Volgens een boek van George Williston genoemd This Tribe of Mine: A Story of Anglo Saxon Viking Culture in America, de Verenigde Staten voeren een eeuwige oorlog vanwege hun culturele wortels in de Germaanse stammen die zijn binnengevallen, veroverd, etnisch gereinigd of - als je dat liever hebt - bevrijd Engeland voordat ze verder gaan met de afslachting van de Indianen en vervolgens de Filippino's en Vietnamezen en verder naar de Irakezen. Oorlogsadvocaat, voormalig senator, en de huidige presidentiële hoopvol Jim Webb beschuldigt zichzelf van de Schots-Iers-Amerikaanse cultuur.
Maar het grootste deel van het middeleeuwse en oude Europa hield zich bezig met oorlog. Hoe is Europa minder gewelddadig geworden dan een plek die Europa gewelddadig gemaakt heeft? Williston wijst erop dat Engeland dramatisch minder per hoofd van de bevolking aan oorlog besteedt dan de Verenigde Staten, maar hij verwijt de VS dat het op Engelse wortels gaat staan. En, natuurlijk, Schotland en Ierland liggen nog verder van het Amerikaanse militarisme ondanks dichter bij Engeland te zijn en vermoedelijk tot Schots-Iers.
"We bekijken de wereld door vikingogen", schrijft Williston, "kijken naar die culturen die niet op dezelfde manier rijkdom oppotten of fijne ijzeren wapens maken als kinderlijk en rijp voor uitbuiting." Williston beschrijft de overgang van deze cultuur naar ons toe via de pelgrims, die naar Massachusetts kwamen en begonnen met het doden - en vrij vaak onthoofden - van degenen die minder gewelddadig, hebzuchtig of competitief waren dan zij.
Duitsers en Fransen toonden meer respect voor autochtone bevolkingsgroepen, beweert Williston. Maar is dat waar? Waaronder in Afrika? Waaronder in Auschwitz? Williston gaat verder met de beschrijving van de overname door de Verenigde Staten van het Spaanse kolonialisme op de Filippijnen en het Franse kolonialisme in Vietnam, zonder zich zorgen te maken over de manier waarop Spanje en Frankrijk daar zijn gekomen.
Ik ben ervan overtuigd dat een cultuur die oorlog bevordert noodzakelijk maar niet voldoende is om een bevolking zo oorlogszuchtig te maken als de Verenigde Staten nu zijn. Allerlei omstandigheden en kansen zijn ook nodig. En de cultuur evolueert voortdurend. Misschien zou Williston het met me eens zijn. Zijn boek maakt geen duidelijk argument en had echt tot een essay kunnen worden gereduceerd als hij de religie, de biologiemetaforen, de experimenten die telepathie of gebed bewijzen, de lange citaten van anderen, enz. Had weggelaten. Het is belangrijk om duidelijk te zijn dat we onze cultuur niet de schuld kunnen geven zoals sommigen ervoor kiezen om onze genen de schuld te geven. We moeten de Amerikaanse regering de schuld geven, ons identificeren met de mensheid in plaats van met een stam, en werk om het opwarmen af te schaffen.
In dit opzicht kan het alleen maar helpen dat mensen zoals Williston en Webb zich afvragen wat er mis is met de Amerikaanse cultuur. Het kan voor een Israëliër schokkend zijn om te horen dat hun dag van onafhankelijkheid door de Palestijnen de catastrofe (Nakba) wordt genoemd, en om te leren waarom. Evenzo zouden veel Amerikaanse schoolkinderen kunnen schrikken te weten dat sommige inheemse Amerikanen George Washington noemden als The Destroyer of Villages (Caunotaucarius). Het kan moeilijk zijn om in te zien hoe vreedzaam de inheemse Amerikanen waren, hoeveel stammen geen oorlog voerden en hoeveel oorlog voerden op een manier die beter als "oorlogsspelletjes" wordt beschouwd, gezien het minimale aantal doden. Zoals Williston opmerkt, was er niets in Amerika dat te vergelijken was met de Honderdjarige Oorlog of de Dertigjarige Oorlog of een van de eindeloze reeks oorlogen in Europa - die op zichzelf natuurlijk aanzienlijk zijn verwijderd in mate van moord door oorlogen van meer recente tijd. jaren.
Williston beschrijft verschillende coöperatieve en vreedzame culturen: de Hopi, de Kogi, de Amish, de Ladakh. We zouden inderdaad overal naar inspiratie moeten zoeken. Maar we moeten ons niet voorstellen dat het veranderen van onze culturele praktijken in onze huizen zal voorkomen dat het Pentagon het Pentagon is. Telepathie en gebed werken waarschijnlijk even goed als het laten zweven van het Pentagon uit protest. Wat we nodig hebben, is een cultuur die zich toelegt op het krachtige, geweldloze streven naar de afschaffing van oorlog.
