By , InkstickStycznia 12, 2023
Międzynarodowy Kataloński Instytut na rzecz Pokoju opublikował niedawno głęboki, prowokacyjny i potencjalnie zmieniający konflikty artykuł raport o szerokim zasięgu i głębokim wpływie odważnego, pokojowego oporu Ukrainy i braku współpracy z rosyjską inwazją. Raport analizuje pokojową działalność cywilnego ruchu oporu od lutego do czerwca 2022 r., mając na celu określenie ich cech charakterystycznych i skutków.
Badanie zawarte w raporcie obejmowało ponad 55 wywiadów, zidentyfikowało ponad 235 pokojowych działań i wykazało, że pokojowy opór przeszkodził władzom rosyjskim w niektórych długoterminowych celach wojskowych i politycznych, takich jak instytucjonalizacja okupacji wojskowej i represje na terytoriach okupowanych. Opór bez przemocy ochronił także wielu cywilów, podważył rosyjską narrację, zbudował odporność społeczności i wzmocnił lokalne rządy. Wysiłki te dają rządowi USA krytyczną okazję do wspierania Ukraińców w konkretny, praktyczny sposób, aby pomóc zmienić dynamikę władzy w terenie.
JAK WYGLĄDA Opór BEZ PRZEMOCY NA UKRAINIE
Niektóre przykłady odważnych działań bez użycia przemocy obejmują Ukraińców bloking konwoje i czołgi oraz stojące ich teren nawet z ostrzeżeniem padają strzały w wielu miastach. W Berdiańsk i Kulykіvka, ludzie organizowali wiece pokojowe i przekonali rosyjskie wojsko do wyjścia. Setki zaprotestował porwanie burmistrza, i nie ma były protesty i odmowy przejścia na rubla w Chersoniu, aby przeciwstawić się staniu się separatystycznym państwem. Ukraińcy też bratali się z Rosjanami żołnierzy do obniżenia ich morale i stymulują dezercje. Ukraińcy odważnie ewakuowali wielu ludzi z niebezpiecznych terenów. Na przykład ukraiński Liga Mediatorów pomaga przeciwdziałać rosnącej polaryzacji w ukraińskich rodzinach i społecznościach, aby zminimalizować przemoc.
Inne raport przez Instytut Pokoju, Działania, Szkoleń i Badań w Rumunii zawiera niedawne przykłady braku współpracy ze strony zwykłych Ukraińców, takie jak rolnicy odmawiający sprzedaży zboża siłom rosyjskim i udzielania pomocy wojskom rosyjskim. Ukraińcy zakładali też alternatywne ośrodki administracyjne i ukrywali aktywistów oraz pracowników samorządowych, m.in. urzędników, urzędników administracyjnych, dyrektorów szkół. Ukraińscy pedagodzy również odrzucili rosyjskie standardy programów edukacyjnych, zachowując własne standardy.
Praca nad osłabieniem poparcia dla wojny w Rosji jest krytyczną inicjatywą strategiczną. Na przykład propozycja projektu sporządzona przez ekspertów regionalnych w Kijowie współpracujących z Nonviolence International, organizacja pozarządowa, mobilizuje Rosjan spoza Rosji do przekazywania rosyjskiemu społeczeństwu obywatelskiemu strategicznych przesłań antywojennych. Ponadto strategiczne inicjatywy mające na celu generowanie dezercji z rosyjskiego wojska i wspieranie tych, którzy już wyjechali, aby uniknąć poboru do wojska, są kluczowymi możliwościami dla polityki zagranicznej USA.
