VN-staakt-het-vuren definieert oorlog als een niet-essentiële activiteit

door Medea Benjamin en Nicolas JS Davies

Minstens 70 landen hebben zich aangesloten bij de oproep van VN-secretaris-generaal Antonio Guterres van 23 maart om een wereldwijd staakt-het-vuren tijdens de Covid-19 pandemie. Net als niet-essentiële zakelijke en kijksporten is oorlog een luxe waar we volgens de secretaris-generaal een tijdje zonder moeten. Nadat Amerikaanse leiders Amerikanen jarenlang hebben verteld dat oorlog een noodzakelijk kwaad is of zelfs een oplossing voor veel van onze problemen, herinnert de heer Guterres ons eraan dat oorlog echt het meest niet-essentiële kwaad is en een toegeeflijkheid die de wereld zich niet kan veroorloven – vooral tijdens een pandemie.

 De secretaris-generaal van de VN en de Europese Unie hebben ook allebei opgeroepen tot opschorting van de economische oorlogsvoering die de VS tegen andere landen voert door middel van unilaterale dwangsancties. Landen die onder unilaterale Amerikaanse sancties staan, zijn Cuba, Iran, Venezuela, Nicaragua, Noord-Korea, Rusland, Soedan, Syrië en Zimbabwe.  

 In zijn update van 3 april liet Guterres zien dat hij zijn oproep tot een staakt-het-vuren serieus nam en erop aandrong daadwerkelijke wapenstilstanden, niet alleen feelgoodverklaringen. "...er is een enorme afstand tussen verklaringen en daden," zei Guterres. Zijn oorspronkelijke pleidooi om “gewapend conflict op slot te zetten” riep strijdende partijen overal expliciet op om “de wapens het zwijgen op te leggen, de artillerie te stoppen, de luchtaanvallen te beëindigen”, niet alleen om te zeggen dat ze dat zouden willen, of dat ze het zullen overwegen als hun vijanden het eerst doen.

Maar 23 van de oorspronkelijke 53 landen die de staakt-het-vuren-verklaring van de VN hebben ondertekend, hebben nog steeds strijdkrachten in Afghanistan als onderdeel van de NAVO-coalitie vechten tegen de taliban. Zijn alle 23 landen nu gestopt met vuren? Om wat vlees op de botten van het VN-initiatief te krijgen, zouden landen die deze toezegging serieus nemen, de wereld precies moeten vertellen wat ze doen om het na te komen.

In Afghanistan zijn de vredesonderhandelingen tussen de VS, de door de VS gesteunde Afghaanse regering en de Taliban al geruime tijd aan de gang. twee jaar. Maar de gesprekken hebben de VS er niet van weerhouden om Afghanistan meer te bombarderen dan ooit tevoren sinds de Amerikaanse invasie in 2001. 15,560-bommen en -raketten over Afghanistan sinds januari 2018, met voorspelbare stijgingen van de toch al afschuwelijke niveaus van Afghaanse slachtoffers. 

Er was geen vermindering van de Amerikaanse bombardementen in januari of februari 2020, en de heer Guterres zei in zijn update van 3 april dat de gevechten in Afghanistan in maart alleen maar waren toegenomen, ondanks de aanslagen van 29 februari. vredesovereenkomst tussen de VS en de Taliban.

 Dan, op 8 april, Taliban-onderhandelaars liep weg van besprekingen met de Afghaanse regering over onenigheid over de wederzijdse vrijlating van gevangenen, zoals vereist in de overeenkomst tussen de VS en Afghanistan. Het valt dus nog te bezien of het vredesakkoord of de oproep van de heer Guterres voor een staakt-het-vuren zal leiden tot een echte opschorting van de Amerikaanse luchtaanvallen en andere gevechten in Afghanistan. Daadwerkelijke staakt-het-vuren door de 23 leden van de NAVO-coalitie die retorisch het staakt-het-vuren van de VN hebben ondertekend, zouden een grote hulp zijn.

 De diplomatieke reactie op het staakt-het-vuren van de heer Guterres van de Verenigde Staten, 's werelds meest productieve agressor, is voornamelijk geweest om het te negeren. Dat deed de Amerikaanse National Security Council (NSC). een tweet retweeten van de heer Guterres over het staakt-het-vuren, eraan toevoegend: “De Verenigde Staten hopen dat alle partijen in Afghanistan, Syrië, Irak, Libië, Jemen en elders gehoor zullen geven aan de oproep van @antonioguterres. Nu is het tijd voor vrede en samenwerking.” 

