Av Sumie SATO, World BEYOND War, 1 juni 2023
Sato er medlem av World BEYOND Warsitt Japan-kapittel.
En uke har gått siden G7-toppmøtet i Hiroshima ble avsluttet. Søndag 20. mai uttrykte jeg, som mor og borger av den demokratiske nasjonen Japan, mitt budskap om atomavskaffelse i en sykkelkaravaneprotest i Hiroshima sammen med andre medlemmer av WBW Japan-kapittelet.
Vi hadde mange nettdiskusjoner i forkant for å bli kjent med hverandre og planlagt arrangementet. Ingen av oss var helt sikre på hvordan campingvognen ville bli, da vi stadig fikk høre i nyhetene at lokale restriksjoner ble strengere og strammere etter hvert som dagen nærmet seg.
19. mai, dagen før campingvognen, fikk jeg definitivt en smak av trafikkrestriksjonene da jeg plutselig ble strandet i over en time uten forvarsel i Hiroshima by. Jeg så foran meg flere politibiler og motorsykler som passerte sakte og bak dem var det svarte biler med «noen viktige personer» om bord. Vi hadde ikke noe annet valg enn å tåle de plutselige restriksjonene. Dagen etter, mens vi syklet gjennom byen, føltes det som en spøkelsesby med svært få mennesker til tross for helgen. Innbyggerne i Hiroshima hadde gjentatte ganger før helgen blitt bedt om å avstå fra unødvendige utflukter på grunn av trafikkrestriksjonene.
I denne rapporten vil jeg, som innbygger i Japan, gjerne dele med leserne hva jeg følte og tenkte om G7-toppmøtet i Hiroshima basert på noen mediedekning og artikler jeg kom over. For en fullstendig og omfattende rapport om campingvognaksjonen, vennligst les artikkelen skrevet av Joseph Essertier, koordinatoren for WBW Japan Chapter.
Etter karavaneaksjonen, og 24 timers refleksjon over begivenheten, utvekslet medlemmer av WBW Japan Chapter tanker og vi var alle enige om at det å engasjere seg i en direkte aksjon hadde vært positivt og meningsfylt. Jeg deltok med hele familien min, og jeg tror at folk som bærer budskap og utøver rettighetene sine til ytringsfrihet i et offentlig rom, som er et syn man sjelden ser i denne demokratiske nasjonen Japan, gjorde inntrykk på barna mine. Samtidig ble jeg nok en gang gjort akutt oppmerksom på at responsen fra det japanske samfunnet på G7-toppmøtet i Hiroshima var langt fra det jeg hadde håpet. Svært få mennesker rundt meg interesserte seg for G7-toppmøtet i Hiroshima, og alt jeg så gjennom media var rapporter fra eksperter og intellektuelle som på fullt alvor diskuterte Japans militære oppbygging på linje med andre G7-land, mens allmennheten stadig ble overøst med festlige bilder og sladder om hendelser som finner sted under G7-toppmøtet som om kjendiser var i byen. Dessverre var det typisk for nyhetsdekningen jeg så.
Selv om det var store forhåpninger om store fremskritt mot atomavskaffelse, ble avslutningen av konferansen møtt av slike kommentarer som "Det er uakseptabelt for Hiroshima, et sted hvor en atombombe ble sluppet, å sende ut en melding som bekrefter dets egne atomvåpen og bare fordømmer de fra motsatte nasjoner." Disse ordene var fra Setsuko Thurlow, atombomben-overlevende. «Håpene mine ble knust»— Stemmer som dette fra Hiroshima indikerte at resultatet av toppmøtet neppe var tilfredsstillende, for å si det mildt. Jeg kom da over en artikkel som beskrev Setsuko Thurlows uttalelse som "selvmotsigende tull" og som ønsket at besøkene til Hiroshima Peace Memorial Museum gjort av ledere i verden, med forfatterens ord, "ville være en sommerfugleffekt som ville avverge atomkrig."
Hvorfor er det slik at stemmene for atomavskaffelse har mislyktes så alvorlig i å nå verdens ledere?
