Door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies, World BEYOND WarJanuari 25, 2023
Het Bulletin of the Atomic Scientists heeft zojuist zijn 2023 Doomsday Clock uitgegeven verklaring, die dit "een tijd van ongekend gevaar" noemde. Het heeft de wijzers van de klok vooruit gezet naar 90 seconden voor middernacht, wat betekent dat de wereld dichter bij een wereldwijde catastrofe is dan ooit tevoren, vooral omdat het conflict in Oekraïne het risico op een nucleaire oorlog ernstig heeft vergroot. Deze wetenschappelijke beoordeling zou de wereldleiders wakker moeten schudden voor de dringende noodzaak om de bij de oorlog in Oekraïne betrokken partijen aan de vredestafel te brengen.
Tot nu toe draaide het debat over vredesbesprekingen om het conflict op te lossen vooral om wat Oekraïne en Rusland bereid zouden moeten zijn om ter tafel te komen om de oorlog te beëindigen en de vrede te herstellen. Aangezien deze oorlog echter niet alleen tussen Rusland en Oekraïne is, maar deel uitmaakt van een "Nieuwe Koude Oorlog" tussen Rusland en de Verenigde Staten, zijn het niet alleen Rusland en Oekraïne die moeten overwegen wat ze ter tafel kunnen brengen om er een einde aan te maken. . De Verenigde Staten moeten ook overwegen welke stappen ze kunnen nemen om het onderliggende conflict met Rusland op te lossen dat in de eerste plaats tot deze oorlog heeft geleid.
De geopolitieke crisis die de weg vrijmaakte voor de oorlog in Oekraïne begon met de breuk van de NAVO Beloften niet uit te breiden naar Oost-Europa, en werd verergerd door de verklaring in 2008 dat Oekraïne dat wel zou doen uiteindelijk sluit u aan bij dit voornamelijk anti-Russische militaire bondgenootschap.
Toen, in 2014, een door de VS gesteund coup tegen de gekozen regering van Oekraïne veroorzaakte het uiteenvallen van Oekraïne. Slechts 51% van de ondervraagde Oekraïners vertelde een Gallup-peiling dat ze de wettigheid van de regering na de staatsgreep, en grote meerderheden op de Krim en in de provincies Donetsk en Loehansk stemden voor afscheiding van Oekraïne. De Krim voegde zich weer bij Rusland en de nieuwe Oekraïense regering begon een burgeroorlog tegen de zelfverklaarde "Volksrepublieken" Donetsk en Loehansk.
De burgeroorlog doodde naar schatting 14,000 mensen, maar het akkoord van Minsk II in 2015 zorgde voor een staakt-het-vuren en een bufferzone langs de controlelijn, met 1,300 internationale OVSE staakt-het-vuren waarnemers en personeel. De staakt-het-vuren-linie hield grotendeels zeven jaar stand en er vielen slachtoffers gedaald aanzienlijk van jaar tot jaar. Maar de Oekraïense regering heeft de onderliggende politieke crisis nooit opgelost door Donetsk en Loehansk de autonome status te verlenen die het hen beloofde in de Minsk II-overeenkomst.
Nu de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president François Hollande hebben toegegeven dat westerse leiders alleen instemden met het akkoord van Minsk II om tijd te kopen, zodat ze de strijdkrachten van Oekraïne konden opbouwen om uiteindelijk Donetsk en Loehansk met geweld te heroveren.
In maart 2022, de maand na de Russische invasie, werden in Turkije onderhandelingen over een staakt-het-vuren gevoerd. Rusland en Oekraïne opgesteld een 15-punten "neutraliteitsovereenkomst", die president Zelenskyy publiekelijk heeft gepresenteerd en uitgelegd aan zijn volk in een nationale tv-uitzending op 27 maart. Rusland stemde ermee in zich terug te trekken uit de gebieden die het sinds de invasie in februari had bezet, in ruil voor de toezegging van Oekraïne om zich niet bij de NAVO aan te sluiten of buitenlandse militaire bases te huisvesten. Dat kader omvatte ook voorstellen voor het oplossen van de toekomst van de Krim en Donbas.
