The Iraq Death Toll 15 jaar na de Amerikaanse invasie

Maart 19 markeert 15-jaren sinds de VS-VK-invasie van Irak in 2003, en het Amerikaanse volk heeft geen idee van de enorme omvang van de ramp die de invasie heeft losgemaakt. Het Amerikaanse leger heeft geweigerd de Iraakse sterfgevallen bij te houden. Generaal Tommy Franks, de man die de leiding had over de eerste invasie, vertelde botweg botweg: "We doen geen body-counts." One klanttevredenheid ontdekte dat de meeste Amerikanen dachten dat Iraakse doden tienduizenden waren. Maar onze berekeningen, met behulp van de beste informatie die beschikbaar is, laten een catastrofale schatting zien van 2.4 miljoen Iraakse sterfgevallen sinds de 2003-invasie.

Het aantal Iraakse slachtoffers is niet alleen een historisch geschil, omdat het moorden vandaag nog steeds gaande is. Sinds verschillende grote steden in Irak en Syrië in 2014 in de Islamitische Staat zijn gevallen, hebben de VS de zwaarste bomcampagne geleid sinds de Amerikaanse oorlog in Vietnam, 105,000-bommen en -raketten en het verminderen van de meeste van Mosul en andere betwiste Irakezen en Syriërs steden in puin.

Een Iraaks Koerdisch inlichtingenrapport schatte dat op zijn minst 40,000-burgers werden gedood alleen al bij het bombardement op Mosul, met nog veel meer lichamen begraven in het puin. Bij een recent project om puin te verwijderen en lichamen te bergen in slechts één buurt, werden 3,353 lichamen meer gevonden, van wie slechts 20% werd geïdentificeerd als ISIS-strijders en 80% als burgers. Nog steeds worden 11,000 mensen in Mosul door hun familie als vermist opgegeven.

Van de landen waar de VS en zijn bondgenoten sinds 2001 oorlog voeren, is Irak de enige waar epidemiologen uitvoerige mortaliteitsstudies hebben uitgevoerd op basis van de beste praktijken die ze hebben ontwikkeld in oorlogsgebieden zoals Angola, Bosnië, de Democratische Republiek van Congo, Guatemala, Kosovo, Rwanda, Soedan en Oeganda. In al deze landen, evenals in Irak, lieten de resultaten van uitgebreide epidemiologische onderzoeken 5 aan 20 nog meer doden zien dan eerder gepubliceerde cijfers gebaseerd op "passieve" rapportage door journalisten, NGO's of regeringen.

Twee van dergelijke rapporten over Irak kwamen uit in het prestigieuze The Lancet medisch tijdschrift, eerst in 2004 en vervolgens in 2006. De 2006-studie schatte dat ongeveer 600,000-Irakezen werden gedood in de eerste 40 maanden van oorlog en bezetting in Irak, samen met 54,000 niet-gewelddadige maar nog steeds oorlogsgerelateerde sterfgevallen.

De Amerikaanse en Britse regering hebben het rapport verworpen en gezegd dat de methodologie niet geloofwaardig was en dat de cijfers enorm overdreven waren. In landen waar geen westerse militaire strijdkrachten zijn betrokken, zijn soortgelijke studies aanvaard en op grote schaal aangehaald zonder vragen of controverses. Op basis van advies van hun wetenschappelijke adviseurs gaven Britse overheidsfunctionarissen privé toe dat de 2006 Lancet rapport was "Waarschijnlijk gelijk," maar juist vanwege de juridische en politieke implicaties, hebben de Amerikaanse en Britse regeringen een cynische campagne geleid om het in diskrediet te brengen.

Een 2015-rapport van Artsen voor Sociale Verantwoordelijkheid, Body Count: Casualty Figures After 10 Jaar van de 'War on Terror, "Vonden de 2006 Lancet-studie betrouwbaarder dan andere sterftestudies die in Irak werden uitgevoerd, onder verwijzing naar het robuuste onderzoeksontwerp, de ervaring en onafhankelijkheid van het onderzoeksteam, de korte tijd die is verstreken sinds de sterfgevallen die het document documenteerde en de consistentie met andere geweldsmaatregelen in bezet Irak.

De Lancetstudie werd jaren geleden uitgevoerd via 11, na slechts 40 maanden oorlog en bezetting. Tragisch genoeg was dat lang niet het einde van de dodelijke gevolgen van de Irak-invasie.

In juni voerde 2007, een Brits opiniebedrijf, Opinion Research Business (ORB), een verder onderzoek uit en schatte dat 1,033,000 Irakezen zijn gedood dan.

Terwijl het aantal doden van een miljoen mensen schokkend was, had de Lancet-studie gestaag toenemende gewelddadigheden in bezet Irak tussen 2003 en 2006 gedocumenteerd, met 328,000-doden in het laatste jaar dat het dekte. De bevinding van ORB dat in het volgende jaar nog een 430,000-Irakees werden gedood, kwam overeen met andere bewijzen van escalerend geweld via 2006 en het vroege 2007.

Alleen buitenlands beleid "Iraqi Death Estimator" bijgewerkt de schatting van de Lancet-studie door het vermenigvuldigen van passief gemelde sterfgevallen door de Britse NGO Iraq Body Count met dezelfde ratio als gevonden in 2006. Dit project is in september 2011 stopgezet, met een schatting van Iraakse sterfgevallen van 1.45 miljoen.

Rekening houdend met ORB's schatting van 1.033 miljoen gedood in juni 2007, en vervolgens met een variatie van de Just Foreign Policy-methodologie van juli 2007 tot heden met behulp van herziene cijfers van Iraq Body Count, schatten we dat 2.4 miljoen Irakezen zijn gedood sinds 2003 als gevolg van onze land illegale invasie, met een minimum van 1.5 miljoen en een maximum van 3.4 miljoen.

Deze berekeningen kunnen onmogelijk zo nauwkeurig of betrouwbaar zijn als een rigoureus, up-to-date sterftecijfer, dat dringend nodig is in Irak en in elk van de landen die sinds 2001 door oorlog zijn geteisterd. Maar naar ons oordeel is het belangrijk om er het beste van te maken. nauwkeurige schatting kunnen we.

De cijfers zijn verlammend, vooral de cijfers die in de miljoenen oplopen. Onthoud alstublieft dat elke vermoorde persoon de geliefde van iemand vertegenwoordigt. Dit zijn moeders, vaders, echtgenoten, echtgenotes, zonen, dochters. Eén dood heeft gevolgen voor een hele gemeenschap; gezamenlijk beïnvloeden ze een hele natie.

Terwijl we aan het 16-jaar van de oorlog in Irak beginnen, moet het Amerikaanse publiek het hoofd bieden aan de omvang van het geweld en de chaos die we in Irak hebben losgelaten. Alleen dan kunnen we de politieke wil vinden om deze gruwelijke cyclus van geweld tot een einde te brengen, om oorlog met diplomatie en vijandigheid te vervangen door vriendschap, zoals we zijn begonnen met Iran en zoals de mensen in Noord- en Zuid-Korea proberen te doen om te voorkomen dat een vergelijkbaar lot wordt bereikt als dat van Irak.