We moeten praten over hoe we oorlog voorgoed kunnen beëindigen

Door John Horgan, de Stute, April 30, 2022

Onlangs vroeg ik mijn eerstejaars geesteswetenschappen: Komt er ooit een einde aan de oorlog? Ik heb aangegeven dat ik het einde van de oorlog in gedachten had en zelfs de... bedreiging van oorlog tussen naties. Ik heb mijn studenten geprimed door toe te wijzen "Oorlog is slechts een uitvinding” door antropoloog Margaret Mead en “A History of Violence’ door psycholoog Steven Pinker.

Sommige studenten vermoeden, zoals Pinker, dat oorlog voortkomt uit diepgewortelde evolutionaire impulsen. Anderen zijn het met Mead eens dat oorlog een culturele 'uitvinding' is en geen 'biologische noodzaak'. Maar of ze nu zien dat oorlog voornamelijk voortkomt uit de natuur of uit opvoeding, bijna al mijn studenten antwoordden: Nee, oorlog zal nooit eindigen.

Oorlog is onvermijdelijk, zeggen ze, omdat mensen van nature hebzuchtig en strijdlustig zijn. Of omdat militarisme, net als het kapitalisme, een vast onderdeel van onze cultuur is geworden. Of omdat, zelfs als de meesten van ons oorlog haten, er altijd oorlogsstokers zoals Hitler en Poetin zullen opstaan, die vredelievende mensen dwingen om uit zelfverdediging te vechten.

De reacties van mijn studenten verbazen me niet. Bijna 20 jaar geleden, tijdens de Amerikaanse invasie van Irak, begon ik me af te vragen of oorlog ooit zal eindigen. Sindsdien heb ik duizenden mensen van alle leeftijden en politieke overtuigingen in de VS en elders ondervraagd. Ongeveer negen op de tien mensen zeggen dat oorlog onvermijdelijk is.

Dit fatalisme is begrijpelijk. De VS zijn sinds 9/11 non-stop in oorlog. Hoewel Amerikaanse troepen vorig jaar Afghanistan verlieten na 20 jaar gewelddadige bezetting, de VS handhaaft nog steeds een wereldwijd militair imperium verspreid over 80 landen en gebieden. De aanval van Rusland op Oekraïne versterkt ons gevoel dat wanneer de ene oorlog eindigt, er een andere begint.

Oorlogsfatalisme doordringt onze cultuur. In de Expanse, een sci-fi-serie die ik aan het lezen ben, beschrijft een personage oorlog als een "waanzin" die komt en gaat maar nooit verdwijnt. "Ik ben bang dat zolang we mensen zijn," zegt hij, oorlog "met ons zal zijn."

Dit fatalisme is in twee opzichten verkeerd. Ten eerste is het empirisch verkeerd. Onderzoek bevestigt Meads bewering dat oorlog verre van diepe evolutionaire wortels heeft, een relatief recente culturele uitvinding. En zoals Pinker heeft laten zien, is de oorlog sinds de Tweede Wereldoorlog sterk afgenomen, ondanks recente conflicten. Oorlog tussen Frankrijk en Duitsland, al eeuwenlang bittere vijanden, is net zo ondenkbaar geworden als oorlog tussen de VS en Canada.

Fatalisme is ook verkeerd moreel omdat het helpt om oorlog te bestendigen. Als we denken dat oorlog nooit zal eindigen, is het onwaarschijnlijk dat we het proberen te beëindigen. Het is waarschijnlijker dat we strijdkrachten in stand houden om aanvallen af ​​te schrikken en oorlogen te winnen wanneer ze onvermijdelijk uitbreken.

Bedenk hoe sommige leiders reageren op de oorlog in Oekraïne. President Joe Biden wil het jaarlijkse militaire budget van de VS verhogen tot 813 miljard dollar, het hoogste niveau ooit. De VS geven al meer dan drie keer zoveel uit aan strijdkrachten als China en twaalf keer zoveel als Rusland, volgens de Stockholm International Peace Research Institute, SIPRI. De premier van Estland, Kaja Kallas, dringt er bij andere NAVO-landen op aan om hun militaire uitgaven te verhogen. "Soms is de beste manier om vrede te bereiken, bereid te zijn militaire kracht te gebruiken", zegt ze in The New York Times.

Wijlen de militaire historicus John Keegan zette de thesis van vrede door kracht in twijfel. In zijn magnum opus uit 1993 Een geschiedenis van oorlogsvoering, stelt Keegan dat oorlog in de eerste plaats niet voortkomt uit de 'menselijke natuur' of economische factoren, maar uit de 'instelling van de oorlog zelf'. Voorbereiding op oorlog maakt het eerder dan minder waarschijnlijk, volgens de analyse van Keegan.

Oorlog leidt ook middelen, vindingrijkheid en energie af van andere urgente problemen. Naties geven samen ongeveer $ 2 biljoen per jaar uit aan strijdkrachten, waarbij de VS bijna de helft van dat bedrag voor hun rekening nemen. Dat geld wordt besteed aan dood en verderf in plaats van aan onderwijs, gezondheidszorg, onderzoek naar schone energie en programma's tegen armoede. als de non-profit World Beyond War documenten, oorlog en militarisme "zware schade toebrengen aan de natuurlijke omgeving, de burgerlijke vrijheden aantasten en onze economieën leegmaken."

Zelfs de meest rechtvaardige oorlog is onrechtvaardig. Tijdens de Tweede Wereldoorlog lieten de VS en hun bondgenoten – de good guys! – brandbommen en kernwapens op burgers vallen. De VS bekritiseren Rusland, terecht, voor het doden van burgers in Oekraïne. Maar sinds 9/11 hebben Amerikaanse militaire operaties in Afghanistan, Irak, Pakistan, Syrië en Jemen geleid tot de dood van meer dan 387,072 burgers, volgens de Costs of War-project aan de Brown University.

De Russische aanval op Oekraïne heeft de verschrikkingen van de oorlog voor iedereen zichtbaar gemaakt. In plaats van onze bewapening op te voeren als reactie op deze catastrofe, zouden we moeten praten over hoe we een wereld kunnen creëren waarin zulke bloedige conflicten nooit plaatsvinden. Het beëindigen van oorlog zal niet gemakkelijk zijn, maar het zou een morele verplichting moeten zijn, net zoals het beëindigen van de slavernij en de onderwerping van vrouwen. De eerste stap naar het beëindigen van oorlog is geloven dat het mogelijk is.

John Horgan leidt het Center for Science Writings. Deze column is een bewerking van een column die is gepubliceerd op ScientificAmerican.com.