Zonder verzoening zal de onevenwichtigheid ons allemaal vernietigen

Door Baba Ofunshi, World BEYOND WarJanuari 11, 2023

COLOMBIA — Ondanks hun verschillen onderhandelen dag en nacht om de wereld in balans te houden.

We leven in een wereld die zich niet kan verzoenen tussen mensen die willen reageren op de wereldwijde crises en degenen die bereid zijn tot het uiterste te gaan. De dag moet zich verzoenen met de nacht om de wereld terug te laten keren naar haar natuurlijke stroom.

De onevenwichtigheid veroorzaakt door de rol van de Verenigde Staten als de militaire macht van de wereld heeft de mensheid vervormd. Nadat de VS, als overwinnaar van de Tweede Wereldoorlog, naar voren kwam als een van de supermachten van de wereld, bouwde het zich exponentieel op als een militaire macht. Die militaire macht en haar inspanningen om een ​​hegemonie te blijven, hebben de Amerikaanse economie onderling afhankelijk gemaakt van het mondiale veiligheidsapparaat. Ze hebben het lot van veel naties over de hele wereld bepaald - of het nu kwam door ideologische meningsverschillen met de VS, conflicten over hulpbronnen, afhankelijkheid van veiligheidsondersteuning of omdat ze deel uitmaakten van een veiligheidsalliantie - en velen zijn diep verstrengeld in negatieve zin vanwege de VS' uit de hand gelopen oorlogvoerende macht.

Hoewel de wereldorde met de Verenigde Naties is opgezet om oorlogen te verbieden en hun bestaan ​​in de eerste plaats te voorkomen, is de realiteit dat als het om de VS gaat, er een enorme asterix van uitzonderingen is. De definitie van de uitdrukking 'geldig gebruik van geweld' wordt dus vertroebeld door de politiek en is gebaseerd op een wereldorde die wordt geleid door monetaire en militaire macht, in plaats van te worden gedefinieerd door internationaal recht.

Zoals het Institute for Policy Studies (IPS) over de Verenigde Staten rapporteerde: "... de 801 miljard dollar in 2021 vertegenwoordigt 39 procent van de militaire uitgaven van de wereld." De volgende negen landen hebben samen in totaal $ 776 miljard uitgegeven en de overige 144 landen in totaal $ 535 miljard. Tot nu toe hebben de Verenigde Staten en de NAVO voor de oorlog in Oekraïne 1.2 biljoen dollar uitgegeven. Een zesde van het Amerikaanse nationale budget is bestemd voor nationale defensie met $ 718 miljard toegewezen in 2021. Dit is in een land met een staatsschuld van $ 24.2 biljoen.

Deze overweldigende aantallen weerspiegelen een natie waarvan het bestaan ​​in hoofdzaak afhangt van de defensiesector. Deze sector drijft een groot deel van de Amerikaanse economie, haar werkgelegenheid, haar prioriteiten en haar relaties met alle andere landen in de wereld. Het verband tussen kapitalisme en militaire uitgaven heeft geleid tot een militair-industrieel complex dat zo verweven is met politiek dat het voor Amerikaanse regeringen en beleidsmakers onmogelijk is om objectief over te stappen op andere prioriteiten.

Als een congreslid een defensie-aannemer of een ander deel van het complex als een van zijn belangrijkste werkgevers in zijn staat heeft, zou bezuinigen op defensie-uitgaven neerkomen op politieke zelfmoord. Tegelijkertijd heeft de oorlogsmachine oorlogen nodig om te functioneren. Israël, Egypte, het Midden-Oosten en vele andere delen van de wereld herbergen Amerikaanse militaire bases omdat de relatie met de VS in de eerste plaats verband houdt met veiligheid. Die veiligheid is ook verstoord, afhankelijk van de economische behoeften van de VS en de machthebbers waarmee het land samenwerkt. Sinds 1954 hebben de VS minstens 18 keer militair ingegrepen in Latijns-Amerika.

De meer dan 200 jaar durende relatie tussen de VS en Colombia heeft altijd een veiligheidsdoel gehad. Deze relatie werd in 2000 verdiept met het begin van Plan Colombia, waarbij de VS Colombia een aanzienlijk militair pakket begonnen te geven dat training, wapens, machines en zelfs Amerikaanse aannemers omvatte om anti-narcotica-inspanningen uit te voeren. Terwijl een basisniveau van de strijdkrachten noodzakelijk is in Colombia, verstoorde de instroom van Amerikaanse 'defensie'-fondsen de interne dynamiek van de interne gewapende conflicten in het land. Het voedde ook een agressieve elite die geweld gebruikt om de macht te behouden en zijn economie te ontwikkelen, zoals Uribismo en veel van de families van het Democratisch Centrum. Er was een boeman of terroristische groep nodig om die sociale orde te handhaven, ongeacht welke misdaden er werden gepleegd; mensen verliezen hun land, zijn ontheemd of lijden onder de oorzaken van deze misdaden.

Deze Amerikaanse 'defensie'-fondsen resulteerden in een de facto kastensysteem, racisme en rassendiscriminatie tegen afrodescendants, inheemse volkeren, arbeidersklasse en armen op het platteland. Het menselijk leed en de impact van de economisch gekoppelde 'defensie'-inspanningen leken gerechtvaardigd in de ogen van de VS.

Veiligheids- en defensieapparaten zorgen voor meer economieën die verband houden met defensie. Deze oneindige cyclus gaat door, met enorme gevolgen voor naties die er met geweld bij betrokken zijn. Dergelijke hoge uitgaven voor de financiering van 'defensie', betekent dat essentiële menselijke behoeften aan het kortste eind trekken. De ongelijkheid, armoede, crisis in het onderwijs en het extreem restrictieve en dure gezondheidssysteem in de VS zijn slechts enkele voorbeelden.

Net als extreme rijkdom blijven de economische voordelen van het militair-industriële complex in handen van weinigen door de lagere sociaaleconomische klassen en etnische minderheden uit te buiten. Degenen die de oorlogen voeren, die hun leven, ledematen en opoffering verliezen, zijn niet de kinderen van de politici, wielerhandelaren of aannemers, maar arme blanken, zwarten, Latino's en autochtonen op het platteland die een gemanipuleerde vorm van patriottisme wordt verkocht of geen andere manier om een ​​carrièrepad te bewandelen of een opleiding te volgen.

Naast het feit dat militaire acties leiden tot dood, vernietiging, oorlogsmisdaden, ontheemding en milieuschade, is de loutere aanwezigheid van militair personeel over de hele wereld ook problematisch vanwege de impact op lokale vrouwen (seksueel geweld, prostitutie, ziekte).

De nieuwe en democratisch gekozen Petro-regering in Colombia probeert deze mentaliteit volledig te veranderen in een land dat alleen oorlog en controle heeft gekend door elitefamilies die niet bereid zijn een duimbreed toe te geven om Colombia rechtvaardiger te maken. Het is een opmerkelijke inspanning en noodzakelijk, niet alleen om de cycli van vernietiging en geweld in Colombia te stoppen, maar ook om de mensen op de planeet te laten overleven.

Deze inspanning zal veel bewustzijnsopbouw vergen en anderen moeten laten geloven in het collectief in plaats van in het individu. Leren hoe te leven binnen het wereldwijde ecosysteem is wat Colombia nodig heeft om de nodige balans te vinden. Door dit te doen, worden de VS en andere naties in een positie gebracht om opnieuw te overwegen of de onevenwichtigheid hun zelfvernietiging waard is.