Door Joseph Essertier, World BEYOND War, April 14, 2021
Aanstaande vrijdag zal de nieuw gekozen Amerikaanse president Joe Biden de Japanse premier SUGA Yoshihide ontmoeten voor een top die de reguliere media hebben voorgesteld als democratische en vredelievende landen die terloops samenkomen om te bespreken wat er moet worden gedaan aan het “China-probleem”. .” Dit verhaal zal, zoals meestal het geval is, worden opgeslokt zonder rekening te houden met de huidige en historische achtergrond van de situatie, of met enige intentie om China daadwerkelijk te betrekken bij enige vorm van zinvolle en constructieve discussie over de universele verspreiding van democratie.
Nick Turse in zijn Dood alles wat beweegt: de echte Amerikaanse oorlog in Vietnam (2013) onthulde ons de schokkende omvang van het Amerikaanse racisme jegens Oost-Aziaten dat door het Amerikaanse leger werd uitgebuit voor propagandadoeleinden tijdens de 20 jaar durende oorlog in Vietnam. Helaas maakt dat racisme uit de Vietnamoorlog dat voortkomt uit blanke suprematie nog steeds geweld mogelijk, zoals de Atlanta schietpartijen. Amerikaanse soldaten die Vietnamezen vermoordden tijdens de oorlog in Vietnam, leerden waardevolle mentale trucs zoals de MGR (de "mere-gook-regel") die Vietnamezen ontmenselijkte, waardoor het voor hen psychologisch gemakkelijker werd om ze "naar believen" af te slachten of te misbruiken. Amerikaans racisme werd uitgedrukt met beschamende woorden als "Burn the damn gooks out", "gook-hunting" en "gewoon weer een gook die in de weg zat".
De Amerikaanse moordmachine Facehugger, inclusief de bloedzuigende leidinggevenden van bedrijven in de wapenindustrie zoals Boeing, vermoordde miljoenen mensen in Vietnam en Korea, waaronder honderdduizenden Chinezen tijdens de Koreaanse oorlog. En we laten het nog steeds toe om zich op de gezichten van Aziaten te wikkelen en er op een parasietachtige manier van te leven. De tentakels van het monster bevinden zich overal in Uchinaa (door de Japanners "Okinawa" genoemd), dat meer bezaaid is met Amerikaanse militaire bases dan waar ook ter wereld. (Zie de uitstekende memoires van Elizabeth Mika Brina Spreek, Okinawa [2021] dat leest als een roman voor een levendig en welsprekend beeld van wat de Amerikaanse bezetting van Uchinaa heeft betekend voor zowel Okinawanen als Amerikanen van Okinawa-afkomst. Als Akemi Johnson van de Washington Post schreef, herinnert haar boek ons eraan "dat alle Amerikanen de plicht hebben om te weten en boete te doen voor wat Okinawa heeft doorstaan.")
Okinawa ligt ten oosten van China, net ten noordoosten van Taiwan, in de Oost-Chinese Zee, en Amerikaanse bases staan daar klaar om China op elk moment aan te vallen. Tokio speelt, net als zijn keizerlijke meester Washington, een "spelletje kip" in de Oost-Chinese Zee; Japan is geweest snel bouwen een aantal bases op de Ryukyu-eilanden (de eilandengroep waar Okinawa deel van uitmaakt), waaronder de eilanden Miyako, Amami Oshima, Yonaguni en Ishigaki. De bases van de VS en Japan op deze zuidelijke eilanden liggen gevaarlijk dicht bij China en Taiwan, een eiland opgeëist door zowel Peking als door de verliezers van de Chinese burgeroorlog, de Kuomintang of KMT. En de Senkaku-eilanden, door China de Diaoyu-eilanden genoemd, worden opgeëist door Taiwan, Peking en Japan. Hoogleraar vredesstudies Michael Klare schreef onlangs dat er een "enorm gebied van betwist gebied" is in de Oost-Chinese Zee, op "plaatsen waar Amerikaanse en Chinese oorlogsschepen en vliegtuigen zich steeds meer op uitdagende manieren vermengen, terwijl ze klaar zijn voor de strijd." Gevechten in dit gebied kunnen leiden tot een zeer, zeer destructieve oorlog. Dit naast de mogelijke conflicten in de Zuid-Chinese Zee.
Als we vervolgens vanuit Okinawa door heel Japan naar het noordoosten gaan, zien we de tentakels zich uitstrekken naar andere delen van Japan, naar plaatsen zoals Sasebo bij Nagasaki, waar Washington in 1945 een bom liet vallen die onmiddellijk tienduizenden niet-soldaten doodde. Verder naar het noorden reiken de tentakels naar het zuidelijke deel van het Koreaanse schiereiland op meer dan een dozijn bases daar, ten oosten van China (of een paar dozijn bases, afhankelijk van hoe men telt).
