David Swanson, World BEYOND War, Czerwiec 12, 2023
Brzęczący dźwięk drona nigdy nie ustaje. Trudno przegapić pocisk wbijający się w twój dom. Ogień pistoletu. Drzwi się otworzyły. To nie są subtelne gesty. A jednak nowa książka Normana Solomona nosi tytuł Wojna stała się niewidzialna. Co?
Oczywiście ludzie, których rząd jest czołowym twórcą wojen i handlarzem bronią, w większości nie mają nic wspólnego z wojną. Większość z nich nie jest w wojsku. Większość z nich nie pracuje dla przemysłu zbrojeniowego. Większość z nich nie potrafi nazwać większości toczących się obecnie wojen. A większość z nich nie wie, że ich naród jest wiodącym handlarzem bronią, budowniczym baz, inicjatorem zamachów stanu, zabójcą dronów i zakładem wojennym.
Mieszkańcy Stanów Zjednoczonych nie doświadczają bezpośrednio bombardowań, zniszczeń, ciemności znikniętej elektryczności, głodu, bezdomności, zatrutego środowiska, niekończącej się przemocy i goryczy. Wojna bardzo przypomina grę wideo lub film. W rzeczywistości większość ludzi ogląda o wiele więcej gier wideo i filmów niż nawet oczyszczonych „raportów” o wojnach.
Amerykańskie media korporacyjne nigdy nie „relacjonują” o wielu wojnach. Członkowie Kongresu dowiadują się o wojnach czasami tylko wtedy, gdy wojska amerykańskie wymagają pogrzebów. Ale najemnicy zmniejszają ten problem. Podobnie roboty. Tak samo proxy.
Oczywiście za każdym razem, gdy się odwrócisz, jest święto wojenne, a wydarzenia sportowe zaczynają się od uroczystości wojennych finansowanych ze środków publicznych, po czym dziękują żołnierzom amerykańskim za oglądanie ze 175 krajów. Cała kultura jest zmilitaryzowana — uzbrojona po zęby, strzeżona i wykrywana metalami, znormalizowany język militaryzmu, porzuceni weterani na ulicach iw więzieniach. Granice to strefy działań wojennych. Ale to wszystko jest postrzegane — jeśli w ogóle można tak powiedzieć — jako normalne i nieuniknione, a nie jako oznaka toczącej się wojny. W kulturze amerykańskiej słowo „wojna” najczęściej odnosi się do czegoś niezwiązanego z wojną — wojny w Boże Narodzenie, wojny o prywatność, wojny o budzenie itp.
Rzeczywiste wojny toczą się bez debaty publicznej, bez debaty w Kongresie, bez autoryzacji lub świadomości Kongresu. Kongres wrzuca ponad połowę pieniędzy, które przywłaszcza sobie każdego roku, do machiny wojennej, ale nie zwraca uwagi na to, co się z nią dzieje. W wideo z zeszłego tygodnia, czołowy postępowy członek Kongresu oświadczył, że popiera wysyłkę broni na Ukrainę na wojnę, ale nie zna znaczenia „Donbasu” ani „Krymu”.
Dlaczego powinien? Każdy demokrata i każdy republikanin w Kongresie Stanów Zjednoczonych popiera machinę wojenną. Po co uczyć się subtelności debaty, która nigdy się nie odbędzie? Zainteresowanie mediów korporacyjnych wojną nie jest proporcjonalne do procentu wydatków uznaniowych. Zwykle nie ma go wcale, a kiedy już jest, byłoby nam lepiej bez niego. (Nie ma również raportów o tym, jaki procent wydatków federalnych idzie na wojnę, więc ludzie też nie wiedzą i nie akceptują tego.)
Ukraina to szczególna, wybrana wojna. Jest w amerykańskich mediach korporacyjnych. Raporty obejmują nawet ofiary wojny w sposób, w jaki wielu z nas życzyło sobie, aby media informowały o ofiarach wielu innych wojen. Ale nie ma nic na temat tego, co doprowadziło do wojny, sprzeciwu rządu USA wobec zakończenia wojny ani zła więcej niż jednej strony wojny. Ofiary są zgłaszane, ale nie liczone. Skala bezsensownego zniszczenia nie jest wyjaśniona. Ryzyko wojny nuklearnej zostało zażegnane. Pogląd, że wojna może nie być całkowicie legalna, zostaje krótko (wreszcie!) w odniesieniu do jednej ze stron. Pomysł, że bomby kasetowe, rozdzierające ciała małych dzieci, mogą być czymś mniej niż przyjemnym, pojawia się w amerykańskich mediach, gdy używa ich Rosja, i znika, gdy rząd USA proponuje dostarczyć je Ukrainie.
Norman Solomon daje nam wgląd w to, jak powstaje ten obraz gorszy od ślepoty, jak traktowani są dziennikarze, którzy wychodzą poza szeregi, jak nagradzani są ci, którzy się podporządkowują, jak karani są demaskatorzy i jak się kręci. Każda wzmianka o ludziach umierających w Afganistanie w CNN musiała zawierać dyskusję z 11 września 2001 roku, jako pełne uzasadnienie. Wojny, które są jednostronnymi rzeziami odległych ludzi, stają się niewidoczne, nie uznając tych ludzi za ważnych. Amerykańscy konsumenci mediów uważają, że w amerykańskich wojnach ofiary to mniej więcej w połowie żołnierze amerykańscy. Jednak ci sami ludzie byliby oburzeni jakąkolwiek sugestią, że masowy strzelec w amerykańskim centrum handlowym wycierpiał mniej więcej tyle samo, co jego ofiary.
Dubya zakazał amerykańskich trumien z fal radiowych. Biden ogłosił pokój w Stanach Zjednoczonych. Wielu mogłoby się zastanawiać, czy nie było już pokoju przez te wszystkie lata, które rozciągały się między kłopotami dawno temu w Iraku a nowym pojawieniem się wojny na świecie na Ukrainie. Ale to, co wydarzyło się w Iraku, nie mogło być winą George'a W. Busha, ponieważ jest on tak samo mile widziany w kręgach rządowych i medialnych jak Henry Kissinger io wiele bardziej mile widziany niż ktokolwiek, kto sprzeciwiał się jakimkolwiek wojnom. Jeśli ktoś został celebrytą, a nawet świętem, jak Martin Luther King Jr., jest po prostu pozbawiony wszelkiej historii antywojennej i przedstawiany jako mniej więcej Święty Mikołaj, który kiedyś wygłosił wesołą przemowę o tym, jak wszystko było w porządku w imperium.
Pożytek, do jakiego powinniśmy wykorzystać księgę Salomona, to zrozumieć, w jaki sposób wojna staje się niewidzialna i zacząć ją uwidaczniać. Powód takiego postępowania można dostrzec we wszystkich ogromnych wysiłkach zmierzających do uczynienia wojny niewidzialną. Nie byłoby to zrobione, gdyby nie bardzo poważny strach — strach, że jeśli ludzie zobaczą tylko wojnę, położą jej kres.
