Opowieść o dwóch marines

David Swanson

Tych dwóch młodych mężczyzn może mieć nieskończoną liczbę wspólnych cech, ale działania, które podjęli w tym tygodniu, już nie.

jeden używany prowojenna ceremonia podczas profesjonalnego meczu koszykówki, mająca na celu odrzucenie celebracji militaryzmu i protest przeciwko reklamie wojennej w sporcie.

jeden stał najnowszy „strzelec masowy” — który umieściłem w cudzysłowie tylko dlatego, że był już strzelcem masowym, ale był to akceptowalny rodzaj strzelca masowego.

We wtorek wieczorem były żołnierz amerykańskiej piechoty morskiej, Josuee Hernandez, miał zostać uhonorowany za swoją tak zwaną służbę podczas meczu Portland Trailblazers. Rozpiął kurtkę, ukazując koszulę z napisem protestacyjnym, zawstydzającym drużynę za przyjęcie pieniędzy od handlarza bronią. Odrzucił worek nagród, który mu dano. „Nie powinniśmy czuć się zaszczyceni otrzymaniem torby z bibelotami, a następnie paradowaniem przed publicznością” – powiedział Hernandez. Postąpił sprawiedliwie i odważnie, a być może (nic o nim nie wiem, ale znałem wielu weteranów) także terapeutycznie.

W środę wieczorem były żołnierz amerykańskiej piechoty morskiej Ian David Long nie przerwał swojej pracy. Był zatrudniony przez rząd USA do strzelania do ludzi z karabinu maszynowego. To była jego praca od lat, a przez część tego czasu brał udział w wojnie z Afganistanem. Otrzymał nagrody za świetną robotę, jaką wykonał w walce. Nikt nie był oburzony. Nikt go nie wyzywał ani nie kwestionował jego zdrowia psychicznego.

Nieprecyzyjny nagłówek w CNN: „Rewolwerowiec z tysiąca dębów przeszedł drogę od weterana piechoty morskiej do masowego strzelca. Śledczy chcą wiedzieć, dlaczego” tworzy tajemnicę tam, gdzie jej nie ma. Nie chodzi o to, jak stał się strzelcem masowym, ale o to, jak wielu innym udało się przestać być strzelcami masowymi.

Ian David Long zmarł w sposób najbardziej powszechny wśród uczestników ostatnich wojen amerykańskich, a mianowicie przez samobójstwo. Różnica polega na tym, że najpierw zabił wielu innych ludzi, którzy mają znaczenie. Ale to też nie jest tak niezwykłe, jak byśmy sobie życzyli. Co najmniej 35% (prawdopodobnie znacznie więcej, a wydaje się, że rośnie) amerykańskich strzelców masowych było szkolonych przez armię amerykańską.

Wyobraź sobie, że 35% strzelców masowych w USA było . . . wszystko: czarny, Azjata, muzułmanin, ateista, kobieta, bogaty, cudzoziemiec, rudowłosy, Latynos, gej. . . możesz sobie wyobrazić? Byłaby to wiodąca wiadomość przez wiele tygodni. Na uniwersytetach byłyby wyposażone katedry, w których można by ją studiować. Ale fakt, że tak wielu zabójców to ludzie wyszkoleni do zabijania przez wiodącą światową instytucję zajmującą się zabijaniem, jest nie tylko niegodny wzmianki, ale jest przedstawiany w każdym odosobnionym przypadku jako tajemnica, którą należy wyjaśnić w inny sposób.

Wyobraź sobie, że rosnąca liczba ofiar wszystkich tych strzelanin obejmowała nie tylko setki zabitych w Stanach Zjednoczonych, ale także setki tysięcy zabitych poza nimi. Wyobraź sobie traktowanie ogromnej większości ofiar tak, jakby miały znaczenie.

Publiczna debata na temat tego, jak rozprawić się z masowym mordercą, jest równie szalona, ​​jak publiczna dyskusja na temat tego, jak zbudować silniejszy dom na plaży. Jeśli nie zajmiecie się szkoleniem morderców, nie zakażecie posiadania broni i nie przestaniecie niszczyć ziemskiego klimatu, pozostaje szaleństwo.

Często szaleństwo przybiera formę powtarzania zła, o którym się nie mówi. Ustaw uzbrojonego ochroniarza przed każdym budynkiem. W środę ta polityka po prostu ustaliła nazwisko pierwszej ofiary. Mogło nawet (można tylko spekulować) przedstawić zabójcy kuszące lub racjonalizujące poczucie, znajome poczucie walki z „wrogiem”. Rozwiązaniem nie są jeszcze bardziej uzbrojeni strażnicy.

Rozwiązaniem w wojnie z Afganistanem nie jest jeszcze więcej uzbrojonych zabójców. Wojna z Afganistanem dotarła w tym tygodniu do Kalifornii, ale ilu ludzi o tym wie? Ile osób wie, że wojna wciąż trwa? Ilu wie, że Obama obiecał eskalację i zrobił to, a Trump obiecał zakończyć to i eskalował (choć na mniejszą skalę)? Ilu było oburzonych, gdy Ian David Long zabijał zwykłych Afgańczyków? Ilu jest oburzonych, że tysiące żołnierzy USA i NATO wciąż tam są, pogarszając sytuację w Afganistanie i przywracając ze sobą wojnę?

Ilu może połączyć 2 i 2 i uznać, że wszyscy dowódcy amerykańscy, którzy niedawno przeszli na emeryturę w Afganistanie, którzy powiedzieli, że wojna przynosi skutki odwrotne do zamierzonych, mieli rację, że zagraża ona tym samym ludziom, którzy kibicują weteranom na meczach koszykówki – którzy kibicują, to znaczy, dopóki ci weterani nie staną w obronie zdrowego rozsądku?