Press TV heeft geleid een interview met Leah Bolger, Veterans for Peace, Oregon over de zorgen van het Amerikaanse leger over de geestelijke gezondheid van teruggekeerde soldaten uit de strijd; en de ontoereikendheid van de institutionele steun.
Het volgende is een geschatte transcriptie van het interview.
Druk op TV: Zijn de opmerkingen van admiraal Mike Mullen een bewijs van het feit dat de VS geen adequate gezondheidszorg en overgangsfaciliteiten bieden aan veteranen die terugkomen van uitzending in Irak of Afghanistan?
Bolger: Nou, ik denk dat dat waar is, ik denk dat dat al heel lang een probleem is dat mannen en vrouwen dienen en niet de adequate zorg krijgen die ze nodig hebben. Admiraal Mullen roept dus in het algemeen op om te zeggen dat we onze mannen en vrouwen die ten strijde trekken moeten steunen en hen moeten helpen met hun geestelijke gezondheidsproblemen.
Druk op TV: Waarom denk je dat deze hulp niet wordt geboden door de overheid, waardoor deze mensen oorlogen gaan voeren in het buitenland?
Bolger: Ik denk dat geestelijke gezondheid al heel lang een stigma heeft. Soldaten die terugkwamen uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog hadden dezelfde soort symptomen die soldaten nu ervaren, maar we noemden het geen posttraumatische stressstoornis, het heette gevechtsmoeheid of shellshock – het had andere namen .
Het is niets nieuws dat soldaten die naar oorlogsgebieden gaan verschillende mensen terugkrijgen en geestelijke gezondheidsproblemen hebben als gevolg van hun deelname aan de strijd. Maar we beginnen het nu pas als iets normaals te accepteren. Ik denk hiermee - en dit is geen beschamend iets, maar iets dat echt heel begrijpelijk is als iemand in zoiets traumatisch als een gevecht zit.
Wat me van streek maakt en me zorgen baart als mens en als Amerikaan en gewoon als persoon van de wereld, is dat als gevechten soldaten zo treffen dat ze zo ernstig depressief zijn of dat ze moord of zelfmoord plegen, hoe moet dat dan? het de echte oorlogsslachtoffers treft – de onschuldige mensen in Afghanistan en Irak en Pakistan en alle andere landen die het Amerikaanse leger heeft aangevallen?
Dit zijn echt oorlogsslachtoffers die een voortdurend trauma doormaken en toch lijkt de Amerikaanse samenleving zich helemaal geen zorgen te maken over hun trauma of geestelijke gezondheidsproblemen.
Druk op TV: Dat is inderdaad een zeer prangende vraag die u daar stelt.
Om terug te komen op de kwestie van veteranen en ook naar een groter geheel te kijken, het zijn nu niet alleen geestelijke gezondheidsproblemen, het is ook het feit dat ze het steeds moeilijker vinden om adequate gezondheidszorg te krijgen; ze vinden het steeds moeilijker om een baan te krijgen als ze eenmaal terug zijn.
Dus het is een systeembrede fout, ben je het daar niet mee eens?
Bolger: Absoluut. Nogmaals, wanneer mensen gaan vechten, zijn ze veranderde mensen. Dus ze komen terug en heel veel mensen die terugkomen van de strijd hebben moeite om terug te keren naar een burgerleven.
Ze merken dat hun relatie met hun familie niet langer solide is; er zijn veel hogere incidenten van alcohol- en drugsmisbruik; dakloos; werkloosheid - Dit soort problemen escaleren dramatisch nadat mensen in de strijd zijn geweest.
Dit zegt me dus dat vechten niet iets natuurlijks is, het is niet vanzelfsprekend voor mensen en dus als dat gebeurt, worden ze op een negatieve manier veranderd en vinden ze het heel, heel moeilijk om opnieuw te acclimatiseren.
SCHURFT
