Er wordt ons vaak verteld dat oorlogen worden gevoerd voor 'vrijheid'. Maar wanneer een rijke natie halverwege de wereld een oorlog voert tegen een arm (vaak rijk en rijk rijk) land, is het niet de bedoeling om die arme natie te beschermen tegen de rijke overnemen, waarna het de rechten en vrijheden van mensen zou kunnen beperken. De angsten die werden gebruikt om steun voor de oorlogen te bouwen, impliceren helemaal niet zo'n ongelooflijk scenario; eerder wordt de dreiging afgeschilderd als een voor veiligheid, niet voor vrijheid. Deze mensen zullen ons opblazen, onze rechten in de rechtszaal niet beperken of onze openbare demonstraties beperken tot omheinde hokken waar ze niet kunnen worden gezien. (We zullen die dingen onszelf moeten aandoen!)
Soms wordt ons verteld dat slechte mensen ons zullen opblazen omdat ze haten onze vrijheden. Maar dan, dat zou nog steeds betekenen dat we een oorlog vochten om te overleven, niet om vrijheid - als er enige waarheid was in deze absurde propaganda, wat er niet is. Mensen kunnen worden gemotiveerd om met allerlei middelen te vechten, waaronder religie, racisme of haat tegen een cultuur, maar de onderliggende motivatie voor anti-VS-geweld van landen waar de VS gelden en dictators wapent of een grote troepenaanwezigheid in stand houdt of dodelijk economische sancties of bommen huizen of bezet steden of gonzen drones overhead ... is die acties. Veel landen zijn gelijk aan of overtreffen de Verenigde Staten in burgerlijke vrijheden zonder zichzelf doelen te stellen.
Wat er gebeurt, voorspelbaar en consistent, is precies het omgekeerde van oorlogen die vrijheden beschermen. In nauwe verhouding tot het niveau van militaire uitgaven, worden vrijheden beperkt in naam van oorlog - zelfs als er tegelijkertijd oorlogen worden gevoerd in naam van vrijheid. We proberen ons te verzetten tegen de erosie van vrijheden, de ongeoorloofde bewaking, de drones in de lucht, de wetteloze opsluiting, de marteling, de moorden, het weigeren van een advocaat, het weigeren van toegang tot informatie over de regering, enz. Maar dit zijn symptomen. De ziekte is oorlog en de voorbereiding op oorlog.
Het is het idee van de vijand dat regeringsgeheim toelaat. Het is het idee van oorlog dat de regeringsmacht het meest effectief in minder handen concentreert en die macht uitbreidt ten koste van de mensen. Alleen door militaire uitgaven te beperken, te verminderen en te elimineren, kunnen we oorlog beperken, verminderen of elimineren; en alleen door oorlog te beperken, te verminderen of uit te bannen, kunnen we hetzelfde doen aan deze uitholling van rechten en vrijheden.
De aard van oorlog, zoals die wordt uitgevochten tussen gewaardeerde en gedevalueerde mensen, bevordert op een andere manier de uitholling van vrijheden, naast de angst voor veiligheid. Dat wil zeggen, het staat toe dat vrijheden eerst worden weggenomen van gedevalueerde mensen. Maar de programma's die zijn ontwikkeld om dat te bereiken, worden later voorspelbaar uitgebreid om ook gewaardeerde mensen op te nemen. De eerste buitenlanders worden gevangengezet, gemarteld, vermoord of opgejaagd door drones. Dan worden ook mensen in het eigen land geviseerd, die ervan worden beschuldigd zich bij de vijand aan te sluiten. Ze kunnen van hun staatsburgerschap worden beroofd (in de Britse versie) of van hun staatsburgerschap worden ontdaan van alle rechten of privileges (in de Amerikaanse versie), maar thuiskomen om het misbruik van de wil in oorlogstijd te koesteren. En daar zullen ze blijven, zelfs na het einde van de oorlogstijd, mocht die beëindiging er ooit komen.
Militarisme tast niet alleen bepaalde rechten aan, maar ook de basis van zelfbestuur. Het privatiseert publieke goederen, het corrumpeert ambtenaren, het creëert een momentum voor oorlog door de carrières van mensen ervan afhankelijk te maken. Meer dan een halve eeuw geleden waarschuwde de Amerikaanse president Dwight Eisenhower:
"We spenderen jaarlijks meer aan militaire veiligheid dan het netto-inkomen van alle Amerikaanse bedrijven. Deze combinatie van een immense militaire inrichting en een grote wapenindustrie is nieuw in de Amerikaanse ervaring. De totale invloed - economisch, politiek, zelfs spiritueel - wordt gevoeld in elke stad, in elk staatshuis, in elk kantoor van de federale overheid. ... In de regeringsraden moeten we waken voor de verwerving van ongerechtvaardigde invloed, al dan niet gezocht, door het militair-industriële complex. Het potentieel voor de rampzalige opkomst van misplaatste macht bestaat en zal blijven bestaan. "
Oorlog verschuift niet alleen de macht naar de regering en de weinigen en weg van de mensen, maar het verschuift ook de macht naar een president of premier en weg van een wetgevende macht of rechterlijke macht. James Madison, de vader van de Amerikaanse grondwet, waarschuwde:
"Van alle vijanden van de publieke vrijheid is oorlog wellicht het meest gevreesd, omdat het de kiem van elk ander omvat en ontwikkelt. Oorlog is de ouder van legers; van deze vorderen schulden en belastingen; en legers, en schulden en belastingen zijn de bekende instrumenten om de velen onder de heerschappij van weinigen te brengen. Ook in oorlog wordt de discretionaire bevoegdheid van de uitvoerende macht uitgebreid; zijn invloed in het uitdelen van kantoren, onderscheidingen en emolumenten wordt vermenigvuldigd; en alle middelen om de geest te verleiden, worden toegevoegd aan die van het onderwerpen van de kracht, van de mensen. Hetzelfde kwaadaardige aspect in het republikanisme kan worden teruggevoerd op de ongelijkheid van fortuinen, en de mogelijkheden van fraude, voortkomend uit een staat van oorlog, en in de degeneratie van manieren en van moraal veroorzaakt door beide. Geen enkel volk kan zijn vrijheid behouden temidden van voortdurende oorlogsvoering. '
“De grondwet veronderstelt, wat de geschiedenis van alle regeringen aantoont, dat de uitvoerende macht de tak van de macht is die het meest geïnteresseerd is in oorlog en er het meest vatbaar voor is. Het heeft dienovereenkomstig met bestudeerde zorg de kwestie van oorlog bij de wetgevende macht gelegd. "
Een manier waarop oorlog het vertrouwen en de moraal van het publiek aantast, is door het voorspelbare genereren van openbare leugens. Makers van oorlog verbergen elke verdienste in hun vijanden en elke fout in zichzelf. Ze vermommen het doel van winst of wraak of machtswellust als het doel van verdediging of filantropie. En deze leugens kunnen lang genoeg duren om een oorlog te beginnen, maar duren vaak niet veel langer, waarbij de waarheid van de zaak vaak heel duidelijk aan het licht komt.
Ook uitgehold is natuurlijk het hele idee van de rechtsstaat - vervangen door de praktijk van macht-maakt-recht. Wetten tegen oorlog en andere wetten en regels en normen worden terzijde geschoven in de waanzin van oorlog, die een voorbeeld is van wetteloosheid die iedereen kan volgen.
Samenvatting van het bovenstaande.
