Sześć powodów, dla których Julianowi Assange należy dziękować, a nie karać

By World BEYOND War, Wrzesień 18, 2020

1. Wysiłek zmierzający do ekstradycji i oskarżenia Juliana Assange'a za dziennikarstwo jest zagrożeniem dla przyszłego dziennikarstwa, które rzuca wyzwanie władzy i przemocy, ale jest obroną medialnej praktyki propagandy wojennej. Podczas New York Times skorzystał z pracy Assange'a, jego jedynym raportem z jego obecnego przesłuchania jest artykuł o usterkach technicznych w postępowaniu sądowym — całkowicie unikając treści tych postępowań, a nawet fałszywie sugerując, że treść była niesłyszalna lub w inny sposób niedostępna. Cisza korporacyjnych amerykańskich mediów jest ogłuszająca. Wysiłki prezydenta Donalda Trumpa zmierzające do uwięzienia Assange'a (lub, jak publicznie opowiadał się w przeszłości, zabicia go) nie tylko stoją w sprzeczności z medialnymi fikcjami na temat Rosji i są sprzeczne z fundamentalnymi pretensjami dotyczącymi poszanowania wolności prasy przez Stany Zjednoczone, ale służą również ważną funkcję, która jest wyraźnie w interesie mediów promujących wojny. Karze kogoś, kto odważył się ujawnić wrogość, cynizm i przestępczość wojen amerykańskich.

2. Wideo z morderstwa z zabezpieczeniami oraz dzienniki wojenne w Iraku i Afganistanie dokumentują niektóre z największych zbrodni ostatnich dziesięcioleci. Nawet ujawnienie występków amerykańskiej partii politycznej było służbą publiczną, a nie przestępstwem – z pewnością nie przestępstwem „zdrady” przeciwko Stanom Zjednoczonym dokonanym przez obywatela spoza USA, pojęciem zdrady, które poddałoby cały świat dyktatom imperialnym — a już na pewno nie przestępstwo „szpiegostwa”, które musi być popełnione w imieniu rządu, a nie w interesie publicznym. Gdyby amerykańskie sądy miały ścigać rzeczywiste zbrodnie ujawnione przez Juliana Assange'a i jego współpracowników oraz źródła, miałyby mało czasu na ściganie dziennikarzy.

3. Pomysł, że publikowanie dokumentów rządowych to coś innego niż dziennikarstwo, że prawdziwe dziennikarstwo wymaga ukrywania dokumentów rządowych przy jednoczesnym opisaniu ich opinii publicznej, jest receptą na wprowadzanie opinii publicznej w błąd. Twierdzenia, że ​​Assange pomagał informatorowi w kryminalnym (choć moralnym i demokratycznym) zdobyciu dokumentów, nie mają dowodów i wydają się być zasłoną dymną dla ścigania podstawowych praktyk dziennikarskich. To samo dotyczy twierdzeń, że dziennikarstwo Assange'a krzywdziło ludzi lub groziło krzywdzeniem ludzi. Ujawnianie wojny jest przeciwieństwem krzywdzenia ludzi. Assange zataił dokumenty i zapytał rząd USA, co zredagować przed publikacją. Ten rząd postanowił niczego nie redagować, a teraz obwinia Assange'a – bez dowodów – za niewielką liczbę zgonów w wojnach, które zabiły ogromną liczbę ludzi. W tym tygodniu słyszeliśmy zeznania, że ​​administracja Trumpa zaoferowała Assange'owi ułaskawienie, jeśli ujawni źródło. Przestępstwo odmowy ujawnienia źródła jest aktem dziennikarskim.

4. Wielka Brytania przez lata utrzymywała pozory, że szuka Assange'a w związku z oskarżeniami kryminalnymi ze Szwecji. Pomysł, że Stany Zjednoczone starały się ścigać akt informowania o swoich wojnach, był wyśmiewany jako paranoiczna fantazja. Akceptacja tego oburzenia przez globalne społeczeństwo byłaby znaczącym ciosem dla wolności prasy na całym świecie i dla niezależności każdego państwa wasalnego od żądań USA. Żądania te polegają przede wszystkim na kupowaniu większej ilości broni, aw drugiej kolejności na uczestnictwie w używaniu tej broni.

5. Wielka Brytania, nawet poza Unią Europejską, ma prawa i standardy. Umowa o ekstradycji, którą zawarła ze Stanami Zjednoczonymi, zabrania ekstradycji w celach politycznych. Stany Zjednoczone brutalnie ukarałyby Assange'a przed procesem i po każdym procesie. Propozycja odizolowania go w celi w więzieniu w Kolorado byłaby równoznaczna z kontynuacją tortur, którym specjalny sprawozdawca ONZ ds. tortur Nils Melzer mówi, że Assange był już poddawany od lat. Proces o „szpiegostwo” pozbawiłby Assange'a prawa do przedstawienia we własnej obronie jakiejkolwiek sprawy, która przemawiałaby za jego motywacjami. Sprawiedliwy proces byłby również niemożliwy w kraju, którego czołowi politycy od lat skazują Assange'a w mediach. Sekretarz stanu Mike Pompeo nazwał Wikileaks „niepaństwową wrogą służbą wywiadowczą”. Kandydat na prezydenta Joe Biden nazwał Assange'a „terrorystą zaawansowanej technologii”.

6. Dotychczasowy proces prawny nie był legalny. Stany Zjednoczone naruszyły prawo Assange'a do zachowania poufności między klientem a prawnikiem. W ciągu ostatniego roku w ambasadzie Ekwadoru wykonawca szpiegował Assange'a 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu, w tym podczas jego prywatnych spotkań z prawnikami. Assange'owi odmówiono możliwości odpowiedniego przygotowania się do obecnych przesłuchań. Sąd wykazał skrajną stronniczość na korzyść prokuratury. Gdyby korporacyjne media informowały o szczegółach tej parodii, wkrótce zostałyby potraktowane wrogo przez rządzących; znaleźliby się po stronie poważnych dziennikarzy; znaleźliby się po stronie Juliana Assange'a.

##

–Oświadczenie poparte przez Mairead Maguire.