Door Alice Slater, 17 juni 2020
Van InDepth Nieuws
De Stockholm Internationaal Instituut voor Vredesonderzoek (SIPRI) heeft het zojuist uitgegeven 2020 Jaarboek, rapportage over ontwikkelingen op het gebied van bewapening, ontwapening en internationale veiligheid. In het licht van het tromgeroffel van angstaanjagend nieuws over groeiende vijandigheid tussen de dominante nucleair bewapende staten die strijden om de macht, beschrijft SIPRI de sombere vooruitzichten voor wapenbeheersing. Het constateert de voortdurende modernisering van kernwapens en de ontwikkeling van nieuwe wapens, de vooruitgang van de ruimtebewapening zonder controle of controle, en een verontrustende toename van geopolitieke spanningen samen met een snelle verslechtering van praktijken en mogelijkheden voor samenwerking en monitoring tussen de grote mogendheden.
Dit alles vindt plaats tegen de achtergrond van een wereldwijde plaag die eens in de honderd jaar voorkomt, en een opkomend tij van publieke afkeer van racisme. Het is duidelijk dat mensen, niet alleen in Amerika, het hart van rassenscheiding en politiegeweld tegen voorheen tot slaaf gemaakte mensen die tegen hun wil in ketenen vanuit Afrika naar deze landen zijn gebracht, maar mensen over de hele wereld protesteren tegen de gewelddadige en racistische tactieken van binnenlandse politiediensten, wiens missie het is om mensen te beschermen, niet om ze te terroriseren, te verminken en te doden!
Nu we de waarheid beginnen te vertellen en manieren zoeken om de schade van racisme te herstellen, is het goed om dat te onthouden De toespraak van Martin Luther King uit 1967, [i] waar hij brak met een sympathieke samenleving, vergelijkbaar met de manier waarop wereldwijde activisten tegenwoordig door het establishment worden gevraagd om "het aan te pakken" en niet te vragen om "de politie te defunderen" als onnodig provocerend.
Hoewel King erkende dat er vooruitgang was geboekt op het gebied van burgerrechten, riep hij ons op om "Drie grote kwaden - het kwaad van racisme, het kwaad van armoede en het kwaad van oorlog" aan te pakken, tot grote consternatie van het establishment. Hij merkte op dat de vooruitgang die was geboekt bij het omgaan met burgerrechten door "het hele gebouw van segregatie aan het wankelen te brengen" niet "ons ertoe mag brengen een oppervlakkig gevaarlijk optimisme te koesteren".
Hij drong erop aan dat we ook moeten omgaan met "het kwaad van armoede" voor 40 miljoen mensen in de Verenigde Staten, "sommigen van hen Mexicaans-Amerikaans, Indiërs, Puerto Ricanen, blanken uit de Appalachen... de overgrote meerderheid... negers". In deze tijd van de pest versterken de grimmige statistieken over het onevenredige aantal zwarte, bruine en arme mensen die de afgelopen maanden stierven, duidelijk het punt dat King maakte.
Ten slotte sprak hij over het "kwaad van oorlog" en verklaarde dat "deze drie kwaden op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Het drievoudige kwaad van racisme, economische uitbuiting en militarisme geeft aan dat "de grootste uitdaging voor de mensheid vandaag de dag is om van oorlog af te komen".
We weten vandaag dat de grootste existentiële dreiging waarmee onze planeet vandaag wordt geconfronteerd een nucleaire oorlog of catastrofale klimaatverandering is. Moeder Aarde geeft ons een time-out en stuurt ons allemaal naar onze kamers om na te denken over hoe we het drievoudige kwaad aanpakken waarvoor King ons waarschuwde.
De ontluikende wapenwedloop die door SIPRI wordt gemeld, moet worden gestopt, net zoals we eindelijk racisme stoppen en het werk afmaken dat door King is begonnen en een einde maakte aan de juridische segregatie, maar de afschuwelijke praktijken in stand hield die nu worden aangepakt. We moeten het bijkomende kwaad, waaronder economische uitbuiting, aanpakken en beginnen met het vertellen van de waarheid over de wapenwedloop, zodat we een einde kunnen maken aan oorlog. Wie lokt de wapenwedloop uit? Hoe wordt er gerapporteerd?