Enkele duizenden kilometers ten westen daarvan reiken de tentakels tot aan de westelijke grens van China. Er zijn tentakels of kleine stukjes tentakels in Oezbekistan, Afghanistan en misschien zelfs Pakistan en India. Dan zijn er nog de drijvende bases, de gevechtsgroepen van vliegdekschepen die in de Stille Oceaan ronddrijven en de FON (vrijheid van navigatie), de riskante bedreigingen tegen Peking waar Washington routinematig mee bezig is, die dreigen een oorlog te ontketenen, mogelijk een nucleaire oorlog die Noordoost-Azië of de wereld vernietigen. Zoals Michael Klare onlangs schreef: "Chinese en Amerikaanse leiders spelen nu een spelletje kip dat niet gevaarlijker kan zijn voor beide landen en de planeet." Klopt over het gevaarsniveau. En wij Amerikanen moeten ons bewust zijn van de onevenwichtigheid in deze machtsverhouding - hoe het leger van Washington de Aziaten verstikt en China volledig omsingelt, terwijl China bij lange na niet in de buurt van Noord-Amerika is. We moeten ons bewust zijn van het gevaar net zoals hoe oneerlijk deze wedstrijd is, hoe wij, meer dan enig ander volk, de verantwoordelijkheid hebben om de situatie te de-escaleren.
De dienaren van Washington zeggen nu dat China genocide heeft gepleegd in Xinjiang en regelmatig mensenrechten schendt, in tegenstelling tot Washington. Welnu, zijn Amerikaanse overheidsfunctionarissen het begrip "onschuldig tot tegendeel bewezen" vergeten, een kernprincipe in de Amerikaanse wet? Laat ze het bewijs naar buiten brengen. Laat het ons zien. Geen enkele hoeveelheid bewijs zal een nieuwe oorlog tegen de bevolking van Oost-Azië rechtvaardigen, maar als Peking genocide heeft gepleegd, moeten we hiervan op de hoogte zijn. Onze regeringsfunctionarissen moeten ons laten zien wat ze over Peking hebben.
En met het woord 'genocide' hebben we het niet alleen over discriminatie. Niet alleen moeders en vaders scheiden van hun kinderen en de kinderen opsluiten in koude hondenkooien. Niet alleen politieagenten die op de nek knielen van mensen die 9 minuten en 29 seconden tegen de grond zijn gedrukt voor de misdaad van het hebben van de verkeerde huidskleur. Niet alleen militaire helden vermoorden en daarbij onze bondgenoten vermoorden. Niet alleen bommen laten vallen met onbemande gevechtsvliegtuigen of drones op de huizen van mensen in andere landen duizenden kilometers van onze kust die nog nooit van Kansas hebben gehoord. Genocide gaat veel verder dan dat. Het is een sterke beschuldiging, die duidt op "opzettelijke actie om een volk te vernietigen". Heeft Peking dat gedaan? Sommige gerenommeerde deskundigen zeggen "nee".
In ieder geval kan niemand zeggen "de feiten zijn bekend". We weten niet wat er in Xinjiang gebeurt. Terwijl je zit en nadenkt vanuit de veiligheid van je schuilplaats - vooral die Amerikanen die duizenden kilometers verwijderd zijn van China - over wat 'wij' (Washington) moeten doen met 'China', een zeer groot multicultureel en meertalig gebied dat wordt gedomineerd door de regering in Beijing, over wat er moet gebeuren "Chinees straffen" wat voor misbruik van Oeigoeren er ook heeft plaatsgevonden, laten we de volgende korte lijst van Amerikaanse misdaden tegen Chinezen in gedachten houden:
- Dreigende nucleaire oorlog tegen China voor de laatste decennia
- China en verschillende andere naties binnenvallen om de Boxer-opstand met geweld neer te slaan
- Het doden van honderdduizenden Chinezen tijdens de Koreaanse oorlog. (Zie Bruce Cumings' De Koreaanse oorlog, 2010, hoofdstuk 1).
- Het niet vervolgen van de misdaden van sekshandel gepleegd tegen tweehonderdduizend Chinese vrouwen door het Japanse rijk via hun systeem van "troostmeisjes" -stations. (Peipei Chu, Chinese troostvrouwen: getuigenissen van de seksslavinnen van het keizerlijke Japan, Oxford OMHOOG, 2014).
- Japan dwingen tot remilitarisering in strijd met de Japanse regels Vredesgrondwet
- De armen van Zuid-Koreanen draaien om THAAD (in de VS gemaakt Terminal High Altitude Aerial Defense raketafweersysteem) op het Koreaanse schiereiland te installeren, compleet met radar waarmee Washington tot diep in China kan kijken
- Het verhongeren en doodvriezen van Noord-Koreanen en het veroorzaken van een vluchtelingencrisis aan de Chinese grenzen door middel van een belegering
- Verzoening blokkeren tussen Tokio en Peking
- Het starten van een handelsoorlog met Peking, een beleid dat de opvolger van Trump lijkt voort te zetten
- Afghanistan destabiliseren door de oorlog in Afghanistan, vestiging bases daar aan de grens met China, en niet terugtrekken uit Afghanistan op XNUMX mei, in strijd met de belofte van Washington.
Terwijl Biden vrijdag premier SUGA Yoshihide ontmoet, laten we ons proberen voor te stellen hoe hypocriet Biden zal klinken in de ogen van Chinezen als hij naast Suga staat, een promotor van ultranationalistische doelen in Japan, zoals ABE Shinzo voor hem, die Peking bestraft voor menselijke mensenrechtenschendingen in hun “gezamenlijke” verklaring, die uiteraard zal worden gedicteerd aan Suga, het hoofd van de eeuwig loyale “cliënt staat. '
