Door David Swanson
Iedereen die om onze natuurlijke omgeving geeft, zou met grote droefheid het honderdjarig bestaan van de Eerste Wereldoorlog moeten markeren. Afgezien van de ongelooflijke vernietiging op Europese slagvelden, de intensieve oogst van bossen en de nieuwe focus op de fossiele brandstoffen van het Midden-Oosten, de Grote Oorlog was de Chemists 'War. Gifgas werd een wapen - een wapen dat tegen vele vormen van leven zou worden gebruikt.
Insecticiden werden ontwikkeld naast zenuwgassen en uit bijproducten van explosieven. De Tweede Wereldoorlog - het vervolg dat bijna onvermijdelijk werd door de manier waarop de eerste werd beëindigd - produceerde onder andere atoombommen, DDT en een gemeenschappelijke taal om beide te bespreken - om nog maar te zwijgen van vliegtuigen die beide afleverden.
Oorlogspropagandisten maakten het doden gemakkelijker door buitenlanders af te schilderen als insecten. Verkopers van insecticiden maakten het kopen van hun gif patriottisch door oorlogstaal te gebruiken om de "vernietiging" van "binnenvallende" insecten te beschrijven (laat staan wie er eigenlijk als eerste was). DDT werd beschikbaar gesteld voor openbare aankoop vijf dagen voordat de VS de bom op Hiroshima lieten vallen. Op de eerste verjaardag van de bom verscheen een paginagrote foto van een paddestoelwolk in een advertentie voor DDT.
Oorlog en vernietiging van het milieu overlappen elkaar niet alleen in de manier waarop ze denken en praten. Ze promoten elkaar niet alleen door elkaar wederzijds versterkende noties van machismo en overheersing. De verbinding is veel dieper en directer. Oorlog en oorlogsvoorbereidingen, inclusief het testen van wapens, behoren zelf tot de grootste vernietigers van onze omgeving. Het Amerikaanse leger is een belangrijke verbruiker van fossiele brandstoffen. Van maart 2003 tot december 2007 alleen de oorlog tegen Irak uitgebracht meer CO2 dan 60% van alle landen.
Zelden waarderen we de mate waarin oorlogen worden uitgevochten om controle over hulpbronnen waarvan de consumptie ons zal vernietigen. Nog zeldzamer waarderen we de mate waarin die consumptie wordt aangedreven door oorlogen. Het Zuidelijke leger marcheerde naar Gettysburg op zoek naar voedsel om zichzelf van brandstof te voorzien. (Sherman verbrandde het zuiden, terwijl hij de Buffalo doodde, om honger te veroorzaken - terwijl het noorden zijn land uitbuitte om de oorlog van brandstof te voorzien.) De Britse marine zocht eerst controle over olie als brandstof voor de schepen van de Britse marine, niet voor sommigen ander doel. De nazi's trokken onder meer naar het oosten om bossen te zoeken waarmee ze hun oorlog konden voeden. De ontbossing van de tropen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op gang kwam, versnelde alleen tijdens de permanente staat van oorlog die daarop volgde.
Oorlogen van de afgelopen jaren hebben grote gebieden onbewoonbaar gemaakt en tientallen miljoenen vluchtelingen voortgebracht. Misschien wel de meest dodelijke wapens die door oorlogen zijn achtergelaten, zijn landmijnen en clusterbommen. Naar schatting liggen er tientallen miljoenen op aarde rond. De Sovjet- en Amerikaanse bezetting van Afghanistan hebben duizenden dorpen en waterbronnen vernietigd of beschadigd. De Taliban hebben illegaal hout verhandeld aan Pakistan, met aanzienlijke ontbossing tot gevolg. Amerikaanse bommen en vluchtelingen die brandhout nodig hebben, hebben bijgedragen aan de schade. De bossen van Afghanistan zijn bijna verdwenen. De meeste trekvogels die vroeger door Afghanistan trokken, doen dat niet meer. De lucht en het water zijn vergiftigd met explosieven en raketbrandstoffen.
De Verenigde Staten voeren oorlogen en testen zelfs hun wapens ver van de kusten, maar blijven pokdalig door milieurampen en superfunds die door het leger zijn gecreëerd. De milieucrisis heeft enorme proporties aangenomen en overschaduwt op dramatische wijze de gefabriceerde gevaren die schuilgaan in de bewering van Hillary Clinton dat Vladimir Poetin een nieuwe Hitler is of de algemene voorwendsel in Washington, DC, dat Iran kernwapens bouwt of dat het doden van mensen met drones ons dwingt. veiliger dan meer gehaat. En toch besteedt de EPA elk jaar $ 622 miljoen aan het zoeken naar manieren om stroom te produceren zonder olie, terwijl het leger honderden miljarden van dollars die olie in oorlogen verbrandden om de olievoorraden te beheersen. De miljoen dollar die wordt uitgegeven om elke soldaat gedurende een jaar in een buitenlandse bezetting te houden, zou 20-banen voor groene energie kunnen creëren met elk $ 50,000. Het $ 1 biljoen uitgegeven door de Verenigde Staten aan militarisme per jaar, en het $ 1 biljoen uitgegeven door de rest van de wereld samen, zou een bekering tot een duurzaam leven kunnen financieren dat verder gaat dan de meeste van onze wildste dromen. Zelfs 10% ervan zou kunnen.
Toen de Eerste Wereldoorlog eindigde, ontwikkelde zich niet alleen een enorme vredesbeweging, maar werd deze ook verbonden met een beweging voor natuurbehoud. Tegenwoordig lijken die twee bewegingen verdeeld en overwonnen. Eens in een blauwe maan kruisen hun wegen, terwijl milieugroeperingen worden overgehaald om zich te verzetten tegen een bepaalde inbeslagname van land of de bouw van militaire bases, zoals de afgelopen maanden is gebeurd met de bewegingen om te voorkomen dat de VS en Zuid-Korea een enorme marinebasis op Jeju bouwen. Island, en om te voorkomen dat het US Marine Corps Pagan Island in de Noordelijke Marianen in een bombardementsgebied verandert. Maar probeer een goed gefinancierde milieugroep te vragen om aan te dringen op een overdracht van publieke middelen van militarisme naar schone energie of natuurbehoud en je zou net zo goed kunnen proberen een wolk van gifgas aan te pakken.
Ik ben blij deel uit te maken van een beweging die net is begonnen WorldBeyondWar.org, al met mensen die deelnemen in 57 landen, die onze enorme investering in oorlog wil vervangen door een enorme investering in de daadwerkelijke verdediging van de aarde. Ik vermoed dat grote milieuorganisaties grote steun voor dit plan zouden vinden als ze hun leden zouden onderzoeken.
