Door Carlyn Harvey, Populair verzet
Op 19 juli an buitengewone rekening werd ingediend in het Britse parlement. Het voorstel,gepresenteerd door Brentford en Isleworth-parlementslid Ruth Cadbury, probeert burgers in staat te stellen het deel van hun belastingen dat normaal gesproken zou worden betaald voor militaire operaties, om te leiden naar een fonds voor conflictpreventie.
Het wetsvoorstel voorbij de eerste lezing, wordt ondersteund door Caroline Lucas van de Green, en zal op 2 december in tweede lezing worden ontvangen. Als het lukt, zal het VK een historisch precedent scheppen als het eerste land dat burgers toestaat "de wereld te krijgen waarvoor je betaalt" - met een kans om te betalen voor vrede, niet voor oorlog.
En het zou mogelijk de vrijheid van de Britse regering om oorlogen te beginnen kunnen beknotten, met de verminderde financiële middelen om dat te doen.
gewetensbezwaren
Tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen de dienstplicht voor militaire dienst van kracht was, schiep het VK een soortgelijk precedent. In de Wet op de militaire dienst van 1916, was een van de wettelijke gronden voor vrijstelling van dienst:
gewetensbezwaren tegen het vervullen van militaire dienst
Degenen die om gewetensvolle redenen, grotendeels van religieuze aard in dat stadium, bezwaar maakten tegen oorlog, konden op die basis vrijstelling aanvragen bij een plaatselijk tribunaal. Het VK was de eerste land daartoe.
Dat recht is nu verankerd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, en in tal van landen over de hele wereld.
Het wetsvoorstel inkomstenbelasting niet-militaire uitgaven beoogt breid datzelfde principe uit op het geld dat Britse belastingbetalers aan de regering geven, vanwege de veranderde aard van de manier waarop conflicten plaatsvinden in de moderne wereld:
Vandaag zijn we niet opgeroepen om te vechten; in plaats daarvan worden onze belastingen ingeroepen om de kosten te betalen van het in stand houden van een modern professioneel leger en de technologie die het hanteert.
We zijn daarom medeplichtig aan een systeem van doden bij volmacht dat in strijd is met gevestigde principes die individuen van gedachte, geweten en religie beschermen tegen onrechtvaardig geweld van de staat.
Geld stoppen waar je mond is
Traditioneel betekende een bezwaar vanwege religieuze overtuiging vaak een volledig verzet tegen oorlogen, ongeacht de reden waarom ze werden gevoerd. Daarom kreeg gewetensbezwaren over het algemeen het etiket 'pacifist' mee, omdat degenen die dienst weigerden om religieuze redenen onvoorwaardelijk tegen geweld waren.
Sterker nog, in de VS het zeer definitie van een gewetensbezwaarde is:
een vaststaand, vaststaand en oprecht bezwaar tegen deelname aan oorlog in welke vorm dan ook of het dragen van wapens, op grond van religieuze opleiding en/of overtuiging.
Britse burgers zijn erg gewend om geen 'wapens te dragen' in een land met strikte wapenwetten. Maar of velen het prettig zouden vinden om bezwaar te maken tegen "oorlog in welke vorm dan ook", en hun belastinggeld er niet voor te betalen, is de vraag.
De Britse overheid huidige definitie is:
Een gewetensbezwaarde is iemand die kan aantonen dat het vervullen van militaire dienst zijn deelname aan militaire actie vereist, in strijd met zijn oprechte religieuze of morele overtuigingen.
En het maakt een onderscheid tussen "absoluut" en "gedeeltelijk" bezwaar, waarbij het laatste verzet tegen een bepaald conflict betekent.
Het zou redelijk zijn om aan te nemen dat een aanzienlijk deel van de bevolking gelooft dat militaire actie soms nodig is, en dat het land de militaire infrastructuur op dit moment nodig heeft. Inderdaad, in een recente YouGov-enquête over de kwestie van drietand, de kernwapencapaciteit van het VK, gaf een aanzienlijk aantal opiniepeilers aan steun te hebben voor de wapens, waarbij 59% zei dat ze dat zouden doen druk op de nucleaire knop zich.
