Door Saleh Mamon, Arbeidscentrum, September 10, 2021
Op maandag 30 augustus kwamen er berichten binnen dat een drone-aanval in Kabul een gezin had gedood. De meldingen waren fragmentarisch en er bestond onduidelijkheid over de aantallen. Het eerste bericht was een kort bericht van CNN om 8.50 uur Eastern Time. Ik heb dit toen opgehaald Tweet van John Pilgered zeggend dat er onbevestigde berichten waren dat negen leden van een Afghaanse familie, waaronder zes kinderen, zijn vermoord. Iemand had een screenshot van het CNN-rapport gemaakt en getweet.
later de CNN-journalisten hebben een gedetailleerd rapport ingediend Met foto's van acht van de tien die werden vermoord. Als je naar deze foto's kijkt, zijn het geen abstracte getallen en namen meer. Hier zijn prachtige kinderen en mannen in de bloei van hun leven wiens leven werd afgebroken. The New York Times meldde ook de details. De Los Angeles Times had een uitgebreid rapport het tonen van de foto's, de verbrande schil van de gezinsauto met familieleden eromheen, de rouwende familieleden en de begrafenissen.
De twee LA Times journalisten die de locatie bezochten, zagen een gat waar een projectiel door de passagierszijde van de auto was geslagen. De auto was een hoop metaal, gesmolten plastic en stukjes van wat leek op mensenvlees en een tand. Er waren metalen fragmenten die wezen op een soort raket. De buitenmuren van het huis van de Ahmadi's waren bespat met bloedvlekken die bruin begonnen te worden.
Bij toeval keek ik maandag om 11 uur naar het BBC-nieuws met een BBC World Service Newsday rapporteer in detail over deze drone-aanval en interview een familielid dat aan het eind huilde. De luchtaanval doodde tien van zijn familieleden, waaronder zes kinderen. De presentatrice was Yalda Hakim. Er was een clip waarin familieleden de overblijfselen uitkammen in de uitgebrande auto. Ramin Yousufi, een familielid van de slachtoffers, zei: "Het is verkeerd, het is een meedogenloze aanval en het is gebeurd op basis van verkeerde informatie."
Lyse Doucet, de ervaren correspondent van de BBC die in Kabul was, maakte de algemene opmerking dat dit een van de tragedies van de oorlog was toen hem werd gevraagd naar het incident. In plaats van Amerikaanse nationale veiligheidsfunctionarissen te interviewen over het incident, interviewde Yalda Hakim de Pakistaanse ambassadeur in de VS over de relatie van Pakistan met de Taliban.
Het BBC-nieuws om 10 uur, gepresenteerd door Mishal Hussain, had een meer gedetailleerd segment. Het toonde BBC-correspondent Sikender Karman in het huis van de familie Ahmadi in de buurt van de verbrande auto en het familielid kamde door het wrak naar overblijfselen van de doden. Iemand raapte een verbrande vinger op. Hij interviewde een familielid en beschreef de aflevering als een vreselijke menselijke tragedie. Opnieuw was er een verzuim om een Amerikaanse functionaris te ondervragen.
De berichten in de Amerikaanse media waren gedetailleerd en grafisch in vergelijking met wat in de Britse media werd gepubliceerd. Zoals je zou verwachten, negeerden de roddelbladen het verhaal volledig. De volgende dag, dinsdag de 31ste, plaatsten enkele Britse kranten een paar foto's van de doden op hun voorpagina's.
Aan de hand van deze rapporten kon ik achterhalen wat er was gebeurd. Na een werkdag op zondag reed Zemari Ahmadi omstreeks 4.30 uur de smalle straat in waar hij woonde met zijn uitgebreide familie, met drie broers (Ajmal, Ramal en Emal) en hun families in Khwaja Burgha, een volksbuurt in enkele kilometers ten westen van de luchthaven van Kabul. Toen ze zijn witte Toyota Corolla zagen, renden de kinderen naar buiten om hem te begroeten. Sommigen klauterden op straat aan boord, andere familieleden verzamelden zich om hem heen toen hij de auto de binnenplaats van hun huis opreed.
