Door Tom Jacobs, 26 september 2018, Pacific Standard.
Er zijn de afgelopen twee jaar veel protesten geweest van de reus Dames maart de dag erna Donald Trump's inhuldiging tot die van deze week demonstraties tegen Brett Kavanaugh. Maar bereiken marsen en massabijeenkomsten eigenlijk iets anders dan stoom afblazen?
Nieuw onderzoek meldt dat het antwoord is: absoluut. Het meldt dat protesten met een grote impact een substantieel effect hebben op de manier waarop mensen stemmen in congresraces - genoeg om te bepalen wie wint en wie verliest.
"Burgeractivisme ... heeft invloed op verkiezingsuitslagen", schrijft politicoloog Daniël Gillion van de Universiteit van Pennsylvania en socioloog Sara Soule van de Stanford-universiteit. "Niet alleen worden kiezers geïnformeerd en gemobiliseerd door protestactiviteiten, maar potentiële kandidaten zien protestactiviteiten ook als een signaal dat de timing goed is om aan een race deel te nemen."
In het Social Science Quarterly, analyseren de onderzoekers de resultaten van de congresverkiezingen van 1960 tot 1990, met de nadruk op het percentage van de stemmen dat respectievelijk door de Democratische en Republikeinse kandidaten is ontvangen. Vervolgens noteerden ze het aantal en de omvang van de politieke protesten in elk district (meer dan 23,000 in totaal), gebruikmakend van informatie uit krantenverslagen.
De opvallendheid van dergelijke evenementen werd beoordeeld op een schaal van één tot negen, waarbij criteria werden gebruikt zoals of er meer dan 100 mensen bij betrokken waren; of het langer dan een dag heeft geduurd; of ze een politieaanwezigheid trokken; en of er gewonden of arrestaties waren.
Ten slotte berekenden ze welke soorten protesten de meeste aandacht trokken in een bepaald district: protesten die linkse kwesties steunden, zoals burgerrechten or milieuactivisme, of degenen die conservatieve standpunten bepleiten, zoals anti-immigranten- of anti-abortusdemonstraties.
Na rekening te hebben gehouden met de voordelen van incumbency, ontdekten de onderzoekers een duidelijk patroon.
"Protesten die liberale waarden uitdrukken, leiden tot een groter percentage van het tweepartijenstemaandeel voor democratische kandidaten", rapporteren ze. Protesten die conservatieve kwesties omarmen, geven dezelfde impuls aan Republikeinen.
"De omvang van deze gebeurtenissen is behoorlijk substantieel", voegen ze eraan toe. Gemiddeld vonden ze dat spraakmakende liberale protesten het Republikeinse stemaandeel met 6 procent verminderden en het Democratische stemaandeel met 2 procent verhoogden. Precies het tegenovergestelde patroon werd gevonden voor zeer in het oog springende protesten die conservatieve zorgen benadrukten.
Bovendien hadden partijen veel meer kans om een "kwaliteits" (dat wil zeggen, ervaren) kandidaat te nomineren om het zittende lid van het Congres uit te dagen in de nasleep van spraakmakende openbare demonstraties gericht op kwesties die de partij steunt. "Kiezers worden niet alleen geïnformeerd en gemobiliseerd door protestactiviteiten", schrijven de onderzoekers, "maar potentiële kandidaten zien protestactiviteiten ook als een signaal dat de timing goed is om aan een race deel te nemen."
Vorig onderzoek heeft ontdekt dat grote, vreedzame politieke protesten wetgevers effectief kunnen beïnvloeden om hun standpunten over belangrijke kwesties te veranderen. Ongetwijfeld de veel protesten in "gemeentehuizen" van congresvertegenwoordigers vorig jaar schrok sommigen ervan om te handhaven Obamacare.
Afgezien van dergelijke successen, suggereert dit onderzoek dat effectieve protesten niet alleen van invloed kunnen zijn op hoe onze vertegenwoordigers stemmen, maar ook op wie ons vertegenwoordigt. Stemmen is essentieel, maar onderschat tussen verkiezingen niet de kracht van de straat op gaan.