Het VK is echter zojuist onderworpen aan het Chilcot-rapport over de oorlog in Irak, dat is gevonden grove nalatigheid, manipulatie en ligt van de kant van de toenmalige premier Tony Blair en degenen die op de trommel slaan voor oorlog. Zeker, na het zien van de verwoesting die de oorlog veroorzaakte, Irak in puin en terrorisme in opkomst, zouden velen graag de kans krijgen om ervoor te zorgen dat ze geen toekomstige foutieve conflicten financieren.
Het verzet tegen de oorlog in Irak was hevig, voorbij een miljoen mensen marcheerde alleen al op 15 februari 2003 door de straten van Londen – 30 miljoen mensen wereldwijd – om te protesteren tegen de oorlog. Er was ook ruime vijandigheid naar het luchtbombardement van David Cameron op Libië in 2011, en zijn recentere aanval voor het zelfde in Syrië.
Maar in al deze gevallen waren de stemmen van de mensen aan dovemansoren gericht. Als de bevolking zou kunnen protesteren tegen deze roekeloze en vaak twijfelachtig gemotiveerde beslissingen met het geld dat ze aan de overheid aan belastingen verstrekken, zou dat een diepgaande impact kunnen hebben.
Het zou degenen die tegen dergelijke militaire interventies zijn een concreet gevoel geven dat hun overtuigingen in daden worden omgezet. Het zou van invloed kunnen zijn op de vraag of politici de keuze maken om oorlog te voeren - waarbij een deel van de schatkist wordt veiliggesteld voor vredesinspanningen. Hoewel het met de huidige conservatieve regering heel goed mogelijk is dat ze de situatie gewoon zou gebruiken om haar ideologische droom van ontmanteling van de staat te verwezenlijken, en fondsen zou onttrekken aan vitale openbare diensten om het tekort aan te vullen.
Als de inkomstenbelasting niet-militaire uitgavenrekening, of vredeswet, aantekeningen, zijn de mechanismen al aanwezig om het plan door te laten gaan. HMRC berekent het aandeel van de belastingbijdrage van elk individu op basis van het inkomen. En het VK heeft al programma's gericht op conflictpreventie waarnaar de 'vredesbelasting' kan worden doorgesluisd:
Het VK is een wereldleider in het sponsoren van initiatieven voor conflictpreventie met andere middelen dan gewapend geweld en draagt, via mechanismen zoals het Conflict Security and Stability Fund (CSSF), in grote mate bij aan wereldwijde vrede en veiligheid met niet-militaire middelen.
Door burgers in staat te stellen het deel van hun inkomstenbelasting dat naar het leger gaat, om te buigen naar een niet-militair veiligheidsfonds zoals de CSSF en zijn opvolgers, stelt dit wetsvoorstel alle burgers in staat om op een duidelijke manier bij te dragen aan het belastingstelsel. geweten.
Het wetsvoorstel vereist enige nuance om tegemoet te komen aan degenen die vinden dat bepaalde militaire uitgaven noodzakelijk zijn. Het zou burgers gemakkelijk in staat kunnen stellen aan te geven welk deel van hun belastinggeld dat normaal gesproken in het militaire budget zou worden gestoken, ze zouden willen intrekken. Het mag geen alles-of-niets-voorstel zijn, anders valt het tegen.
Natuurlijk zal het op serieuze tegenstand stuiten van de politieke klasse, die ons geld graag uitgeeft zoals ze willen. Momenteel heeft het te maken gehad met kritiek in de politieke sfeer voor het creëren van een hypothecaire belasting – het toewijzen van een bepaalde belasting aan een bepaald doel – wat wordt ontmoedigd, hoewel het bestaat in sommige gevallen. Politici vrezen dat als de 'gouden regel' van het parlement dat bepaalt waarvoor belastingen worden gebruikt, wordt geschonden, er meer eisen zullen komen, zoals een toegewijde belasting voor de NHS.
Maar moeten we, aangezien het publiek geld is, meer zeggenschap hebben over de besteding ervan? Dat is de vraag die in het parlement zal worden overwogen tijdens de volgende hoorzitting over de vredeswet op 2 december.
En als het antwoord ja is, kan het publiek een keuze krijgen over zijn medeplichtigheid aan de oorlogen die zijn regering betaalt. Het geld van het volk zal het woord voeren en politici zullen geen andere keuze hebben dan te luisteren.
