David Swanson, 25 października 2017 r., Spróbujmy demokracji.
Robert Burns i Matthew Pennington z Associated Press mówią nam:
„Sekretarz obrony USA Jim Mattis składa wizytę na Półwyspie Koreańskim w doniosłym momencie fiaskowych wysiłków mających na celu przekonanie Pjongjangu do wstrzymania i likwidacji programu broni nuklearnej. Złowieszcze pytania wiszą w powietrzu.”
Dlaczego doniosły? W przeszłości Korea Północna została skutecznie przekonana. Następnie spotykano się z antagonizmem i groźbami, aż do ponownego rozpoczęcia. Trwa to od dziesięcioleci, podczas gdy minęły 64 lata, odkąd należało podpisać traktat pokojowy, a nigdy nie doszło. Minęło 14 lat, odkąd Korea Północna wznowiła budowę broni nuklearnej. To było dziesięć wyczerpujących miesięcy rządów Trumpa, podczas których po boisku szkolnym Pacyfiku krążyły paskudne komentarze i groźby. Co sprawia, że ta chwila jest tak doniosła? Czekać na dalsze informacje. AP wyjaśni.
„Czy dyplomacja zawodzi? Czy wojna się zbliża?”
Czy wieje wiatr? Żartujesz? Czy dyplomacja i wojna są siłami zewnętrznymi, które narzucają się ludzkości? Korea Północna przedstawiła swoje żądania bardzo jasno i rozsądnie, nawet wykrzykując groźby i sprzeciw. Jeśli Stany Zjednoczone przestaną przemieszczać rakiety, samoloty i statki w pobliże kraju, który kiedyś zniszczyły, i przestaną grozić ponownym jego zniszczeniem, Korea Północna będzie rozważać zrobienie tego, co zrobiły Irak i Libia przed atakiem: rozbrojenie. Pytanie nie brzmi: „Czy zbliża się wojna?” "Złowrogo!" Pytanie brzmi: czy Trump i jego podwładni będą nadal odmawiać negocjacji? Czy będą nalegać na wojnę?
„Druga podróż Mattisa jako szefa Pentagonu do Seulu odbędzie się w piątek po konsultacjach z partnerami azjatyckimi w sprawie jednolitego podejścia do rozwiązania kryzysu w Korei Północnej. Na Filipinach jego japoński odpowiednik mówił ponuro o „bezprecedensowym, krytycznym i bezpośrednim” zagrożeniu, jakie stwarza wielokrotne demonstracje Północy dotyczące jej zdolności do wystrzelenia rakiety zasięgu międzykontynentalnego, potencjalnie uzbrojonej w głowicę nuklearną”.
Czy ta osoba naprawdę mówiła ponuro? Jak to brzmiało? Czy i na jakiej podstawie korzystali ze słownikowej definicji „nieuchronnego”? A może używali definicji „nieuchronnej”, przyjętej przez Biuro Radców Prawnych Białego Domu, co oznacza, że „teoretycznie może nastąpić w ciągu tysiąclecia”? Czy Stany Zjednoczone nie mogą wystrzelić nuklearnych międzykontynentalnych międzykontynentalnych rakiet balistycznych? A nie Rosja? Chiny? Co jest niespotykane?
„Dwukrotnie, w sierpniu i wrześniu, północnokoreańskie rakiety przeleciały nad północną wyspą Hokkaido w Japonii, wywołując alarm i ostrzeżenia dla obywateli, aby się kryli. W miarę jak możliwości Korei Północnej zmierzają w kierunku zapewnienia zasięgu kontynentalnym Stanom Zjednoczonym, Mattis trzymał się amerykańskiej dyplomacji i kampanii nacisku prowadzonej przez Sekretarza Stanu Rexa Tillersona. Celem jest zmuszenie Północy do całkowitego i nieodwracalnego usunięcia jej arsenału nuklearnego”.
Zatem Associated Press widzi przyszłość? I widzi tam już wkrótce północnokoreańskie rakiety nuklearne, które mogą uderzyć w Stany Zjednoczone? Najlepszym rozwiązaniem jest „dyplomacja i presja” – sformułowanie sugerujące brak zrozumienia, czym jest dyplomacja? To nie jest tak: „Witam, proszę pana. Jestem tu, aby z szacunkiem porozmawiać o tym, jak możemy rozwiązać tę sytuację, i ciągle kopię pana w tyłek wyłącznie dlatego, że w ten sposób z szacunkiem ostrzegam ludzi, co grozi, jeśli nie zastosują się do moich zaleceń. A teraz, co według ciebie należy zrobić? Proszę się trochę pochylić. No to jedziemy." Czy AP słyszała, że wysiłki Tillersona w tej sprawie były w dalszym ciągu sabotowane, jakby tego potrzebowały, przez kapitana Twitter Mastera, którego Tillerson podobno nazwał kretynem, podczas gdy przewodniczący Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych powiedział, że prezydent jest przekonany, że żyje w programie telewizyjnym, ale przewodniczący Senackiej Komisji ds. Sił Zbrojnych wtrącił się, proponując eksterminację Koreańczyków z Północy, których Prezydent chce jedynie „całkowicie zniszczyć”?
