door Judith Deutsch, Counterpons, Mei 28, 2021
"Waarom zou je gewoon een raket naar ze sturen en ze doden?" een 10-jarig meisje in Gaza
Bloedbad in 2021 - 67 Gazaanse kinderen gedood en 2 Israëlische kinderen.
Bloedbad in 2014 - 582 Gazaanse kinderen gedood en 1 Israëlisch kind. [1]
2009 Bloedbad 345 Palestijnse kinderen, 0 Israëliërs.
Bloedbad in 2006 - zeer nauwkeurige raketten doodden 56 Gazaanse kinderen, 0 Israëli's.
Is een Joods kind 350 keer meer waard dan een Palestijns kind?
"Na de eerste dood is er geen ander" als je voelt "De majesteit en het branden van de dood van het kind" *
In 2021 moet duidelijk zijn wat er direct moet gebeuren om meer sterfte te voorkomen.
“En het absolute minimum van wat een internationale gemeenschap nu kijkt, die alleen maar geeft om het geweld tijdens deze spectaculaire momenten – als je echt, echt oprecht om het geweld geeft, moet je sancties opleggen aan Israël. U moet Israël demilitariseren. U moet Israël dwingen het niet-nucleaire proliferatieverdrag te ondertekenen. U moet Israël ter verantwoording roepen. Anders vraag je de Palestijnen alleen maar om stilletjes te sterven.”
Noura Erakat, sprekend over Democracy Now
Aanvullende absolute minimumeisen:
Stop alle wapenleveranties naar Israël. VN-waarnemers en vredeshandhavers moeten alle IDF-invallen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever stoppen.
Open de grenzen van Gaza en ontmantel de controleposten op de Westelijke Jordaanoever: dit is dringend voor Palestijnen die dringend medische hulp nodig hebben.
Zorg onmiddellijk voor essentiële medicijnen, waaronder Covid-19-vaccins, diagnostische tests, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), ICU-bedden, zuurstof, veldhospitalen voor noodgevallen.
Herstel onmiddellijk 100% elektrische stroom naar Gaza om elektriciteit, waterzuivering en sanitaire voorzieningen te garanderen. Laat essentiële bouwmaterialen Gaza binnen zodat gebombardeerde medische voorzieningen, ambulances, scholen en huizen kunnen worden gerepareerd of vervangen.
Leugens verdrijven:
Het is niet antisemitisch om het geweld van Israël te verafschuwen. De Israëlische dichter Aharon Shabtai schrijft in zijn gedicht J'Accuse uit 2003 over de gerichte moord op een Palestijns kind dat zich achter de arm van zijn vader verschuilt, dat de Israëlische samenleving is georganiseerd om "een bevolking van een bepaalde omvang uit te roeien, die moet worden verpletterd en gemalen". /Vervolgens verzonden als menselijk poeder”. Het Olga-document uit 2004 gebruikt dezelfde woorden en werd ondertekend door 142 Israëlische joden, waaronder de oprichter van Physicians for Human Rights/Israel Dr. Ruchama Marton, voormalig plaatsvervangend burgemeester van Jeruzalem Meron Benvenisti, Sacharov Vredesprijswinnaar professor Nurit Peled-Elhanan die haar dochter verloor bij een zelfmoordaanslag: "Israël versterkt de verwoesting van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, alsof het vastbesloten is het Palestijnse volk tot stof te verpulveren." Deze woorden zijn geschreven vóór de vijf bloedbaden tegen Gaza (2006, 2008/9, 2012, 2014, 2021). De leugens van Israël van Henry Siegman. documenteert de herhaalde strategie van Israël om op subtiele wijze een reactie in Gaza uit te lokken die zijn oorlogen rechtvaardigt als "zelfverdediging", nu op een nog onheilspellendere manier gezien in zijn provocaties van Iran, voorgesteld als "existentiële" bedreiging voor Israël.
Shabtai's "J'Accuse" gaat verder: "de sluipschutter handelde niet alleen...Veel gerimpelde wenkbrauwen bogen zich over de plannen." De Israëlische journaliste Amira Hass berichtte op 18 mei over de talrijke incidenten waarbij hele families opzettelijk werden gedood bij Israëlische bombardementen in Gaza. "De bombardementen volgen op een besluit van hogerhand, gesteund door de goedkeuring van militaire juristen."
