door Phil Anderson, World Beyond War, 15 maart 2022
"Oorlog is altijd een keuze en het is altijd een slechte keuze." World Beyond War in hun publicatie "A Global Security System: An Alternative to War."
De oorlog in Oekraïne is zowel een wake-up call over de dwaasheid van oorlog als een zeldzame kans om op weg te gaan naar een vreedzamere wereld.
Oorlog is niet het antwoord, of Rusland nu Oekraïne binnenvalt of de Verenigde Staten Afghanistan en Irak binnenvallen. Het is niet het antwoord wanneer een ander land militair geweld gebruikt om een of ander politiek, territoriaal, economisch of etnisch zuiveringsdoel na te streven. Evenmin is oorlog het antwoord wanneer de binnengevallen en onderdrukten met geweld terugvechten.
Als je de verhalen leest van Oekraïners, van alle leeftijden en achtergronden, lijkt vrijwilligerswerk om te vechten misschien heroïsch. We willen allemaal juichen voor de moedige, zelfopoffering van gewone burgers die opstaan tegen een indringer. Maar dit kan meer Hollywood-fantasie zijn dan een rationele manier om zich tegen de invasie te verzetten.
We willen allemaal helpen door Oekraïne wapens en oorlogsvoorraden te geven. Maar dit is irrationeel en misleidend denken. Het is waarschijnlijker dat onze steun het conflict verlengt en meer Oekraïners doodt dan de Russische troepen te verslaan.
Geweld – wie het ook pleegt of met welk doel – verergert alleen maar conflicten, het doden van onschuldige mensen, het verbrijzelen van landen, het vernietigen van lokale economieën, het veroorzaken van ontberingen en lijden. Zelden wordt iets positiefs bereikt. Vaker worden de onderliggende oorzaken van het conflict tientallen jaren in de toekomst uitgeroeid.
De verspreiding van terrorisme, de tientallen jaren van moorden in Israël en Palestina, de Pakistaans-Indiase conflicten over Kasjmir en de oorlogen in Afghanistan, Jemen en Syrië zijn allemaal actuele voorbeelden van het falen van oorlog om nationale doelstellingen van welke aard dan ook te bereiken.
We hebben de neiging om te denken dat er maar twee opties zijn wanneer we geconfronteerd worden met een pestkop of een agressor-natie: vechten of onderwerpen. Maar er zijn andere opties. Zoals Gandhi in India aantoonde, kan geweldloos verzet slagen.
In de moderne tijd zijn burgerlijke ongehoorzaamheid, protesten, stakingen, boycots en niet-samenwerkingsacties geslaagd tegen binnenlandse tirannen, onderdrukkende systemen en buitenlandse indringers. Historisch onderzoek, gebaseerd op echte gebeurtenissen tussen 1900 en 2006, heeft aangetoond dat geweldloos verzet twee keer zo succesvol is als gewapend verzet bij het bereiken van politieke verandering.
De 'Oranje Revolutie' van 2004-05 in Oekraïne was een voorbeeld. De huidige video's van ongewapende Oekraïense burgers die Russische militaire konvooien met hun lichaam blokkeren, zijn een ander voorbeeld van geweldloos verzet.
Economische sancties hebben ook een slechte staat van dienst. We beschouwen sancties als een vreedzaam alternatief voor militaire oorlogvoering. Maar het is slechts een andere vorm van oorlog.
We willen geloven dat economische sancties Poetin zullen dwingen terug te treden. Maar sancties zullen het Russische volk collectieve straffen opleggen voor de misdaden begaan door Poetin en zijn autoritaire kleptocratie. De geschiedenis van sancties suggereert dat de mensen in Rusland (en andere landen) economische tegenspoed, honger, ziekte en dood zullen lijden terwijl de heersende oligarchie onaangetast blijft. Sancties doen pijn, maar schrikken zelden slecht gedrag van wereldleiders af.
