przez Medea Benjamin i Nicolas JS Davies, CODEPINK dla pokoju, Sierpień 30, 2021
Amerykanie byli zszokowani filmami, na których tysiące Afgańczyków ryzykują życie, by uciec przed powrotem Talibów do władzy w ich kraju – a następnie samobójczym zamachem bombowym Państwa Islamskiego i wynikającym z niego zamachem masakra razem przez siły amerykańskie zabity co najmniej 170 osób, w tym 13 żołnierzy amerykańskich.
Tak jak Agencje ONZ ostrzegają przed zbliżającym się kryzysem humanitarnym w Afganistanie, Departament Skarbu USA zamarzł prawie wszystkie z rezerw walutowych Afgańskiego Banku Centralnego o wartości 9.4 miliarda dolarów, pozbawiając nowy rząd funduszy, których będzie desperacko potrzebował w nadchodzących miesiącach, aby wyżywić swój lud i zapewnić podstawowe usługi.
Pod naciskiem administracji Bidena Międzynarodowy Fundusz Walutowy postanowiła nie uwolnić 450 milionów dolarów funduszy, które miały zostać wysłane do Afganistanu, aby pomóc temu krajowi poradzić sobie z pandemią koronawirusa.
Stany Zjednoczone i inne kraje zachodnie również wstrzymały pomoc humanitarną dla Afganistanu. Po przewodniczeniu szczytowi G7 w sprawie Afganistanu 24 sierpnia premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson powiedział to wstrzymanie pomocy a uznanie dało im „bardzo znaczną przewagę – gospodarczą, dyplomatyczną i polityczną” nad talibami.
Zachodni politycy ujmują to lewarowanie w kategoriach praw człowieka, ale najwyraźniej starają się zapewnić, aby ich afgańscy sojusznicy zachowali część władzy w nowym rządzie, a wpływy i interesy Zachodu w Afganistanie nie skończyły się wraz z powrotem talibów. Ta dźwignia jest wykorzystywana w dolarach, funtach i euro, ale zostanie opłacona życiem Afgańczyków.
Czytając lub słuchając zachodnich analityków, można by pomyśleć, że 20-letnia wojna Stanów Zjednoczonych i ich sojuszników była dobroczynnym i korzystnym wysiłkiem mającym na celu modernizację kraju, wyzwolenie afgańskich kobiet oraz zapewnienie opieki zdrowotnej, edukacji i dobrych miejsc pracy, i że wszyscy zostali teraz zmieceni przez kapitulację przed talibami.
Rzeczywistość jest zupełnie inna i nie tak trudna do zrozumienia. Stany Zjednoczone wydały $ 2.26 biliona o swojej wojnie w Afganistanie. Wydanie takich pieniędzy w jakimkolwiek kraju powinno było wyciągnąć większość ludzi z ubóstwa. Ale ogromna większość tych funduszy, około 1.5 biliona dolarów, została przeznaczona na absurdalne, stratosferyczne wydatki wojskowe na utrzymanie amerykańskiej okupacji wojskowej, spadek ponad 80,000 bomby i rakiety na Afgańczyków, zapłacić prywatni kontrahenci i transportują żołnierzy, broń i sprzęt wojskowy tam iz powrotem na całym świecie przez 20 lat.
Odkąd Stany Zjednoczone prowadziły tę wojnę pożyczonymi pieniędzmi, kosztowała ona również pół biliona dolarów w samych spłatach odsetek, które będą kontynuowane w dalekiej przyszłości. Koszty leczenia i niepełnosprawności amerykańskich żołnierzy rannych w Afganistanie wynoszą już ponad 175 miliardów dolarów i będą również rosły wraz ze starzeniem się żołnierzy. Koszty leczenia i niepełnosprawności podczas wojen USA w Iraku i Afganistanie mogą ostatecznie przekroczyć bilion dolarów.
A co z „odbudową Afganistanu”? Kongres zawłaszczony $ 144 mld na odbudowę Afganistanu od 2001 r., ale z tego 88 miliardów dolarów wydano na rekrutację, uzbrojenie, szkolenie i opłacenie afgańskich „sił bezpieczeństwa”, które teraz się rozpadły, a żołnierze wracają do swoich wiosek lub dołączają do talibów. Kolejne 15.5 miliarda dolarów wydane w latach 2008-2017 zostało udokumentowane przez amerykańskiego Specjalnego Inspektora Generalnego ds. Odbudowy Afganistanu jako „marnotrawstwo, oszustwo i nadużycie”.
