Door Penney Kome, 12 oktober 2018
Vanaf Rabble.ca
Vorige maand, september 2018, Toronto was de locatie van een internationale vredesconferentie, #NoWar2018, gecoördineerd door het in New York gevestigde World Beyond War, gesponsord of onderschreven door tientallen andere vredesorganisaties, waaronder Canadian Voice of Women for Peace, Physicians for Global Survival, Science for Peace en de Women's International League for Peace and Freedom.
Vredesorganisaties zijn al een decennium of zo niet veel in het nieuws geweest, ook al gaan de VS hun 18e oorlogsjaar in Afghanistan in. "De anti-oorlogsfractie die zich tegen de oorlog in Irak mobiliseerde, kromp tijdens de Obama-jaren plotseling," merkte op De Atlantische schrijver Conor Friederdorf in mei 2017, "en is minder luidruchtig nu Trump aantreedt dan demonstranten tegen de pijpleiding."
Na een jaar met Trump in het Oval Office heeft vrede echter weer een hoge politieke prioriteit. Op 21 oktober staat er weer een groot vredesevenement op het programma in Washington, DC.
Op #NoWar2018, Christine Ahn voerde aan dat verzoening van Noord- en Zuid-Korea signaleert een venster, een moment waarop vrede mogelijk is. "Zestien miljoen Zuid-Koreanen - een op de drie - gingen in de herfst en winter van 2016 de straat op", zei ze.
Twee jaar geleden beleefde Zuid-Korea een volksopstand, net als de Arabische lente. Ze marcheerden om vrije verkiezingen en de afzetting van de corrupte president Park Geun-hye te eisen. In haar plaats installeerden de mensen mensenrechtenadvocaat Moon Jae-in als president, "aan de macht gekomen door de Candlelight Revolution", zei Ahn.
In plaats van de huidige gewelddadige en destructieve methode om internationale geschillen te beslechten, World Beyond War (WBW) probeert de rechtsstaat te vervangen en een gemeenschappelijk wereldwijd beveiligingssysteem. WBW valt deze mythen aan:
- dat is oorlog onvermijdelijk
- dat is oorlog noodzakelijk
- dat is oorlog heilzaam
- dat is oorlog voor slechts
In plaats daarvan, benadrukt WBW, is oorlog immoreel, oorlogsvoorbereiding brengt ons in gevaar door oorlog waarschijnlijker te maken, oorlog schaadt ons milieu meer dan enige andere menselijke activiteit, oorlog holt vrijheden uit, en oorlog zuigt geld af van menselijke en sociale diensten.
De militaire kosten van de VS lopen bijvoorbeeld op. Zoals CNBC meldde op 10 september:
“De collectieve oorlogen in Afghanistan, Irak en Syrië hebben de Amerikaanse belastingbetalers gekost meer dan 1.5 biljoen dollar sinds 11 september 2001, zo blijkt uit een rapport van het ministerie van Defensie. De huidige militaire operaties van de VS, Operatie Freedom's Sentinel in Afghanistan, Operatie Inherent Resolve in Syrië en Irak, en Operatie Noble Eagle voor binnenlandse veiligheidsmissies in de VS en Canada, hebben 185.5 miljard dollar van dat bedrag voor hun rekening genomen...'
Canada's totale jaar daarentegen defensiebudget is CAD $ 35 miljard, of ongeveer acht procent van de federale begroting. De Amerikaanse president heeft alle leden van de NAVO uitgedaagd om hun militaire uitgaven te verhogen tot vier procent van hun BBP, ongeveer twee keer zoveel als Canada nu uitgeeft. Pierre Trudeau was fundamenteel tegen militarisme, niet enthousiast over het uitproberen van een nieuw machinegeweer of het rijden in een tank, en schuwde het potentieel van de wapenindustrie als economische motor. Stephen Harper streefde echter wel naar de vergiftigde kelk van het promoten van wapenverkopen toen hij premier was.