Precisie-luchtaanvallen doden een handvol Hamas-leiders, maar treffen vooral ziekenhuizen, scholen, energiecentrales, het gebouw waarin de pers is gehuisvest, doden Dr. Ayman Abu al-Ouf, die de coronavirusreactie leidde in het Shifa Hospital, en twee van zijn tienerkinderen. Precisie-luchtaanvallen hebben 18 ziekenhuizen en klinieken beschadigd, waaronder het enige Covid-19-laboratorium dat tests kan uitvoeren.
Israël controleert alle leveringen aan Palestijnen door middel van militaire bevelen, controleposten, wetten, belastinginkomsten en sluitingen van land-/zee-/luchtgrenzen (Gaza). Vanaf maart 2020 was er in Gaza een tekort aan zuurstof, van 45% essentiële medicijnen, 31% medische benodigdheden, 65% laboratoriumapparatuur en bloedbank, en PBM (persoonlijke beschermingsmiddelen). Gaza had het hoogste dagelijkse aantal Covid-infecties sinds het begin van de pandemie, met een positiviteitspercentage van 4% op 24 april.
Onder anderen Mona al-Farra MD en Yara Hawari, Ph.D., geven details over Israëls opzettelijke en voortdurende vernietiging van de gezondheidsinfrastructuur van Gaza, zelfs vóór de apartheid de Palestijnen geen Covid-19-vaccins gaf, en ogenschijnlijk in tijden van vrede. Tussen 2008 en 2014 werden 147 ziekenhuizen en eerstelijnsgezondheidsklinieken en 80 ambulances beschadigd of vernield en raakten 125 medische hulpverleners gewond of gedood. ICU-bedden in Gaza daalden na 2000 van 56 naar 49, hoewel de bevolking verdubbelde. Op dit moment zijn er 255 intensive care-bedden op de Westelijke Jordaanoever voor een bevolking van 3 miljoen mensen, en 180 in Gaza voor meer dan 2 miljoen mensen.
Shabtai schrijft over de "slachttechnici". Israël zet niet-conventionele (verboden) wapens in tegen Gazaanse burgers, waaronder witte fosfor, DIME, flechettes. Volgens het Goldstone-rapport over de oorlog van 2008/9 gebruikte Israël burgers als menselijk schild, niet Hamas. Israël heeft het non-proliferatieverdrag nooit ondertekend en is de enige nucleair bewapende staat in het Midden-Oosten. De "Samson-optie", dat wil zeggen "alle opties liggen op tafel", is een nauwelijks verhulde dreiging tegen Iran. Het overbrengingssysteem van Israël omvat onderzeeërs die door Duitsland zijn geschonken als herstelbetaling voor de Holocaust en die 144 kernkoppen kunnen vervoeren. Zelfs het uiten van deze dreiging is in strijd met het internationale recht.
Een 15-jarig kind uit Gaza zal 5 angstaanjagende oorlogen hebben meegemaakt, de willekeurige moord en verminking in de Grote Mars van Terugkeer, de moord op de hulpvloot Mavi Marmara. Ten tijde van de aanval van Operatie Cast Lead in 2009 was 85% van de 1.5 miljoen inwoners van Gaza afhankelijk van humanitaire hulp om in hun basisbehoeften te voorzien, leefde 80% onder de armoedegrens, leed 70% van de baby's van negen maanden aan bloedarmoede en 13% tot 15% van de kinderen in Gaza had een groeiachterstand als gevolg van ondervoeding. Amnesty International meldde dat Israël zelfs verbiedt dat baby's Gaza verlaten om levensreddende cardiovasculaire chirurgie te ondergaan. Bij controleposten laten Israëlische soldaten Palestijnse kinderen zien dat ze de volledige controle over hun leven hebben terwijl ze willekeurig beslissen hoe lang ze kinderen van huis en school houden. Palestijnse jongeren worden midden in de nacht gearresteerd en voor onbepaalde tijd vastgehouden in militaire gevangenissen waar ze vaak worden gemarteld. De sonische knallen van Israëlische vliegtuigen op lage hoogte midden in de nacht boven Gaza veroorzaken opzettelijk nachtangst, bedplassen en gehoorverlies bij kinderen. Nurit Peled-Elhanan en wijlen Dr. Eyad El-Sarraj, directeur van het Gaza Community Health Programme, zeiden beiden dat het wreedste psychologische effect op kinderen is dat hun ouders worden vernederd en vernederd door Israëlische soldaten.
