Door John LaForge
Het is moeilijk voor te stellen om de planning van een nucleaire oorlog te vieren, maar dat stond afgelopen donderdag 12 februari op de agenda op Hill Air Force Base, nabij Ogden, Utah.
Tijdens een officiële prijsuitreiking waren er prijzen voor 'toppresteerders' op de basis, waaronder Team van het Jaar, Vrijwilliger van het Jaar en Sleutelpartner van het Jaar. De commandant van de basis, kolonel Ron Jolly, zei: "De vliegers hier zien het grote geheel en weten dat het gaat om het verlenen van steun aan Team Hill."
Wat is "Team Hill"? Hill AFB heeft een oppervlakte van een miljoen hectare en 20,000 man personeel en is belast met het onderhouden en testen van de "betrouwbaarheid" van onder andere de 450 Minuteman III intercontinentale ballistische raketten of ICBM's van het land. De 60 meter hoge raketten van 39 ton, met kernkoppen van 335 kiloton (denk aan Hiroshima, maal 22), kunnen 6,000 tot 7,000 mijl vliegen voordat ze ontploffen op doelen die zijn gekozen door het Global Strike Command (zijn echte naam) in Omaha.
Hill AFB's "state of the art" testfaciliteit voert onderzoeken uit van "nucleaire hardheid, overlevingsvermogen, betrouwbaarheid" ... "nucleaire straling, luchtstoot, schokken en trillingen" en "elektromagnetische puls." Dit zijn de effecten van ontploffingen van kernwapens, en de basis houdt onze ICBM's "betrouwbaar" - dat wil zeggen, klaar om te lanceren vanuit bunkers in North Dakota, Montana, Wyoming, Colorado en Nebraska.
In termen van ballistische raketten betekent "betrouwbaarheid" de garantie dat radioactieve vuurstormen die 40 vierkante mijl per kernkop bestrijken, een wereld verderop kunnen worden losgelaten met behulp van raketten die worden gelanceerd met een draai aan een sleutel. (Daniel Berrigan schreef ooit dat de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog mensen naar de crematoria brachten en dat nu raketten crematoria naar de mensen brengen.)
In april 2014 werden militaire teams die nog steeds hun plicht in de Koude Oorlog deden - 26 jaar na het einde van de "oorlog" - opnieuw aangemoedigd toen Hill AFB de "Brent Scowcroft Awards" uitreikte. Ze gingen naar hardwerkend personeel in het "Launch and Test Team" en naar anderen die werkzaam waren in onderhoud, logistiek, acquisitie en iets dat "sustainment" wordt genoemd.
De prijs is vernoemd naar luitenant-generaal Brent Scowcroft, die op het hoogtepunt van de vijandelijkheden in de Koude Oorlog een commissie uit het Reagan-tijdperk leidde die verhoogde uitgaven voor ICBM's aanbeveelde. De Scowcroft-commissie uit 1983 beval "een strijdmacht op het land aan met een aanzienlijk, snel vermogen om harde doelen te doden".
Het eufemisme "hard target kill" verwijst naar H-bommen die nauwkeurig genoeg zijn om de raketten van een ander land in bunkers te vernietigen voordat ze worden gelanceerd - een nucleaire "first-strike". Dit is wat Minuteman III-raketten nu kunnen bereiken en wat ze nu bedreigen, 24/7, met hun Mark 12A kernkoppen. De commissie van Scowcroft adviseerde de luchtmacht raketten met één kernkop te ontwikkelen, en dat is precies wat ons arsenaal aan Minuteman III's is geworden.
Als door schandalen geteisterde "raketten" in hun saaie, doodlopende lanceerplaatsen rond Malmstrom Air Base, FE Warren Air Base en Minot AFB, bereidt en poetst Team Hill de machinerie van nucleaire holocaust voor. Het ICBM System Program Office heeft "echte" Minuteman-raket "lanceerfaciliteiten en lanceercontrolecentrumfaciliteiten". Hill's Nuclear Weapons Center "ontwikkelt, verwerft en ondersteunt op silo's gebaseerde ICBM's ... beheert reserveonderdelen ... onderhoudt op silo's gebaseerde ICBM-systemen" en koopt "reserveonderdelen, diensten en reparaties" voor "Intercontinental Ballistic Missile (ICBM) -programma's en -munitie."
Twee jaar geleden kende Hill een contract van $ 90 miljoen toe aan een firma uit Cincinnati voor de bouw van een nieuwe vrachtwagen voor het vervoeren van de gigantische ICBM's. De vrachtwagen, een "transporter erector" genoemd, installeert en vervoert de raketten. Volgens de luchtmachtbasis zal het "tot 2035 dienen voor de Minuteman III ICBM".
Maar hoe zit het met de "wereld vrij van kernwapens" van de president van de Vredesprijs? De Machtigste Man kan niet eens een kleine, relatief nieuwe strafkolonie voor de kust van Guantánamo sluiten. Om het nucleaire oorlogsbudget van een biljoen dollar zelfs maar aan te vechten - laat staan te verminderen - zou de Prez een massale volksopstand tegen kernwapens en de onbevreesdheid van MLK nodig hebben.
Ondertussen zijn de bureaucraten, begeleiders en supporters die het onuitsprekelijke plannen en in de praktijk brengen zo ongevoelig, afgeleid of verdoofd, dat op Team Hill's gala op 12 februari "bekende lokale burgerleiders en speciale gasten de prijzen uitreiken." Een medevoorzitter van een evenementencommissie zei: "We wilden echt dat onze prijsgenomineerden zich beroemdheden voelden." Het Public Affairs-bureau pochte over "parkeerservice, interviews op de 'rode loper', hors d'oeuvres, een strijkkwartet en dansen."
Het is tijd om toe te geven dat dit gedrag gestoord is en om de nucleaire oorlogspartij voorbij te verklaren. De vraag is niet hoeveel engelen op de punt van een speld kunnen dansen, maar hoeveel 'belangrijke echtgenoten' bovenop 450 geladen ICBM's kunnen walsen.
— John LaForge werkt voor Nukewatch, een nucleaire waakhondgroep in Wisconsin, redigeert de Quarterly-nieuwsbrief en wordt gesyndiceerd via PeaceVoice.