Maar in april weigerden de westerse bondgenoten van Oekraïne, met name de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, het neutraliteitsakkoord te steunen en haalden ze Oekraïne over om de onderhandelingen met Rusland te staken. Amerikaanse en Britse functionarissen zeiden destijds een kans te zien "druk op" en "verzwakken" Rusland, en dat ze die kans optimaal wilden benutten.
Het ongelukkige besluit van de Amerikaanse en Britse regering om de neutraliteitsovereenkomst van Oekraïne in de tweede maand van de oorlog te torpederen, heeft geleid tot een langdurig en verwoestend conflict met honderdduizenden slachtoffers. Geen van beide partijen kan de ander beslissend verslaan, en elke nieuwe escalatie vergroot het gevaar van "een grote oorlog tussen de NAVO en Rusland", zoals NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg onlangs zei waarschuwde.
Leiders van de VS en de NAVO nu aanspraak maken op om een terugkeer naar de onderhandelingstafel te ondersteunen die ze in april hebben omvergeworpen, met hetzelfde doel om een Russische terugtrekking te bereiken uit het gebied dat het sinds februari bezet heeft. Ze erkennen impliciet dat negen extra maanden van onnodige en bloedige oorlog de onderhandelingspositie van Oekraïne niet aanzienlijk hebben verbeterd.
In plaats van alleen maar meer wapens te sturen om een oorlog aan te wakkeren die niet op het slagveld kan worden gewonnen, hebben westerse leiders een zware verantwoordelijkheid om de onderhandelingen te helpen herstarten en ervoor te zorgen dat ze deze keer slagen. Een ander diplomatiek fiasco zoals het fiasco dat ze in april bedachten, zou een catastrofe zijn voor Oekraïne en de wereld.
Dus wat kunnen de Verenigde Staten op tafel leggen om te helpen bij het bereiken van vrede in Oekraïne en om de rampzalige Koude Oorlog met Rusland te de-escaleren?
Net als de Cubaanse rakettencrisis tijdens de oorspronkelijke Koude Oorlog, zou deze crisis kunnen dienen als katalysator voor serieuze diplomatie om de breuk in de Amerikaans-Russische betrekkingen op te lossen. In plaats van nucleaire vernietiging te riskeren in een poging Rusland te "verzwakken", zouden de Verenigde Staten in plaats daarvan deze crisis kunnen gebruiken om een nieuw tijdperk van nucleaire wapenbeheersing, ontwapeningsverdragen en diplomatieke betrokkenheid te openen.
President Poetin klaagt al jaren over de grote Amerikaanse militaire voetafdruk in Oost- en Midden-Europa. Maar in de nasleep van de Russische invasie van Oekraïne hebben de VS dat eigenlijk wel gedaan versterkte zijn Europese militaire aanwezigheid. Het heeft de totale inzet van de Amerikaanse troepen in Europa van 80,000 vóór februari 2022 tot ongeveer 100,000. Het heeft oorlogsschepen naar Spanje gestuurd, straaljagersquadrons naar het Verenigd Koninkrijk, troepen naar Roemenië en de Baltische staten en luchtverdedigingssystemen naar Duitsland en Italië.
Zelfs vóór de Russische invasie begonnen de VS hun aanwezigheid op een raketbasis in Roemenië uit te breiden waartegen Rusland bezwaar heeft gemaakt sinds de ingebruikname ervan in 2016. Het Amerikaanse leger heeft ook gebouwd wat The New York Times Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. "een zeer gevoelige Amerikaanse militaire installatie” in Polen, slechts 100 kilometer van Russisch grondgebied. De bases in Polen en Roemenië hebben geavanceerde radars om vijandige raketten te volgen en onderscheppingsraketten om ze neer te schieten.
De Russen maken zich zorgen dat deze installaties kunnen worden hergebruikt om offensieve of zelfs nucleaire raketten af te vuren, en ze zijn precies wat de ABM (Anti-Ballistic Missile) uit 1972 Verdrag tussen de VS en de Sovjet-Unie verboden, totdat president Bush zich er in 2002 uit terugtrok.
