Door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies, World BEYOND War, Februari 17, 2022
Elke dag brengt nieuw lawaai en woede in de crisis over Oekraïne, voornamelijk uit Washington. Maar wat is er werkelijk te gebeuren?
Er zijn drie mogelijke scenario's:
De eerste is dat Rusland plotseling een niet-uitgelokte invasie van Oekraïne zal lanceren.
De tweede is dat de Oekraïense regering in Kiev een escalatie van haar burgeroorlog tegen de zelfverklaarde Volksrepublieken Donetsk zal lanceren (DPR) en Loehansk (LPR), wat verschillende mogelijke reacties uit andere landen opriep.
De derde is dat geen van beide zal gebeuren en dat de crisis op korte termijn voorbij zal gaan zonder een grote escalatie van de oorlog.
Dus wie gaat wat doen, en hoe zullen andere landen in elk geval reageren?
Niet-uitgelokte Russische invasie
Dit lijkt de minst waarschijnlijke uitkomst.
Een daadwerkelijke Russische invasie zou onvoorspelbare en trapsgewijze gevolgen hebben die snel zouden kunnen escaleren, wat zou kunnen leiden tot massale burgerslachtoffers, een nieuwe vluchtelingencrisis in Europa, oorlog tussen Rusland en de NAVO, of zelfs nucleaire oorlog.
Als Rusland de DPR en LPR had willen annexeren, had het dat kunnen doen tijdens de crisis die volgde op de Door de VS gesteunde staatsgreep in Oekraïne in 2014. Rusland kreeg al te maken met een woedende westerse reactie over de annexatie van de Krim, dus de internationale kosten van de annexatie van de DPR en LPR, die ook vroegen om zich weer bij Rusland voegen, zou toen minder zijn geweest dan nu.
Rusland nam in plaats daarvan een zorgvuldig berekend standpunt in, waarbij het de republieken slechts geheime militaire en politieke steun verleende. Als Rusland nu echt bereid zou zijn om zoveel meer te riskeren dan in 2014, zou dat een vreselijke weerspiegeling zijn van hoe ver de betrekkingen tussen de VS en Rusland zijn gezonken.
Als Rusland een niet-uitgelokte invasie van Oekraïne lanceert of de DPR en LPR annexeert, heeft Biden al gezegd dat de Verenigde Staten en de NAVO niet direct vechten een oorlog met Rusland over Oekraïne, hoewel die belofte zwaar op de proef zou kunnen worden gesteld door de haviken in het Congres en een media die vastbesloten is anti-Russische hysterie aan te wakkeren.
De Verenigde Staten en hun bondgenoten zouden Rusland echter beslist zware nieuwe sancties opleggen, waardoor de economische en politieke verdeeldheid van de wereld tijdens de Koude Oorlog tussen de Verenigde Staten en hun bondgenoten aan de ene kant en Rusland, China en hun bondgenoten aan de andere kant zou worden versterkt. Biden zou de regelrechte Koude Oorlog bereiken die opeenvolgende Amerikaanse regeringen al tien jaar aan het koken zijn, en die het onuitgesproken doel van deze gefabriceerde crisis lijkt te zijn.
Wat Europa betreft, is het geopolitieke doel van de VS duidelijk om een volledige ineenstorting van de betrekkingen tussen Rusland en de Europese Unie (EU) tot stand te brengen, om Europa aan de Verenigde Staten te binden. Duitsland dwingen om zijn Nord Stream 11-aardgaspijpleiding van $ 2 miljard uit Rusland te annuleren, zal Duitsland zeker meer opleveren energie afhankelijk over de VS en zijn bondgenoten. Het algehele resultaat zou precies zijn zoals Lord Ismay, de eerste secretaris-generaal van de NAVO, beschreef toen hij dat zei de bedoeling van de alliantie was om "de Russen buiten, de Amerikanen binnen en de Duitsers beneden" te houden.
Brexit (het vertrek van het VK uit de EU) maakte het VK los van de EU en verstevigde zijn "speciale relatie" en militaire alliantie met de Verenigde Staten. In de huidige crisis herhaalt deze verenigde alliantie tussen de VS en het VK de verenigde rol die het speelde om diplomatiek oorlogen tegen Irak te ontwikkelen en te voeren in 1991 en 2003.
Vandaag zijn China en de Europese Unie (geleid door Frankrijk en Duitsland) de twee leidende partijen handelspartners van de meeste landen ter wereld, een positie die voorheen werd ingenomen door de Verenigde Staten. Als de strategie van de VS in deze crisis slaagt, zal ze een nieuw IJzeren Gordijn opwerpen tussen Rusland en de rest van Europa om de EU onlosmakelijk met de Verenigde Staten te verbinden en te voorkomen dat het een echt onafhankelijke pool wordt in een nieuwe multipolaire wereld. Als Biden dit voor elkaar krijgt, zal hij de gevierde 'overwinning' van Amerika in de Koude Oorlog hebben teruggebracht tot simpelweg het ontmantelen van het IJzeren Gordijn en het 30 jaar later weer opbouwen een paar honderd kilometer naar het oosten.
