COVID-19 W Afganistanie może być druzgocące

20 kwietnia 2020 r.

Cena Od Głosy na rzecz kreatywnego niestosowania przemocy w Wielkiej Brytanii

Gdy Kabul wkracza w trzeci tydzień ściśle egzekwowanej blokady, co ograniczenia oznaczają dla osób żyjących poniżej granicy ubóstwa?

Pierwszą rzeczą, o której myśli każdy, jest jedzenie. Niektórzy obawiają się, że wraz ze wzrostem cen mąki małe, lokalne piekarnie zostaną zamknięte. „Lepiej umrzeć na koronawirusa niż z biedy” – mówi Mohammada Jan, szewc z Kabulu. Jan Ali, robotnik, lamentuje: „Głód nas zabije, zanim zabije nas koronawirus. Utknęliśmy między dwiema śmierciami".

Według prognoz ONZ, nawet bez zakłóceń spowodowanych pandemią, prawie 11 milionów osób boryka się z poważnym brakiem bezpieczeństwa żywnościowego. Dla tysięcy dzieci ulicy i robotników dorywczych w Afganistanie brak pracy oznacza brak chleba. Dla ubogich z obszarów miejskich głównym priorytetem będzie wyżywienie rodzin, co oznacza przebywanie na ulicy w poszukiwaniu pracy, pieniędzy i zaopatrzenia. Ludzie prawdopodobnie bardziej martwią się śmiercią głodową niż śmiercią z powodu koronawirusa. „Są zbyt zajęci próbami przetrwania biedy i przewrotów, by martwić się nowym wirusem”

Z cenami mąki pszennej, szybko rosnących świeżych owoców i pożywnych produktów spożywczych oraz braku rządowej kontroli cen żywności, istnieje realne niebezpieczeństwo głodu. Zamknięcia granic, mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa, oznaczają, że międzynarodowe linie dostaw ropy i roślin strączkowych, głównie z Pakistanu, zostaną poważnie ograniczone. Mimo że wielu rolników z optymizmem patrzy na tegoroczne zbiory, po obfitych opadach śniegu i deszczach tej zimy wirus może ich uderzyć w momencie, gdy żniwa rozpoczną się w maju.

W momencie pisania tego tekstu potwierdzono 1,019 przypadków wirusa koronowego i 36 zgłoszonych zgonów, chociaż przy ograniczonych testach i wielu nie szukających opieki zdrowotnej w przypadku choroby rzeczywista liczba musi być znacznie wyższa. Najbardziej dotknięte prowincje to Herat, Kabul i Kandahar.

Serce wybuchu epidemii znajduje się w Heracie, ruchliwym mieście granicznym, z którego zwykle tysiące Afgańczyków, głównie młodych mężczyzn, przedostaje się do Iranu w poszukiwaniu pracy. Po ofiarach śmiertelnych i blokadach w Iranie, tylko w zeszłym tygodniu 140,000 XNUMX Afgańczyków ponownie przekroczyło granicę do Heratu. Niektórzy uciekają przed samym koronawirusem, inni stracili pracę z powodu blokady, więc nie mają dokąd pójść.

W Heracie właśnie zbudowano szpital na trzysta łóżek, aby poradzić sobie z nowymi przypadkami. Afganistan utworzył nowe ośrodki badawcze, laboratoria i oddziały szpitalne, a nawet przydrożne stacje mycia rąk. Bank Światowy zatwierdził darowiznę w wysokości 100.4 miliona dolarów na zapewnienie nowych szpitali, sprzętu bezpieczeństwa, lepszych testów i ciągłej edukacji na temat wirusa. Pierwsze pakiety medyczne z Chin, składające się z respiratorów, kombinezonów ochronnych i zestawów testowych, dotarły do ​​Afganistanu w zeszłym tygodniu.

Jednak wiele zachodnich organizacji pozarządowych musiało przerwać pracę, ponieważ ich personel został wezwany do domu przez własne kraje i brakuje lekarzy przeszkolonych w zakresie procedur intubacyjnych potrzebnych do pomocy pacjentom z COVID 19.

COVID 1 w nieproporcjonalny sposób dotknie milion przesiedleńców z Afganistanu. Dla osób przebywających w obozach przeludnienie oznacza, że ​​utrzymanie dystansu społecznego jest prawie niemożliwe. Złe warunki sanitarne i skąpe zasoby, czasem brak bieżącej wody lub mydła oznaczają, że podstawowa higiena jest trudna. Dla pracowników migrujących zamknięcie oznacza, że ​​zarówno ich praca, jak i zakwaterowanie nagle znikają; nie mają innego wyboru, jak tylko wrócić do swojej wioski, co powoduje, że ogromna liczba ludzi jest w ruchu.

Komentatorzy Alert międzynarodowy i Grupa kryzysowa przeanalizować skutki pandemii COVID-19. Przede wszystkim przywódcy zachodni nie mają czasu na zajmowanie się konfliktami i procesami pokojowymi, a skupiają się na sprawach wewnętrznych. Premier Wielkiej Brytanii dopiero niedawno wyzdrowiał z wirusa, kiedy to piszę.

Uważa się, że pandemia COVID-19 „sieje spustoszenie” w niestabilnych państwach, w których społeczeństwo obywatelskie nie jest silne. Chociaż z jednej strony istnieje poczucie, że „jesteśmy w tym razem”, jak wiemy z naszej własnej sytuacji w Wielkiej Brytanii, wirus spowodował również zwiększenie nadzoru i niezwykle surowej policji. W kraju, w którym napięcia etniczne przeradzają się w konflikt zbrojny, istnieje niebezpieczeństwo, że „inność”, w której za rozprzestrzenianie wirusa obwinia się określone grupy, takie jak na przykład migranci, stanie się brutalna i śmiertelna.

Pomimo wymiany więźniów między talibami a rządem afgańskim, która stała się podstawą rozmów pokojowych, oraz pomimo przyłączenia się talibów do kampanii edukowania obywateli na temat wirusa, ataki takie jak ten przez ISIS, kontynuuj. Biuro dziennikarstwa śledczego donosi o 5 tajnych amerykańskich atakach powietrznych lub dronach na talibów w marcu, w wyniku których zginęło od 30 do 65 osób. Miesiąc temu Sekretarz Generalny ONZ wezwał do „natychmiastowego globalnego zawieszenia broni we wszystkich zakątkach świata”. Trwające zawieszenie broni i negocjacje pokojowe są kluczowe dla Afganistanu w czasie pandemii COVID-19.