I Japan, siden krigens utbrudd i Ukraina, har massemediene fortsatt å formidle fortellinger om krigen mot Russland spredt av USA, uten en grundig diskusjon om krigens opprinnelse, og dette har i stor grad formet opinionen. Men hvis vi ser på krigen i Ukraina fra et perspektiv som ikke er rapportert i de store mediene i USA og for det meste vestlige land, dukker det opp en annen historie om en USA-ledet proxy-krig (og dens militærindustri). Jeg tror at det som skjer i verden i dag er fremveksten av et parallellunivers, dvs. to verdener med ulike tolkninger av historien som ikke krysser hverandre, og at dette parallelluniverset forårsaker en vri i antikrigsbevegelsen.
Jeg vil gi et eksempel. En pressekonferanse ble holdt før åpningen av G7-toppmøtet i Hiroshima med tittelen "Våpenhvile nå." Den ble ledet av folk som Kenji ISEZAKI, tidligere spesialutsending for japanske myndigheter for DDR (nedrustning, demobilisering og reintegrering) i Afghanistan og andre som, selv om de representerer et minoritetssyn, konsekvent har gjort det til deres toppprioritet siden begynnelsen av krigen å lage et forhandlingsbord og redde menneskeliv. Og, som vi så i spørsmål-og-svar-sesjonen på pressekonferansen, er det de i salen som stiller spørsmål ved våpenhvilen og hevder at vi ikke bør ignorere ukrainske folks ønske om å kjempe for hjemlandet. Dette synet deles av mange mennesker i Vesten, spesielt i USA, der Russland blir sett på som roten til alt ondt. Med andre ord, de insisterer på at de vil fortsette å kjempe mot Russland uansett hvor mange liv som ofres og kan ikke la det onde Russland få sin vilje. Mot slik ondskap vil besittelse av atomvåpen tjene som en avskrekkende, etter deres syn. Faktisk ble denne retorikken brukt i G7-nasjonene for å rettferdiggjøre besittelse av atomvåpen. Denne avskrekkingsretorikken har ofte blitt brukt for å rettferdiggjøre Japans militære ekspansjon mot «trusselen» fra Kina. Argumentet om at besittelse av atomvåpen og oppbygging av våpen er rettferdiggjort for å bekjempe det onde er det motsatte av hva en antikrigsbevegelse bør handle om.
Antikrigsbevegelsen har alltid avvist alle kriger. Imidlertid, i dagens verden styrt av et parallelt univers, er vi vitne til en vridd situasjon der til og med mange av antikrigsaktivistene presser på for mer våpenstøtte og fortsettelse av krigen, for å kjempe for fred.
Vi ønsker alle fred.
Oppnår vi fred ved å avvise krig, presse på for atomavskaffelse og engasjere oss gjennom dialog for å bygge gjensidig forståelse? Eller oppnår vi fred ved å bevæpne oss selv, ved å stole på avskrekking gjennom besittelse av atomvåpen, og oppildne til frykt?
Hvis jeg måtte velge hvem jeg vil ha til naboen min, ville jeg som mor valgt førstnevnte.
Jeg vil fortsette å avvise alle kriger for fredens skyld.
Jeg vil fortsette å forestille meg og iverksette tiltak for å skape en world beyond war.
Rett og slett fordi det ikke er noen annen måte.
Nå er oppgaven vi har foran oss å finne ut hvordan vi gjennom dialog og ikke-voldelige direkte handlinger kan forhindre at denne parallellverden faller enda mer fra hverandre.
パラレルユニバース
G７広島サミットが終わり１週間が経ちました。
５月２０日（日）、私は母として、民主国家日本の一有権者としとして、民主国家日本の一有権者としの〃をWorld BEYOND War日本支部のメンバーと共に現地広島で自転車キャラバンという抗議行動で街と明き
事前にオンラインで顔を合わせ準備の為の話し合いを重ね、現地か刳くくいうニュースに一体どんなキャラバンになるのか多少の不安を挓ちなみ.