Wijlen de Israëlische geleerde Tanya Reinhart identificeerde Israëls "langzame etnische zuivering"-strategie om elke dag een klein aantal Palestijnen te doden en verwoestende verwondingen toe te brengen aan de ogen, het hoofd of de knieën van kinderen. Op 11 oktober 2000 werden bijvoorbeeld 16 mensen in Gaza behandeld voor oogletsel, waaronder 13 kinderen, in Hebron werden 11 Palestijnen, waaronder 3 kinderen, behandeld voor oogletsel en 50 Palestijnen werden behandeld voor oogletsel in Jeruzalem. Voor de blinden, kreupelen en verminkten schrijft ze dat 'het hun lot is om langzaam te sterven, ver weg van de camera's...[velen] omdat ze niet kreupel kunnen overleven te midden van de bijna hongersnood en de vernietiging van infrastructuur die hun gemeenschappen wordt aangedaan.' Het incrementele doden is “nog geen gruweldaad” en de “gewonden” worden nauwelijks gemeld; ze 'tellen niet mee' in de droge statistieken van de tragedie.” [2] De Israëlische premiers Netanyahu en Golda Meir hebben Palestijnse ouders de schuld gegeven van het feit dat Israël hun kinderen heeft vermoord en dat ze Israël zich schuldig hebben laten voelen. Stille dagelijkse misdaden: Israëlische soldaten vallen Palestijnse ziekenhuizen binnen, verwonden patiënten, waaronder zwangere vrouwen.
Als de "incrementele genocide" "nooit meer" moet zijn, moeten eerdere mislukkingen om iets op te lossen een waarschuwing zijn. Bij het bloedbad in 2014 verloren ½ miljoen mensen in Gaza hun huis en daarna was er geen geld voor wederopbouw. (p.199 Rothchild) Oxfam rapporteert over de nasleep van 2014: “aan het huidige tempo zou het meer dan 100 jaar kunnen duren om de essentiële bouw van huizen, scholen en gezondheidsfaciliteiten te voltooien, tenzij de Israëlische blokkade wordt opgeheven…. Minder dan 0.25 procent van de vrachtwagenladingen met essentiële bouwmaterialen die nodig zijn, is de afgelopen drie maanden Gaza binnengekomen. Zes maanden na het einde van het conflict wordt de situatie in Gaza steeds wanhopiger. Volgens hulporganisaties ter plaatse heeft Gaza meer dan 800,000 vrachtwagenladingen bouwmateriaal nodig om huizen, scholen, gezondheidsfaciliteiten en andere infrastructuur te bouwen die nodig is na herhaalde conflicten en jaren van blokkades. Toch kwamen in januari slechts 579 van dergelijke vrachtwagens Gaza binnen.”
Oxfam-rapport over de nasleep van de oorlog van 2009, Cast Lead: “Ondanks de toezegging van miljarden van de internationale gemeenschap om de Gazastrook te herbouwen nadat Israël tijdens zijn offensief in januari een groot deel ervan met de grond gelijk had gemaakt, zijn donaties nutteloos gebleken in het licht van de aanhoudende blokkade van Israël. die om veiligheidsredenen heeft voorkomen dat belangrijk bouwmateriaal de Strip binnenkomt. “Een dak boven het hoofd hebben is een humanitaire basisbehoefte. De engste definitie van humanitaire hulp is voedsel, water en onderdak. Dat laatste vereist de wederopbouw van de infrastructuur, niet alleen het opzetten van tenten te midden van de ruïnes.”
Israël nam dagen na de oorlog van 1967 de volledige controle over het Palestijnse water over. Op de Westelijke Jordaanoever stellen industrieparken de meest vervuilende en minst winstgevende industrieën van Israël in staat afval te dumpen op Palestijns land en water. Israël haalt 30% van zijn water uit de watervoerende lagen van de Westelijke Jordaanoever en Gaza, waarbij 80% van de watervoerende laag van de Westelijke Jordaanoever naar Joodse nederzettingen gaat.