„Wszyscy opowiadają się za pokojowym rozwiązaniem. Nikt nie spieszy się z wojną” – powiedział Mattis reporterom w środę podczas lotu do Tajlandii. Stamtąd uda się do Korei Południowej. Jednak pojawia się coraz więcej sugestii dotyczących możliwej konfrontacji militarnej. Doradca Trumpa ds. bezpieczeństwa narodowego, generał broni HR McMaster, powiedział w zeszłym tygodniu: „Ścigamy się, aby rozwiązać ten problem braku działań wojskowych” i dodał: „Kończy nam się czas”.
Tu jest. Dlatego ta chwila jest doniosła. Armia amerykańska wyznaczyła ostateczny termin rozpoczęcia wojny i jeśli do tego czasu nie rozpocznie wojny, cóż, cóż… . . cóż, wtedy nie będzie jeszcze wojny, ot co! Wyobraźcie sobie, że Stany Zjednoczone czekały, aż talibowie wydają bin Ladena i postawią go przed sądem, lub dadzą inspektorom kilka dodatkowych dni w Iraku lub pozwolą na zawarcie pokoju z Kadaffim – gdzie byśmy wtedy wszyscy byli, pytam? Na przedmieściach Waszyngtonu nie byłoby pełno luksusowych samochodów nowobogackich handlarzy bronią, ot co. Ważny.
„Michael Swaine, wieloletni specjalista ds. Azji w Carnegie Endowment for International Peace, powiedział, że chociaż ma nadzieję na zażegnanie konfliktu, „nie widzę żadnych wyraźnych oznak postępu w zmuszaniu Korei Północnej do rozpoczęcia rozmów na temat denuklearyzację lub znalezienie innej ścieżki prowadzącej do pewnego rodzaju zaangażowania z Koreą Północną”.
Nacisk położony jest na Dar, a nie na Pokój. Naród, który zbroi się w odpowiedzi na groźby i przymus, nie rozbraja się w odpowiedzi na większy przymus. Czy Stany Zjednoczone?
„Ostatnie miesiące pokazały pogorszenie stosunków między USA a Koreą Północną, co jest dla mnie bardzo niepokojące” – powiedział w wywiadzie. „Niepokoję się zbliżającą się podróżą prezydenta do Azji, gdzie Koreańczycy z Północy mogliby wykorzystać tę okazję do przeprowadzenia dodatkowego testu”. Prezydent Donald Trump odwiedzi Koreę Południową w przyszłym miesiącu. Doradcy mówią, że nie uda się do strefy zdemilitaryzowanej, uznanej na arenie międzynarodowej strefy buforowej, która oddziela obie Koree od czasu wojny koreańskiej. Walki zakończyły się w 1953 r. zawieszeniem broni, a nie traktatem pokojowym, co oznacza, że Stany Zjednoczone i Korea Północna, technicznie rzecz biorąc, nadal są w stanie wojny. Trump wyśmiewał przywódcę Korei Północnej Kim Dzong Una, nazywając go „Małym Rakietowcem” i zagroził, że rozpęta „ogień i wściekłość” na Pjongjang, jeśli jego przywódcy nie zrezygnują z broni nuklearnej”.
Dziękuję, że to przyznałeś. Jak to pasuje do fabuły szlachetnej, ale daremnej pogoni za wymuszoną dyplomacją ścigającą się z czasem? Czy nie można by cofnąć czasu, gdyby Trump napisał na Twitterze jedną miłą rzecz, został postawiony w stan oskarżenia, albo Kongres zakazał wojny, albo rząd Korei Południowej dotrzymał obietnicy i wyrzucił amerykańską armię? To znaczy, czy zegar nie ma wielu przycisków i pokręteł, którymi można manipulować? To nie jest magiczny zegar, prawda?
„Kim wydaje się nieustraszony groźbami i nie reaguje na zabiegi dyplomatyczne. Wymieniał się obelgami z Trumpem i sprawiał, że jego kraj maszerował – niektórzy twierdzą, że przyspieszał – w kierunku możliwości uderzenia bronią nuklearną w dowolne amerykańskie miasto.
To było szybkie. W zaledwie kilku akapitach dostał się z Kalifornii do Maine.
„Trump powiedział, że nigdy nie pozwoli Północy dotrzeć do tego punktu”.
Tak było, jak niektórzy mogą sobie przypomnieć, w przypadku ataku na Irak. Ma broń! Ma broń! Ma broń! W każdym razie może zdobyć broń, jeśli nie zostanie zaatakowany, więc musimy go zaatakować defensywnie!
