Kanada zaciąga się do imperium Stanów Zjednoczonych

Brad Wolf, World BEYOND War, Lipiec 25, 2021

Wygląda na to, że urok imperium jest po prostu zbyt wielki. Dla wielu Amerykanów Kanada jest pokojowym, oświeconym i postępowym krajem z powszechną opieką zdrowotną, przystępną cenowo edukacją i czymś, co uważaliśmy za niewielką, nieinterwencyjną armię finansowaną z rozsądnego budżetu. Pomyśleliśmy, że mają porządek w domu. Ale chociaż pojęcie imperium może być kuszące, w rzeczywistości jest rakotwórcze. Kanada kupuje globalny militaryzm w amerykańskim stylu. I nie popełnij błędu, „w stylu amerykańskim” oznacza pod amerykańskim kierownictwem i zaprojektowany dla zysku i ochrony korporacyjnej.

Stany Zjednoczone potrzebują osłony dla swoich celów dominacji gospodarczej i militarnej, a Kanada jest gotowa odgrywać rolę pełnomocnika, szczególnie w zakładaniu baz wojskowych na całym świecie. Kanada twierdzi, że te fizyczne zakłady nie są bazami, ale raczej „węzłami”. Stany Zjednoczone nazywają je płatkami lilii. Małe, zwinne podstawki, które można szybko rozbudować, pozwalając na przyjęcie „postawy do przodu” w większości miejsc na świecie.

Uznając, że kanadyjska opinia publiczna może nie popierać ruchu w kierunku globalnego militaryzmu, rząd przyjmuje niegroźny język. Według oficjalna strona internetowa rządu kanadyjskiego, bazy te są „centrami wsparcia operacyjnego”, umożliwiającymi łatwe przemieszczanie ludzi i materiałów na całym świecie w celu reagowania na kryzysy, takie jak klęski żywiołowe. Twierdzą, że szybko, elastycznie i ekonomicznie. Aby pomóc ofiarom huraganów i trzęsień ziemi. Czego nie lubić?

Obecnie istnieją cztery kanadyjskie huby w czterech obszarach na całym świecie: w Niemczech, Kuwejcie, Jamajce i Senegalu. Pierwotnie stworzone w 2006 roku, huby te były wdrażane i rozbudowywane w kolejnych latach. Tak się składa, że ​​ten plan idealnie pasuje do amerykańskich planów zaangażowania się w działania przeciw powstańcom na całym świecie, zwłaszcza na Globalnym Południu. Według emerytowanego kanadyjskiego płk. Michaela Boomera, architekta początkowego planu centrów wsparcia operacyjnego, „był pod całkowitym wpływem Stanów Zjednoczonych, ale to nic nowego”.

Kanadyjczycy i Amerykanie najwyraźniej zgadzają się w radzeniu sobie z wyzwaniami stojącymi przed globalnym kapitalizmem poprzez użycie ich odpowiednich sił zbrojnych i agresywną budowę globalnych baz. Według Thomasa Barnetta, byłego głównego doradcy sekretarza obrony USA Donalda Rumsfelda, „Kanada jest najbardziej użytecznym sojusznikiem. Kanada jest mała pod względem militarnym, ale to, co możesz mieć, to ponadprzeciętna rola w funkcji policyjnej i wyświadcz przysługę Stanom Zjednoczonym”. w niedawnym artykuł w The Breach Martin Lukacs pisze o tym, jak Kanada ma odgrywać rolę wspierającą dla USA w policji, szkoleniu, zwalczaniu rebelii i operacjach specjalnych w ochronie zachodnich interesów biznesowych.

W 2017 roku kanadyjski rząd wydał 163-stronicowy dokument raport zatytułowany „Silni, bezpieczni, zaangażowani. Polityka obronna Kanady”. Raport obejmuje rekrutację, różnorodność, zakupy broni i materiałów, cybertechnologię, przestrzeń kosmiczną, zmiany klimatyczne, sprawy weteranów i finansowanie. Ale nie budowa baz wojskowych. W rzeczywistości w obszernym raporcie nie ma nawet zatwierdzonego przez rząd terminu „centra wsparcia operacyjnego”. Czytając to, można by pomyśleć, że wojsko Kanady nie ma fizycznego śladu poza własnymi granicami. Jednak często wspomina się o ścisłej współpracy z NORAD, NATO i USA w celu sprostania nowym i zmieniającym się wyzwaniom. Być może należy stamtąd ekstrapolować.

Ówczesna minister spraw zagranicznych Kanady, Chrystia Freeland, stwierdziła w przesłaniu otwierającym raport: „Bezpieczeństwo i dobrobyt Kanady idą ręka w rękę”. Na pierwszy rzut oka niewinny język, ale w praktyce oznacza wojsko na wezwanie do rozwoju przedsiębiorstwa, wyzysku i zysku. Kanadyjska baza w Senegalu to nie przypadek. To niedaleko Mali, gdzie Kanada zainwestowała ostatnio miliardy operacje wydobywcze. Kanada uczyła się od najlepszych. Wojsko USA to w dużej mierze ogromna armia korporacyjna, broniąca i rozszerzająca interesy amerykańskiego biznesu lufą pistoletu.

Bazy zamorskie nie tworzą pokoju i stabilności, ale ekstremizm i wojnę. Według profesora David Vine, bazy wojskowe wypierają rdzenną ludność, brukują i zatruwają ziemie tubylcze, podsycają lokalną niechęć i stają się narzędziem rekrutacyjnym terrorystów. Stanowią platformę startową dla niechcianych i niepotrzebnych interwencji podsycanych wpływami korporacji. Obiecane chirurgiczne strajki zamieniają się w wojny dwudziestoletnie.

Zamorskie bazy Kanady są obecnie niewielkie, zwłaszcza w porównaniu z bazami amerykańskimi, ale ześlizgnięcie się w światowy militaryzm może być śliskie. Projekcja potęgi militarnej za granicą z kolosem takim jak Stany Zjednoczone może być odurzająca, być może zbyt trudna do odparcia. Jednak szybki przegląd katastrofalnych interwencji amerykańskich i wojen na całym świecie powinien otrzeźwić kanadyjskich urzędników. To, co zaczyna się jako centrum, może zakończyć się horrorem.

Po wydaniu więcej pieniędzy na wojnę w Afganistanie niż na odbudowę całej Europy Zachodniej po II wojnie światowej, Amerykanie zostawiają po sobie kraj w ruinie zmierzający ku przywróceniu rządów talibów. Szacuje się, że zginęło w nim około 250,000 XNUMX ludzi 20-wojna rok, a dziesiątki tysięcy umiera z powodu chorób i głodu. Kryzys humanitarny, który nastąpi po wycofaniu się Amerykanów, będzie wstrząsający. Budowanie zagranicznych baz tworzy nie tylko „postawę naprzód”, ale także impuls do ich wykorzystania, zbyt często z tragicznymi skutkami. Niech amerykański korporacyjny militaryzm będzie ostrzeżeniem, a nie wzorem.