Maar Biden probeert misschien de staldeur te sluiten nadat het paard is gesprongen. De EU is al een onafhankelijke economische macht. Het is politiek divers en soms verdeeld, maar de politieke verdeeldheid lijkt beheersbaar in vergelijking met de politieke chaos, corruptie en endemische armoede bij te wonen in de Verenigde Staten. De meeste Europeanen denken dat hun politieke systemen gezonder en democratischer zijn dan die van Amerika, en ze lijken correct te zijn.
Net als China blijken de EU en haar leden betrouwbaardere partners te zijn voor internationale handel en vreedzame ontwikkeling dan de egocentrische, wispelturige en militaristische Verenigde Staten, waar positieve stappen van de ene regering regelmatig ongedaan worden gemaakt door de volgende, en wier militaire hulp en wapenverkoop landen destabiliseren (zoals in Afrika nu), en versterken dictaturen en extreemrechtse regeringen over de hele wereld.
Maar een niet-uitgelokte Russische invasie van Oekraïne zou vrijwel zeker het doel van Biden bereiken om Rusland van Europa te isoleren, althans op korte termijn. Als Rusland bereid was die prijs te betalen, zou dat zijn omdat het nu de hernieuwde deling van Europa in de Koude Oorlog door de Verenigde Staten en de NAVO als onvermijdelijk en onherroepelijk beschouwt, en tot de conclusie is gekomen dat het zijn verdediging moet consolideren en versterken. Dat zou ook impliceren dat Rusland die van China heeft volledige ondersteuning om dit te doen, wat een donkere en gevaarlijkere toekomst voor de hele wereld inluidt.
Oekraïense escalatie van burgeroorlog
Het tweede scenario, een escalatie van de burgeroorlog door Oekraïense troepen, lijkt waarschijnlijker.
Of het nu gaat om een grootschalige invasie van de Donbas of iets minder, het belangrijkste doel vanuit het oogpunt van de VS zou zijn om Rusland te provoceren tot directere interventie in Oekraïne, om Bidens voorspelling van een “Russische invasie” waar te maken en de maximale druk te ontketenen sancties waarmee hij heeft gedreigd.
Terwijl westerse leiders hebben gewaarschuwd voor een Russische invasie van Oekraïne, hebben Russische, DPR- en LPR-functionarissen gewaarschuwd maandenlang dat de Oekraïense regeringstroepen de burgeroorlog aan het escaleren waren en dat hebben gedaan 150,000 troepen en nieuwe wapens klaar om de DPR en LPR aan te vallen.
In dat scenario, de enorme VS en het westen wapenzendingen aankomen in Oekraïne onder het voorwendsel een Russische invasie af te schrikken, zou in feite bedoeld zijn voor gebruik in een reeds gepland Oekraïens regeringsoffensief.
Aan de ene kant, als de Oekraïense president Zelensky en zijn regering een offensief in het oosten plannen, waarom doen ze dat dan zo openlijk? spelen bang voor een Russische invasie? Ze zouden zich zeker bij het koor uit Washington, Londen en Brussel voegen, en het podium klaarmaken om met de vinger naar Rusland te wijzen zodra ze hun eigen escalatie lanceren.
En waarom zijn de Russen niet mondiger in het waarschuwen van de wereld voor het gevaar van escalatie door Oekraïense regeringstroepen rond de DPR en LPR? De Russen hebben ongetwijfeld uitgebreide inlichtingenbronnen in Oekraïne en zouden weten of Oekraïne inderdaad een nieuw offensief aan het plannen was. Maar de Russen lijken zich veel meer zorgen te maken over de ineenstorting van de Amerikaans-Russische betrekkingen dan over wat het Oekraïense leger van plan is.
Aan de andere kant is de propagandastrategie van de VS, het VK en de NAVO in het volle zicht georganiseerd, met een nieuwe 'inlichtingen'-onthulling of uitspraak op hoog niveau voor elke dag van de maand. Dus wat zouden ze in petto hebben? Hebben ze er echt vertrouwen in dat ze de Russen op het verkeerde been kunnen zetten en hen achter kunnen laten voor een misleidingsoperatie die kan wedijveren met de Golf van Tonkin voorval of de WMD ligt over Irak?
Het plan zou heel eenvoudig kunnen zijn. Oekraïense regeringstroepen vallen aan. Rusland verdedigt de DPR en LPR. Biden en Boris Johnson schreeuw "Invasie" en "We zeiden het je toch!" Macron en Scholz herhalen in stilte "Invasion" en "We staan samen." De Verenigde Staten en hun bondgenoten leggen Rusland "maximale druk"-sancties op, en de plannen van de NAVO voor een nieuw IJzeren Gordijn in heel Europa zijn een een voldongen feit.
Een extra rimpel zou het soort kunnen zijn "valse vlag" verhaal waar Amerikaanse en Britse functionarissen verschillende keren op hebben gezinspeeld. Een aanval van de Oekraïense regering op de DPR of LPR zou in het Westen kunnen worden voorgesteld als een "valse vlag"-provocatie door Rusland, om het onderscheid tussen een escalatie van de burgeroorlog door de Oekraïense regering en een "Russische invasie" te vertroebelen.
