Ik weet wat je denkt. Er is geen ontwerp. Er is al tientallen jaren geen ontwerp meer geweest. Ze zouden hele Midden-Amerikaanse landen laten emigreren, rekruten salarissen van zes cijfers betalen en robots de drones laten besturen voordat ze een ontwerp zouden maken. Crackpot-congresleden brengen alleen een ontwerp naar voren als een zogenaamde bank-shot-manoeuvre om alle verdomde oorlogen te beëindigen. Ja, ja, wat dan ook. Uw regering heeft niettemin besloten dat het registreren van mannen voor een mogelijk wetsontwerp (of ze het nu leuk vinden of niet, en ook al gelooft niemand dat er ooit een ontwerp zal komen) veel belangrijker is dan hen te laten registreren om te stemmen.
En niet alleen de Amerikaanse regering, maar de meeste van de vijftig deelstaatregeringen hebben voor deze prioriteit gekozen.
Neem het niet van mij aan, kijk naar de nummers. Als u een man bent en op een van deze plaatsen een rijbewijs krijgt, wordt u automatisch aangemeld bij, of krijgt u de optie om u automatisch aan te melden bij, of — in de meeste gevallen — moet u tekenen met het Selective Service System: Alabama, Arizona, Arkansas, Colorado, Connecticut, Delaware, Florida, Georgia, Hawaii, Idaho, Illinois, Indiana, Iowa, Kansas, Kentucky, Louisiana, Maine, Michigan, Minnesota, Mississippi, Missouri, Montana , Nevada, New Hampshire, New Mexico, New York, North Carolina, Ohio, Oklahoma, Rhode Island, South Carolina, South Dakota, Tennessee, Texas, Utah, Virginia, Washington, West Virginia, Wisconsin, Guam, het Gemenebest van de Noordelijke Mariana-eilanden, Puerto Rico, de Maagdeneilanden en het District of Columbia.
Ook Maryland heeft in 2002 de rijbewijswetgeving aangenomen, maar heeft deze nog niet geïmplementeerd.
Dit is een werk in uitvoering. Sommige staten moeten nog aan boord stappen. Het is een beetje extra werk voor staats- en federale overheden, maar de technologie is vrij eenvoudig, en zij vinden het duidelijk de moeite waard om het bewustzijn te verspreiden dat alle mensen misschien moeten doden namens een door oorlog gekke president of congres, en dat – zoals de SSS-website zegt: “Het is wat een man moet doen. Het is snel, het is gemakkelijk, het is de wet.”
Eigenlijk is het in strijd met een aantal wetten, inclusief de bescherming van gewetensbezwaarden (je krijgt daar geen enkele keuze in als het proces geautomatiseerd is), en uiteraard inclusief de wetten tegen oorlog: het Kellogg-Briand Pact en het VN-Handvest.
Maar wat heeft dit met stemmen te maken? Het ruïneren van Irak, Libië, Afghanistan of Jemen in naam van de 'democratie' gaat niet bepaald over stemmen in de Verenigde Staten, toch?
Nou, hier is de deal. Twee staten – twee (2), tel ze, TWEE – hebben zojuist kiezersregistratie net zo eenvoudig gemaakt als 39 staten conceptregistratie maken. Deze twee staten maken het optioneel. Als u zich niet wilt registreren om te stemmen wanneer u een rijbewijs krijgt, kunt u zich afmelden. Dus dat is anders. En het werkt zowel voor vrouwen als voor mannen. Dat is dus anders en eenvoudiger. En er is geen noodzaak om met de federale overheid te communiceren, dus ook dat is anders en gemakkelijker. Maar verder is het dezelfde deal. De staatsafdeling van motorvoertuigen identificeert u voor een rijbewijs of identiteitsbewijs via een rigoureuzer proces dan gewoonlijk wordt gebruikt om kiezers te registreren. Nadat u dat heeft gedaan, is het nauwelijks extra werk om u ook als stemgerechtigd te beschouwen.
Slechts twee staten hebben dit gedaan. Als u wilt zien welke twee dit zijn, of als u op een knop wilt klikken om uw staatswetgevers en gouverneur een e-mail te sturen over hetzelfde doen: klik hier.
Nu doet de federale overheid geen rijbewijzen, maar wel burgerservicenummers, en zij en vele andere instellingen vertrouwen op burgerservicenummers als betrouwbaar identificatiemiddel. Er is geen reden dat een persoon die over een burgerservicenummer beschikt, niet als stemgerechtigd kan worden beschouwd. (Ervoor zorgen dat de 8 mensen die proberen rond te rijden in meer dan één staat gepakt worden, zou identiek zijn aan de manier waarop dat nu gebeurt.) De federale overheid kiest ervoor om dit niet te doen. Achtenveertig deelstaatregeringen plus verschillende bezette gebieden kiezen ervoor dit niet te doen, ook al zou het veel gemakkelijker zijn dan een conceptregistratie en ook al is de verbinding met de daadwerkelijke democratie veel eenvoudiger.
Minstens de helft van het land walgt behoorlijk van de twee grote politieke partijen en al hun gekozen leden. En de meeste leden van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden worden min of meer voor het leven of tot ze promoveren naar de lobbyliga op hun zetels gerrymandeerd en gesponsord. Maar de algemene theorie is niettemin van mening dat een hogere opkomst beter is voor Democraten dan voor Republikeinen. De twee staten die tot nu toe actie hebben ondernomen, hebben dit ook gedaan met democratische wetgevers en gouverneurs. Maar veel Democratische staten hebben nog niet gehandeld, en de voordelen van handelen zouden van groot belang zijn voor de kleine democratie.
Met meer kiezers zouden de kandidaten meer mensen moeten aanspreken, ook meer arme mensen. Mogelijk winnen meer kandidaten terrein. Het bereik van het debat zou worden vergroot. Het zou ook gemakkelijker worden om publieke initiatieven op het stembiljet te plaatsen door het proces van het verzamelen van handtekeningen van geregistreerde kiezers. Politieke opiniepeilingen zouden de publieke gevoelens nauwkeuriger weerspiegelen, omdat opiniepeilers meer geregistreerde kiezers zouden hebben om te stemmen.
Bovendien zou elke deelstaatregering de kosten besparen van het bestaande belachelijke systeem van het ‘registreren’ van mensen die het al kent en heeft geïdentificeerd. Dit zou tijd, energie en geld vrijmaken voor andere dingen. “Laten we [mensen] automatisch op de rol krijgen en alle middelen en energie die we in kiezersregistratie hebben gestoken, steken in kiezerseducatie”, zegt de Californische minister van Buitenlandse Zaken Alex Padilla.
Het zijn niet alleen de deelstaatregeringen die dat doen. Elk verkiezingsseizoen besteden duizenden vrijwilligers van politieke partijen en kandidaten in het hele land eindeloze uren aan het registreren van mensen om te stemmen. Zij beschouwen dit als nuttig werk. Velen beschouwen het zelfs als ‘activisme’. Laten we ons voorstellen dat werk werd geëlimineerd. Wat zouden die duizenden vrijwilligers in plaats daarvan kunnen doen? Ze kunnen onderwijs geven en zich organiseren rond de kwesties en het beleid waar ze om geven. Wat een geschenk aan de democratie zou dat zijn! Beter dan welk verdomd buitenlands moeras dan ook dat ik me kan voorstellen!