Een voorbeeld van mislukte berichtgeving is een recent artikel geschreven door voormalig ambassadeur Thomas Graham:
De Verenigde Staten namen deze toezegging [om te onderhandelen over een alomvattend kernstopverdrag] serieus. Het had in 1992 al een moratorium op kernwapenproeven afgekondigd, wat het grootste deel van de wereld ertoe aanzette hetzelfde te doen, in wezen een informeel wereldwijd moratorium op kernwapenproeven aannemend vanaf 1993. De onderhandelingsconferentie in Genève overeenstemming bereikt over een CTBT binnen het tijdsbestek van een jaar.
Hier schrijft ambassadeur Graham ten onrechte de Verenigde Staten toe en erkent hij niet dat het de Sovjet-Unie was, niet de Verenigde Staten, die voor het eerst een moratorium op kernproeven onder Gorbatsjov instelde in 1989, toen de Kazachen, geleid door de Kazachse dichter Olzas Suleimenov, naar de Sovjet-testsite in Semipalatinsk, Kazachstan, protesterend tegen de ondergrondse kernproeven die in de atmosfeer vrijkwamen en een verhoogde incidentie van geboorteafwijkingen, mutaties en kanker veroorzaakten bij de mensen die daar woonden.
Als reactie op de stopzetting van de Sovjet-tests stemde het Congres, dat weigerde het Sovjet-moratorium te evenaren door te zeggen dat we de Russen niet konden vertrouwen, uiteindelijk in met een Amerikaans moratorium na de Advocaten Alliantie voor Nucleaire Wapenbeheersing (LANAC) zamelde onder leiding van Adrian Bill DeWind, oprichter van LANAC en voorzitter van de NYC Bar Association, privé miljoenen dollars in om een team van seismologen in te huren, en bezocht Rusland waar de Sovjets ermee instemden het team toe te staan de Sovjet-testlocatie in Semipalatinsk. Door onze seismologen op de Sovjet-testlocatie te hebben, werd het bezwaar van het Congres weggenomen.
Na het moratorium werd over het CTBT onderhandeld en ondertekend door Clinton in 1992, maar het kwam met een Faustiaanse deal met het Congres om de wapenlaboratoria meer dan zes miljard dollar per jaar te geven voor "stockpile stewardship", waaronder computergesimuleerde kernproeven en subkritische tests, waarbij de VS plutonium opbliezen met hoge explosieven, 1,000 voet onder de woestijnbodem op het heilige land van Western Shoshone op de testlocatie in Nevada.
Maar omdat die tests geen kettingreactie veroorzaakten, zei Clinton dat het geen kernproef was! Snel vooruit naar 2020, waar de taal nu is gemasseerd door de wapenbeheersingsgemeenschap om een verbod te beschrijven, niet op kernproeven maar op "explosieve" kernproeven - alsof de vele subkritische tests waarbij we plutonium opblazen met chemicaliën zijn niet "explosief".
Natuurlijk volgden de Russen, zoals altijd, hun eigen subkritische tests bij Novalya Zemlya! En deze geavanceerde tests en laboratoriumexperimenten waren de reden die India gaf voor het niet steunen van het CTBT en het doorbreken van het testmoratorium binnen enkele maanden na de ondertekening, snel gevolgd door Pakistan, dat niet achter wilde blijven in de technologierace om door te gaan met ontwerpen en kernwapens testen. En zo ging het, en gaat het! En de SIPRI-statistieken worden grimmiger!
Tijd om de waarheid te vertellen over de relatie tussen de VS en Rusland en de medeplichtigheid van de VS aan het stimuleren van de nucleaire wapenwedloop als we die ooit willen omkeren, evenals de race om de ruimte te bewapenen. Misschien kunnen we, door het drievoudige kwaad aan te pakken, de droom van King en de missie die de Verenigde Naties voor ogen hebben, vervullen, om een einde te maken aan de plaag van oorlog! We zouden op zijn minst de oproep van VN-secretaris-generaal António Guterres voor een wereldwijd staakt-het-vuren terwijl onze wereld Moeder Aarde verzorgt en deze moorddadige plaag aanpakt.
Alice Slater is lid van de raad van bestuur World Beyond War, en vertegenwoordigt de Nuclear Age Peace Foundation bij de Verenigde Naties.