Tyle że nawet Bush Junior i jego pomocnik polujący na przepiórki wybrali Irak zamiast Korei Północnej, ponieważ Korea Północna posiadała broń nuklearną. Nadal tak jest.
„W Seulu Mattis weźmie w sobotę udział w corocznych spotkaniach z wyższymi urzędnikami rządu Korei Południowej i oceni plany przeciwdziałania zagrożeniom ze strony Północy”.
Nawet po zacytowaniu gróźb Trumpa wobec Korei Północnej AP proponuje, aby Stany Zjednoczone zamiast zaprzestać groźby, zaangażowały się w pewne działania przeciwdziałające groźbom. Zastąp „terroryzm” słowem „grożenie” i jest to znana praktyka dziennikarska.
„Potwierdzi także amerykańską obietnicę obrony Południa przed jakimkolwiek atakiem i być może omówi perspektywy przekazania Południu kontroli operacyjnej nad jego własnymi siłami w czasie wojny. Stany Zjednoczone mają w Korei Południowej około 28,500 2014 żołnierzy, w tym w bazie lotniczej Osan, gdzie Siły Powietrzne obsługują myśliwce. Ponad dziesięć lat temu Stany Zjednoczone były gotowe oddać Seulowi kontrolę operacyjną nad siłami Korei Południowej w przypadku wojny z Północą, ale sojusznik USA wielokrotnie zwracał się o opóźnienie tego przejścia. W XNUMX r. strony zgodziły się porzucić harmonogram i przekazać kontrolę dopiero wtedy, gdy obie strony uznają, że warunki są odpowiednie. Zatem generał armii amerykańskiej Vincent K. Brooks, który dowodzi wszystkimi oddziałami USA w Korei, byłby także odpowiedzialny za wojska Korei Południowej, gdyby jutro wybuchła wojna. Kim z Północy obiecał dokończenie budowy arsenału nuklearnego w swoim kraju – projektu rozpoczętego przez jego dziadka, Kim Ir Sena, wbrew międzynarodowym potępieniom i sankcjom gospodarczym Organizacji Narodów Zjednoczonych. Nawet Chiny, tradycyjny dobroczyńca Północy, podjęły silniejsze środki gospodarcze, aby wywrzeć presję na Północ, aby powróciła do negocjacji. Żadna presja nie zadziałała, ponieważ Północ upiera się, że arsenał nuklearny o globalnym zasięgu chroni ją przed tym, co postrzega jako wysiłki USA mające na celu obalenie rządu”.
Ale czy to przyznanie się do poglądów Korei Północnej nie stwarza problemów w pozostałej części artykułu, który ukazał się wcześniej? W rzeczywistości nie była to Północ znajdź plany USA obalić swój rząd na komputerach w Korei Południowej? Czy nie zaczęto wówczas budować rakiet, które według przewidywań AP będą w stanie dotrzeć do Stanów Zjednoczonych? Czy zatem wyjście nie jest o wiele mniej tajemnicze, niż nam się wydaje? Czy samo zobowiązanie się do nieobalania innego rządu, na czym opierał się kampania Trumpa, nie wystarczyłoby?
„Choe Son-hui, wyższy rangą urzędnik Ministerstwa Spraw Zagranicznych, powiedział w zeszłym tygodniu na konferencji w Moskwie, że jego kraj będzie opracowywał broń nuklearną i rakiety do czasu osiągnięcia „równowagi sił” ze Stanami Zjednoczonymi. Uczestnicy konferencji opowiadali, jak powiedziała, że nuklearne nie podlegają negocjacjom, chyba że Waszyngton zakończy swoją „wrogą politykę”.
Całkiem rozsądne żądanie.
„Stany Zjednoczone przyspieszyły w zeszłym tygodniu tempo ćwiczeń wojskowych z sojusznikami, w tym okresowych lotów bombowców strategicznych nad półwyspem i ćwiczeń morskich z Koreą Południową. To działanie zrodziło pytania o to, czy Waszyngton okazuje siłę, aby odstraszyć Pjongjang, czy też przygotowuje się do konfliktu”.
Tak czy inaczej, przygotowuje obie strony do konfliktu i nie robi ani jednej cholernej rzeczy w zakresie „odstraszania”. Więc jakie jest pytanie?
„Po tym, jak Korea Północna przeprowadziła we wrześniu serię testów rakiet balistycznych i podziemną próbę nuklearną, która według Północy była bombą wodorową, świat trzyma w niepewności, co zrobi dalej. Jeśli ponownie wystrzeli rakietę w japońską przestrzeń powietrzną, czy Japonia lub USA spróbują ją zestrzelić? Czy Północ zdetonuje bombę atomową nad Pacyfikiem, jak niedawno zasugerował minister spraw zagranicznych Kima? Czy to mogło zapowiadać wojnę?”
Jak można cokolwiek nie zapowiadać wojnę, kiedy już wykreśliłeś się ze wszystkich możliwych dróg pokoju?
