De schaduwen onthullen: de realiteit blootleggen van Amerikaanse overzeese militaire bases in 2023

Door Mohammed Abunahel, World BEYOND War, Mei 30, 2023

De aanwezigheid van Amerikaanse militaire bases in het buitenland is al tientallen jaren een punt van zorg en discussie. De Verenigde Staten proberen deze bases te rechtvaardigen als noodzakelijk voor de nationale veiligheid en mondiale stabiliteit; deze argumenten missen echter vaak overtuigingskracht. En deze bases hebben ontelbare negatieve effecten die steeds duidelijker worden. Het gevaar van deze bases hangt nauw samen met hun aantal, aangezien de Verenigde Staten nu een imperium van militaire bases hebben waar de zon nooit ondergaat, verspreid over meer dan 100 landen en naar schatting ongeveer 900 bases, volgens een Visuele databasetool gemaakt door World BEYOND War (WBW). Dus, waar zijn deze bases? Waar wordt Amerikaans personeel ingezet? Hoeveel geven de Verenigde Staten uit aan militarisme?

Ik betoog dat het exacte aantal van deze bases onbekend en onduidelijk is, aangezien de belangrijkste bron, de rapporten van het ministerie van zogenaamde Defensie (DoD) worden gemanipuleerd en transparantie en geloofwaardigheid missen. DoD streeft er opzettelijk naar om onvolledige details te verstrekken om vele bekende en onbekende redenen.

Voordat we in details treden, is het de moeite waard om te definiëren: wat zijn de overzeese Amerikaanse bases? Overzeese bases zijn verschillende geografische locaties buiten de Amerikaanse grens, die eigendom kunnen zijn van, verhuurd aan of onder de jurisdictie vallen van het Ministerie van Defensie in de vorm van land, eilanden, gebouwen, faciliteiten, commando- en controlefaciliteiten, logistieke centra, delen van luchthavens of marinehavens. Deze locaties zijn over het algemeen militaire faciliteiten die zijn opgezet en beheerd door de Amerikaanse strijdkrachten in het buitenland om troepen in te zetten, militaire operaties uit te voeren en Amerikaanse militaire macht te projecteren in belangrijke regio's over de hele wereld of om kernwapens op te slaan.

De uitgebreide geschiedenis van voortdurende oorlogsvoering van de Verenigde Staten is nauw verbonden met het uitgebreide netwerk van overzeese militaire bases. Met ongeveer 900 bases verspreid over meer dan 100 landen, heeft de VS een wereldwijde aanwezigheid opgebouwd die ongeëvenaard is door enig ander land, inclusief Rusland of China.

De combinatie van de uitgebreide geschiedenis van oorlogsvoering van de Verenigde Staten en zijn uitgebreide netwerk van overzeese bases schetst een complex beeld van zijn rol bij het onstabiel maken van de wereld. De lange geschiedenis van oorlogsvoering door de Verenigde Staten onderstreept nog eens het belang van deze overzeese bases. Het bestaan ​​van deze bases wijst op de bereidheid van de VS om een ​​nieuwe oorlog te lanceren. Het Amerikaanse leger heeft op deze installaties vertrouwd om zijn verschillende militaire campagnes en interventies door de geschiedenis heen te ondersteunen. Van de kusten van Europa tot de uitgestrekte gebieden van Azië en de Stille Oceaan, deze bases hebben een cruciale rol gespeeld bij het ondersteunen van Amerikaanse militaire operaties en het verzekeren van de Amerikaanse dominantie in mondiale aangelegenheden.

Volgens de Costs of War-project aan de Brown University, 20 jaar na de gebeurtenis van 9/11, hebben de VS 8 biljoen dollar uitgegeven aan hun zogenaamde 'wereldwijde oorlog tegen terrorisme'. Deze studie schatte de kosten van $ 300 miljoen per dag gedurende 20 jaar. Deze oorlogen hebben naar schatting direct het leven gekost 6 miljoen mensen.

In 2022 gaven de VS 876.94 miljard dollar uit op zijn leger, waardoor de VS de grootste militaire uitgever ter wereld is. Deze uitgaven zijn bijna gelijk aan de uitgaven van elf landen aan hun leger, namelijk: China, Rusland, India, Saoedi-Arabië, Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Korea (Republiek), Japan, Oekraïne en Canada; hun totale uitgaven bedragen $ 875.82 miljard. Figuur 1 illustreert de landen met de hoogste uitgaven ter wereld. (Voor meer details, zie WBW's Militarisme in kaart brengen).

Een ander gevaar schuilt in de inzet van Amerikaanse militairen over de hele wereld. Deze inzet omvat de nodige acties om militairen en middelen van hun thuisbasis over te brengen naar een aangewezen locatie. Vanaf 2023 is het aantal Amerikaanse personeelsleden dat op buitenlandse bases is ingezet 150,851 (dit aantal omvat niet het grotendeels marinepersoneel in Armed Forces Europe of Armed Forces Pacific of alle "speciale" troepen, CIA, huurlingen, aannemers, deelnemers aan bepaalde oorlogen (Syrië, Oekraïne, enz.) Japan heeft het hoogste aantal Amerikaanse militairen ter wereld, gevolgd door Korea (Republiek) en Italië, met respectievelijk 69,340, 14,765 en 13,395, zoals te zien is in figuur 2. (Voor meer informatie bijzonderheden, zie Militarisme in kaart brengen).

