Door Mikael Böök, World BEYOND War, November 22, 2021
Strategieleraar Stefan Forss beweert in de Helsinki-krant Hufvudstadsbladet dat Rusland een invasie van Oekraïne voorbereidt.
Zo ziet het eruit.
Als dat zo is, reageert Rusland op de voorbereidingen van de VS en de Oekraïense regeringen om Oekraïne definitief te integreren in het Amerikaanse wereldrijk, waarmee de westerse militaire opmars tegen Rusland die in de tweede helft van de jaren negentig begon, wordt voltooid.
Forss is verder van mening dat “de walgelijke vluchtelingencrisis aan de EU- en NAVO-grenzen in Polen en Litouwen . . . vertoont kenmerken van een Russische misleidingsoperatie, een maskirovka”, een andere manier om alle schuld te geven aan wat er aan de grenzen van Poetin gebeurt.
Het risico van een groot militair conflict is helaas in ons deel van de wereld toegenomen, terwijl tegelijkertijd de militair-politieke spanningen in Azië zijn geëscaleerd, niet in de laatste plaats rond de kwestie van de toekomst van Taiwan. Het gebruik van duizenden migranten als speelstukken wekt terechte afschuw op, maar welke gevoelens roept het gebruik van de 45 miljoen en de 23 miljoen inwoners van Oekraïne op als chips in het geopolitieke spel?
Misschien moet dit niet leiden tot uitbarstingen van emoties en beschuldigingen, maar moet het tot nadenken stemmen.
De Koude Oorlog eindigde niet met de Sovjet-Unie. Het gaat door, zij het in meer Orwelliaanse geopolitieke vormen dan voorheen. Nu zijn er drie mondiale partijen bij, net als "Eurasia, Oceanië en Oost-Azië" in Orwell's "1984". Ook de propaganda, de “hybride acties” en het toezicht op de burgers zijn dystopisch. Men herinnert zich Snowdens onthullingen.
De belangrijkste oorzaak van de Koude Oorlog zijn, net als voorheen, de kernwapensystemen en de constante dreiging hiervan voor het klimaat en het leven op aarde. Deze systemen vormden en vormen nog steeds "de diepe structuur van de Koude Oorlog". Ik leen de uitdrukking van de historicus EP Thompson en hoop zo te herinneren aan een keuze van weg die mogelijk nog voor ons openstaat. We kunnen proberen de VN en het internationale recht te gebruiken als ons platform om kernwapensystemen af te schaffen. Of we kunnen doorgaan om de Koude Oorlog in een nucleaire catastrofe te drijven als gevolg van oververhitting van de supermachtrelaties of per ongeluk.
De moderne, uitgebreide Europese Unie bestond tijdens de eerste fase van de Koude Oorlog nog niet. Het ontstond pas in de jaren negentig, toen men hoopte dat de Koude Oorlog eindelijk de geschiedenis in was gegaan. Wat betekent het voor de EU dat de Koude Oorlog nog steeds aan de gang is? Op dit moment en in de nabije toekomst hebben EU-burgers de neiging zich in drie partijen op te splitsen. Ten eerste degenen die geloven dat de Amerikaanse nucleaire paraplu ons machtige fort is. Ten tweede, degenen die willen geloven dat de nucleaire aanvalsmacht van Frankrijk onze machtige vesting kan of zal zijn. (dit idee was zeker niet vreemd aan De Gaulle en is recentelijk uitgezonden door Macron). Eindelijk een mening die een kernwapenvrij Europa wil en een EU die zich houdt aan het VN-Verdrag inzake het verbod op kernwapens (TPNW).
Iedereen die denkt dat de derde lijn van mening wordt vertegenwoordigd door slechts een paar EU-burgers, heeft het mis. Een meerderheid van de Duitsers, Italianen, Belgen en Nederlanders wil Amerikaanse nucleaire bases verwijderen uit het grondgebied van hun respectieve NAVO-landen. De publieke steun voor nucleaire ontwapening van Europa en toetreding tot het VN-verdrag is ook groot in de rest van West-Europa, niet in de laatste plaats in de Scandinavische landen. Dat geldt ook voor de kernwapenstaat Frankrijk. Uit een onderzoek (uitgevoerd door IFOP in 2018) bleek dat 67 procent van de Fransen wil dat hun regering lid wordt van de TPNW, terwijl 33 procent vindt dat dit niet mag. Oostenrijk, Ierland en Malta hebben TPNW al geratificeerd.
Wat betekent dit alles voor de EU als instelling? Dit betekent dat de EU moedig moet zijn en uit de kast moet komen. De EU moet durven afwijken van de weg die de tegenstanders van de Koude Oorlog nu inslaan. De EU moet voortbouwen op de mening van haar oprichter Altiero Spinelli dat Europa moet worden gedenucleariseerd (die hij presenteerde in het artikel "Atlantic Pact or European Unity", Buitenlandse Zaken nr. 4, 1962). Anders valt de Unie uiteen en neemt het risico op een derde wereldoorlog toe.
De staten die zijn toegetreden tot het VN-Verdrag inzake het verbod op kernwapens zullen binnenkort voor het eerst sinds de inwerkingtreding ervan in januari bijeenkomen. De bijeenkomst staat gepland voor 22-24 maart 2022 in Wenen. Wat als de Europese Commissie haar steun zou betuigen? Zo'n strategische zet van de EU zou echt vers zijn! In ruil daarvoor zou de EU achteraf de vredesprijs verdienen die het Nobelcomité te vroeg in 2012 aan de Unie heeft toegekend. De EU moet het VN-verdrag durven steunen. En Finland moet de EU een klein duwtje in die richting durven geven. Alle tekenen van leven in de strijd tegen de Koude Oorlog zouden welkom zijn. Een minimaal teken van leven zou zijn om, net als in Zweden, de status van waarnemer aan te nemen en waarnemers naar de bijeenkomst in Wenen te sturen.
One Response
Nadat ik onlangs op een WBW-site naar het interview van Dr. Helen Caldicott over de toestand van de wereld had geluisterd, moet ik me herinneren hoe het voor zoveel Europeanen in de jaren tachtig duidelijk was dat de VS de Derde Wereldoorlog ter plaatse wilden bestrijden en wateren van andere landen zoveel mogelijk. Zijn geopolitieke/machtselite was misleid, zoals het nu nog steeds is, dat het op de een of andere manier beter zou overleven! Laten we hopen dat het EU-leiderschap tot bezinning kan komen!