Door Gayle Morrow, juli 27, 2018
Van Counterpunch
Woorden zijn belangrijk. Het is een belangrijke les die door kinderen in de tuin van speelsters en PR-kaderleden wordt geleerd. Dat is waarom de recente ongewijzigde woordveranderingnaar de Mission Statement van het Amerikaanse ministerie van Defensie is op zijn zachts gezegd verontrustend. In januari van dit jaar veranderde de Trump-administratie verontrustend de missie van het ministerie van Defensie van "deter war" tot "provide a dodelijkJoint Force om de veiligheid van ons land te verdedigen en Amerikaanse invloed in het buitenland ondersteunen(mijn cursivering). "
De regering van de Verenigde Staten weet maar al te goed hoe belangrijk woorden zijn. Na de Tweede Wereldoorlog, het kabinetsniveau "Department of War"werd witgewassen en omgedoopt tot het Departement van 'Verdediging'. Deze retitling van 'Oorlog' naar 'Verdediging' veranderde op geen enkele manier de ideologie van een afdeling die een lange geschiedenis van oorlogszucht uitdeelt, in plaats van een vasteland te verdedigen dat niet is binnengevallen door "buitenlandse" troepen sinds Pancho Villa in 1910.
We hoeven niet het overduidelijke verschil te bespreken tussen het afschrikken van oorlog en de taalkeuze van Trump om 'dodelijk geweld' te bieden, hoewel deze oorlogszuchtige houding nog nooit op de achtergrond is geweest wat onze militaire 'leiders' betreft. De verspreiding van 'Amerikaanse invloed in het buitenland', hoewel nieuw in de door de DoD gestelde missie, is eigenlijk een meer eerlijke weergave van Amerikaanse acties. Dit idee wordt minstens zo vroeg gezien als het begin van de 19theeuw, en grijpt terug naar de 1823 Monroe Doctrine, dat het expansionisme van de VS codificeerde, terwijl het hypokritisch tegen het Europese kolonialisme op het Amerikaanse continent was. De Amerikaanse "sfeer" groeide natuurlijk, te beginnen met de 1898 Spanish American War om Cuba en de Filippijnen te verkrijgen, de annexatie van Hawaii en Puerto Rico in hetzelfde jaar en zo maar door. Zich verschuilend achter de mantra van 'het verspreiden van democratie', is het altijd overwegend economisch van aard geweest. Het 1899-beleid van minister van Buitenlandse Zaken John Hay, bijvoorbeeld "Open Door", heeft de relatie van Europa met China als ongewenste territoriale inbreuk veroordeeld, zodat de VS een deel van de lucratieve handel van Chinese markten.
In plaats van de VS te verdedigen tegen externe bedreigingen, is het Afdeling "Verdediging" heeft massaal invasies van andere soevereine naties op gang gebracht, beginnend met troepen in Korea (1951-1953), en door naar Libanon en Panama in 1958, Vietnam in 1960 en Laos in 1962. Toen viel de Amerikaanse oorlogsmachine Panama opnieuw binnen in 1964 en de Dominicaanse Republiek in 1965. Dit zijn slechts een kleine weergave van "troepen op de grond" in andere landen. De VS hebben ook geblokkeerde landen met militair personeel en machines als waarschuwing, zoals Cuba in 1962; het heeft het gebruik van nucleaire wapens gedreigd om een andere natie te dwingen in 1958 vele, vele malen te buigen, zoals Irak en China.
De geschiedenis is ook vol met voorbeelden van de Amerikaanse militaire en gemilitariseerde politie die zijn eigen burgers aanzet en massale protestanten vermoordt of vermoordt, zoals bij Kent State in 1970, LA in 1992, en meest recentelijk op de Standing Rock-reservering in 2016-2017. Evenzo vestigt de Black Lives Matter-beweging de aandacht op het binnenlandse politiegeweld, vaak gericht tegen zwarte en bruine mensen. Geladen met overtollige oorlogswapens, is de sterk gemilitariseerde Amerikaanse politie uitgerust met apparatuur die veel verder gaat dan wat nodig is om gemeenschappen te beschermen tegen criminaliteit.