Do Kijowa pojechałem pod koniec maja 2022 roku w ramach wyjazdu delegacja międzywyznaniowa. Pod koniec sierpnia dołączyłem do Rumuńskiego Instytutu ds. Pokoju, Działań, Szkoleń i Badań z siedzibą w Rumunii, aby odbyć podróż na Ukrainę, aby spotkać się z czołowymi działaczami pokojowymi i budowniczymi pokoju. Mieli spotkania, aby zacieśnić współpracę i udoskonalić swoje strategie. Słyszeliśmy ich historie o oporze i potrzebie wsparcia i zasobów. Wielu z nich pojechało do Brukseli wraz z innymi partnerami międzynarodowymi, aby domagać się większych funduszy na wsparcie takich działań, i zwróciło się o podobne wsparcie do rządu USA.
Ukraińcy, których spotkaliśmy, prosili, abyśmy wezwali kluczowych przywódców, takich jak członkowie Kongresu i Białego Domu, do działania na trzy sposoby. Po pierwsze, dzieląc się przykładami pokojowego oporu. Po drugie, apelując do ukraińskiego rządu i innych rządów, aby poparły je, rozwijając pokojową strategię odmowy współpracy z okupacją. I po trzecie, zapewniając finansowe, strategiczne szkolenia w zakresie kampanii oraz technologię/cyfrowe zasoby bezpieczeństwa. Na koniec, ale najbardziej dobitnie, poprosili, aby nie zostawiano ich samych.
Jeden z obserwatorów konfliktu, którego spotkaliśmy w Charkowie, jest wspierany przez ONZ i powiedział, że na terenach okupowanych, gdzie podstawową metodą był opór bez użycia przemocy, Ukraińcy spotykali się z mniejszymi represjami w odpowiedzi na tego rodzaju opór. W regionach, w których występował gwałtowny opór, Ukraińcy spotkali się z większymi represjami w odpowiedzi na ich opór. The Pokój bez przemocy rozpoczął również programowanie w Mikołajowie i Charkowie na Ukrainie. Zapewniają nieuzbrojoną cywilną ochronę i wsparcie, zwłaszcza osobom starszym, niepełnosprawnym, dzieciom itp. Polityka zagraniczna USA mogłaby bezpośrednio wspierać i rozszerzać takie istniejące programy i sprawdzone metodologie.
SŁUCHANIE BUDOWNICZYCH POKOJU I BEZ PRZEMOCY AKTYWIŚCI
W przełomowej książce pt.Dlaczego działa opór cywilny” naukowcy przeanalizowali ponad 300 współczesnych konfliktów i wykazali, że opór bez użycia przemocy jest dwukrotnie skuteczniejszy niż opór z użyciem przemocy i co najmniej dziesięciokrotnie bardziej prawdopodobne, że doprowadzi do trwałej demokracji, w tym przeciwko autorytaryzmom. Badania Erici Chenoweth i Marii J. Stephan obejmowały kampanie o określonych celach, takie jak stawianie oporu okupacji lub dążenie do samostanowienia. Są to zarówno istotne aspekty szerszej sytuacji, jak i przedłużającego się konfliktu na Ukrainie, ponieważ obszary Ukrainy były okupowane, a kraj ten stara się bronić swojego samostanowienia jako narodu.
Załóżmy, że polityka zagraniczna USA opiera się na wspieraniu masowo zorganizowanych koalicji pokojowego oporu. W takim przypadku bardziej prawdopodobne jest, że będziemy kultywować nawyki, zarówno w jednostkach, jak i społeczeństwach, które odpowiadają trwalszym demokracjom, bezpieczeństwu współpracy i rozkwitowi ludzkości. Takie nawyki obejmują szersze uczestnictwo w polityce i społeczeństwie, osiąganie konsensusu, budowanie szerokich koalicji, odważne podejmowanie ryzyka, konstruktywne angażowanie się w konflikty, humanizację, kreatywność, empatię i współczucie.
Polityka zagraniczna USA od dawna zajmuje się Ukrainą wątpliwy i przesunięcie Cele. Istnieje jednak znacząca okazja, aby pogłębić i udoskonalić naszą solidarność z narodem ukraińskim w oparciu o bezpośrednie prośby tych ukraińskich budowniczych pokoju i pokojowych działaczy. W ich imieniu proszę Kongres, personel Kongresu i Biały Dom o podzielenie się tym raportem i tymi historiami z kluczowymi decydentami.