Terwijl het Pentagon de twee locaties omschrijft als defensief en doet alsof ze niet op Rusland gericht zijn, heeft Poetin dat wel gedaan aangedrongen dat de bases het bewijs zijn van de dreiging die uitgaat van de uitbreiding van de NAVO naar het oosten.
Hier zijn enkele stappen die de VS zouden kunnen overwegen om deze steeds groter wordende spanningen te de-escaleren en de kansen op een duurzaam staakt-het-vuren en vredesakkoord in Oekraïne te vergroten:
- De Verenigde Staten en andere westerse landen zouden de neutraliteit van Oekraïne kunnen steunen door overeen te komen deel te nemen aan het soort veiligheidsgaranties waar Oekraïne en Rusland in maart mee instemden, maar die de VS en het VK verwierpen.
- De VS en hun NAVO-bondgenoten zouden de Russen in een vroeg stadium van de onderhandelingen kunnen laten weten dat ze bereid zijn de sancties tegen Rusland op te heffen als onderdeel van een alomvattend vredesakkoord.
- De VS zouden kunnen instemmen met een aanzienlijke vermindering van de 100,000 troepen die ze nu in Europa hebben, en met het verwijderen van hun raketten uit Roemenië en Polen en het overhandigen van die bases aan hun respectieve naties.
- De Verenigde Staten zouden zich ertoe kunnen verbinden met Rusland samen te werken aan een overeenkomst om de wederzijdse vermindering van hun nucleaire arsenalen te hervatten en om de huidige plannen van beide landen om nog gevaarlijkere wapens te bouwen, op te schorten. Ze zouden ook het Verdrag inzake Open Skies, waaruit de Verenigde Staten zich in 2020 hebben teruggetrokken, kunnen herstellen, zodat beide partijen kunnen verifiëren dat de andere de wapens verwijdert en ontmantelt die ze zijn overeengekomen te elimineren.
- De Verenigde Staten zouden een discussie kunnen openen over de verwijdering van hun kernwapens uit de vijf Europese landen waar ze zich momenteel bevinden ingezet: Duitsland, Italië, Nederland, België en Turkije.
Als de Verenigde Staten bereid zijn deze beleidswijzigingen tijdens de onderhandelingen met Rusland op tafel te leggen, zal het voor Rusland en Oekraïne gemakkelijker worden om tot een wederzijds aanvaardbare staakt-het-vuren-overeenkomst te komen en ervoor zorgen dat de vrede waarover zij onderhandelen stabiel en duurzaam zal zijn .
Het de-escaleren van de Koude Oorlog met Rusland zou Rusland een tastbare winst opleveren om zijn burgers te laten zien terwijl het zich terugtrekt uit Oekraïne. Het zou de Verenigde Staten ook in staat stellen hun militaire uitgaven te verminderen en de Europese landen in staat stellen hun eigen veiligheid in handen te nemen, zoals de meeste van hun onze medewerkers willen.
De onderhandelingen tussen de VS en Rusland zullen niet gemakkelijk zijn, maar een oprechte inzet om geschillen op te lossen zal een nieuwe context creëren waarin elke stap met meer vertrouwen kan worden gezet naarmate het vredesproces zijn eigen vaart krijgt.
De meeste mensen van de wereld zouden opgelucht ademhalen als ze vooruitgang zouden zien in de richting van het beëindigen van de oorlog in Oekraïne, en als ze zouden zien hoe de Verenigde Staten en Rusland samenwerken om de existentiële gevaren van hun militarisme en vijandigheid te verminderen. Dit zou moeten leiden tot verbeterde internationale samenwerking bij andere ernstige crises waarmee de wereld in deze eeuw wordt geconfronteerd - en zou zelfs kunnen beginnen de wijzers van de Doomsday Clock terug te draaien door de wereld voor ons allemaal veiliger te maken.
Medea Benjamin en Nicolas JS Davies zijn de auteurs van: Oorlog in Oekraïne: betekenis geven aan een zinloos conflict, verkrijgbaar bij OR Books in november 2022.
Medea Benjamin is medeoprichter van CODEPINK voor vrede, en de auteur van verschillende boeken, waaronder Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran.
Nicolas JS Davies is een onafhankelijke journalist, een onderzoeker bij CODEPINK en de auteur van Bloed aan onze handen: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.
