door Greta Zarro, Common Dreams, 2 mei 2022
De afgelopen twee en een half jaar pandemie, voedseltekorten, rassenopstanden, economische ineenstorting en nu nog een oorlog zijn genoeg om iemand het gevoel te geven dat de apocalyps zich aan het voltrekken is. Met globalisering en digitale technologie is het laatste nieuws over de problemen van de wereld op elk moment binnen handbereik. De omvang van de problemen waarmee we als soort en als planeet worden geconfronteerd, kan verlammend werken. En op de achtergrond van dit alles ervaren we een ineenstorting van het klimaat, met epische overstromingen, branden en steeds heviger stormen. Ik was afgelopen zomer geschokt door de rokerige waas die onze boerderij in New York omhulde, als gevolg van bosbranden in Californië aan de andere kant van het continent.
Millennials zoals ikzelf en de opkomende Gen Z hebben het gewicht van de wereld op onze schouders. De American Dream is aan flarden.
Onze infrastructuur brokkelt af en tientallen miljoenen Amerikanen leven in armoede en zijn voedselonzeker, maar als we 3% van de Amerikaanse militaire uitgaven we zouden een einde kunnen maken aan de hongersnood op aarde. Ondertussen voedt Wall Street een groeimodel dat eenvoudigweg niet kan worden volgehouden met de middelen die we op deze planeet hebben. Door de industrialisatie verstedelijkt een groot deel van de wereldbevolking, waardoor ze de verbinding met het land en de productiemiddelen verliezen, waardoor we afhankelijk zijn van gekochte import met vaak een hoge ecologische voetafdruk en een erfenis van uitbuiting.
Millennials zoals ikzelf en de opkomende Gen Z hebben het gewicht van de wereld op onze schouders. De American Dream is aan flarden. De meerderheid van de Amerikanen live van salaris naar salaris en levensverwachting is gedaald, sinds ruim voor de pandemie. Veel van mijn leeftijdsgenoten geven toe dat ze het zich niet kunnen veroorloven om een huis te kopen of kinderen op te voeden, en ook zouden ze ethisch gezien geen kinderen willen meenemen naar wat zij zien als een steeds meer dystopische toekomst. Het is een teken van de erbarmelijke stand van zaken dat openlijk gepraat over de apocalyps is genormaliseerd, en een groeiende "zelfzorg"-industrie heeft geprofiteerd van onze depressie.
Velen van ons zijn opgebrand door jarenlang te protesteren tegen dit gebrekkige systeem, waar scheve nationale prioriteiten injecteren $1+ biljoen per jaar in de militaire begroting, terwijl jongeren in studieschulden ploeteren en de meerderheid van de Amerikanen kan het zich niet veroorloven een noodrekening van $ 1,000.
Tegelijkertijd snakken velen van ons naar iets meer. We hebben een diepgeworteld verlangen om op een diep tastbare manier bij te dragen aan positieve verandering, of dat nu lijkt op vrijwilligerswerk in een dierenasiel of het opdienen van voedsel in een gaarkeuken. Decennia van wakes op straathoeken of marsen in Washington die aan dovemansoren gericht zijn, voeden de vermoeidheid van activisten. Films for Action's aanbevolen kijklijst met films die een regeneratieve toekomst voor ogen hebben, getiteld "Annuleer de Apocalyps: hier zijn 30 documentaires om het goede einde te helpen ontgrendelen”, spreekt boekdelen over deze collectieve behoefte om uit onze depressieve cycli van verzet te breken.
Hoe kunnen we, terwijl we weerstand bieden aan het slechte, tegelijkertijd 'regenereren' en de vredige, groene en rechtvaardige wereld opbouwen die ons hoop geeft en ons gevoed houdt? Het probleem is dat velen van ons gevangen zitten in de dingen waar we ons tegen verzetten en het systeem ondersteunen waar we een hekel aan hebben.