Pozostała okruchy, mniej niż 2% całkowitych wydatków USA na Afganistan, wynoszą około 40 miliardów dolarów, co powinno przynieść Afgańczykom pewne korzyści w zakresie rozwoju gospodarczego, opieki zdrowotnej, edukacji, infrastruktury i pomocy humanitarnej.
Ale, jak w Iraku, rząd, który Stany Zjednoczone zainstalowały w Afganistanie, był notorycznie skorumpowany, a jego korupcja z czasem stała się bardziej zakorzeniona i systemowa. Transparency International (TI) konsekwentnie w rankingu Okupowany przez USA Afganistan jako jeden z najbardziej skorumpowanych krajów świata.
Czytelnicy z Zachodu mogą myśleć, że ta korupcja jest długotrwałym problemem w Afganistanie, w przeciwieństwie do szczególnej cechy amerykańskiej okupacji, ale tak nie jest. notatki TI że „powszechnie uznaje się, że skala korupcji w okresie po 2001 roku wzrosła w stosunku do poprzednich poziomów”. A Raport 2009 przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ostrzegł, że „korupcja wzrosła do poziomów niespotykanych w poprzednich administracjach”.
Te administracje obejmowałyby rząd talibów, który amerykańskie siły inwazyjne odsunęły od władzy w 2001 r. rządy które zostały obalone przez rozmieszczonych w USA prekursorów Al-Kaidy i talibów w latach 1980., niszcząc znaczący postęp, jaki poczynili w edukacji, opiece zdrowotnej i prawach kobiet.
2010 raport autorstwa byłego urzędnika Pentagonu Reagana, Anthony'ego H. Cordesmana, zatytułowana „Jak Ameryka skorumpowała Afganistan”, skarciła rząd Stanów Zjednoczonych za wrzucanie do tego kraju kupy pieniędzy, praktycznie bez żadnej odpowiedzialności.
Połączenia New York Times zgłaszane w 2013 roku, że co miesiąc przez dekadę CIA podrzucała afgańskiemu prezydentowi walizki, plecaki, a nawet plastikowe torby na zakupy wypchane dolarami amerykańskimi, aby przekupił watażków i polityków.
Korupcja podważyła również te obszary, które zachodni politycy uważają teraz za sukcesy okupacji, takie jak edukacja i opieka zdrowotna. System edukacji został zagadka ze szkołami, nauczycielami i uczniami, które istnieją tylko na papierze. Apteki afgańskie są zaopatrzony z fałszywymi, przeterminowanymi lub niskiej jakości lekami, z których wiele przemycono z sąsiedniego Pakistanu. Na poziomie osobistym korupcja była podsycana przez urzędników służby cywilnej, takich jak zarabiający nauczyciele tylko jedna dziesiąta pensje lepiej skomunikowanych Afgańczyków pracujących dla zagranicznych organizacji pozarządowych i kontrahentów.
Wykorzenienie korupcji i poprawa życia Afgańczyków zawsze były drugorzędne w stosunku do głównego celu USA, jakim jest walka z talibami i utrzymanie lub rozszerzenie kontroli marionetkowego rządu. Jak poinformował TI„Stany Zjednoczone celowo płaciły różnym grupom zbrojnym i afgańskim urzędnikom służby cywilnej w celu zapewnienia współpracy i/lub informacji oraz współpracowały z gubernatorami niezależnie od tego, jak bardzo byli skorumpowani… Korupcja osłabiła amerykańską misję w Afganistanie, podsycając pretensje do rządu afgańskiego i kierując wsparcie materialne powstania”.
Połączenia niekończąca się przemoc amerykańskiej okupacji i korupcja wspieranego przez USA rządu zwiększyły społeczne poparcie dla talibów, zwłaszcza na obszarach wiejskich, gdzie trzy kwarty Afgańczyków na żywo. Nieustępliwa bieda okupowanego Afganistanu również przyczyniła się do zwycięstwa talibów, ponieważ ludzie w naturalny sposób kwestionowali, w jaki sposób ich okupacja przez bogate kraje, takie jak Stany Zjednoczone i ich zachodnich sojuszników, mogła pozostawić ich w tak skrajnej nędzy.
Na długo przed obecnym kryzysem tzw liczba Afgańczyków zgłaszających, że mają problemy z utrzymaniem się z bieżących dochodów, wzrosła z 60% w 2008 r. do 90% w 2018 r. A 2018 Ankieta znalazło najniższe poziomy „dobrostanu”, jakie Gallup kiedykolwiek odnotował na świecie. Afgańczycy nie tylko zgłaszali rekordowy poziom nędzy, ale także bezprecedensowy brak nadziei na przyszłość.
