De reden waarom Italië zijn strijders in Litouwen inzet

Door Manlio Dinucci, 2 september 2020

Van Il Manifesto

In Europa zal het burgerluchtverkeer dit jaar naar verwachting met 60% afnemen ten opzichte van 2019, als gevolg van Covid-19-beperkingen, waardoor meer dan 7 miljoen banen in gevaar komen. Aan de andere kant groeit het militaire luchtverkeer.

Op vrijdag 28 augustus vlogen zes B-52 strategische bommenwerpers van de Amerikaanse luchtmacht op één dag boven de dertig NAVO-landen in Noord-Amerika en Europa, geflankeerd door tachtig jachtbommenwerpers uit geallieerde landen in verschillende secties.

Deze grote oefening genaamd "Allied Sky" - zei NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg - toont "de krachtige toewijding van de Verenigde Staten aan de geallieerden en bevestigt dat we in staat zijn om agressie af te schrikken." De toespeling op "Russische agressie" in Europa is duidelijk.

De B-52's, die op 22 augustus van North Dakota Minot Air Base naar Fairford in Groot-Brittannië werden overgebracht, zijn geen oude vliegtuigen uit de Koude Oorlog die alleen voor parades werden gebruikt. Ze zijn voortdurend gemoderniseerd en behouden hun rol als strategische bommenwerpers op lange afstand. Nu zijn ze verder verbeterd.

De Amerikaanse luchtmacht zal binnenkort zesenzeventig B-52's uitrusten met nieuwe motoren voor een bedrag van $ 20 miljard. Met deze nieuwe motoren kunnen bommenwerpers 8,000 km vliegen zonder tijdens de vlucht bij te tanken, elk met 35 ton bommen en raketten bewapend met conventionele of nucleaire kernkoppen. Afgelopen april vertrouwde de Amerikaanse luchtmacht Raytheon Co. toe om een ​​nieuwe langeafstandskruisraket te produceren, bewapend met een kernkop voor de B-52 bommenwerpers.

Met deze en andere strategische nucleaire aanvalsbommenwerpers, waaronder de B-2 Spirit, heeft de Amerikaanse luchtmacht sinds 200 meer dan 2018 missies uitgevoerd boven Europa, voornamelijk boven de Oostzee en de Zwarte Zee, dicht bij het Russische luchtruim.

Aan deze oefeningen nemen Europese NAVO-landen deel, met name Italië. Toen op 52 augustus een B-28 over ons land vloog, deden Italiaanse jagers mee. Ze simuleerden een gezamenlijke aanvalsmissie.

Onmiddellijk daarna vertrokken Eurofighter Typhoon-jachtbommenwerpers van de Italiaanse luchtmacht om zich in te zetten op de Siauliai-basis in Litouwen, ondersteund door ongeveer honderd gespecialiseerde soldaten. Vanaf 1 september blijven ze daar 8 maanden tot april 2021 om het Baltische luchtruim te "verdedigen". Het is de vierde NAVO-luchtpolitiemissie die door de Italiaanse luchtmacht in het Baltische gebied wordt uitgevoerd.

Italiaanse strijders staan ​​24 uur per dag klaar om scramble, om met alarm op te stijgen en "onbekende" vliegtuigen te onderscheppen: het zijn altijd Russische vliegtuigen die tussen een interne luchthaven en de Russische exclave Kaliningrad door het internationale luchtruim boven de Oostzee vliegen.

De Litouwse basis van Siauliai, waar ze worden ingezet, is opgewaardeerd door de Verenigde Staten; USA heeft zijn capaciteit verdrievoudigd door er 24 miljoen euro in te investeren. De reden is duidelijk: de vliegbasis ligt op slechts 220 km van Kaliningrad en 600 van St. Petersburg, een afstand die een gevechtsvliegtuig als de Eurofighter Typhoon in enkele minuten aflegt.

Waarom zet de NAVO deze en andere conventionele en nucleaire vliegtuigen met dubbele capaciteit dicht bij Rusland in? Zeker niet om de Baltische landen te verdedigen tegen een Russische aanval die het begin van de thermonucleaire wereldoorlog zou betekenen als die zou plaatsvinden. Hetzelfde zou gebeuren als NAVO-vliegtuigen naburige Russische steden vanuit de Oostzee zouden aanvallen.

De echte reden voor deze inzet is om de spanning op te voeren door het beeld te creëren van een gevaarlijke vijand, Rusland dat zich voorbereidt om Europa aan te vallen. Dit is de spanningsstrategie die door Washington wordt toegepast, met de medeplichtigheid van Europese regeringen en parlementen en de Europese Unie.

Deze strategie houdt in dat de militaire uitgaven toenemen ten koste van de sociale uitgaven. Een voorbeeld: de kostprijs van een vlieguur van een Eurofighter werd door dezelfde luchtmacht berekend op 66,000 euro (inclusief afschrijving vliegtuig). Een bedrag groter dan twee gemiddelde brutosalarissen per jaar in gemeenschapsgeld.

Elke keer dat een Eurofighter opstijgt om het Baltische luchtruim te "verdedigen", verbrandt hij in een uur tijd het equivalent van twee banen in Italië.