Zijn zoon Farzad, 12 jaar oud, vroeg of hij de auto mocht parkeren. Zemari ging naar de passagierskant en liet hem achter het stuur zitten. Dit is wanneer een raket van een drone die in de lucht boven de buurt zoemde, de auto raakte en iedereen in en rond de auto onmiddellijk doodde. Meneer Ahmadi en enkele kinderen kwamen om in zijn auto; anderen raakten dodelijk gewond in aangrenzende kamers, zeiden familieleden.
Degenen die door de aanval omkwamen, waren Aya, 11, Malika, 2, Sumaya, 2, Binyamen, 3, Armin, 4, Farzad, 9, Faisal, 10, Zamir, 20, Naseer, 30 en Zemari, 40. Zamir, Faisal, en Farzad waren de zonen van Zemari. Aya, Binyamen en Armin waren de kinderen van Zamirs broer Ramal. Sumaya was de dochter van zijn broer Emal. Naseer was zijn neef. Het verlies van deze geliefde familieleden aan de overlevende leden moet hen allemaal diepbedroefd en ontroostbaar hebben gemaakt. Die fatale drone-aanval veranderde hun leven voor altijd. Hun dromen en hoop werden verbrijzeld.
De afgelopen 16 jaar werkte Zemari als technisch ingenieur samen met de Amerikaanse liefdadigheidsinstelling Nutrition & Education International (NEI), gevestigd in Pasadena. In een e-mail aan de New York Times Steven Kwon, de president van NEI, zei over dhr. Ahmadi: "Hij werd zeer gerespecteerd door zijn collega's en had medeleven met de armen en behoeftigen", en onlangs "bereidde en bezorgde hij maaltijden op basis van soja voor hongerige vrouwen en kinderen in lokale vluchtelingenkampen." kampen in Kabul.”
Naseer had met Amerikaanse speciale troepen gewerkt in de West-Afghaanse stad Herat, en had daar ook als bewaker voor het Amerikaanse consulaat gediend voordat hij bij het Afghaanse nationale leger kwam, zeiden familieleden. Hij was in Kabul aangekomen om zijn aanvraag voor een speciaal immigratievisum voor de VS voort te zetten. Hij stond op het punt te trouwen met Zemari's zus, Samia wiens foto waarop haar rouw te zien is, verscheen New York Times.
Als reactie op het doden van onschuldige kinderen namen Amerikaanse nationale veiligheidsfunctionarissen hun toevlucht tot bekende rechtvaardigingen. Ten eerste hadden ze zich gericht op een persoon die zelfmoordaanslagen op Hamid Karzai Airport aan het plannen was in een defensieve operatie op basis van bruikbare informatie. Ten tweede zeiden ze dat er secundaire explosies waren, waarbij het voertuig substantieel explosief materiaal vervoerde waarbij mensen om het leven kwamen. Deze regel was een goed voorbereide PR-spin.
De Pentagon persconferentie geleid door een generaal en perssecretaris was even onthullend. Er waren twee anonieme vragen over de drone-aanvalsmoorden. De meeste vragen gingen over de vijf raketten die richting het vliegveld werden afgevuurd, waarvan er drie nooit het vliegveld bereikten en twee werden onderschept door het Amerikaanse defensiesysteem. Bij het verwijzen naar de drone-aanval noemde iedereen de kinderen niet – ze hadden het over burgerdoden. De partijlijn werd zonder voorbehoud herhaald. Er was een belofte van een onderzoek, maar het is onwaarschijnlijk dat er enige transparantie of verantwoording zal zijn, zoals de bevindingen hebben gedaan nooit uitgebracht in eerdere drone-moorden.