Om de wereld te kunnen veranderen, moeten we ons tegelijkertijd bevrijden van de sleur en onze eigen afhankelijkheid verminderen van de multinationale ondernemingen die de klimaatchaos en het imperialisme wereldwijd in stand houden. Dit vereist een tweeledige benadering van het maken van veranderingen die 1) wat we traditioneel beschouwen als activisme, of beleidsadvocatuur voor systeemverandering, combineert met 2) het implementeren van tastbare praktijken op individueel en gemeenschapsniveau die sociale, ecologische en economisch herstel.
Prong #1 omvat tactieken zoals petities, lobbyen, verzamelen en geweldloze directe actie om strategische druk uit te oefenen op belangrijke besluitvormers, van universiteitspresidenten, investeringsmanagers en bedrijfs-CEO's tot gemeenteraden, gouverneurs, congresleden en presidenten. Prong #2, zijn eigen vorm van activisme, gaat over het implementeren van echte verandering in het hier en nu op praktische manieren als individuen en gemeenschappen, met als doel de afhankelijkheid van de Wall Street-economie te verminderen en de macht weg te nemen van de multinationale ondernemingen die steunen extractivisme en uitbuiting over de hele wereld. De tweede schakel krijgt op vele manieren vorm, van achtertuin of gemeenschappelijke moestuinen en foerageren naar voedzame wilde planten, tot zonne-energie, lokaal kopen of handelen, spaarzaamheid winkelen, minder vlees eten, minder autorijden, het verminderen van uw apparaten, de lijst gaat maar door. Een aspect hiervan kan zijn het in kaart brengen van alles wat je consumeert, van voedsel tot kleding tot cosmetica tot de bouwmaterialen voor je huis - en hoe je het kunt elimineren, het zelf kunt maken of het duurzamer en ethischer kunt inkopen.
Terwijl prong #1 gericht is op structurele verandering om het bestaande systeem waarin we leven te verbeteren, biedt prong #2 de voeding die we nodig hebben om het hoofd boven water te houden, waardoor we tastbare veranderingen kunnen doorvoeren en onze creativiteit stimuleren om een parallel alternatief systeem opnieuw te bedenken.
Deze tweeledige benadering, de vermenging van verzet en wedergeboorte, weerspiegelt de notie van prefiguratieve politiek. Beschreven door politieke theoreticus Adriaan Kreutz, deze benadering heeft tot doel “deze andere wereld tot stand te brengen door de zaden van de samenleving van de toekomst te planten in de bodem van vandaag. …sociale structuren die in het hier-en-nu tot stand komen, in de kleine beslotenheid van onze organisaties, instellingen en rituelen, weerspiegelen de bredere sociale structuren die we in de post-revolutionaire toekomst kunnen verwachten.”
Een vergelijkbaar model is Op veerkracht gebaseerd organiseren (RBO), beschreven door Movement Generation als volgt: "In plaats van een bedrijf of overheidsfunctionaris te vragen om te handelen, gebruiken we onze eigen arbeid om te doen wat we moeten doen om te overleven en te gedijen als een volk en een planeet, wetende dat onze acties in strijd zijn met juridische en politieke structuren die zijn opgezet om de belangen van de machtigen te dienen.” Dit staat in contrast met een traditionele, op campagnes gebaseerde organisatie (prong #1 hierboven) die druk uitoefent op belangrijke besluitvormers om regels, voorschriften en beleidswijzigingen vast te stellen om een probleem aan te pakken. Op veerkracht gebaseerd organiseren stelt ons direct in handen om aan onze eigen collectieve behoeften te voldoen. Beide benaderingen zijn absoluut noodzakelijk naast elkaar.
Inspirerende voorbeelden zijn er in overvloed van deze creatieve vermenging van weerstand en regeneratie, gecombineerd op een manier die zowel bestaande structuren uitdaagt als nieuwe systemen smeedt die gebaseerd zijn op geweldloosheid en ecologisch bewustzijn.
Inheemse landverdedigers in Canada, de Tiny House krijgers, bouwen off-grid, op zonne-energie aangedreven kleine huizen in het pad van een pijpleiding. Het project voorziet in een onmiddellijke behoefte aan huisvesting voor inheemse gezinnen, en werkt tegelijkertijd aan het blokkeren van het winningsbeleid van bedrijven en overheden.
