door Linda Pentz Günter, Voorbij nucleair internationaal, November 1, 2021
Dus hier zijn we weer bij een andere COP (Conferentie van de Partijen). Welnu, sommigen van ons zijn in Glasgow, Schotland, bij de COP zelf, en sommigen van ons, inclusief deze schrijver, zitten op een afstand en proberen hoopvol te zijn.
Maar dit is COP 26. Dat betekent dat er al zijn geweest 25 pogingen bij het omgaan met de eens dreigende en nu dreigende klimaatcrisis. Vijfentwintig ronden van "bla, bla, bla", zoals de jeugdklimaatactiviste Greta Thunberg het zo treffend verwoordde.
Dus als sommigen van ons niet de blos van optimisme op onze wangen voelen, kan het ons vergeven worden. Ik bedoel, zelfs de Koningin van Engeland genoeg heeft van het praten-en-niet-doen van onze wereldleiders, die over het algemeen volkomen nutteloos zijn geweest. Zelfs deze keer afwezig. Sommigen van hen waren erger dan dat.
In dit stadium niets radicaals doen aan het klimaat is in wezen een misdaad tegen de menselijkheid. En al het andere dat op aarde leeft. Het zou een reden moeten zijn voor een verschijning bij het Internationaal Strafhof. In het dok.
Maar waarmee verbruiken 's werelds grootste uitstoters van broeikasgassen op dit moment? Upgraden en uitbreiden van hun kernwapenarsenalen. Weer een misdaad tegen de menselijkheid. Het is alsof ze niet eens in de gaten hebben dat onze planeet al behoorlijk snel in een handomdraai naar de hel gaat. Ze willen de zaken alleen wat bespoedigen door ons ook een kernwapen te bezorgen.
Niet dat de twee dingen los van elkaar staan. De civiele kernenergie-industrie worstelt wanhopig om een weg te vinden naar de COP-klimaatoplossingen. Het heeft zichzelf omgedoopt tot "zero-carbon", wat een leugen is. En deze leugen wordt niet betwist door onze gewillige politici die hem vrolijk herhalen. Zijn ze echt zo lui en dom? Mogelijk niet. Lees verder.
Kernenergie is natuurlijk geen klimaatoplossing. Het kan geen plausibele financiële argumenten maken, vergeleken met hernieuwbare energiebronnen en energie-efficiëntie, en het kan ook niet op tijd bijna genoeg elektriciteit leveren om de onverbiddelijke stormloop van klimaatcatastrofes tegen te gaan. Het is te langzaam, te duur, te gevaarlijk, heeft zijn probleem met dodelijke verspilling niet opgelost en vormt een potentieel rampzalig veiligheids- en proliferatierisico.
Kernenergie is zo traag en duur dat het niet eens uitmaakt of het 'koolstofarm' (laat staan 'koolstofvrij') is of niet. Als de wetenschapper, Amory Lovins, zegt: "Koolstofvrij zijn is geen bewijs voor klimaateffectiviteit." Als een energiebron te langzaam en te duur is, zal deze "haalbare klimaatbescherming verminderen en vertragen", hoe 'koolstofarm' deze ook is.
Dit laat slechts één mogelijke reden over voor de politieke obsessie om de kernenergie-industrie in leven te houden: de onmisbaarheid ervan voor de kernwapensector.
Nieuwe, kleine, snelle reactoren zullen plutonium maken, essentieel voor de kernwapenindustrie, zoals Henry Sokolski en Victor Gilinsky van de Non-proliferatiebeleid Education Center blijven wijzen. Sommige van deze zogenaamde microreactoren zouden worden gebruikt om het militaire slagveld van stroom te voorzien. De Tennessee Valley Authority gebruikt al twee van haar civiele kernreactoren om tritium te produceren, een ander belangrijk "ingrediënt" voor kernwapens en een gevaarlijke vervaging van de militaire en civiele nucleaire lijnen.
Door bestaande reactoren draaiende te houden en nieuwe te bouwen, blijft de levensader van personeel en knowhow in stand die de kernwapensector nodig heeft. In de machtshallen worden ernstige waarschuwingen geklonken over de bedreiging van de nationale veiligheid als de civiele nucleaire sector zou verdwijnen.
Dit is meer dan een hypothese. Het staat allemaal beschreven in tal van documenten van instanties zoals: De Atlantische Raad naar Het Energy Futures-initiatief. Het is goed onderzocht door twee geweldige academici aan de Universiteit van Sussex in het VK - Andy Stirling en Phil Johnstone. Er wordt gewoon bijna nooit over gesproken. Ook door degenen onder ons in de anti-kernenergiebeweging, tot grote ontsteltenis van Stirling en Johnstone.
Maar op een bepaalde manier is het gewoon overduidelijk. Terwijl we in de anti-nucleaire beweging onze hersens kraken om te begrijpen waarom onze volmaakt empirische en overtuigende argumenten tegen het gebruik van kernenergie voor het klimaat voortdurend aan dovemansoren gericht zijn, missen we misschien het feit dat de argumenten voor nucleair-essentieel-voor-klimaat we horen dat het slechts één groot rookgordijn is.
Laten we het tenminste hopen. Omdat het alternatief betekent dat onze politici echt zo lui en dom zijn, en ook goedgelovig, of in de zakken van de grote vervuilers, of het nu gaat om nucleaire of fossiele brandstoffen, of mogelijk al het bovenstaande. En als dat het geval is, moeten we ons schrap zetten voor meer "bla, bla, bla" op COP 26 en een werkelijk afschuwelijk vooruitzicht voor huidige en toekomstige generaties.
We zijn daarom onze collega's die aanwezig waren op COP 26 dankbaar, die windmolens zullen promoten - in plaats van te kantelen - terwijl ze nog een keer hun pleidooi houden dat kernenergie geen plaats heeft in klimaatoplossingen en deze zelfs belemmert.
En ik hoop dat ze er ook op zullen wijzen dat dure en verouderde kernenergie nooit mag worden gepromoot - onder het valse mom van een klimaatoplossing - als een excuus om de kernwapenindustrie in stand te houden.
Linda Pentz Gunter is de internationale specialist bij Beyond Nuclear en schrijft voor en redigeert Beyond Nuclear International.