Nadszedł czas, aby wspólnie z ukraińskim rządem opracować spójną strategię odmowy współpracy i pokojowego oporu, która będzie wspierać takich ukraińskich działaczy i budowniczych pokoju. Nadszedł również czas, aby przywódcy USA zainwestowali znaczne środki finansowe w szkolenia, bezpieczeństwo cyfrowe i pomoc materialną dla tych budowniczych pokoju i pokojowych aktywistów w ramach wszelkich przyszłych ukraińskich pakietów pomocowych, ponieważ staramy się stworzyć warunki dla trwałego, sprawiedliwego pokoju.
Eliego McCarthy'ego jest profesorem studiów nad sprawiedliwością i pokojem na Uniwersytecie Georgetown oraz współzałożycielem/dyrektorem The Zespół Pokoju DC.
Odpowiedzi 5
Ten artykuł jest bardzo ciekawy i dający do myślenia. Moje pytanie brzmi: kiedy kraj taki jak Rosja Putina w rażący sposób popełnia ludobójstwo na Ukraińcach, w jaki sposób pokojowy opór może to przezwyciężyć? Jeśli Stany Zjednoczone i inne kraje NATO przestaną wysyłać broń na Ukrainę, czy nie doprowadzi to do całkowitej okupacji Ukrainy przez siły Putina i masowej zagłady narodu ukraińskiego? Czy większość narodu ukraińskiego jest za pokojowym oporem jako sposobem na wycofanie rosyjskich wojsk i najemników z Ukrainy? Czuję też, że to jest wojna Putina, a większość Rosjan też nie jest za tą niepotrzebną rzezią. Szczerze prosiłbym o odpowiedź na te pytania. Przeczytam raport ze zrozumieniem, że wojna trwa już od czerwca 2022 roku, z bardziej okrutnymi i nieludzkimi okrucieństwami popełnianymi przez wojska Putina. Całkowicie zgadzam się z twoją konkluzją: „Nadszedł również czas, aby przywódcy USA zainwestowali znaczne środki finansowe w szkolenia, bezpieczeństwo cyfrowe i pomoc materialną dla tych budowniczych pokoju i działaczy pokojowych w ramach wszelkich przyszłych ukraińskich pakietów pomocowych, ponieważ staramy się stworzyć warunki dla trwałego , tylko pokój." Dziękuję bardzo za napisanie tego.
W twoich pytaniach widzę pewne błędne założenia (moim zdaniem – oczywiście mam własne uprzedzenia i przeoczenia).
1) Że zbrodnie wojenne i okrucieństwa są jednostronne: jest to obiektywnie nieprawdziwe i jest nawet relacjonowane przez zachodnie media, choć zwykle zawoalowane przez uzasadnienia i zakopane za pierwszą stroną. Pamiętajcie też, że ta wojna w jakiejś formie toczy się od 2014 roku. Jedyne, co możemy powiedzieć na pewno, to to, że im dłużej wojna będzie trwała, tym więcej zbrodni popełnią wszystkie strony. Nie mylcie tego z zawoalowanym usprawiedliwieniem rosyjskich zbrodni lub twierdzeniem, że Ukraina jest równie winna. Ale biorąc pod uwagę to, co wydarzyło się w Odessie w 2014 roku, to, co nadal dzieje się w Donbasie, a na przykład brutalne masowe egzekucje rosyjskich jeńców wojennych nagrane na wideo, nie mam żadnej wiary, że na przykład ukraińskie „wyzwolenie” Krymu będzie dobroczynne. I przypuszczam, że kolejną różnicą między mną a wieloma zwolennikami wojny jest to, że nie klasyfikuję wszystkich Rosjan lub rosyjskich żołnierzy jako „orków”. Są istotami ludzkimi.