Opnieuw viel het grove falen op om de ambtenaren van het Pentagon ter verantwoording te roepen. Deze morele blindheid is het resultaat van het onderliggende racisme dat Amerikaanse aanvallen op burgers zonder voorbehoud als legitiem accepteert en wegkijkt van de dood van niet-blanke burgers. Dezelfde rangorde geldt voor onschuldige kinderen en de sympathie die ze oproepen. Er is een classificatiesysteem voor sterfgevallen, met de dood van Amerikaanse en geallieerde soldaten bovenaan en Afghaanse doden onderaan.
De berichtgeving in de media over Afghanistan in Groot-Brittannië was een klassieke omkering van waarheid en realiteit. In plaats van de elites in de VS, het VK en hun bondgenoten ter verantwoording te roepen voor 20 jaar oorlog in een van de armste landen ter wereld en hun falen om vrijheid en democratie te brengen, lag de hele focus op de bestialiteit van de Taliban die nu moest verantwoording afleggen aan de zogenaamde 'internationale gemeenschap'. De wreedheid van de oorlog in Afghanistan werd herschreven in foto's toont soldaten die kinderen en honden redden.
Uit rapporten van alle journalisten die de familieleden en ook omwonenden hebben geïnterviewd, blijkt duidelijk dat het hier om een dolende staking ging. Het Amerikaanse leger was alert na de zelfmoordaanslagen op de luchthaven van Kabul waarbij 13 Amerikaanse legerpersoneel en meer dan honderd Afghanen op donderdag 26 augustus. Het had drie aanvallen gelanceerd op wat volgens hem IS-K (Islamitische Staat-Khorasan) was. Intelligentie op grondniveau is van vitaal belang om eventuele nevenschade te voorkomen.
Er was een storing in de inlichtingendienst in het geval van deze drone-aanval. Het legt de gevaren bloot van de zogenaamde terrorismebestrijdingsstrategie van het Pentagon op lange termijn aanvallen over de horizon. Zelfs toen de Amerikaanse troepen volledig waren ingezet in Afghanistan, met Amerikaanse speciale troepen die samenwerkten met de Afghaanse veiligheidstroepen, was de inlichtingen vaak slordig en leidde tot toenemende burgerslachtoffers.
Geheime drone-aanvallen zijn op grote schaal gebruikt in Afghanistan. Cijfers zijn buitengewoon moeilijk vast te pinnen. Dat meldt het Bureau van Onderzoeksjournalisten die een database bijhoudt om de drone-aanvallen in kaart te brengen en te tellen, tussen 2015 en nu werden 13,072 drone-aanvallen bevestigd. Het schat dat tussen de 4,126 en 10,076 mensen zijn omgekomen en tussen de 658 en 1,769 gewond zijn geraakt.
De gruwelijke moord op leden van de Ahmadi-familie toen de VS Afghanistan verlieten, staat symbool voor de totale oorlogvoering tegen het Afghaanse volk gedurende twee decennia. Het identificeren van de ongrijpbare terroristen onder de Afghanen maakte van elke Afghaan een verdachte. Geheime oorlogsvoering met drones voorspelt de komst van technologische uitroeiing van mensen in de periferie terwijl de imperiale machten hen proberen te onderwerpen en te disciplineren.
Alle gewetensvolle mensen zouden zich moedig en kritisch moeten uitspreken tegen deze destructieve oorlogen die gebaseerd zijn op het bedrog om vrijheid en democratie te brengen. We moeten de legitimiteit van staatsterrorisme in twijfel trekken, dat honderden keren destructiever is dan het terrorisme van politieke groeperingen of individuen. Er zijn geen militaire oplossingen voor de politieke, economische en ecologische problemen waarmee we overal ter wereld worden geconfronteerd. Vrede, dialoog en wederopbouw zijn de weg vooruit.
Saleh Mamon is een gepensioneerde leraar die campagne voert voor vrede en gerechtigheid. Zijn onderzoeksinteresses richten zich op imperialisme en onderontwikkeling, zowel hun geschiedenis als hun voortdurende aanwezigheid. Hij zet zich in voor democratie, socialisme en secularisme. Hij blogt op https://salehmamon.com/