Het straffeloos doden van kinderen is niet uniek voor Israël. De VS hebben in 1991 en 2003 strategisch de elektriciteitscentrale van Bagdad gebombardeerd, wetende wat het effect was op water en sanitaire voorzieningen. De Amerikaanse Defense Intelligence Agency voorspelde dat het niet veiligstellen van de toevoer van schoon water voor een groot deel van de bevolking zou leiden tot “verhoogde incidenties, zo niet epidemieën van ziekten” en dat de “Verenigde Staten wisten dat sancties de capaciteit hadden om het waterzuiveringssysteem te verwoesten”. van Irak. Het wist wat de gevolgen zouden zijn: meer uitbraken van ziekten en hoge kindersterfte... De Verenigde Staten hebben opzettelijk een beleid gevoerd om het waterzuiveringssysteem van Irak te vernietigen, terwijl ze heel goed wisten wat de Iraakse levens zouden kosten.' [3] In de jaren negentig stierven een half miljoen Iraakse kinderen als gevolg van VN-sancties en de vernielde infrastructuur. Volgens de Lancet [1990] werd tussen mei 4 en juni 2003 2008% van de Iraakse kinderen onder de vijftien jaar gedood door luchtaanvallen van de coalitie.
In het door droogte geteisterde en door oorlog geteisterde Jemen, verwoest door Amerikaanse en Canadese wapens van Saoedi-Arabië, schat het Wereldvoedselprogramma dat er naar schatting 1.9 miljard dollar nodig zou zijn om het komende jaar 400,000 kinderen onder de vijf jaar van de hongerdood te redden, maar dat het kampt met een aanzienlijk tekort. Schaamteloos: in de VS is het persoonlijke vermogen van vier blanke mannen het afgelopen jaar met 129 miljard dollar toegenomen. Action on Armed Violence schat dat de Amerikaanse en Afghaanse luchtaanvallen sinds 785 813 kinderen hebben gedood en 2016 gewond hebben gemaakt. 40% van alle burgerslachtoffers van luchtaanvallen in Afghanistan in de afgelopen vijf jaar waren kinderen.
De regering-Biden houdt momenteel meer dan 20,000 niet-begeleide migrantenkinderen – inclusief peuters – vast in meer dan 200 faciliteiten in twee dozijn staten met weinig tot geen toezicht.
De onlangs onthulde informatie over Iraanse wapentechnologie in handen van Hamas en Hezbollah baart grote zorgen: wist Israël eerder de details over Iraanse wapens in Gaza en Libanon? Hoe dient de Iraanse dreiging Israël en de VS/NAVO (inclusief Canada) en hun kernwapenbeleid, hun verzet tegen het kernwapenverdrag, hun optie voor een eerste aanval? Er is een reeks Israëlische provocaties geweest: de rol van Israël bij de moord op generaal-majoor Soleimani; de moorden op kernfysici, meest recentelijk in november 2020; Israëls verzet tegen de nucleaire deal met Iran (JCPOA), druk op Biden om de onderhandelingen niet te heropenen; de aanval op de nucleaire site van Natanz. Israël is de enige kernmacht in het Midden-Oosten en zijn arsenaal is gericht op Iran. Het is dringend nodig om inspectie en ontmanteling van Israëls nucleaire arsenaal te eisen.
*Dylan Thomas “Een weigering om te rouwen, de dood door vuur, van een kind in Londen”
[1] Alice Rothchild Conditie Kritiek: leven en dood in Israël/Palestina. Gewoon Wereldboeken. Charlotteville, Virginia. 2016. Blz. 190.
[2]Tanya Reinhart Israël/Palestina: hoe de oorlog van 1948 te beëindigen. Seven Stories Press. New York. 2005. blz. 113-115.
[3] Edward Herman en David Peterson De politiek van genocide. Maandelijks overzicht Pers. New York. 2010. Blz. 30-32.
[4] Barry Sanders De groene zone. De milieukosten van militarisme. AK pers. Oakland. 2009. Blz. 28.
Judith Deutsch is lid van Independent Jewish Voices Canada en voormalig president van Science for Peace. Ze is een psychoanalyticus in Toronto. Zij is te bereiken via: judithdeutsch0@gmail.com