2) Jeśli USA i NATO przestaną wysyłać broń – Rosja to wykorzysta i całkowicie podbije Ukrainę. Decyzja o wstrzymaniu broni nie musi być jednostronna i może być warunkowa. Sposób, w jaki przebiega konflikt – stale zwiększał bezpośrednie i pośrednie wsparcie militarne USA, nieustannie przesuwając granice (pamiętasz, kiedy Biden wykluczył systemy obronne Patriot?). I wszyscy powinniśmy zapytać, czym to się może skończyć. Myślenie w ten sposób uzasadnia logikę DE-eskalacji. Każda ze stron musi podjąć kroki w celu udowodnienia swojej dobrej wiary. Nie kupuję argumentu, że Rosji zresztą „nie sprowokowano” – jednego z powszechnych argumentów przeciwko negocjacjom.
3) Rosyjska opinia publiczna nie popiera wojny – nie masz w tym wglądu i sam to przyznaj. Podobnie nie wiesz, co czują ludzie, którzy obecnie mieszkają w Donbasie i na Krymie. A co z Ukraińcami, którzy uciekli do Rosji po wybuchu wojny domowej w 2014 roku? Ale w każdym razie takie jest założenie stojące za podejściem USA + NATO: zabij wystarczającą liczbę Rosjan, a zmienią zdanie i najlepiej pozbędą się Putina w procesie (i być może Blackrock może również zdobyć udziały w rosyjskich firmach gazowych i naftowych). Podobnie jest z tą samą strategią dla Rosji – zabij wystarczającą liczbę Ukraińców, wyrządź wystarczająco dużo szkód, aby Ukraina / NATO / UE zaakceptowały inny układ. Jednak ze wszystkich stron, w Rosji, czasami nawet Zełenski i wysocy rangą generałowie amerykańscy oświadczyli, że negocjacje będą potrzebne. Dlaczego więc nie oszczędzić setek tysięcy istnień ludzkich? Dlaczego nie umożliwić powrotu do domu ponad 9 milionom uchodźców (nawiasem mówiąc, prawie 3 miliony z nich są w Rosji). Gdyby Stany Zjednoczone i NATO rzeczywiście troszczyły się o zwykłych Rosjan i Ukraińców, poparłyby takie podejście. Ale tracę nadzieję, kiedy myślę o tym, co stało się z Afganistanem, Irakiem, Jemenem, Syrią i Liberią.
4) Że większość Ukraińców musi poprzeć pokojowe podejście, aby było ważne. Kluczowe pytanie brzmi – co jest najlepsze dla wszystkich? Co jest najlepsze dla ludzkości? Jeśli wierzysz, że jest to wojna o „demokrację” i „liberalny porządek świata”, być może zażądasz bezwarunkowego zwycięstwa (ale miejmy nadzieję, że uznajesz przywilej, jakim jest żądanie tego w zaciszu własnego domu). Może przeoczycie mniej atrakcyjne elementy ukraińskiego nacjonalizmu (wciąż jestem zdziwiony, że oficjalnie uznano urodziny Stepana Bandery – można by pomyśleć, że po cichu wymazali to ze świątecznego kalendarza). Kiedy jednak patrzę na wsparcie USA dla blokady Jemenu, dogodną okupację syryjskich pól naftowych, szalejące zyski amerykańskich firm energetycznych i producentów broni, zastanawiam się, kto dokładnie korzysta na obecnym porządku światowym i na ile jest on naprawdę dobry. .
Z każdym dniem tracę wiarę, ale na razie nadal mocno wierzę, że jeśli wystarczająca liczba ludzi na całym świecie – w tym w Stanach Zjednoczonych, Rosji i na Ukrainie – zażąda pokoju – może się to stać.