Pomimo pewnych korzyści w edukacji dziewcząt, tylko jedna trzecia Afgańskie dziewczyny uczęszczał do szkoły podstawowej w 2019 roku i tylko 37% dorastających afgańskich dziewcząt byli piśmienni. Jednym z powodów, dla których tak mało dzieci chodzi do szkoły w Afganistanie, jest to, że więcej niż dwa miliony dzieci w wieku od 6 do 14 lat muszą pracować, aby utrzymać swoje dotknięte ubóstwem rodziny.
Jednak zamiast odpokutować za naszą rolę w utrzymywaniu większości Afgańczyków pogrążonych w ubóstwie, zachodni przywódcy odcinają teraz rozpaczliwie potrzebną pomoc gospodarczą i humanitarną, która była finansowana trzy kwarty sektora publicznego Afganistanu i stanowi 40% jego całkowitego PKB.
W efekcie Stany Zjednoczone i ich sojusznicy reagują na przegraną wojnę, grożąc talibom i mieszkańcom Afganistanu drugą wojną gospodarczą. Jeśli nowy rząd afgański nie podda się ich „wywieraniu nacisku” i nie spełni ich żądań, nasi przywódcy zagłodzą swoich ludzi, a następnie obwinią talibów za wynikający z tego głód i kryzys humanitarny, tak jak demonizują i obwiniają inne ofiary amerykańskiej wojny gospodarczej , od Kuby do Iranu.
Po zainwestowaniu bilionów dolarów w niekończącą się wojnę w Afganistanie, głównym obowiązkiem Ameryki jest teraz pomoc 40 milionom Afgańczyków, którzy nie uciekli ze swojego kraju, próbując dojść do siebie po strasznych ranach i traumie wojny, którą zadała im Ameryka, jak również jak ogromna susza które zniszczyły 40% ich upraw w tym roku i są paraliżujące trzecia fala covid-19.
Stany Zjednoczone powinny uwolnić 9.4 miliarda dolarów afgańskich funduszy przechowywanych w amerykańskich bankach. Powinien przesunąć $ 6 mld przeznaczone dla nieistniejących już afgańskich sił zbrojnych na pomoc humanitarną, zamiast skierować je na inne formy rozrzutnych wydatków wojskowych. Powinno to zachęcać europejskich sojuszników i MFW aby nie wstrzymywać funduszy. Zamiast tego powinny w pełni sfinansować apel ONZ 2021 o $ 1.3 mld w pomocy nadzwyczajnej, która pod koniec sierpnia była finansowana w mniej niż 40%.
Dawno, dawno temu Stany Zjednoczone pomogły swoim brytyjskim i sowieckim sojusznikom pokonać Niemcy i Japonię, a następnie pomogły odbudować je jako zdrowe, pokojowe i zamożne kraje. Mimo wszystkich poważnych wad Ameryki – jej rasizmu, zbrodni przeciwko ludzkości w Hiroszimie i Nagasaki oraz jej neokolonialnych stosunków z biedniejszymi krajami – Ameryka złożyła obietnicę dobrobytu, za którą ludzie w wielu krajach na całym świecie byli gotowi podążać.
Jeśli wszystko, co Stany Zjednoczone mają dzisiaj do zaoferowania innym krajom, to wojna, korupcja i ubóstwo, które sprowadziły do Afganistanu, to świat mądrze jest iść naprzód i patrzeć na nowe modele do naśladowania: nowe eksperymenty z demokracją ludową i socjalną; odnowiony nacisk na suwerenność narodową i prawo międzynarodowe; alternatywy dla użycia siły militarnej w celu rozwiązania problemów międzynarodowych; i bardziej sprawiedliwe sposoby organizowania się na arenie międzynarodowej w celu rozwiązania globalnych kryzysów, takich jak pandemia Covid i katastrofa klimatyczna.
Stany Zjednoczone mogą albo natknąć się na bezowocną próbę kontrolowania świata poprzez militaryzm i przymus, albo mogą wykorzystać tę okazję do ponownego przemyślenia swojego miejsca w świecie. Amerykanie powinni być gotowi, aby przewrócić stronę na temat naszej zanikającej roli globalnego hegemona i zobaczyć, jak możemy wnieść znaczący, oparty na współpracy wkład w przyszłość, której już nigdy nie będziemy w stanie dominować, ale którą musimy pomóc zbudować.
Medea Benjamin jest współzałożycielem CODEPINK dla pokojuoraz autor kilku książek, w tym Wewnątrz Iranu: prawdziwa historia i polityka Islamskiej Republiki Iranu.
Nicolas JS Davies jest niezależnym dziennikarzem, badaczem z CODEPINK i autorem Krew na naszych rękach: amerykańska inwazja i zniszczenie Iraku.
