David Swanson, 19 listopada 2017 r., Spróbujmy demokracji.
Co, do cholery, mam na myśli, mówiąc, że jestem przeciwko Świętu Dziękczynienia? Czy nie mogę znaleźć czegoś gorszego przeciwko czemu mógłbym się sprzeciwić? A co z głodem, cholerą, wojną, niewolnictwem, gwałtami, morderstwami, torturami, załamaniem środowiska, kryzysami uchodźczymi, złymi, bezdusznymi, kłamliwymi rządami, wyciekami ropy, przebiegłą propagandą, masowymi więzieniami, głęboko zakorzenioną apatią, bigoterią, chciwością lub sadyzmem? Rzeczywiście, z pewnością jestem przeciwny wszystkim tym rzeczom i tysiącom innych, a nawet bardziej niż Świętu Dziękczynienia.
Ale problemy świata są istotne dla tego, dlaczego jestem przeciwny Świętu Dziękczynienia, i to z dwóch powodów. Po pierwsze, angażowanie się w Święto Dziękczynienia wydaje się nieprzyzwoite w świetle okropności świata. Po drugie, robienie tego przyczynia się do tych okropności na wiele sposobów.
Dlaczego więc jestem tak okropnym, przynoszącym efekt przeciwny do zamierzonego dragiem? Jasne, na świecie są okropne rzeczy, ale czy to zbyt wiele, by prosić o poświęcenie jednego dnia na docenienie niektórych z milionów cudownych rzeczy na świecie? Czy nie w ten sposób inspirujemy się i ładujemy baterie? Czy nie powinniśmy być wdzięczni za tych, którzy dostrzegają problemy świata i pracują nad ich rozwiązaniem?
nie jestem w złym nastroju. Nie przeżyłem jakiejś osobistej tragedii. Jak co roku moje życie osobiste jest wspaniałe w porównaniu z losem ziemi, o ile nie traktuję przyszłości mojego potomstwa jako osobistą. Nie sprzeciwiam się też tradycji udawania, że pielgrzymi zachowywali się jak przyjaciele wobec tubylców, ani udawania, że nie ma nic złego w tegorocznym meczu futbolowym z okazji Święta Dziękczynienia Washington Redskins, ani oddawania się mięsożernemu obżarstwu w ramach przygotowań do zawodów skrajnego konsumpcjonizmu. Gdyby istniał sposób, aby odłożyć te rzeczy na bok i zrobić Święto Dziękczynienia we właściwy sposób, byłbym za tym. nie sądzę, że istnieje.
Chociaż na świecie są miliony wspaniałych rzeczy i miliony okropnych rzeczy, nie powinniśmy przesłaniać faktu, że okropne rzeczy zwyciężają. Gatunki wymierają, ekosystemy się załamują, szaleją wojny, rośnie ryzyko nuklearnej apokalipsy. Czy zatem powinniśmy być smutni; Czy to, co myślę, mogłoby pomóc? Nie, naprawdę nie interesuje mnie pobłażanie sobie przez pesymizm czy optymizm. Jeśli musisz być wesoły, aby pracować na rzecz lepszego świata, bądź wesoły. Jeśli musisz być nieszczęśliwy, aby to zrobić, bądź nieszczęśliwy. Ale istnienie choćby jednej tragicznej rzeczy na świecie, a tym bardziej tragedii dominującej i triumfującej, jest wystarczającym powodem, aby nie mieć wakacji, aby podziękować wszechmocnej życzliwej fantazji. Robienie tego tylko przyczynia się do szalonego złudzenia, że Ziemia, a jeśli o to chodzi, trochę jak Jemen, nie może zostać zniszczona. Tak, to może być.
Och, ale możemy być wdzięczni za wszystkich wspaniałych ludzi, których znamy. Możemy mieć humanistyczne Święto Dziękczynienia.
Nie, nie powinniśmy być wdzięczni dla tacy ludzie. Powinniśmy być wdzięczni do ich. Nie powinniśmy nawet być wdzięczny do nich. Właściwie powinniśmy im podziękować, po prostu. Dziękować to czasownik, nie przymiotnik, nie stan umysłu. Bycie wdzięcznym za różne dzieła „boga”, „przeznaczenia”, „duchowej jedności rzeczy”, „czegoś wyższego”, „wielkiej tajemnicy”, czy jakkolwiek to nazwiesz, nie tylko pozbawia ludzi uznania, na jakie zasługują za dobre uczynki, które robić, ale także podsyca fantazję, że wszystko jest w porządku — co może przybrać formę zaprzeczania zbliżającej się apokalipsie lub tęsknotę za apokalipsą jako ścieżką do czegoś magicznie lepszego.
Pogląd, że gdzieś tam jest jakaś istota lub rzecz, której należy podziękować, w dalszym ciągu przyczynia się do ogólnego zaprzeczania realności śmierci, zaprzeczania odpowiedzialności za własny los, zaprzeczania naszej mocy do dokonywania zmian. Wspiera powszechną wiarę w myślenie magiczne i bardzo powszechny podziw dla praktyki ślepego posłuszeństwa. Wszystko to napędza prawicową politykę, która sprawia, że wdzięczni ludzie mają o wiele mniej powodów do wdzięczności.
W tej chwili szczególnie cieszę się, że aktywizm na rzecz pokoju wydaje się nieznacznie wzrastać, czego nie mówiłem od ponad dekady. Ale nie chcę za to dziękować wszechświatowi. Chcę spróbować zrozumieć jego przyczyny, a następnie je wzmocnić. Chcę podziękować tym, którzy pracują, aby tak się stało. Ale nie chcę przyjąć postawy wdzięczności. Chcę przyjąć sposób myślenia pilnej walki.
Więc za wszelką cenę spotykajcie się z rodziną i przyjaciółmi i kochajcie ich. Za wszelką cenę ciesz się i doceniaj to, co przyjemne i godne uznania. Może spróbuj przypomnieć sobie i ubolewać nad przeszłością i teraźniejszością ludobójstwa. Może jedz jedzenie, które nie szkodzi światu. Może zamiast oddawać się konsumpcjonizmowi, zrób sobie dużą przerwę. Może unikaj szkodliwej dla mózgu rozrywki od podmiotu, który sprzeciwia się protestowaniu przeciwko rasizmowi, ale bierze pieniądze na promowanie militaryzmu. I być może staraj się nie tracić z oczu szerszego obrazu, faktu, że spekulanci na broni, serwisy informacyjne, fanatycy Russiagate i bigoci zwiększają każdego dnia szanse na zniszczenie nuklearne, podczas gdy spekulanci na niszczeniu klimatu pracują nad zaostrzeniem klimatyczny chaos. Gdyby wszyscy wykazali się wystarczającym zrozumieniem rzeczywistości, aby dzień po Święcie Dziękczynienia zmienić w dzień masowych pokojowych działań na rzecz przetrwania, a nie w dzień skrajnego materializmu, nie miałbym nic przeciwko Świętu Dziękczynienia.
