Door Sylvia Frein
Op zaterdagochtend 29 augustus 2015 ondertekende de Amerikaanse marine de Record of Decision (ROD), het laatste document dat nodig is voor de uitvoering van een van de grootste militaire opbouw in vredestijd in de Amerikaanse geschiedenis. Dit kost tussen de $ 8 en 9 miljard, met slechts $ 174 miljoen voor civiele infrastructuur, die het Congres nog niet heeft vrijgegeven. Als een centraal aspect van het Amerikaanse buitenlandse beleid 'Pivot to the Pacific', zal de opbouw duizenden mariniers en hun gezinsleden van Okinawa, Japan, naar Guam verplaatsen.
Dit komt niet goed uit voor de bevolking van Guam. Decennia lang hebben de Okinawanen geprotesteerd tegen het geweld, de vervuiling, de militaire ongelukken en de aanrandingen van Amerikaanse mariniers tegen de lokale bevolking. Het verplaatsen van die mariniers naar het kleine Guam beangstigt velen.
Militair-koloniale vernietiging is niet nieuw voor de bevolking van Guam. De inheemse Chamorro-bevolking werd bijna uitgeroeid door een invasie en kolonisatie door Spanje, vervolgens de VS, vervolgens Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog en vervolgens weer in bezit van de VS. Gelegen in de westelijke Stille Oceaan, meer dan 8,000 mijl van Washington DC, blijft Guam een territorium zonder rechtspersoonlijkheid en eigendom van de Verenigde Staten. Hoewel inwoners Amerikaans staatsburger zijn, Amerikaanse paspoorten bij zich hebben en federale belastingen betalen, hebben ze geen vertegenwoordiging in de Senaat, hebben ze een niet-stemgerechtigde afgevaardigde in het Congres en kunnen ze niet stemmen bij presidentsverkiezingen.
Momenteel is een derde van het eiland Guam (210 vierkante mijl) eigendom van het Amerikaanse ministerie van Defensie (DOD) en niet toegankelijk voor niet-militaire inwoners. Veel mensen wachten nog steeds op herstelbetalingen uit de Tweede Wereldoorlog en compensatie voor hun door het leger ingenomen land. Bovendien dienen en sterven mensen uit Guam in de strijdkrachten van de Verenigde Staten hogere tarieven dan enige andere staat in Amerika.
De opbouw zal toevoegen verdere spanning op toch al kwetsbare infrastructuur en beperkte middelen:
- Duizend hectare kalksteenbos zal worden vernietigd om de mariniers en hun gezinsleden te huisvesten en het leger zal de grootste waterbron van het eiland beheersen.
- Guam wordt de grootste opslagplaats voor brandstof en munitie in de Stille Oceaan.
- Een Live Fire Range Complex (LFRC) zal worden gebouwd op Northwest Field op Anderson Air Force Base en zal Ritidian National Wildlife Refuge sluiten, een toevluchtsoord voor tal van bedreigde diersoorten en een heilige plaats voor de inheemse bevolking. Het publiek zal niet langer toegang hebben tot de National Wildlife Refuge, inclusief het ongerepte strand, oude grotten, educatief centrum en een onlangs 'herontdekt' 4,000 jaar oud vissersdorp met de oudste archeologische artefacten gevonden op Guam. Begin jaren negentig eisten lokale families dat Ritidian Point, of Litekyan, zou worden teruggegeven aan de traditionele eigenaren. De federale overheid heeft in plaats daarvan echter de National Wildlife Refugee opgericht, eigendom van de Amerikaanse Fish and Wildlife Services.
Terwijl de gouverneur van Guam, het niet-stemgerechtigde congreslid, de Kamer van Koophandel van Guam en andere lobbyisten voor militaire zaken de militaire opbouw verwelkomen, beschouwen veel mensen op Guam de vrijlating van de ROD als een trieste dag voor de mensen, het land, de natuur en de cultuur. van Guam. Met een economie die voor 60 procent uit het toerisme bestaat, zal een massale uitbreiding van het leger op een kwetsbaar klein eiland zowel het milieu als de inheemse Chamorro-bevolking alleen maar aantasten.
Sylvia C. Frain is een Ph.D. kandidaat bij het National Center for Peace and Conflict Studies aan de Universiteit van Otago op het Zuidereiland van Aotearoa Nieuw-Zeeland en een onderzoeksmedewerker bij het Micronesia Area Research Center (MARC) aan de Universiteit van Guam.
