Van Kent Shifferd
Wat is er erger dan een nucleaire oorlog? Een nucleaire hongersnood na een nucleaire oorlog. En waar zal de meest waarschijnlijke nucleaire oorlog uitbreken? De grens tussen India en Pakistan. Beide landen zijn nucleair bewapend en hoewel hun arsenalen "klein" zijn in vergelijking met de VS en Rusland, zijn ze buitengewoon dodelijk. Pakistan heeft ongeveer 100 kernwapens; India ongeveer 130. Ze hebben sinds 1947 drie oorlogen gevoerd en strijden bitter om controle over Kasjmir en om invloed in Afghanistan. Hoewel India heeft afgezien van het eerste gebruik, voor wat dat ook waard is, heeft Pakistan dat niet gedaan, door te verklaren dat het in het geval van een dreigende nederlaag door de overweldigende conventionele strijdkrachten van India het eerst zou toeslaan met kernwapens.
Sabelgeratel komt vaak voor. De Pakistaanse premier Nawaz Sharif zei dat er een vierde oorlog zou kunnen plaatsvinden als de kwestie Kasjmir niet werd opgelost, en de Indiase premier Manmohan Singh antwoordde dat Pakistan "nooit een oorlog zal winnen tijdens mijn leven".
Een nucleair China dat al vijandig tegenover India staat, kan ook snel betrokken raken bij een conflict tussen de twee vijanden, en Pakistan staat op het punt een mislukte staat te worden - een onbekende ontwikkeling en dus zeer riskant voor een kernwapenstaat.
Deskundigen voorspellen dat een nucleaire oorlog tussen India en Pakistan ongeveer 22 miljoen mensen zou doden door explosies, acute straling en vuurstormen. De wereldwijde hongersnood veroorzaakt door zo'n "beperkte" nucleaire oorlog zou echter leiden tot twee miljard doden in 10 jaar tijd.
Dat klopt, een nucleaire hongersnood. Een oorlog waarbij minder dan de helft van hun wapens wordt gebruikt, zou zoveel zwart roet en aarde in de lucht tillen dat het een nucleaire winter zou veroorzaken. Zo'n scenario was al in de jaren tachtig bekend, maar niemand had de impact op de landbouw berekend.
De bestraalde wolk zou grote delen van de aarde bedekken, waardoor lage temperaturen, kortere groeiseizoenen, plotselinge overtollige temperatuurschommelingen, veranderde neerslagpatronen en ongeveer 10-jaren niet zouden verdwijnen. Nu onthult een nieuw rapport op basis van een aantal zeer verfijnde onderzoeken de gewasverliezen die zouden kunnen ontstaan en het aantal mensen dat risico zou lopen op ondervoeding en verhongering.
De computermodellen laten een afname zien van tarwe, rijst, maïs en sojabonen. De totale productie van gewassen zou dalen, het dieptepunt bereiken in jaar vijf en geleidelijk herstellen in jaar tien. Maïs en sojabonen in Iowa, Illinois, Indiana en Missouri zouden gemiddeld 10 procent lijden en in het vijfde jaar 20 procent. In China zou maïs in het afgelopen decennium met 16 procent afnemen, rijst met 17 procent en tarwe met 31 procent. Europa zou ook achteruitgang hebben.
Om de impact nog erger te maken, zijn er al bijna 800 miljoen ondervoede mensen in de wereld. Slechts 10 procent afname van hun calorie-inname brengt hen in gevaar om te verhongeren. En we zullen de komende decennia honderden miljoenen mensen aan de wereldbevolking toevoegen. Om gewoon bij te blijven, hebben we honderden miljoenen maaltijden meer nodig dan we nu produceren. Ten tweede, onder de omstandigheden van een door een nucleaire oorlog veroorzaakte winter en ernstige voedseltekorten, zullen degenen die dat wel hebben, zich verdringen. We zagen dit toen de droogte de productie een paar jaar geleden onderdrukte en verschillende voedselexporterende landen stopten met exporteren. De economische verstoring van de voedselmarkten zou ernstig zijn en de prijs van voedsel zal net als toen stijgen, waardoor het beschikbare voedsel voor miljoenen mensen onbereikbaar wordt. En wat volgt op hongersnood is een epidemische ziekte.
"Nucleaire hongersnood: twee miljard mensen in gevaar?" is een rapport van een wereldwijde federatie van medische genootschappen, de International Physicians for the Prevention of Nuclear War (Nobelprijswinnaars voor de Vrede, 1985) en hun Amerikaanse filiaal, Physicians for Social Responsibility. Het is online ophttp://www.psr.org/resources/two-billion-at-risk.html Ze hebben geen politieke bijl om te malen. Hun enige zorg is de menselijke gezondheid.
Wat kan je doen? De enige manier om onszelf ervan te verzekeren dat deze wereldwijde ramp niet zal gebeuren, is door ons aan te sluiten bij de wereldwijde beweging om deze massavernietigingswapens af te schaffen. Begin met de internationale campagne om kernwapens af te schaffen (http://www.icanw.org/). We hebben de slavernij afgeschaft. We kunnen deze vreselijke vernietigingsinstrumenten uit de weg ruimen.
+ + +
Kent Shifferd, Ph.D., (kshifferd@centurytel.net) is een historicus die 25 jaar lang milieugeschiedenis en ethiek doceerde aan het Northland College in Wisconsin. Hij is auteur van From War to Peace: A Guide to the Next Hundred Years (McFarland, 2011) en wordt gesyndiceerd door PeaceVoice.
