Op televisie zagen we dat meer dan 1,100 titels door het Pentagon werden gesteund – 900 daarvan sinds 2005, van 'Flight 93' tot 'Ice Road Truckers' en 'Army Wives'
Door Matthew Alford
De Amerikaanse regering en Hollywood zijn altijd dichtbij geweest. Washington DC is lange tijd een bron geweest van intrigerende plots voor filmmakers en LA is een genereuze leverancier van glamour en glitter aan de politieke klasse.
Maar hoe afhankelijk zijn deze twee centra van Amerikaanse invloed eigenlijk? Uit onderzoek van voorheen verborgen documenten blijkt dat het antwoord luidt: zeer.
We kan nu laten zien dat de relatie tussen de Amerikaanse nationale veiligheid en Hollywood veel dieper en politieker is dan iemand ooit heeft erkend.
Het is algemeen bekend dat het Pentagon sinds 1948 een verbindingsbureau voor entertainment heeft. De Central Intelligence Agency (CIA) heeft in 1996 een soortgelijk standpunt ingenomen. Hoewel bekend was dat zij soms om scriptwijzigingen vragen in ruil voor advies, toestemming om gebruikslocaties en uitrusting zoals vliegdekschepen leken elk een passieve en grotendeels apolitieke rol te vervullen.
Bestanden die we hebben verkregen, voornamelijk via de Amerikaanse Freedom of Information Act, blijkt dat tussen 1911 en 2017 meer dan 800 speelfilms steun kregen van het Amerikaanse ministerie van Defensie (DoD), een aanzienlijk hoger cijfer dan eerdere schattingen wijzen erop. Deze omvatten blockbuster-franchises zoals transformers, Ijzeren man en The Terminator.
Op televisie ontdekten we dat meer dan 1,100 titels de steun van het Pentagon kregen – 900 daarvan sinds 2005, van Vlucht 93 naar Ice Road Truckers naar Leger vrouwen.
Wanneer we individuele afleveringen opnemen voor langlopende shows zoals 24, Vaderland en NCISNaast de invloed van andere grote organisaties als de FBI en het Witte Huis kunnen we voor het eerst ondubbelzinnig vaststellen dat de nationale veiligheidsstaat duizenden uren entertainment heeft ondersteund.
De CIA van haar kant heeft sinds haar oprichting in 60 geholpen bij zestig film- en televisieprogramma's. Dit is een veel lager cijfer dan dat van het Ministerie van Defensie, maar haar rol is niettemin aanzienlijk geweest.
De CIA heeft in de jaren veertig en vijftig aanzienlijke inspanningen geleverd om de beweringen over het bestaan ervan te ontmoedigen. Dit betekende dat het volledig afwezig was in de film- en televisiecultuur, totdat een vluchtig beeld van een gedeeltelijk verduisterde plaquette in de film van Alfred Hitchcock verscheen. North by Northwest in 1959, als historicus Simon Willmetts onthulde vorig jaar.
De CIA kreeg al snel te maken met een erosie van de publieke steun, terwijl Hollywood de dienst in paranoïde beelden als de slechterik afschilderde Three Days of the Condor en The Parallax View in de jaren zeventig en in de jaren tachtig.
Toen de CIA in 1996 een entertainmentverbindingsbureau oprichtte, compenseerde het de verloren tijd, met name op het gebied van de Al Pacino-film. The Recruit en de film over de moord op Osama bin Laden Zero Dark Thirty. Gelekte privémemo's uitgegeven door onze collega Tricia Jenkins in 2016, en andere memo's die in 2013 door de reguliere media zijn gepubliceerd, geven aan dat elk van deze producties sterk werd beïnvloed door overheidsfunctionarissen. Zowel de dreigingen in de echte wereld zijn toegenomen als opgeblazen en de misdaden van de overheid zijn getemperd.
Een van de meest verrassende wijzigingen vonden we echter in een ongepubliceerd interview over de komedie Ontmoet de ouders. De CIA gaf toe dat ze had gevraagd dat het personage van Robert De Niro niet over een intimiderende reeks martelhandleidingen zou beschikken.
Ook mogen we de clandestiene diensten niet simpelweg als passief, naïef of ineffectief beschouwen tijdens de jaren van de tegencultuur of de nasleep ervan. Ze slaagden er nog steeds in een Marlon Brando-foto over de Iran-Contra schandaal (waarin de VS illegaal wapens verkochten aan Iran) door een dekmantelbedrijf op te richten onder leiding van kolonel Oliver North overboden Brando voor de rechten, beweerde journalist Nicholas Shou onlangs.
De director's cut van de CIA
De nationale veiligheidsstaat heeft een diepgaande, soms onbeduidende impact op wat Hollywood politiek overbrengt. Op schuit, verzocht het DoD om “behoorlijk radicale” scriptwijzigingen, volgens scriptnotities die we via Freedom of Information hadden verkregen. Deze omvatten onder meer het loskoppelen van het leger van de gruwelijke laboratoria die “een monster” creëerden en het veranderen van de codenaam van de operatie om de Hulk gevangen te nemen van “ranch hand” in “boze man”. Ranch Hand was de naam van een echt programma voor chemische oorlogsvoering tijdens de oorlog in Vietnam.
Bij het maken van de buitenaardse film Neem contact opVolgens de database die we hebben verkregen, heeft het Pentagon “onderhandeld over de civilisatie van bijna alle militaire onderdelen”. Het verwijderde een scène uit het originele script waarin het leger zich zorgen maakt dat een buitenaardse beschaving de aarde zal vernietigen met een "doemsdagmachine", een visie die door het personage van Jodie Foster wordt afgedaan als "paranoia rechtstreeks uit de Koude Oorlog".
De rol van de nationale veiligheidsstaat bij het vormgeven van schermentertainment is onderschat en het onderzoek ervan is lange tijd geconcentreerd geweest opvallend weinig handen. Het stroompje recente boeken is teruggedrongen, maar slechts gedeeltelijk en voorzichtig. Een eerdere doorbraak vond plaats rond de eeuwwisseling historici geïdentificeerd succesvolle pogingen in de jaren vijftig door een senior persoon bij de Paramount-filmstudio om verhalen te promoten die gunstig waren voor een CIA-contactpersoon die alleen bekend stond als ‘Owen’.
De nieuwe FOI-documenten geven een veel beter beeld van de enorme omvang van staatsactiviteiten in de entertainmentindustrie, die we hiernaast presenteren tientallen nieuwe casestudies. Maar de specifieke impact van de overheid op een substantieel deel van de films en shows kennen we nog steeds niet. Die van de Amerikaanse marine Alleen het Korps Mariniers heeft ons toegelaten dat er 90 dozen met relevant materiaal in het archief staan. De regering lijkt bijzonder voorzichtig te zijn geweest met het opschrijven van details over feitelijke wijzigingen die in de 21e eeuw in scripts zijn aangebracht.
Staatsfunctionarissen hebben Washington DC en Hollywood als zodanig omschreven “ontstaan uit hetzelfde DNA” en de hoofdstad als zijnde “Hollywood voor lelijke mensen”. Dat lelijke DNA is wijd en zijd ingebed. Het lijkt erop dat de twee steden aan weerszijden van de Verenigde Staten dichterbij zijn dan we ooit hadden gedacht.
Matthew Alford is docent propaganda en theorie aan de Universiteit van Bath. Dit stuk verscheen oorspronkelijk op The Conversation