キャラバン前日の１９日には私も広島市内の交通規制に立ち往生〾させらーや白バイの後ろを黒い車が連なりながらゆっくり走行、通行人の灮然はえく耐え忍ぶ。規制があるという事前情報から広島市民の大半が行動を自粛した模様でＫ模様で、ラバンで市内を走る中週末なのに人手がとても少なくゴーストェギンと
抗議行動の振り返りはWBW支部局長のエサティエ ジョセフさんがartikkelにしてくださいました。私はG７広島サミットに関する幾つかの記享ぉの喕たこと思ったことを皆さんと共有したいと思います。
抗議行動を終えWBW日本支部のメンバーと意見を交わし実際に行動すやとそれが有意義な時間であった事を共有しました。私は家族全員で参お灷で参お子供達は言論の自由をもとに想い想いのメッセージを掲げ行動をする人钕たの始取ったのではないかと思います。しかし一方で、日本社会のG7広島ぃふミの想っているものとはかけ離れていると改めて痛感させられました。灵した。ミットへ関心を寄せている人は少なく、マスメディアを通して目にすかいては専門家°
そして核廃絶へ大きく前進の期待が寄せられるも、閉幕を迎えてのてえ自国の核兵器は肯定し、対立する国の核兵器を非難するばかりの発信かの発信るは許されない」という被爆者のサーロー節子さんの声や、「望みを打ち砕かれた」という広島からの声など、とうてい満足できる内容ではなかった事ままたんな中、サーロー節子さんを「自己矛盾だらけの戯言」とし各国首脳が原爆資料館を訪れ記帳した事が「核戦争を回避さエるバさェトになることを祈っている」と締めくくる内容の記事も目にしました。
何故、核廃絶という声がこうまでも届かないのか。
日本ではウクライナ戦争が勃発した当初から事の発端がしっかりと議かりと議メディアはアメリカが描くロシアは悪というシナリオをひたすらにし炶ました。しかし、アメリカや西欧諸国の主要メディアでは報道されない視点からウクライナ戦争を紐解くと、そこにはアメにはアメリっう異なった物語が見えてきます。私は、今世界で起こっている道っとはを持つ二つの交わらない世界、パラレルユニバース（並行宇宙）が出来上がり、このパラレルユ動に捻れを起こしているのではないかと思います。
その捻れが感じられる一つの例をここに挙げます。ウクライナ戦争た始貫して交渉のテーブルを作り人命を救う事を最優先に声をあげてきぢ弰あげてきぢ弰ガン武装解除日本政府特別代表）らが、「今こそ停戦を」という題でG7各国首脳へ向けてサミット開幕前に記者会見を開きたての質疑応答の場面で見られたのが祖国の為に戦いたいというウクラとうウクラエぺての停戦はあり得ないという声です。これはロシアキ諸悪の根源とすゆ西欧諸国に往々にして見られます。別の言い方をすれば、どれだけ灮だだけ多だも悪のロシアの思う壺にさせてはいけないという主張です。G７広刳アゃッザサ中国の威嚇が核保有を正当化するレトリックとして使われました。レした。こ当事者になり得る対中戦争でも利用され軍拡を容認する動きにも繋がっています。武器支援セ器支援セ堸と戦う為には正当化されるという主張が世論を支配し始めているとまいじとまい
反戦運動はこれまで一貫して全ての戦争を拒否してきました。しかし。しかし〃スに支配される今の世界では、これまで反戦を掲げてきた運動家は停戦きた運動家エ停戦後押しています。平和の為に戦うという捻れた主張が広められています。
私たちは皆平和を望んでいます。
戦争を拒否し核廃絶を推し進め対話により生まれる相互理解の先の咫びる、あるいは核保有による抑止力に頼り軍備増強をし恐怖心を煽る亼咷で傳かげで傳はどちらかをもし隣人として選ぶならば前者を選びます。
私は平和の為に全ての戦争を拒否し続けます。
私は戦争のない世界 (World BEYOND War)を想像し創造する為に行動し続けます。
G7広島サミットで行った自転車キャラバンを通して公の場で行動をし灿灋の大切さを改めて実感したと同時に、反戦を掲げる私達がこのパーバレヌ宙）にどの様な働き掛けをしていく事が出来るのかがこれからの重要な課題ではなとか