Het is onduidelijk of dergelijke plannen zouden werken, of dat ze de NAVO en Europa simpelweg zouden verdelen, waarbij verschillende landen verschillende standpunten zouden innemen. Tragisch genoeg kan het antwoord meer afhangen van hoe sluw de val is gesprongen dan van de rechten of fouten van het conflict.
Maar de cruciale vraag zal zijn of de EU-landen bereid zijn hun eigen onafhankelijkheid en economische welvaart, die deels afhankelijk zijn van aardgasleveringen uit Rusland, op te offeren voor de onzekere voordelen en slopende kosten van voortdurende onderdanigheid aan het Amerikaanse imperium. Europa zou voor een grimmige keuze komen te staan tussen een volledige terugkeer naar haar rol in de Koude Oorlog in de frontlinie van een mogelijke nucleaire oorlog en de vreedzame, coöperatieve toekomst die de EU sinds 1990 geleidelijk maar gestaag heeft opgebouwd.
Veel Europeanen zijn teleurgesteld over de neoliberale economische en politieke orde die de EU heeft omarmd, maar het was onderdanigheid aan de Verenigde Staten die hen in de eerste plaats op dat tuinpad leidde. Het versterken en verdiepen van die onderdanigheid zou de plutocratie en de extreme ongelijkheid van het door de VS geleide neoliberalisme consolideren en niet leiden tot een uitweg.
Biden komt er misschien mee weg om de Russen overal de schuld van te geven als hij kowtowingt voor oorlogshaviken en zich klaarmaakt voor de tv-camera's in Washington. Maar Europese regeringen hebben hun eigen inlichtingendiensten en militaire adviseurs, die niet allemaal onder de duim van de CIA en de NAVO staan. De Duitse en Franse inlichtingendiensten hebben hun bazen vaak gewaarschuwd om de Amerikaanse rattenvanger niet te volgen, met name in Irak in 2003. We moeten hopen dat ze sindsdien niet allemaal hun objectiviteit, analytisch vermogen of loyaliteit aan hun eigen land hebben verloren.
Als dit een averechts effect heeft op Biden en Europa uiteindelijk zijn oproep tot wapens tegen Rusland afwijst, zou dit het moment kunnen zijn waarop Europa moedig opstaat om zijn plaats in te nemen als een sterke, onafhankelijke macht in de opkomende multipolaire wereld.
Niks gebeurt
Dit zou het beste resultaat van allemaal zijn: een anti-climax om te vieren.
Op een gegeven moment, zonder een invasie door Rusland of een escalatie door Oekraïne, zou Biden vroeg of laat moeten stoppen met elke dag "Wolf" te roepen.
Alle partijen konden zich terugtrekken uit hun militaire opbouw, paniekerige retoriek en dreigende sancties.
De Minsk-protocol nieuw leven ingeblazen, herzien en nieuw leven ingeblazen om de bevolking van de DPR en LPR in Oekraïne een bevredigende mate van autonomie te bieden, of om een vreedzame scheiding te vergemakkelijken.
De Verenigde Staten, Rusland en China zouden serieuzere diplomatie kunnen beginnen om de dreiging van nucleaire oorlog en hun vele meningsverschillen oplossen, zodat de wereld vooruit zou kunnen gaan naar vrede en welvaart in plaats van achteruit naar de Koude Oorlog en het afgronden van kernwapens.
Conclusie
Hoe het ook afloopt, deze crisis zou een wake-up call moeten zijn voor Amerikanen van alle klassen en politieke overtuigingen om de positie van ons land in de wereld opnieuw te evalueren. We hebben biljoenen dollars verspild, en miljoenen levens van andere mensen, met ons militarisme en imperialisme. Het Amerikaanse militaire budget blijft stijgen zonder dat het einde in zicht is – en nu is het conflict met Rusland een andere rechtvaardiging geworden om voorrang te geven aan wapenuitgaven boven de behoeften van ons volk.
Onze corrupte leiders hebben geprobeerd, maar zijn er niet in geslaagd om de opkomende multipolaire wereld bij de geboorte te wurgen door middel van militarisme en dwang. Zoals we na 20 jaar oorlog in Afghanistan kunnen zien, kunnen we onze weg naar vrede of stabiliteit niet vechten en bombarderen, en dwingende economische sancties kunnen bijna net zo wreed en destructief zijn. We moeten ook de rol van de NAVO opnieuw evalueren en wind naar beneden dit militaire bondgenootschap dat zo'n agressieve en destructieve kracht in de wereld is geworden.
In plaats daarvan moeten we gaan nadenken over hoe een post-imperiaal Amerika een coöperatieve en constructieve rol kan spelen in deze nieuwe multipolaire wereld, in samenwerking met al onze buren om de zeer ernstige problemen op te lossen waarmee de mensheid in de 21e eeuw wordt geconfronteerd.
Medea Benjamin is medeoprichter van CODEPINK voor vredeen auteur van verschillende boeken, waaronder Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran.
Nicolas JS Davies is een onafhankelijke journalist, een onderzoeker bij CODEPINK en de auteur van Bloed aan onze handen: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.