Jestem Kanadyjczykiem. W 2014 roku, po rosyjskiej inwazji na Krym i po nadzorowanym przez Rosję referendum, które było niewiarygodne i niczego nie zmieniło, byłem bardzo rozczarowany, gdy nasz ówczesny premier Stephen Harper powiedział do Putina: „Musicie wynieść się z Krymu. ” Ten komentarz był zupełnie bezużyteczny i niczego nie zmienił, podczas gdy Harper mógł zrobić o wiele więcej.
Harper mógł zaproponować referendum nadzorowane przez ONZ. Mógł wskazać na fakt, że Kanada z powodzeniem poradziła sobie z regionem Kanady, a mianowicie z prowincją Quebec, niż ma ambiwalentne podejście do przynależności do Kanady. Co jest godne uwagi w tym związku, to fakt, że przemoc była minimalna. Z pewnością warto podzielić się tą historią z Putinem (i Zełenskim).
Zachęcam Ukraiński Ruch Pokojowy do skontaktowania się z rządem kanadyjskim (którym już nie kieruje Harper) i zachęcenia tego rządu do podzielenia się swoją historią spornych powiązań z osobami zaangażowanymi w ten spór. Kanada dołącza do świata w dostawach broni dla Ukrainy. To może zrobić o wiele lepiej.
Czuję prawdziwą wdzięczność dla Katalońskiego Instytutu dla Pokoju, dla WBW, a także dla tych, którzy komentowali ten artykuł. Ta dyskusja przypomina mi preambułę do konstytucji UNESCO, która przypomina nam, że skoro wojny zaczynają się w naszych umysłach, to w naszych umysłach trzeba budować obronę pokoju. Dlatego tak ważne są artykuły takie jak ten, a także dyskusja.
BTW, powiedziałbym, że moim głównym źródłem edukacji o niestosowaniu przemocy, która wpłynęła nie tylko na moje poglądy, ale także na moje działania, jest Conscience Canada. Poszukujemy nowych członków zarządu 🙂
To, że koncepcja rozwiązania bez użycia przemocy jest wciąż żywa po stuleciach nieustannej wojny, jest zasługą tej części ludzkości, która kocha pokój. Mam prawie 94 lata. Mój ojciec wrócił do domu z pierwszej wojny światowej w szoku, zagazowany, w 100% niepełnosprawny i pacyfista . Kiedy byłem nastolatkiem, kilku chłopców skłamało na temat swojego wieku i poszło na II wojnę światową. Zbierałem złom i sprzedawałem znaczki wojenne. Mój młodszy brat został powołany do wojska pod koniec II wojny światowej i spędził czas w służbie, grając na waltorni w okupowanej Europie. Mój młody mąż miał 4 lata. Uprawialiśmy ziemię, a ja uczyłem w szkole i robiłem ilustracje naukowe, żeby mógł zrobić doktorat. Przyłączyłem się do kwakrów, którzy wyrażają brak przemocy i działają na całym świecie na rzecz pokoju. W latach 1983-91 odbyłem samofinansującą się Pielgrzymkę Pokoju, ucząc umiejętności porozumiewania się bez przemocy Johanny Macy pod nazwą „Despair & Empowerment” w 29 stanach i Kanadzie, a także robiłem pokazy slajdów z portretów rozjemców, których spotkałem po drodze, a następnie pokazywałem i rozpowszechniałem te na kolejne dziesięć lat. Wróciłem do szkoły na pięcioletnie studia podoktoranckie i zostałem tym, kim chcę być, gdy dorosnę, Arteterapeutą. Od 66 roku życia pracowałem w tym zawodzie, a także założyłem ośrodek kultury w Agua Prieta, Sonora, Meksyk, który nadal pomaga ubogim w doskonaleniu umiejętności, nauce organizowania społeczności i demokratycznego podejmowania decyzji. Teraz mieszka w małej rezydencji dla seniorów w południowo-zachodnim Oregonie. Doszedłem do przekonania, że ludzkość splugawiła swoje gniazdo do tego stopnia, że życie ludzkie na ziemi dobiega końca. Żal mi mojej ukochanej planety.