De Japanse campagne om landmijnen te verbieden bouwt composttoiletten voor overlevenden van landmijnen, van wie velen, als geamputeerden, moeite hebben om traditionele toiletten in Cambodjaanse stijl te gebruiken. De campagne vergroot het bewustzijn over de oorlogsslachtoffers en het belang van het afdwingen van internationale ontwapeningsverdragen om landmijnen te verbieden, terwijl tegelijkertijd wordt voorzien in een fundamentele, concrete behoefte en, als bonus, het creëren van compost die wordt gebruikt door lokale boeren.
Voedselsoevereiniteitsprojecten, georganiseerd door Oorlogskind in de door oorlog verscheurde Centraal-Afrikaanse Republiek en de Democratische Republiek Congo, de sociale en therapeutische voordelen van landbouw bieden aan slachtoffers van gewelddadige conflicten, terwijl gemeenschappen essentiële vaardigheden worden bijgebracht om hun eigen voedsel te verbouwen en duurzaam levensonderhoud te creëren.
Ook ik streef ernaar om deze tweeledige benadering uit te leven als zowel Organiserend Directeur van World BEYOND War, een wereldwijde geweldloze beweging voor afschaffing van oorlog, en bestuursvoorzitter at Unadilla gemeenschapsboerderij, een off-grid biologische boerderij en non-profit permacultuur educatiecentrum in Upstate New York. Op de boerderij creëren we een ruimte voor het aanleren en oefenen van duurzame vaardigheden, zoals biologische landbouw, plantaardig koken, natuurlijk bouwen en off-grid zonne-energieproductie, naast gemeenschapsorganisatie. Terwijl we ons werk baseren op het ontwikkelen van praktische vaardigheden voor jonge aspirant-boeren, erkennen we ook systeembarrières, zoals toegang tot land en studentenschulden, en nemen we deel aan de opbouw van nationale coalities om te lobbyen voor wetswijzigingen om deze lasten te verlichten. Ik zie mijn landbouw- en anti-oorlogsactivisme als nauw met elkaar verbonden om de impact van militarisme op het milieu bloot te leggen en te pleiten voor beleid zoals desinvestering en ontwapening, terwijl ik tegelijkertijd concrete, duurzame vaardigheden aanleer om onze ecologische voetafdruk te verkleinen en onze afhankelijkheid van multinationale ondernemingen en het militair-industriële complex zelf.
Binnenkort, World BEYOND War's #NoWar2022 Resistance & Regeneration virtuele conferentie op 8-10 juli zal verhalen zoals deze belichten, van verandering - zowel groot als klein - over de hele wereld, die de structurele oorzaken van militarisme, corrupt kapitalisme en klimaatcatastrofe uitdaagt, terwijl tegelijkertijd concreet een alternatief systeem wordt gecreëerd op basis van een rechtvaardige en duurzame vrede. Italiaanse activisten in Vicenza die de uitbreiding van een militaire basis hebben afgeremd en een deel van het terrein hebben omgevormd tot een vredespark; organisatoren die de politie in hun steden hebben gedemilitariseerd en alternatieve, gemeenschapsgerichte politiemodellen onderzoeken; journalisten die de vooroordelen van de reguliere media aan de kaak stellen en een nieuw verhaal promoten door middel van vredesjournalistiek; opvoeders in het VK die onderwijs demilitariseren en leerplannen voor vredeseducatie promoten; steden en universiteiten in Noord-Amerika die zich ontdoen van wapens en fossiele brandstoffen en die een herinvesteringsstrategie naar voren schuiven die prioriteit geeft aan de behoeften van de gemeenschap; en veel meer. Conferentiesessies bieden een glimp van wat mogelijk is door verschillende alternatieve modellen te onderzoeken en wat nodig is voor de rechtvaardige overgang naar een groene en vreedzame toekomst, inclusief openbaar bankieren, solidariteitssteden en ongewapende, geweldloze vredeshandhaving. Doe met ons mee terwijl we onderzoeken hoe we collectief een world beyond war.