De regering van Justin Trudeau heeft luchtafweergeschut te pakken voor het toestaan van Harper's deal van $ 15 miljard met Saoedi-Arabië voor lichte gepantserde voertuigen, en voor 16 helikopters ter waarde van $ 233.36 miljoen voor de Filippijnen, verkocht aan president Rodrigo Duterte - luchtafweergeschut veroorzaakt door bezorgdheid dat beide regeringen de oorlogsmachines tegen hun eigen volk zouden kunnen gebruiken. Ottawa weigerde ook het Verdrag van 2017 tot afschaffing van kernwapens te ondertekenen.
Het militair-industrieel complex is het grootste van alle grote bedrijven. "De wereld heeft in 1.69 2016 biljoen dollar uitgegeven aan het leger, iets meer dan twee procent van het wereldwijde bbp", zegt de september 2017 "Killer Facts over de wapenhandel" Amnesty International-blogpost. "De top 100 wapenbedrijven hebben sinds 2002 voor meer dan vijf biljoen dollar aan wapens verkocht."
Amnesty ontdekte ook dat sinds het einde van de Koude Oorlog meer dan twee miljoen mensen zijn omgekomen in gewapende conflicten – “met meer dan 100,000 in 2016”. Het rapport schatte de cumulatieve economische en financiële kosten van geweld in 2016 op 14.3 biljoen dollar, of 12.6 procent van de wereldeconomie.
"Militarisme is een mislukking voor de hele mensheid", zegt de Women's March on the Pentagon website, "maar het effect ervan op vrouwen is echt verontrustend." Terwijl burgers altijd de meerderheid van de slachtoffers in welke oorlog dan ook hebben gemaakt, lopen vrouwen een bijzonder risico. Volgens Amnesty vormen vrouwen tegenwoordig 80 procent van de wereldwijde vluchtelingen.
“Oorlog is de macro-uiting van geweld en bevat alle aspecten van geweld tegen vrouwen: moord, verkrachting, ander seksueel geweld en brutaliteit; de moord/verkrachting van haar kinderen; wapengeweld; de vernietiging van haar huis/gemeenschap; honger, ziekte, terreur, onveiligheid', zegt Cindy Sheehan, Gold Star-moeder en aartsvijand van George W. Bush, en directeur van de Women's March on the Pentagon (WMP).
De datum van de WMP markeert de 51e verjaardag van de mars op het Pentagon in 1967, toen 120,000 demonstranten door de VS lanceerden wat een jaar van anti-Vietnamoorlog-marsen bleek te zijn. Iedereen is welkom om mee te lopen op het evenement van 20 oktober; het wordt een "Women's Walk" genoemd omdat vrouwen het organiseerden. Supporters en onderschrijvers zijn onder meer CodePink, de Black Alliance for Peace, Food Not Bombs, de National Lawyers Guild en United for Peace and Justice.
Een jaar geleden klaagde Conor Friederdorf over het ontbreken van een actieve Amerikaanse vredesbeweging:
“De manier waarop de Washington Post het verhaal behandelde - en het falen van veel mediakanalen om het überhaupt te verslaan - komt voor een groot deel voort uit de bloedarmoede van de Amerikaanse anti-oorlogsbeweging. Dat is geen kritiek op de kleine groep die actief betrokken is bij die zaak: het is een constatering dat maar heel weinig Amerikanen actief zijn, of dat nu straatprotesten zijn of brieven schrijven aan het Congres of werken binnen de infrastructuur van de politieke partijen.”
Hoewel de ommekeer langzaam gaat, lijkt vrede weer een plaats op de politieke agenda te krijgen. Het Bulletin of the Atomic Scientists heeft de wijzers van zijn Doomsday Clock weer omhoog bewogen. "De 'nucleaire klok' staat op twee minuten voor middernacht", schrijft Cindy Sheehan, "en nu de dreiging van nucleaire vernietiging een onbegrijpelijke realiteit wordt, moeten we marcheren voor vrede en tegen de oorlogsmachine."
~~~~~~~~~
De bekroonde auteur en journalist Penney Kome heeft zes non-fictieboeken en honderden periodieke artikelen gepubliceerd, en schreef gedurende 12 jaar een nationale column en vier jaar lang een lokale (Calgary) column. Ze was redacteur van Straightgoods.com van 2004 - 2013.
