, AntiWar.com.
Mijn neef, een legerveteraan die het grootste deel van zijn meer dan 20 jaar militaire dienst als officier in Zuid-Korea heeft doorgebracht, is nu een civiele militaire aannemer die op een basis in Afghanistan woont. Ons enige gesprek over Amerikaanse militaire vervuiling in Zuid-Korea was iets van een nonstarter.
Deze twee Aziatische landen, zo verschillend in ontwikkeling, economie en stabiliteit, hebben iets gemeen: zwaar vervuilde Amerikaanse militaire bases, waarvoor ons land weinig tot geen financiële verantwoordelijkheid neemt. De vervuiler betaalt (aka "you break it, you fix it") is niet van toepassing op het Amerikaanse leger in het buitenland. Evenmin hebben burgerarbeiders en de meeste Amerikaanse soldaten die op deze bases zijn gestationeerd een kans op een medische vergoeding voor hun aan militaire vervuiling gerelateerde ziekte.
Denk aan de barbaarse militaire brandkuilen. In zijn haast om oorlog te voeren, negeerde DOD zijn eigen milieuregels en keurde het vuurkorven in de open lucht goed - "enorme giftige vreugdevuren" - op honderden Amerikaanse bases in Afghanistan, Irak en het Midden-Oosten. Ze bevonden zich te midden van basiswoningen, werk- en eetfaciliteiten, zonder controles op vervuiling. Tonnen afval - gemiddeld 10 pond per dag per soldaat - verbrandden er elke dag, de hele dag en de hele nacht, waaronder chemisch en medisch afval, olie, plastic, pesticiden en dode lichamen. As beladen met honderden gifstoffen en kankerverwekkende stoffen verduisterde de lucht en bedekte kleding, bedden, bureaus en eetzalen, volgens een onderzoek van de Rijksboekhoudingsdienst. Een gelekte legermemo uit 2011 waarschuwt dat gezondheidsrisico's van brandwonden de longfunctie kunnen verminderen en long- en hartaandoeningen kunnen verergeren, waaronder COPD, astma, atherosclerose of andere hart- en vaatziekten.
Zoals te verwachten was, sloten basiscommandanten ze tijdelijk af als politici en hooggeplaatste generaals op bezoek kwamen.
Er zijn maar weinig veteranen die zijn blootgesteld aan verbrandingsgifstoffen die een vergoeding hebben gekregen voor hun ernstige, chronische luchtwegaandoening. Geen lokale Afghaanse of Iraakse burger of onafhankelijke militaire aannemer zal dat ooit doen. Oorlogen kunnen eindigen, bases kunnen sluiten, maar onze giftige militaire voetafdruk blijft een giftige erfenis voor toekomstige generaties.
Denk vervolgens eens aan de 250 vaten Agent Orange-herbicide en honderden tonnen gevaarlijke chemicaliën, begraven in het legerkamp Carroll, Zuid-Korea, volgens de getuigenis van drie voormalige Amerikaanse soldaten in mei 2011. “We begroeven ons afval eigenlijk in hun achtertuinen, ' zei veteraan Steve House. Vroege berichten over de VS die ontbindende vaten en verontreinigde grond uit de basis opgraven, maken hun verblijfplaats niet bekend. Milieuonderzoeken uitgevoerd door de Amerikaanse strijdkrachten in Camp Carroll in 1992 en 2004 hebben aangetoond dat bodem en grondwater ernstig verontreinigd zijn met dioxine, pesticiden en oplosmiddelen. Deze resultaten werden nooit erkend aan de Zuid-Koreaanse regering tot de getuigenis van Amerikaanse veteranen voor nieuwsmedia in 2011.
Camp Carroll ligt in de buurt van de Nakdong-rivier, de drinkwaterbron voor twee stroomafwaarts gelegen grote steden. Kankercijfers en sterfte aan ziekten van het zenuwstelsel onder Koreanen in het gebied rond de Amerikaanse basis zijn hoger dan het nationale gemiddelde.
Ik heb vrienden in Aziatische landen met historische banden met de Verenigde Staten uit de Tweede Wereldoorlog, landen die op hun hoede zijn voor China vanwege zijn agressieve economische ambities. Hoewel de meeste van deze vrienden een hekel hebben aan de Amerikaanse militaire aanwezigheid in hun land, drukken enkelen een gevoel van veiligheid uit met Amerikaanse militaire bases als tegenwicht voor China. Dit doet me echter denken aan kinderen die afhankelijk zijn van pestkoppen op het schoolplein, wier spanningen en tactieken de volwassenheid van kinderen nauwelijks bevorderen, om nog maar te zwijgen van de regionale stabiliteit in Azië.
Onze belastingen ondersteunen minstens 800 buitenlandse bases, met honderdduizenden soldaten en militaire aannemers in meer dan 70 landen. De rest van de wereld telt samen zo'n 30 buitenlandse bases. Bedenk ook dat de Verenigde Staten de grootste wereldwijde handelaar in militaire wapens zijn, met een omzet van 42 miljard dollar en een verwachte toename in 2018. De door onze regering voorgestelde begroting voor 2018 verhoogt de militaire defensie-uitgaven (al meer dan alle binnenlandse uitgaven voor onderwijs, huisvesting , transportinfrastructuur, milieu, energie, onderzoek en meer) ten koste van bezuinigingen op binnenlandse programma's.
We laten niet alleen gevaarlijk vervuilde omgevingen over de hele wereld achter in onze wereldwijde rol als topagent, terwijl onze wapenhandelaars profiteren van conflicten over de hele wereld, maar we doen dit ook met verwaarlozing van onze eigen burgers:
Elk pistool dat wordt gemaakt, elk oorlogsschip gelanceerd, elke raket afgevuurd betekent in de laatste zin een diefstal van degenen die honger hebben en niet worden gevoed, degenen die koud zijn en niet gekleed zijn. Deze wapenwereld geeft niet alleen geld uit. Het besteedt het zweet van zijn arbeiders, het genie van zijn wetenschappers, de hoop van zijn kinderen. ~ President Eisenhower, 1953
Pat Hynes werkte als Superfund-ingenieur voor de US EPA New England. Ze is een gepensioneerde hoogleraar milieuhygiëne en leidt het Traprock Center for Peace and Justice in het westen van Massachusetts.