Economische sancties en het verzenden van wapens naar Oekraïne brengen ook de rest van de wereld in gevaar. Deze acties zullen door Poetin worden gezien als provocerende oorlogshandelingen en kunnen gemakkelijk leiden tot uitbreiding van de oorlog naar andere landen of het gebruik van kernwapens.
De geschiedenis zit vol met "prachtige kleine" oorlogen die grote rampen werden.
Het is duidelijk dat op dit moment de enige verstandige oplossing in Oekraïne een onmiddellijk staakt-het-vuren is en de inzet van alle partijen voor echte onderhandelingen. Dit vereist de tussenkomst van een geloofwaardige, neutrale natie (of naties) om te onderhandelen over een vreedzame oplossing van het conflict.
Er is ook een mogelijke zilveren rand aan deze oorlog. Zoals blijkt uit demonstraties tegen deze oorlog, willen de mensen van de wereld in Rusland en veel andere landen vrede.
De enorme, ongekende steun voor de economische sancties en het verzet tegen de Russische invasie zou de internationale solidariteit kunnen zijn die nodig is om eindelijk serieus te worden over het beëindigen van oorlog als een instrument van alle regeringen. Deze solidariteit zou een impuls kunnen geven aan serieus werk aan wapenbeheersing, ontmanteling van nationale legers, afschaffing van kernwapens, hervorming en versterking van de Verenigde Naties, uitbreiding van het Wereldgerechtshof en het streven naar collectieve veiligheid voor alle naties.
Nationale veiligheid is geen nulsomspel. Het ene land hoeft niet te verliezen om het andere te laten winnen. Alleen als alle landen veilig zijn, heeft elk afzonderlijk land veiligheid. Deze "gemeenschappelijke beveiliging" vereist het bouwen van een alternatief beveiligingssysteem op basis van niet-provocerende verdediging en internationale samenwerking. Het huidige wereldwijde systeem van op militairen gebaseerde nationale veiligheid is een mislukking.
Het is tijd om een einde te maken aan oorlog en oorlogsdreigingen als een geaccepteerd instrument van staatsmanschap.
Samenlevingen bereiden zich bewust voor op oorlog lang voordat de oorlog plaatsvindt. Oorlog is een aangeleerd gedrag. Het vereist enorme hoeveelheden tijd, moeite, geld en middelen. Om een alternatief veiligheidssysteem op te bouwen, moeten we ons van tevoren voorbereiden op de betere keuze voor vrede.
We moeten serieus werk maken van het afschaffen van oorlog, het afschaffen van kernwapens en het beperken en ontmantelen van de strijdkrachten van de wereld. We moeten middelen verleggen van het voeren van oorlog naar het voeren van vrede.
De keuze voor vrede en geweldloosheid moet worden ingebouwd in nationale culturen, onderwijssystemen en politieke instellingen. Er moeten mechanismen zijn voor conflictoplossing, bemiddeling, berechting en vredeshandhaving. We moeten een cultuur van vrede opbouwen in plaats van oorlog te verheerlijken.
World Beyond War heeft een alomvattend, praktisch plan om een alternatief systeem van gemeenschappelijke veiligheid voor de wereld te creëren. Het wordt allemaal uiteengezet in hun publicatie "A Global Security System: An Alternative to War." Ze laten ook zien dat dit geen utopische fantasie is. De wereld is al meer dan honderd jaar op weg naar dit doel. De Verenigde Naties, de Conventies van Genève, het Wereldgerechtshof en vele wapenbeheersingsverdragen zijn het bewijs.
Vrede is mogelijk. De oorlog in Oekraïne zou een wake-up call moeten zijn voor alle naties. Confrontatie is geen leiderschap. Oorlog voeren is geen kracht. Provocatie is geen diplomatie. Militaire acties lossen geen conflicten op. Totdat alle naties dit erkennen en hun militaristische gedrag veranderen, zullen we de fouten uit het verleden blijven herhalen.
Zoals president John F. Kennedy zei: "De mensheid moet een einde maken aan oorlog, anders zal oorlog een einde maken aan de mensheid."
