzaj języka był szczery, Cardin mógłby to zademonstrować i przekonać mnie, dodając po prostu:
6. Wszystko to odbędzie się bez użycia przemocy.
or
6. Nic w tym akcie nie ma na celu sugerowania przywileju naruszenia Karty Narodów Zjednoczonych lub Paktu Brianda-Kellogga, ponieważ te traktaty są częścią Najwyższego Prawa Kraju na mocy Artykułu VI Konstytucji Stanów Zjednoczonych.
Taki nieszkodliwy dodatek od razu by mnie przekonał.