Als je de definitie van oorlogszucht accepteert als 'aanmoediging of pleidooi voor agressie jegens andere landen of groepen' lijkt defensie een veel minder waarschijnlijke beschrijving van de acties van de VS dan oorlog. Wat moeten we doen van dit niet zo subtiele verschil in de verklaarde missie van een overheidsdepartement met de bevoegdheid om het leger van de Verenigde Staten te leiden in een conflict, defensief of anderszins? Een overheidsafdeling die wordt geleid door een krachtige ex-marine-korps-generaal?
Secretaris van Defensie James "Mad Dog" Mattis heeft een lange, soms minder dan eerbare, militaire carrière. Hij wordt beschouwd als een intellectueel en hij weet zeker, of gelooft tenminste in, de kracht van woorden om te motiveren. Dit is een commandant die, voordat hij zijn mariniers in Irak inzet, heeft gestuurd een verplichte leeslijst van 72-selecties van artikelen voor de troepen, en een kopie van de '27-artikelen' van TE Lawrence aan zijn officieren. Hij is ook de eerste gepensioneerde generaal in zeven decennia die op deze post diende.
Zijn motiverende speech voor de troepen verheerlijkte geweld en verhoogde moord tot heldendom: "De eerste keer dat je iemand wegblaast, is geen onbelangrijke gebeurtenis... Dat gezegd hebbende, er zijn enkele klootzakken in de wereld die gewoon moeten worden neergeschoten. Er zijn jagers en er zijn slachtoffers. Door je discipline, sluwheid, gehoorzaamheid en alertheid, zul je beslissen of je een jager of een slachtoffer bent. Het is echt heel erg leuk. Je zult hier een geweldig gevoel hebben ... Ik heb medelijden met elke klootzak die niet met je meegaat. '
Toen de nieuwe secretaris leiding gaf aan de medewerkers van de afdeling 'Defensie', kwam zijn beschrijving van de afdeling onmiddellijk en gemakkelijk, "We zijn een afdeling van de oorlog."
Niet om buiten de militaire waanzin te blijven, Trump zelf heeft persoonlijk om een massale militaire parade van meerdere miljoen dollar gevraagd, dit november 10 door de straten van Washington, DC Op kosten van de belastingbetaler zal het extravaganza de macht van de VS laten zien, gepantserde voertuigen, wapens en vliegtuigen paraderen door de Amerikaanse hoofdstad. Talrijke gekozen functionarissen hebben zich uitgesproken tegen dit vooroorlogse extravaganza, met de District of Columbia Council sarcastisch tweeten "Tanks maar geen tanks." In feite een recentinformele poll van Military Times van hun lezers, met 51,000-antwoorden, vonden 89% oppositie tegen de parade.
Stop de militaire parade van Trump, een brede coalitie van sociale rechtvaardigheid en anti-oorlogsorganisaties, heeft zich in oppositie tegen de parade gevormd en heeft het bekritiseerd als een verheerlijking van militarisering en geldverspilling die beter kan worden besteed aan sociale en ecologische imperatieven. Leden omvatten World BEYOND War, Volksverzet, CODEPINK, Veterans for Peace, Black Alliance for Peace en ANSWER.
De coalitie weet ook dat woorden er toe doen. In 1954 veranderde het Amerikaanse Congres Armistice Day in Veterans Day in een poging oorlog te verheerlijken en zijn agressors als helden te schilderen. Stop Trump's Military Parade roept op tot de terugkeer van Veterans Day naar Armistice Day, een dag om de vrede te vieren. Deze historische november 11 markeert de 100thverjaardag van de wapenstilstand die de Eerste Wereldoorlog beëindigde. Sluit je aan bij duizenden vredesactivisten die massaal samenkomen in Washington, DC in november 9-11 om de Trumparade te weerstaan en de wapenstilstand #100 te vieren.
~~~~~~~~~
Gayle Morrow is een vrijwillige schrijver en onderzoeker voor World BEYOND War, een wereldwijd grassroots-netwerk dat pleit voor de afschaffing van de oorlog. Ze werkt ook als vrijwilliger bij People Power, het organisatieteam van ACLU.