De aanwezigheid van Amerikaanse militairen op buitenlandse bases wordt in verband gebracht met verschillende negatieve gevolgen. Overal waar een basis is, zijn er gevallen geweest waarin Amerikaanse soldaten werden beschuldigd van het plegen van misdaden, waaronder gevallen van aanranding, verkrachting en andere overtredingen.

Bovendien kan de aanwezigheid van militaire bases en activiteiten gevolgen hebben voor het milieu. Militaire operaties, inclusief trainingsoefeningen, kunnen bijdragen aan vervuiling en aantasting van het milieu. De omgang met gevaarlijke stoffen en de impact van militaire infrastructuur op lokale ecosystemen kunnen risico's opleveren voor het milieu en de volksgezondheid.

Volgens een Visuele databasetool gemaakt door World BEYOND War, heeft Duitsland het hoogste aantal Amerikaanse bases ter wereld, gevolgd door Japan en Zuid-Korea, met respectievelijk 172, 99 en 62, zoals te zien is in figuur 3.

Op basis van DoD-rapporten kunnen de locaties van de Amerikaanse militaire basis grofweg in twee hoofdcategorieën worden ingedeeld:

• Grote basen: een basis/militaire installatie in het buitenland, die groter is dan 10 acres (4 hectare) of meer waard is dan $10 miljoen. Deze bases zijn opgenomen in de DoD-rapporten en er wordt aangenomen dat elk van deze bases meer dan 200 Amerikaanse militairen heeft. Meer dan de helft van de Amerikaanse overzeese bases vallen onder deze categorie.
• Kleine basen: een basis/militaire installatie in het buitenland, die kleiner is dan 10 acres (4 hectare) of een waarde heeft van minder dan $10 miljoen. Deze locaties zijn niet opgenomen in de DoD-rapporten.

In het Midden-Oosten, de Al Udeid luchtbasis is de grootste Amerikaanse militaire installatie. De Verenigde Staten hebben een aanzienlijke militaire aanwezigheid in het Midden-Oosten. Deze aanwezigheid wordt gekenmerkt door de inzet van troepen, bases en verschillende militaire middelen in de hele regio. Belangrijke landen die Amerikaanse militaire installaties in de regio hosten, zijn onder meer Qatar, Bahrein, Koeweit, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Bovendien exploiteert de Amerikaanse marine marinemiddelen in de Perzische Golf en de Arabische Zee.

Een ander voorbeeld is Europa. Europa heeft ten minste 324 bases, de meeste in Duitsland, Italië en het Verenigd Koninkrijk. Het grootste knooppunt voor Amerikaanse troepen en militaire voorraden in Europa is Ramstein Air Base in Duitsland.

Bovendien hebben de VS in Europa zelf kernwapens in zeven of acht honken. Tabel 1 geeft een glimp van de locatie van de Amerikaanse kernwapens in Europa, met speciale aandacht voor verschillende bases en hun bomaantallen en -details. Met name de RAF Lakenheath van het Verenigd Koninkrijk werd gehouden 110 Amerikaanse kernwapens tot 2008, en de VS stellen voor om daar weer kernwapens te houden, ook al volgt Rusland het Amerikaanse model en stelt voor om kernwapens in Wit-Rusland te houden. De Turkse luchtmachtbasis Incirlik valt ook op met een bomtelling van 90, bestaande uit 50 B61-3 en 40 B61-4.

Tabel 1: Amerikaanse kernwapens in Europa

De oprichting van deze Amerikaanse militaire bases over de hele wereld heeft een complexe geschiedenis die verweven is met geopolitieke dynamiek en militaire strategieën. Sommige van deze fysieke installaties zijn afkomstig van land dat als oorlogsbuit is verworven en weerspiegelt de gevolgen van historische conflicten en territoriale verschuivingen. Het voortbestaan ​​en functioneren van deze bases is afhankelijk van samenwerkingsovereenkomsten met gastregeringen, die in sommige gevallen in verband zijn gebracht met autoritaire regimes of onderdrukkende regeringen die bepaalde voordelen halen uit de aanwezigheid van deze bases.

Helaas zijn de oprichting en het onderhoud van deze bases vaak ten koste gegaan van de lokale bevolking en gemeenschappen. In veel gevallen zijn mensen van hun huizen en land verdreven om plaats te maken voor de bouw van militaire installaties. Deze ontheemding heeft aanzienlijke sociale en economische gevolgen gehad, waarbij individuen van hun bestaansmiddelen worden beroofd, traditionele manieren van leven worden verstoord en de structuur van lokale gemeenschappen wordt uitgehold.

Bovendien heeft de aanwezigheid van deze bases bijgedragen aan milieu-uitdagingen. Het uitgebreide landgebruik en de infrastructuurontwikkeling die voor deze installaties nodig zijn, hebben geleid tot de verplaatsing van landbouwactiviteiten en het verlies van waardevolle landbouwgrond. Bovendien hebben de activiteiten van deze bases aanzienlijke vervuiling veroorzaakt in lokale watersystemen en de lucht, wat risico's met zich meebrengt voor de gezondheid en het welzijn van nabijgelegen gemeenschappen en ecosystemen. De onwelkome aanwezigheid van deze militaire installaties heeft de betrekkingen tussen de gastbevolking en de bezetter – de Verenigde Staten – vaak onder druk gezet, waardoor spanningen en zorgen over soevereiniteit en autonomie zijn ontstaan.

Het is belangrijk om de complexe en veelzijdige gevolgen van deze militaire bases te erkennen. De oprichting en het voortbestaan ​​zijn niet zonder significante sociale, ecologische en politieke gevolgen voor de gastlanden en hun inwoners geweest. Deze problemen zullen voortduren zolang deze bases bestaan.