Maar de NSC-tweet zei niet dat de VS zouden deelnemen aan het staakt-het-vuren, waardoor de oproep van de VN aan alle andere strijdende partijen in wezen werd afgeleid. De NSC verwees niet naar de VN of naar de positie van de heer Guterres als secretaris-generaal van de VN, alsof hij zijn initiatief lanceerde als een goedbedoelende privépersoon in plaats van als hoofd van 's werelds belangrijkste diplomatieke orgaan. Ondertussen hebben noch het ministerie van Buitenlandse Zaken, noch het Pentagon publiekelijk gereageerd op het staakt-het-vuren-initiatief van de VN.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de VN meer vooruitgang boekt met staakt-het-vuren in landen waar de VS niet een van de leidende strijders is. De door Saoedi-Arabië geleide coalitie die Jemen aanvalt, heeft een eenzijdige aanval aangekondigd staakt-het-vuren van twee weken beginnend op 9 april om de weg vrij te maken voor alomvattende vredesbesprekingen. Beide partijen hebben publiekelijk steun verleend aan de oproep tot een staakt-het-vuren van de VN, maar aan de Houthi-regering in Jemen zal niet akkoord gaan tot een staakt-het-vuren totdat de Saoedi's hun aanvallen op Jemen daadwerkelijk stoppen.

 Als het VN-staakt-het-vuren in Jemen van kracht wordt, zal dit voorkomen dat de pandemie verergert een oorlog en humanitaire crisis die al honderdduizenden mensen hebben gedood. Maar hoe zal de Amerikaanse regering reageren op vredesbewegingen in Jemen die de meest lucratieve markt van de VS bedreigen voor buitenlandse wapenverkoop in Saudi Arabie?

In Syrië, de 103-burgers De gerapporteerde doden in maart waren het laagste maandelijkse dodental in vele jaren, aangezien een staakt-het-vuren waarover Rusland en Turkije in Idlib hebben onderhandeld, stand lijkt te houden. Geir Pedersen, de speciale gezant van de VN in Syrië, probeert dit uit te breiden tot een landelijk staakt-het-vuren tussen alle strijdende partijen, inclusief de Verenigde Staten.

In Libië hebben zowel de belangrijkste strijdende partijen, de door de VN erkende regering in Tripoli als de strijdkrachten van rebellengeneraal Khalifa Haftar, openlijk de oproep van de VN tot een staakt-het-vuren toegejuicht, maar de gevechten alleen maar verslechterd maart. 

In de Filipijnen, de overheid van Rodrigo Duterte en de maoïst New People's Army, de gewapende tak van de Filipijnse Communistische Partij, hebben ingestemd met een staakt-het-vuren in hun 50-jarige burgeroorlog. In weer een burgeroorlog van 50 jaar heeft het Colombiaanse Nationale Bevrijdingsleger (ELN) gereageerd op de oproep tot een staakt-het-vuren van de VN met een eenzijdig staakt-het-vuren voor de maand april, waarvan het zei te hopen dat het kan leiden tot duurzame vredesbesprekingen met de regering.

 In Kameroen, waar Engelssprekende separatisten uit een minderheid al drie jaar vechten voor de vorming van een onafhankelijke staat, Ambazonia genaamd, heeft een rebellengroep, Socadef, een staakt-het-vuren van twee weken, maar noch de grotere rebellengroep Ambazonia Defence Force (ADF), noch de regering hebben zich nog bij het staakt-het-vuren aangesloten.

 De VN werkt er hard aan om mensen en regeringen overal te overtuigen om een ​​pauze te nemen van oorlog, de meest niet-essentiële en dodelijke activiteit van de mensheid. Maar als we tijdens een pandemie de oorlog kunnen opgeven, waarom kunnen we het dan niet gewoon helemaal opgeven? In welk verwoest land zou je willen dat de VS weer gaan vechten en doden als de pandemie voorbij is? Afghanistan? Jemen? Somalië? Of heb je liever een gloednieuwe Amerikaanse oorlog tegen Iran, Venezuela of Ambazonia?

 We denken dat we een beter idee hebben. Laten we erop aandringen dat de Amerikaanse regering haar luchtaanvallen, artillerie- en nachtaanvallen in Afghanistan, Somalië, Irak, Syrië en West-Afrika stopzet en staakt-het-vuren in Jemen, Libië en de rest van de wereld steunt. Laten we er dan, als de pandemie voorbij is, op aandringen dat de VS het verbod van het VN-handvest tegen de dreiging met of het gebruik van geweld, dat de wijze Amerikaanse leiders in 1945 hebben opgesteld en ondertekend, eerbiedigen en in vrede gaan leven met al onze buren over de hele wereld. De VS hebben dat al heel lang niet meer geprobeerd, maar misschien is het een idee waarvoor eindelijk de tijd is gekomen.

Medea Benjamin, mede-oprichter van CODEPINK voor vrede, is de auteur van verschillende boeken, waaronder Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran en Kingdom of the Unjust: Behind the US-Saudi Connection. Nicolas JS Davies is een onafhankelijke journalist, een onderzoeker voor CODEPINK, en de auteur van Bloed aan onze handen: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.